Mycenae Alpha & softw. σύνθεσης μουσικής από σχέδια & σχήματα

[IxNiLaTiS]

Κατ αρχήν διορθώνω ...

 

Τέχνη είναι η χρήση τεχνικών ώστε να καταφέρεις να εκφράσεις κάτι

που δεν είναι δυνατόν να εκφράσεις με τον πεζό λόγο.

Το ίδιο πράγμα λέμε αν το καλοσκεφτείς 

πχ: αν εγώ ως καλλιτέχνης ή ως αποδέκτης της νιώθω/εκφράζω κάτι δημιουργώντας/ αποδεχόμενος το έργο... τότε αυτό δεν είναι;

 

Αν αυτό που αισθάνεσαι συνοψίζεται στην φράση:

" Να, και εγώ κατάφερα να παίξω σαν τον Γκίλμουρ"

ή στην φράση:

"Τώρα που παίζω με τη στρατοκάστερ το Paranoid

οι γκόμενες θα λιποθυμήσουν",  τότε όχι.

 

Αν ακούσει κανείς την μουσική σου και επηρεαστεί η διάθεσή του

αλλά αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να το συνοψίσει σε κάποια φράση πεζού λόγου

( όχι δηλαδή χρησιμοποιώντας τον λόγο ως τέχνη αλλά ως καθομιλουμένη)

τότε ναί, βρίσκεσαι στον κόσμο της τέχνης.  :)

 

 

 

[Jasemeister]

Αν η μουσική είναι έκφραση συναισθημάτων, εξ'ορισμού οποιαδήποτε μουσική έκφραση δεν επιδέχεται απόρριψης λόγω της υποκειμενικής αντίληψης περι ποιότητας ή ήθους του συναισθήματος που εκφράζει οποιοσδήποτε μέσω αυτής καθώς και λόγω του τρόπου με τον οποίο την εκφράζει.

 

Αν δεν αρέσει σε κάποιον είναι άλλο καπέλο αλλά μέχρι εκεί.

[andreoulis]

Κατ αρχήν διορθώνω ...

 

Τέχνη είναι η χρήση τεχνικών ώστε να καταφέρεις να εκφράσεις κάτι

που δεν είναι δυνατόν να εκφράσεις με τον πεζό λόγο.

Το ίδιο πράγμα λέμε αν το καλοσκεφτείς 

πχ: αν εγώ ως καλλιτέχνης ή ως αποδέκτης της νιώθω/εκφράζω κάτι δημιουργώντας/ αποδεχόμενος το έργο... τότε αυτό δεν είναι;

 

Αν αυτό που αισθάνεσαι συνοψίζεται στην φράση:

" Να, και εγώ κατάφερα να παίξω σαν τον Γκίλμουρ"

ή στην φράση:

"Τώρα που παίζω με τη στρατοκάστερ το Paranoid

οι γκόμενες θα λιποθυμήσουν",  τότε όχι.

 

Αν ακούσει κανείς την μουσική σου και επηρεαστεί η διάθεσή του

αλλά αυτό το συναίσθημα δεν μπορεί να το συνοψίσει σε κάποια φράση πεζού λόγου

( όχι δηλαδή χρησιμοποιώντας τον λόγο ως τέχνη αλλά ως καθομιλουμένη)

τότε ναί, βρίσκεσαι στον κόσμο της τέχνης.  :)

 

 

 

Δεν θα συμφωνήσω, αλλά δεν νομίζω οτί έχει και πολύ νόημα να αντιπαραθέτουμε πεποιθήσεις σε ένα θέμα τοοοοσο ασαφές....

Και γιατί στην τελική να υπάρχει απαραίτητα ένας τέτοιος ορισμός δηλαδή;

Προσωπικά θεωρώ οτι ειδικεύσεις σαν αυτή που περιγράφεις με περιορίζουν σαν καλλιτέχνη και άνθρωπο...

Και μου έρχονται στο μυαλό πολλές εικόνες με ανθρώπους να λένε "αυτό δεν είναι τέχνη!" σε περιπτώσεις μεγαλοφυών καλλιτεχνών, έτσι προσωπικά πάλι, περιορίζομαι στο να λέω "μ'αρέσει" ή δεν μ'αρέσει".

 

 

[andreoulis]

...θυμήθηκα το ανέκδοτο με τον μουσικό που ψάχνει τον απόλυτο δάσκαλο, και  μετά από χρόνια ερευνάς σε βιρτουόζους σε όλο τον κόσμο ένας βιρτουόζος γκουρού τον παραπέμπει στον καλύτερο από όλους, τον μήτσο, που παίζει μπάσο σε σκυλάδικο στην Εθν. όδο...

Όταν λοιπόν ο μαθητής βρίσκει το "δάσκαλο" διαπιστώνει με φρίκη οτί ο δάσκαλος ακολουθεί όλα τα κομμάτια παίζοντας συνεχώς μόνο μία νότα...Πάντα την ίδια!

Και του λέει: πως γίνεται να θεωρείσαι από τους μουσικαράδες ο καλύτερος στον πλανήτη;;; Αφού εσύ μόνο μια νότα παίζεις!"

Και απάντηση: "φίλε οι άλλοι την ψάχνουν... εγώ τη βρήκα!" ;D ;D ;D

[trolley]

Αγαπητέ andreoulis, ο εξυπνακισμός και η αλητεία που συχνά κρύβονται στα ελληνικά ανέκδοτα, δεν αποτελούν επιχειρήματα για μία συζήτηση - ο λόγος είναι ότι απλώς ψεύδονται: δεν υπάρχει κανένας "δάσκαλος" μουσικής που να παίζει μία μόνο νότα, ούτε σκοπός αυτής της αναζήτησης είναι να "την βρείς" αλλά να την βρούνε οι ακροατές.

 

Το "μου αρέσει" και το "δεν μου αρέσει" επαρκούν μόνο όταν μιλάμε για μουσακά ή όταν είμαστε πέντε ετών (αν και αυτό παίζεται, ξέρω παιδιά που λένε και κάτι παραπάνω όταν θέλουν να πούνε τη γνώμη τους).

 

Δεν είναι ότι είμαι υπέρμαχος των ορισμών ή των αφορισμών: αλλά βοηθούν τους ανθρώπους να συζητάνε και να γίνονται κατανοητοί από το συνομιλητή τους, οπότε δε μπορούμε και να τους πετάμε από το παράθυρο στο όνομα του να μην περιοριστεί η "ελευθερία" μας.

[mechmg93]

Tο "μου αρέσει" και το "δεν μου αρέσει" επαρκούν μόνο όταν μιλάμε για μουσακά ή όταν είμαστε πέντε ετών (αν και αυτό παίζεται, ξέρω παιδιά που λένε και κάτι παραπάνω όταν θέλουν να πούνε τη γνώμη τους).

 

θεωρω τη μουσικη ακροαση μια αυστηρα προσωπικη διαδικασια. περα απο τις κοινωνικες στιγμες(συναυλιες, συναθροισεις κλπ) οι οποιες συνοδευονται με μουσικη, οταν θελω σοβαρα να ακουσω, να κρινω, να απολαυσω ενα μουσικο εργο, το κανω μονος μου.

Μεσα απο αυτη τη διαδικασια, κρινω, σκεφτομαι, αναλυω, ψαχνω, επηρρεαζομαι, απορριπτω κ.ο.κ. αυτο που δεν καταλαβαινω, ειναι γιατι θα πρεπει το αποσταγμα αυτης της διαδικασιας να το δομησω στο μυαλο μου και να το εχω προχειρο, οποτεδηποτε θελω να μιλησω για εναν μουσικο η ενα εργο τεχνης γενικα. μεσα απο ολη αυτη τη διαλεκτικη, παντοτε καταληγω σε ενα "μου αρεσει" η "δεν μου αρεσει" το οποιο και θεωρω υπερ αρκετο ως μια προχειρη απαντηση σε οποιον με ρωτησει. απο κει και περα, βεβαιως και αν καποιος επιθυμει διακαως τη γνωμη μου για ενα μουσικο εργο πχ, ευχαριστως να του αναλυσω το χαος που βρισκεται στο κεφαλι μου.

τελικα αυτο που δεν καταλαβαινω, ομως, ειναι τι στο καλο αφορα τον αλλον ολη αυτη η ιστορια. ειναι απειρως προτιμοτερο να ακολουθησει την ιδια διαδικασια και να οδηγηθει στα συμπερασματα του.

 

[andreoulis]

Αγαπητέ Wow! λυπάμαι που δεν σου άρεσε το ανεκδοτο.

Όσον αφορά τα περί τέχνης, απλά διαφωνούμε...Άλλωστε εγώ έθεσα πρώτος ορισμό: "τέχνη είναι ότι θεωρείται τέχνη". Αν τώρα κάποιος θέλει μια αξιωματική αλήθεια ή ορισμό για δικούς του λόγους (που συνήθως έχουν να κάνουν με καλλιτεχνική ανασφάλεια), αυτό είναι δεκτό.

Μην ξεχνάς όμως οτί όλα τα καλλιτεχνικά ρεύματα σε όλες τις τέχνες ξεκίνησαν και προέκυψαν σπάζοντας κανόνες και ορισμούς!

 

[mageiras]

Άμα είναι να λέμε "τέχνη είναι ό,τι μου φαίνεται εμένα ότι είναι τέχνη" και "ανάλογα με το γούστο του καθενός/αρέσει/δεν αρέσει" κλπ. τότε προφανώς η ίδια η λέξη δεν έχει κανένα νόημα... Απλά ο καθένας της θα έπρεπε να της προσδίδει το νόημα που τη συγκεκριμένη στιγμή και ανάλογα με τη συγκεκριμένη ψυχική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, του φαίνεται κατάλληλο... Καλή φάση, δηλαδή, "αμα είναι έτσι γουστάρω κ εγώ" που λέει ο Παπαδόπουλος:

 

Σοβαρά τώρα, κάποιες φορές το "δε μ'αρέσει" μπορεί απλά να δηλώνει "δεν έχω κάτσει να γνωριστώ με το καινούριο που φέρνει ο καλλιτέχνης", π.χ. την πρώτη φορά που άκουσα Coltrane, δε μου άρεσε, τώρα όμως μ'αρέσει πολύ γιατί έδωσα μια 2η ευκαιρία...

[digisilence]

Υπεροχα τα ελληνικα ανεκδοτα με την αλητεια τους, την εξυπναδα τους και πανω απ ολα την ευστοχια τους!!!

ΑΑΑααα ο μουσακας να δεις τι τεχνη θελει...

[mechmg93]

 

εχοντας ακουσει αρκετα ξενακη τις τελευταιες μερες (ολα θεμα συνηθειας ειναι  ;D ) παρατηρω συνεχως την ΤΡΑΓΙΚΑ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ δεξιοτεχνια* που απαιτειται στα "σολο" οργανα, οπως πχ στο πιανο στην δεδομενη περιπτωση.

οπως και να χει, ακομα και αν κανεις θεωρησει πως ακουει ενα πειραμα με ηχους, θεωρω πως εχει μεγαλο ενδιαφερον ν ακουσει κανεις αποσπασματα απ τα εργα του ξενακη.

 

προσωπικα δεν μπορω να εκφερω αποψη, καθως θεωρω οτι θελει ΠΟΛΥΥΥΥ ακροαση πριν αποφανθει κανεις το οτιδηποτε για τον εν λογω συνθετη και το εργο του.

 

* νομιζω πως η παρτιτουρα αφηνει μια σχετικη ευελιξια στον εκτελεστη, αλλα οπως και να εχει η δυσκολια ειναι τραγικη.

 

 

παραθεση απο wikipedia :

 

Προσπάθησε, δηλαδή, να εφαρμόσει στη μουσική τους φυσικούς νόμους που διέπουν διάφορα φαινόμενα, όπως π.χ. το θρόισμα των φύλλων ενός δέντρου, την οχλοβοή μιας διαδήλωσης, το τερέτισμα των τζιτζικιών κ.ά., δημιουργώντας μια μουσική «ηχητικών μαζών», «συμπάντων» ή «γαλαξιών»

 

νομιζω πως μεσα απο ενα τετοιο πρισμα, σταματωντας δηλαδη το αυτι μας να αποζητα μελωδια απο το μουσικο εργο, η ακροαση αποκτα ακομα μεγαλυτερο ενδιαφερον.