Copyright

[AlSom]

Ναι αλλά και πάλι υπάρχει "τρύπα". Αν δηλαδή εγώ πάρω ένα κομμάτι από το CD κάποιου καλλιτέχνη, και το βάλω στο internet διώκομαι. Έτσι δεν είναι; (Αν δεν διώκομαι τότε και εγώ (ως άλλος χρήστης) που το κατεβάζω έχω το δικαίωμα να το κάνω αυτό.) Εφ'όσον διώκωμαι...αν η εταιρεία αποφασίσει να πάρει ένα κομμάτι μου να το βάλει σε ένα cd πώς καθορίζω ότι εγώ το έφτιαξα; Ίσως σας μπέρδεψα όπως το έθεσα αλλά όπως το αντιλαμβάνομαι έχει νοήμα... Εκτός και αν μιλάμε για on-line δημοσιοποίηση.. Άρα και πάλι δεν θα μπορούσαν να με "κυνηγήσουν" αν ανεβάσω ένα mp3 τους..

[Sonic_Z]

Δεν γίνεσαι κατανοητός. Αν θέλεις ξαναγράψε αυτό που θες να πεις με άλλα λόγια.

 

Ναι αλλά και πάλι υπάρχει "τρύπα". Αν δηλαδή εγώ πάρω ένα κομμάτι από το CD κάποιου καλλιτέχνη, και το βάλω στο internet διώκομαι. Έτσι δεν είναι; (Αν δεν διώκομαι τότε και εγώ (ως άλλος χρήστης) που το κατεβάζω έχω το δικαίωμα να το κάνω αυτό.) Εφ'όσον διώκωμαι...αν η εταιρεία αποφασίσει να πάρει ένα κομμάτι μου να το βάλει σε ένα cd πώς καθορίζω ότι εγώ το έφτιαξα; Ίσως σας μπέρδεψα όπως το έθεσα αλλά όπως το αντιλαμβάνομαι έχει νοήμα... Εκτός και αν μιλάμε για on-line δημοσιοποίηση.. Άρα και πάλι δεν θα μπορούσαν να με "κυνηγήσουν" αν ανεβάσω ένα mp3 τους..

[AlSom]

Να το θέσω απλά (αν τα καταφέρω...)

 

Ο Α είναι ο ερασιτέχνης δημιουργός.

Β η εταιρεία που έβγαλε ένα cd.

Γ χρήστης του internet.

Δ χρήστης του internet.

 

Η Β βγάζει ένα cd του τάδε καλλιτέχνη και απαγορεύεται όπως είναι φυσικό να βγει σε mp3, να χρησιμοποιηθεί γενικά χωρίς την άδεια της Β. Ολόκληρο, ή μέρος του (π.χ. μια μελωδία, μια λούπα κλπ).

Αν η Β πάρει ένα κομμάτι του Α και κλέψει στίχους, μελωδία ή κάποιο κομμάτι του τραγουδιού και το βάλει σε ένα cd και το πουλήσει πώς ο Α θα αποδείξει ότι είναι δικό του; (Υποτίθεται ότι το έχει δημοσιοποιήσει στο Internet πρωτύτερα - από όπου και η εταιρεία Β πήρε το κομμάτι).

Γίνεται λοιπόν δίκη. Ο Α δικαιώνεται αν λάβουμε υπ'όψιν ότι η δημοσιοποίηση κατοχυρώνει..

Άρα η εταιρεία δεν μπορεί να αποδείξει ότι το κομμάτι είναι δικό της έστω και αν το δημοσιοποίησε και αυτή.

Ως εδώ πιστεύω είμαι κατανοητός.

Πάμε από την αντίθετη πλευρά τώρα..Θα αποδείξω ότι μπορεί ο χρήστης να κάνει κομμάτι της εταιρείας δικό του (εν μέρει)..

Υποθέτουμε ότι με κάποιο τρόπο πέφτει στα χέρια του χρηστη Γ ένα κομμάτι της Β προτού της επίσημης κυκλοφορίας (ουκ ολίγες φορές οι συμπαθείς αλλόχρωμοι πωλούν cd πριν αυτά κυκλοφορήσουν στα καταστήματα).

Αυτός το ανεβάζει στο Internet και ο Δ το κατεβάζει. Διώκονται και οι δύο ποινικά από την Β. Δεν θα έπρεπε όμς γιατό βάσει ημερομηνιών πρώτοι το δημοσιοποίησαν...αυτοί! (Άσχετα με το ότι ο καλλιτέχνης ποτέ δεν συνεργάστηκε μαζί τους..)

Έτσι υπάρχει η νομική "τρύπα"..

 

[Sonic_Z]

Να το θέσω απλά (αν τα καταφέρω...)

 

Ο Α είναι ο ερασιτέχνης δημιουργός.

Β η εταιρεία που έβγαλε ένα cd.

Γ χρήστης του internet.

Δ χρήστης του internet.

 

Η Β βγάζει ένα cd του τάδε καλλιτέχνη και απαγορεύεται όπως είναι φυσικό να βγει σε mp3, να χρησιμοποιηθεί γενικά χωρίς την άδεια της Β. Ολόκληρο, ή μέρος του (π.χ. μια μελωδία, μια λούπα κλπ).

Αν η Β πάρει ένα κομμάτι του Α και κλέψει στίχους, μελωδία ή κάποιο κομμάτι του τραγουδιού και το βάλει σε ένα cd και το πουλήσει πώς ο Α θα αποδείξει ότι είναι δικό του; (Υποτίθεται ότι το έχει δημοσιοποιήσει στο Internet πρωτύτερα - από όπου και η εταιρεία Β πήρε το κομμάτι).

Γίνεται λοιπόν δίκη. Ο Α δικαιώνεται αν λάβουμε υπ'όψιν ότι η δημοσιοποίηση κατοχυρώνει..

Άρα η εταιρεία δεν μπορεί να αποδείξει ότι το κομμάτι είναι δικό της έστω και αν το δημοσιοποίησε και αυτή.

Ως εδώ πιστεύω είμαι κατανοητός.

 

Θα δικαιωθεί ο Α γιατί κυκλοφόρησε πριν από την εταιρία Β το τραγούδι.

 

 

 

Πάμε από την αντίθετη πλευρά τώρα..Θα αποδείξω ότι μπορεί ο χρήστης να κάνει κομμάτι της εταιρείας δικό του (εν μέρει)..

Υποθέτουμε ότι με κάποιο τρόπο πέφτει στα χέρια του χρηστη Γ ένα κομμάτι της Β προτού της επίσημης κυκλοφορίας (ουκ ολίγες φορές οι συμπαθείς αλλόχρωμοι πωλούν cd πριν αυτά κυκλοφορήσουν στα καταστήματα).

Αυτός το ανεβάζει στο Internet και ο Δ το κατεβάζει. Διώκονται και οι δύο ποινικά από την Β. Δεν θα έπρεπε όμς γιατό βάσει ημερομηνιών πρώτοι το δημοσιοποίησαν...αυτοί! (Άσχετα με το ότι ο καλλιτέχνης ποτέ δεν συνεργάστηκε μαζί τους..)

Έτσι υπάρχει η νομική "τρύπα"..

 

 

Δεν υπάρχει καμιά νομική τρύπα.

Σύμφωνα με την ελληνική και διεθνή νομοθεσία δικαιώνεται αυτός που δημοσιεύει πρώτος ένα τραγούδι.

Ακόμα και στη συγκεκριμένη περίπτωση που αναφέρεις, αν η εταιρία δεν έχει δημοσιοποιήσει πουθενά το τραγούδι, δεν έχει προβεί σε καμιά ενέργεια αλλά απλά κάνει πρόβες στο studio ο καλλιτέχνης της και πάρει το τραγούδι κάποιος Γ ή Δ, τότε δεν μπορεί η εταιρία να αποδείξει ότι είναι όντως του καλλιτέχνη της το τραγούδι. Θα δικαιωθεί ο Γ και Δ. ΜΟΝΟ η δημοσιοποίηση ενός τραγουδιού αποτελεί κατοχύρωση πνευμστικών δικαιωμάτων.

 

Κλείνω με μια φράση που έγραψα λίγο πιο πριν :

 

Σύμφωνα με την ελληνική και διεθνή νομοθεσία δικαιώνεται αυτός που δημοσιεύει πρώτος ένα τραγούδι.

[boukas]

Η αλλιώς τα αφήνεις στη μοίρα τους! Το πολύ πολύ να τα κλέψει κανάς γνωστός και τρανός μουσικοσυνθέτης και να χαίρεσαι που το κομμάτι σου τελικά είχε τα φόντα να γίνει επιτυχία  ;D ;D ;D

[kilon]

Ο συμβολαιογραφος μπορει να μην πιστοποιεί τα πνευματικά δικαιώματα , πιστοποιεί όμως καθώς ανέφερα την ημερομηνία και το περιοχόμενο. Απο την στιγμη λοιπον που κατοχύρωνεις την ημερομηνία , κατοχυρώνεις οτι το δημιούργησες πρώτος άρα κατοχυρώνεις τα πνευματικά δικαιώματα. Οπότε έμμεσα η συμβουλαιογραφική πράξη κατοχυρώνει τα πνευματικά δικαιώματα και είναι μια σίγουρη λύση.

 

Πάντως για να ξεκαθαρίσω το θέμα με τα πνευματικά δικαιώματα καθώς οι μουσικοί έχουν την τάση να παρεξηγούν τι σημαίνει πνευματικό δικαίωμα. Δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν μπορεί να σε αντιγράψει εν μέρη. Αυτό το λέω γιατι έχουν γίνει διάφορες νύξεις για τον Φοιβο και κατα πόσο νόμιμο είναι αυτό που κάνει δηλαδή οτι αντιγράφει ξένους.

Δεν μπορεί λοιπόν κάποιος να αντιγράψει ολοκληρωτικά ένα κομμάτι ή ένα τμήμα του κομματιού που αποτελει χαρακτηριστικό του στοιχείο. Δηλαδή εκείνο το στοιχείο που το κάνει άμεσα αναγνωρίσιμο. Τώρα το τι το κάνει άμεσα αναγνωρίσιμο είναι αλλού παππά ευαγγέλειο, είναι καθαρά θέμα νομολογίας και περίπτωσης και φυσικά θέμα δικαστή. Το να κλέβεις ιδέες πάντα με κάποιο διακριτικό τρόπο ή ακόμα και αδιάκριτα είναι απολύτως νόμιμο αλλά ακόμα αν φτάσει σε ένα βαθμό που πια  δεν είναι ,πολύ δύσκολα το δικαστήριο θα βγάλει το φίδι απο την τρύπα.  Αυτά για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.  

[boukas]

οπότε τσάμπα κόπος η κατοχύρωση!

[Sonic_Z]

Μην παιδεύεστε και μην τρέχετε άδικα. Μην τρέχετε ούτε σε συμβολαιογράφους ούτε σε ταχυδρομεία. Τίποτα από αυτά δεν είναι σίγουρη λύση.

 

Η μόνη σίγουρη λύση σύμφωνα με το ελληνικό και το διεθνές δίκαιο είναι η δημοσίευση του τραγουδιού και τίποτα άλλο.

 

@kilon Αν πας σε συμβολαιογράφο για παράδειγμα στις 15/10 και βρεθεί κάποιος άλλος που δημοσίευσε το τραγούδι σου στις 14/10 δεν σε σώζει κανένας συμβολαιογράφος και καμιά συμβολαιογραφική πράξη. Όλο το παιχνίδι παίζεται στην 1η δημοσίευση. Αυτό λέει ο νόμος. 

 

 

[kilon]

οπότε τσάμπα κόπος η κατοχύρωση!

 

καθόλου τσάμπα. Καθώς έτσι προστατεύεις όχι μόνο ολοκληρο το κομμάτι αλλά και τα βασικα του στοιχεία , όπως ρυθμός , μελωδία , εφε. Αρκεί πάντα να υπάρχει ένα σημαντικός βαθμός πρωτοτυπία. Ο νόμος ρητά ορίζει οτι χωρίς αυτήν την πρωτοτυπία δεν υπάρχει πνευματική ιδιοκτησία. ΚΑι είναι λογικό πώς θα πείς οτι κάτι είναι δικό σου αν μοίαζει με τόσο άλλα κομμάτια?  

[boukas]

Εμ γιαυτό λέω. Ας γραφτεί το κομμάτι και ότι είναι να γίνει, θα γίνει. Και μιλάω σοβαρά, δεν κάνω πλάκα.