Ανακάλυψα την ακολουθία συγχορδιών για HIT!!!

[cos_dr]

Η απάντηση του yameth είναι η μεγάλη αλήθεια.

 

Οι δρόμοι και οι κλιμακες χαρακτηρίζουν τις μουσικές τεχνοτροπίες του πλανήτη, τα στύλ , την κουλτούρα κ.λ.π.

 

τα στύλ κλασσική μουσική , ροκ , τζαζ, κ.λ.π. το ίδιο

 

άρα ενας που ξέρει θεωρία μουσικής έστω και βασική, βλεπει οτι τα πράγματα είναι οριοθετημενα τονικα και ρυθμικα.

 

απο εκεί και περα μένει το ηχόχρωμα και η αρμονική συνεργασία των οργάνων και των φωνών.

 

 

Η μουσική θα εξελισσεται πάντα προς το τελευταίο

 

Αυτη η διαδικασία είναι νομίζω δεδομένη εδώ και πολλές δεκαετίες.

 

Ο κόσμος ανα τον πλανήη ανάλογα με τις επιρροές του αρέσκεται σε συγκεκριμένα στύλ

 

τα εκάστοτε στύλ εχουν καποιους δρόμους που τους ταιριάζουν και τα χαρακτηρίζουν και κάποιες παραλλαγές (Variations) που τα εμπλουτίζουν,

 

Αρα σε συνδυασμό οτι του αυτό που θα φτιάξουμε πρέπει και να αρέσει , και να πουλήσει, γιατι μιλάμε για αγορά, όλοι οι επαγγελματίες γράφουν με αυτό τον γνώμωνα και δουλευουν μετά καποια παραλλαγή και τα ηχοχρώματά και τις διαμορφώσεις περισσότερο, παρα την αλληλουχία των ακόρντων και την πολυπλοκότητα της ίδιας της καθαρής σύνθεσης.

 

Επίσης κατι άλλο που θελω να προσθέσω και πιστεύω οτι συμμερίζονται οι περισσότεροι συνάδελφοι

, είναι οτι η πλειοψηφία του κόσμου επειδή με την μουσικη διασκεδάζει κυρίως

δεν είναι άρρωστοι σαν εμας τους ενασχολουντες που παμε πέραν απο την διασκέδαση στην ανάλυση και μας εντυπωσιάζει η πολυπλοκότητα αλλά και η τεχνική στην μουσική.

 

 

γι αυτό και προσέχουν το στύλ και την γνώριμη πλευρά , π.χ. το πρώτο παράδειγμα

Em - C - G - D (τυχαία απο μι ελλάσονα) και εκάστοτε οπλισμό

 

+ διαμόρφωση ήχου - φωνής

 

και εκεί ψάχνουν την διαφορετικότητα, όχι στην ίδια την μουσική

 

Επίσης όσο μεγαλώνουμε εμείς η μουσική γενικά και λόγω ακουσμάτων και λόγω παιξίματος μας φαίνεται ολο ένα και πιο τετριμμένη και την καταννοουμε πιο ευκολα. Γι αυτό και όσο μεγαλώνουμε παίζουμε καλύτερα και ακόμα και συνθέτουμε καλύτερα και ευκολότερα είμαστε πιο παραγωγικοί.

 

Τυχεροί είναι οι νεότεροι που ανακαλύπτουν πραγματα που σε εμάς είναι πιο δεδομένα και κάνουν το ταξίδι απο την αρχή και ακόμα και να τους σερβίρεις κάτι ανακυκλωμένο ,ειναι ευχαριστημένοι όπως είμασταν εμείς. ΜΑκάριΟΙ

[lambrosgg]

Μπράβο ρε wind! Δεν ξέρεις πόσο γέλασα όταν κέρδισε το πιο ξενέρωτο (αλλα μι ντο σολ ρε πάντα) κομμάτι στη γιουροβίζιον.

 

Δεν έχω καταλάβει πολλά απο την απάντηση του yameth ή του cos, αλλα με λίγα λόγια μου λέτε ότι δεν είναι μόνο οι συγχορδίες, αλλα και οι φωνές, η ενορχήστρωση, Η ΜΕΛΩΔΙΑ, η ρυθμική αγωγή, το ποιος το λέει, το γιατι το λέει, σε τι στυλ μουσικής το λέει...

 

Αμα δείτε τη λίστα έχει απ όλα... Απο Χατζηγιάννη μέχρι Satrianni (μήπως τελικά να τον λέμε Hatzianni? πάει ωραία στο αυτί... :D :D :D :D )

 

και για αυτούς τους λόγους δεν μπορούμε να πούμε ότι έκλεψαν μεταξύ τους και γι αυτο δεν μοιάζουν μεταξύ τους.

 

Το κλασικό δωδεκάμετρο των μπλούζ, μπορεί να έχει γίνει τόσες φορές, αλλα έχει γίνει κυρίως σε μπλούζ. Οπότε γίνεται πιο αναγνωρίσιμο (και μη παρεξηγίσμο ότι χρησιμοποιείται ξανα κ ξανα) στο συγκεκριμένο στυλ.

 

Το μι ντο σολ ρε ειναι παντού όμως. Εντάξει η λέξη "XIΤ" είναι υπερβολική, αλλα πιστεύω ότι για κάθε άνθρωπο, ανεξαρτήτως στυλ μουσικής, τα μισά κομμάτια απο τη λίστα, ήταν (ή είναι) από τα αγαπημένα του.

 

Μια παρατήρηση που έχω κάνει είναι ότι σε αυτή την αλληλουχία συγχορδιών υπάρχει ΠΑΝΤΑ κοινος φθόγγος που να ενώνει την προηγούμενη με την επόμενη.

 

ΔΛΔ:

Em = μι σολ σι

C = ντο μι σολ

κοινές: μι σολ

G = σολ σι ρε

κοινή: σολ

D = ρε φα# λα

κοινή: ρε

 

Λέτε να έχει να κάνει?

[zestair]

Μια παρατήρηση που έχω κάνει είναι ότι σε αυτή την αλληλουχία συγχορδιών υπάρχει ΠΑΝΤΑ κοινος φθόγγος που να ενώνει την προηγούμενη με την επόμενη.

 

Λέτε να έχει να κάνει?

 

Μία από τις πιο όμορφες τεχνικές που συνήθιζε ο Mozart κυρίως στης όπερες και στη μουσική δωματίου είναι αυτοί η κοινοί φθόγγοι που τους έδινε σε ψηλές φωνές παιγμένες flat χωρίς βιμπράτο και με ήπιες μεταβολές των δυναμικών(π.χ. όμποε ).

[lambrosgg]

Νάτος ο διαβασμένος. Μπράβο zestair.

 

Σημείωση: το ποστ δεν έχει να κάνει με την "κλοπη". Δεν υποστηρίζω κάτι τέτοιο. Το άνοιξα για να πέσουν γνώσεις (όπως του zestair) για να δούμε γιατι αυτές οι συγχορδίες. Γιατι το μόνο κοινό που έχουν αυτα τα κομμάτια είναι αυτές οι συχγορδίες.

[Spiros Mavromatis]

φυσικα και εχει να κανει , με την εννοια της "αυστηρης" αρμονιας.

οτι δηλαδη , οσο πιο πολλες κοινες νοτες εχουν 2 συγχορδιες μεταξυ τους , τοσο πιο ομαλο το ακουσμα της διαδοχης τους.

 

παντως , η γνωμη μου ειναι οτι πρωτιστως η εναρμονιση και μετα η ενορχηστρωση ειναι απο τα πιο σημαντικα συστατικα μετα απο την συυληψη της μουσικης ιδεας. ειναι τα 2 πραγματα που μπορουν να την μεταμορφωσουν η να την ριξουν στον αδη.

 

και παραθετω ενα απλο παραδειγμα.

 

1)ηχογραφηστε τις νοτες ντο-ρε - μι ,σε αξιες ολοκληρου με καποιον ηχι που να εχει "διαρκεια".

2)παιξτε τις παρακατω διαδοχες συγχορδιων σε ενα τεμπο 4/4 και ακουστε πως "μεταμορφωνουν" τις 3 αυτες νοτες.

 

C - G - C

 

C - Bb -C

 

F - G - Am

 

C - Fm6 - Cmaj7

 

Ab - Bb - C

 

Am - G - Fmaj7

 

και αλλα πολλα ακομη.... :wink:

[lambrosgg]

Αυτό που λές spimav έχει να κάνει με το τί συχγορδία μπορεί να έχει απο κάτω μια νότα.

 

Κ αφού με απλά μαθηματικά, η κάθε συγχορδία περιέχει τουλάχιστον 3 νότες, μπορούν να ακουστούν ΣΥΜΦΩΝΑ μαζί της (αν βάλουμε και τις 9ες 7ες κλπ ζήτω που καήκαμε)

 

Κ έτσι "χτίζονται" οι μελωδίες.

 

Στο παράδειγμα του μι ντο σολ ρε μπορούμε να πουμε

 

3(νότες απο το μι) * 3 (νότες απο το ντο) * 3 * 3 = 81.

 

Τόσοι συνδυασμοί απλώς απο τις ΣΥΜΦΩΝΕΣ νότες που μπρούν να πεσουν πάνω τους.

 

Χωρίς να βάλουμε έξτρα φθόγγους, βηματικούς, ενωτικούς κλπ.

 

Για συνυπολογίστε μετά τα άπειρα ρυθμικα σχήματα, ενορχηστρώσεις, στυλ μουσικης κλπ... 8O 8O 8O 8O

[blue]

Δεν καταλαβαίνω που είναι το ενδιαφέρον στο ζήτημα.Η διαδοχή είναι κλασσικότατη και το οτι ολα τα ακκόρντα εχουν κοινό φθόγγο είναι ούτως ή αλλως ζητούμενο σε ενα chord progression.

 

όταν υπάρχει μια μελωδία το πιο ευκολο που βγαινει για εναρμόνιση (είτε εμπειρικά από εναν κιθαρίστα αυτοδίδακτο είτε από εναν μουσικό που θέλει να φτιάξει κάτι ευπεπτο) είναι να χρησιμοποιήσει μια στανταρ διαδοχή ακκόρντων που ταιριάζει με την κλίμακα.

 

Τεσπα,κατα την ταπεινη μου αποψη το θεμα ειναι περισσοτερο κοινωνιολογικο :lol:

 

[σχεδον οφ-τοπικ]Εγώ αναρωτιομουν το άλλο.Επειδή τα περισσότερα "μπιτάκια" είναι στα 120bpm ελεγα μήπως παίζει να είναι πιο ευχάριστα ή εστω περνάνε χωρίς να κουράζουν τον μεσο ακροατή (οχι τον μουσικό δλδ) επειδή "χτυπάνε" σε μια γνωστή για τον ανθρωπο περίοδο (120bpm είναι υποδιαίρεση του δευτερολέπτου κατι με το οποίο όλοι οι ανθρωποι ειναι εξοικειωμένοι).

 

Μονο ετσι μπορώ να εξηγησω πως μπορουν να καθονται και να ακουν επι ωρα μια μποτα να βαραει χωρις καμμια αλλη αρμονικη εξελιξη και δεν ψοφανε απο τη βαρεμαρα[/σχεδον οφ-τοπικ]

[lambrosgg]

Δεν ειναι 120 όμως...

 

Απο 130 μεχρι 150 είναι. :D :D :D :D

 

Όταν ήμουν μικρός, πίστευα ότι αν καταφέρω να συντονίσω τα bpm με τους χτύπους της καρδιάς θα είχα θαυματουργα αποτελέσματα!!!!!! :D :D :D :D

[mageiras]

Δεν ειναι 120 όμως...

 

Απο 130 μεχρι 150 είναι. :D :D :D :D

 

Όταν ήμουν μικρός' date=' πίστευα ότι αν καταφέρω να συντονίσω τα bpm με τους χτύπους της καρδιάς θα είχα θαυματουργα αποτελέσματα!!!!!! :D :D :D :D[/quote']

 

Και δεν είχες λάθος :)

 

Μερικές φορές όμως τα BPM παίζουν σε πολλαπλάσιο των χτύπων της καρδιάς, π.χ. το drum'n'bass των 180BPM μπορεί να σε συντονίζει στα 90...

[Tthawth]

 

Τεσπα' date='κατα την ταπεινη μου αποψη το θεμα ειναι περισσοτερο κοινωνιολογικο :lol:

[/quote']

 

Απ! Εδώ είμαστε! Και μην κάνεις λολ! Έχεις απόλυτο δίκιο. Η εποχή διαμορφώνει την χροιά της μουσικής. Δεν μπορει π.χ. ο Χατζηγιάννης να αποφύγει κάποιες ακολουθιές επειδή τις χρησιμοποιούν άλλοι. Το βασικό είναι να εκφραστείς όπως σου έρχεται. Και στην εποχή μας, συγκεκριμένες ακολουθίες εκφράζουν τον τρόπο ζωής μας και τις ανησυχίες μας. Όπως όταν ακολουθείς ένα οποιοδήποτε καλλιτεχνικό ρεύμα. Και για να γίνω αηδιαστικότερα συγκεκριμένος, δε μπορεί ένας ζωγράφος να φτιάξει πράσινο χρώμα δίχως να ανακατέψει το κιτρινάκι και το μπλεδάκι όπως κάνουν οοοολοι οι άλλοι ζωγράφοι.