Επιλογη crash cymbal!

[konio]

Ok! Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω...

το εκανα λιγο πολυπλοκο αλλα δεν υπαρχει αλλος τροπος να το εξηγησω....

[rockdrum]

μπορει καποια πιατινια να φαινονται ιδια στο ακουσμα αλλα το αυτι δεν μπορει να πιασει ολες τις διαφορες τους. Θα δεις μεγαλη διαφορα στον ηχο χρησιμοποιωντας μικροφωνα στο σετ' date=' και βεβαια με αξιολογα ηχεια. οσο μεγαλυτερο το πιατινι τοσο περισσοτερο διαρκει ο ηχος που βγαζει. αμα παρεις ενα πιατινι π.χ. 18 thin crash και ενα 14 rock, metal ή master sound πιατινι ειναι μικρες οι ηχητικες διαφορες τους αλλα εχουν διαφορα στην εκταση του ηχου, στον ογκο και στην διαρκεια. θελει πολυ ψαξιμο στην ντραμς ιδιαιτερα στα πιατινια για να βρεις κατι καταληλο.[/quote']

 

...ή μάλλον δεν καταλαβαίνω. Ποιες είναι οι διαφορές στα πιατίνια που φαίνονται ίδια δηλαδή στο άκουσμα;

Υπάρχουν και πιατίνια που ακούγονται ίδια και στο κοίταγμα;

 

Γιατί εγώ είχα άλλη γνώμη που μπορείς να διαβάσεις εδώ, αν έχεις χρόνο γιατί σε πιάνω να κοιτάς μόνο το πρώτο και πας κατευθείαν στην απάντηση. Γι ΄αυτό αφού διαβάσεις το π.μ. σου κοίτα κι αυτό: Μπορεί να μην είναι τόσο πολύπλοκο

 

http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=10107&postdays=0&postorder=asc&start=10

 

Για τα υπόλοιπα όργανα που παίζεις δεν σε είδα ακόμα να ορμάς.....

Πρέπει να τελειώσει η κατάθεση εμπεριστατωμένης εμπειρίας πρώτα στα τύμπανα και μετά θα πας στα άλλα;

[rockdrum]

Ok! Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω...

το εκανα λιγο πολυπλοκο αλλα δεν υπαρχει αλλος τροπος να το εξηγησω....

:!: :?: :!: :?: :!: :?: :!: :?: :!:

 

Ρε επιμονή.. Εκεί...συνεχίζει να ψαρώνει....

 

Ναι.... και τι έλεγες;

[konio]

μπορει καποια πιατινια να φαινονται ιδια στο ακουσμα αλλα το αυτι δεν μπορει να πιασει ολες τις διαφορες τους. Θα δεις μεγαλη διαφορα στον ηχο χρησιμοποιωντας μικροφωνα στο σετ' date=' και βεβαια με αξιολογα ηχεια. οσο μεγαλυτερο το πιατινι τοσο περισσοτερο διαρκει ο ηχος που βγαζει. αμα παρεις ενα πιατινι π.χ. 18 thin crash και ενα 14 rock, metal ή master sound πιατινι ειναι μικρες οι ηχητικες διαφορες τους αλλα εχουν διαφορα στην εκταση του ηχου, στον ογκο και στην διαρκεια. θελει πολυ ψαξιμο στην ντραμς ιδιαιτερα στα πιατινια για να βρεις κατι καταληλο.[/quote']

 

...ή μάλλον δεν καταλαβαίνω. Ποιες είναι οι διαφορές στα πιατίνια που φαίνονται ίδια δηλαδή στο άκουσμα;

Υπάρχουν και πιατίνια που ακούγονται ίδια και στο κοίταγμα;

 

Γιατί εγώ είχα άλλη γνώμη που μπορείς να διαβάσεις εδώ, αν έχεις χρόνο γιατί σε πιάνω να κοιτάς μόνο το πρώτο και πας κατευθείαν στην απάντηση. Γι ΄αυτό αφού διαβάσεις το π.μ. σου κοίτα κι αυτό: Μπορεί να μην είναι τόσο πολύπλοκο

 

http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=10107&postdays=0&postorder=asc&start=10

 

Για τα υπόλοιπα όργανα που παίζεις δεν σε είδα ακόμα να ορμάς.....

Πρέπει να τελειώσει η κατάθεση εμπεριστατωμένης εμπειρίας πρώτα στα τύμπανα και μετά θα πας στα άλλα;

 

το κυρίως όργανο είναι η ντραμς. τώρα στα κρουστά, στο μεταλόφωνο, στη φλογέρα, στο πιάνο, στο ακκορντεόν, στον ταμπούρα και στην κιθάρα δεν εχω δυστυχώς

τις ίδιες γνώσεις

[konio]

Ok! Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω...

το εκανα λιγο πολυπλοκο αλλα δεν υπαρχει αλλος τροπος να το εξηγησω....

:!: :?: :!: :?: :!: :?: :!: :?: :!:

 

Ρε επιμονή.. Εκεί...συνεχίζει να ψαρώνει....

 

Ναι.... και τι έλεγες;

 

είναι τόσο πολύπλοκο αν το ψάξεις καλά και σώστα.

[rockdrum]

Αυτό είναι καλό ψάξιμο;

 

Σου έχω δώσει link να το έβλεπες αλλά αφού είναι έτσι διαβασέ το εδώ.

 

ΚατΆ αρχή, δεν θα ασχοληθούμε με τη μεταλλουργία, την από αρχαιοτάτων χρόνων εξέλιξή της ούτε θα εξειδικευτούμε πέραν των πληροφοριών που θα μας οδηγήσουν στο να καταλάβουμε περίπου τι συμβαίνει με τα πιατίνια και από τι κατασκευάζονται.

Αποτέλεσμα, να γνωρίζουμε καλύτερα τι ζητάμε και τι περιμένουμε, κατά τη στιγμή της αγοράς ενός ή πολλών κυμβάλων.

Οι διάφορες εταιρείες, από τις παραδοσιακές Τούρκικες, τις Τουρκοαμερικανικές ή τις Ευρωπαϊκές ακόμα και τις Κινέζικες, προσπαθούν να ικανοποιήσουν το μουσικό που ψάχνει για πιατίνια, δημιουργώντας όλο και περισσότερα μοντέλα, με ποικίλους τρόπους ανάμιξης μετάλλων, κατασκευής σχημάτων, τρόπους παραγωγής και διαφήμισης της δουλειάς τους, με αποτέλεσμα να μπορέσουν πρωτίστως κατ΄εμέ, να είναι ανταγωνιστικές και εναρμονισμένες με τις σύγχρονες απαιτήσεις της μουσικής (εταιρικό κέρδος), με τη μόνη διαφορά πως αυτό για εμάς είναι ναι μεν καλό, διότι υπάρχει ποικιλία επιλογής και κόστους αλλά για πολλούς μη γνωρίζοντας τι θέλουν να πελαγώνουν και να μη ξέρουν στο τέλος τι να αγοράσουν και τι τους ταιριάζει.

 

Έτσι παρατηρούμε στα θέματα των forum, να ζητούνται γνώμες για μοντέλα πιατινιών, στα οποία δεν υπάρχει καμία απάντηση, ή μάλλον οι απαντήσεις να είναι θέμα τύχης μια που οι αγαπητοί συνάδελφοι, δεν έχουν όπως οι περισσότεροι την ανάλογη εμπειρία για να προτείνουν κάτι, στο συγκεκριμένο ερώτημα.

 

Ξέρετε, πως η αγορά των πιατινιών είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση.

Ενώ σε εισαγωγικά ισχύει γενικότερα το ότι πληρώσεις παίρνεις, μπορεί κάποιος να έχει στην κατοχή του δίπλα στα πανάκριβα, μονάκριβά του κύμβαλα της αξίας των 300 ¤ έκαστο, για παράδειγμα ένα φθηνό Wuhan china 18΄΄ των 60 ¤ που θεωρεί πως αγγίζει τον τελειότερο trashy ήχο στα chinas.

Είναι όλα σχετικά. Ενώ η αγορά ενός μέσου drum set μπορεί να καταλήξει να βγάζει ήχο (με τις διάφορες παρεμβάσεις) ενός ακριβού set DW, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τα πιατίνια. Ο βήχας και τα πιατίνια δεν κρύβονται (παραλλαγή). Τα πιατίνια παράγουν το καθένα τη δική του χροιά. Έχουν έντονη προσωπικότητα πάνω στο drum set μας.

Μαζί με το ταμπούρο μας, δείχνουν ποιοι είμαστε και τι εκφράζουμε μουσικά.

Δεν δέχονται συμβιβασμούς πειράγματα και διορθώσεις. Η επιβολή μας πάνω σε αυτά είναι ριψοκίνδυνη και η κάθε παρέμβαση είναι λίγο θέμα τύχης.

 

Πλατειάσαμε; Λέτε;

Για να δούμε πως μπορούμε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτή τη θάλασσα εταιρειών μοντέλων και σημάτων.

Τι κοινό έχουν όλες αυτές οι εταιρείες που μας βομβαρδίζουν με τις διαφημίσεις ότι έχουν τα καλύτερα πιατίνια; ΤΟ ΧΑΛΚΟ. Και τις παραλλαγές του!!!

Ανοίγοντας ένα λεξικό θα βρείτε τις εξής μεταφράσεις για τις λέξεις:

Tin = κασσίτερος

Zinc = ψευδάργυρος, τσίγκος

Bronze = χαλκός

Brass = ορείχαλκος

Copper = χαλκός

Όλη η ιστορία ξεκινάει από εδώ. Τα πιατίνια φτιάχνονται από τα κράματα και τις αναμίξεις των μετάλλων αυτών. Συνήθως. Εξαίρεση αποτελούν κάποια μοντέλα συνήθως ακριβά όπου περιέχουν πυρίτιο, φώσφορο νικέλιο ασήμι ή χρυσό. Για παράδειγμα τα paiste signature περιέχουν στο κράμα τους φώσφορο. Αλλά αυτά είναι «μυστικές» φόρμουλες για το κάτι παραπάνω.

Επικεντρωνόμαστε κυρίως στα προαναφέροντα κράματα, που αποτελούν τις συνηθέστερες επιλογές μας ως προς την αγορά.

 

Λοιπόν τα Bronze πιατίνια, είναι κράματα χαλκού συνήθως με κασσίτερο. Το όνομα της φόρμουλας που δίνουν οι εταιρείες είναι το γνωστό B. Όπου B20 έχουμε τον κασσίτερο σε περιεκτικότητα 20%, το B18 όπου έχουμε τον κασσίτερο σε περιεκτικότητα 18% και η περιεκτικότητα να κατεβαίνει ως και τα 8% σε κασσίτερο. Όσο μεγαλύτερη είναι η περιεκτικότητα, αλλά και το είδος της μεταλλοποίησης, τόσο σκληρότερο κράμα έχουμε. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως τα 2002 της Paiste είναι B8 (Θυμηθείτε και τα B8 Sabian). Καθαρός δυνατός σκληρός ήχος. Στα B20 θυμηθείτε τα αξεπέραστα για την εποχή τους Paiste 602. Ποιο ήταν το παράπονο των ντράμερ; Σπάζανε εύκολα. Γιατί; Λόγω σκληρότητας του μετάλλου, είχαν ένα καθαρό στακάτο ήχο, αλλά ως αποτέλεσμα δεν είχαν μεγάλη ένταση (οι παλαιοί θα το θυμούνται). Έτσι σε μερικά στυλ όπου θέλαμε μεγαλύτερη ένταση και αγριάδα, τα παίρναμε στο χέρι.

 

Τα Brass, είναι κράματα χαλκού κυρίως με ψευδάργυρο. Η περιεκτικότητα σε ψευδάργυρο, είναι περίπου στο 40%. Θεωρούνται από τα φθηνότερα κράματα για πιατίνια και κατασκευάζουν από αυτά φθηνές σειρές. Παράγουν ζεστό αλλά πνιχτό ή μουντό ήχο αν συγκριθούν με τα Bronze, αλλά χρησιμοποιούνται και αυτά από πολλούς. Σε άλλους για το κόστος, σε άλλους επειδή ξέρουν τι θέλουν. Δείτε Paiste 302 Wuhan. Ενώ ανήκουν στην ίδια κατηγορία, τα Paiste αποδεικνύονται ποιο γερά, αλλά τα Wuhan ιδίως στο china δίνει ποιο πιστό trashy ήχο. Και αυτά κινδυνεύουν να σπάσουν (μάλλον να σκιστούν), αλλά από θέμα μη αντοχής όχι σκληρότητας.

 

Η διαδικασία της γέννησης ενός πιατινιού από το εργοστάσιο ως το stand είναι απλή αλλά έχει τις παραλλαγές της. Όλα ξεκινάνε από ένα στρογγυλό σταχτί μεταλλικό δίσκο που έχει βγει από το καλούπι του κλίβανου που ανέμειξε τα μέταλλα. Αυτός ο δίσκος περίπου 20 cm διαμέτρου, περνάει από διάφορα στάδια μέχρι να ανοίξει και να φτάσει τις σωστές διαστάσεις. Η διαδικασία είναι χειροκίνητη ή ημιαυτοποιημένη.

Μετά τη παραγωγή του μεταλλικού δίσκου, γίνεται μια σφυρηλάτηση, ώστε ο δίσκος να ανοίξει σε διάμετρο. Έπειτα σε πρέσα συνήθως, δημιουργείται η καμπάνα. Το πιατινοειδές, κόβεται στις άκρες στο κοφτήριο και αρχίζει να παίρνει τη φόρμα του.

Σφυρηλάτηση και πάλι, ώστε να μεγαλώσει και άλλο να δοθεί η σωστή διάσταση αλλά και να βοηθηθεί ο ήχος να διαπεράσει ομαλά όλη την επιφάνεια του πιατινιού. Παρατηρούνται εδώ οι μικρές λακκούβες στη ράχη του. Η διαδικασία συνεχίζεται ώσπου να έχουμε κατά τον σφυρηλάτη τεχνίτη το επιθυμητό αποτέλεσμα. Έπειτα το τελικό στάδιο περιλαμβάνει το τελικό φινίρισμα όπου σε ένα ειδικό τόρνο ένας τεχνίτης αφαιρεί υλικό από την επιφάνεια του πιατινιού αποκαλύπτοντας τη μεταλλική λάμψη του. Οι άκρες ομαλοποιούνται ώστε να αφαιρεθούν τα γρέζια. Τέλος αν χρειαστεί, το πιατίνι γυαλίζεται συνήθως με βούρτσα και σταμπάρεται το λογότυπο. Πολλά είδη δεν γυαλίζονται και δίνονται προς πώληση κάπως ακατέργαστα. Λένε πως τα ακατέργαστα πιατίνια δίνουν ποιο βραχνό τόνο ποιο oriental ή dark. Σε άλλα λένε, περνιέται και κάποιο είδος βερνίκι για αντοχή της γυαλάδας και αποφυγή της οξείδωσης του μετάλλου. Εδώ τα πιατίνια που είναι ποιο γυαλισμένα, μας δίνουν ποιο brilliant ήχο. Τα συμπεράσματα δικά σας. Βέβαια πριν πακεταριστεί το πιατίνι ένας τεχνικός που μάλλον θα υποφέρει από τα αφτιά του, δοκιμάζει τον ήχο, έχοντας δίπλα του και το πρωτότυπο της σειράς για σύγκριση. Η διαδικασία έχει κόπο και ο κάθε σφυρηλάτης μπορεί να περάσει και ως 3 χρόνια εκπαίδευση ώστε να μπορεί να πάρει στα χέρια του την ευθύνη της παραγωγής.

 

 

 

Να λοιπόν που ανακαλύψαμε το κοινό μυστικό της σκοτεινής βιομηχανίας των πιατινιών. Και άντε και τους ξεσκεπάσαμε, τώρα μάθαμε για τη ποιότητα και σκληρότητα όταν θέλουμε κάτι. Αλλά τα ξέρουμε όλα;

 

Τι διαφορά έχει το βαρύ και χοντρό πιατίνι από το ελαφρύ και λεπτό;

Πως θα διαλέξουμε πιατίνι που μας ταιριάζει;

Πριν ασχοληθούμε και με αυτά τα ερωτήματα θα πρότεινα μια και οι περισσότεροι ασχολούμαστε με διάφορα ήδη μουσικής και η μπάντα μας παίζει διασκευές από metal ως και funk αλλά και jazz, καλό θα ήταν να διαλέξουμε κάτι ενδιάμεσο και για να ακριβολογούμε, θα έχετε δει σε πολλά πιατίνια την ένδειξη medium να αναγράφεται στη ράχη τους. Αυτό για τους νεοφερμένους κυρίως.

Ας δούμε μερικά δεδομένα. Όσο ποιο βαρύ και παχύ είναι ένα πιατίνι, τόσο ποιο καθαρό και δυνατό ήχο θα ακούσουμε. Όσο ποιο μεγάλο τόσο μεγαλύτερο το κράτημα στον ήχο. Αλλά σε θέμα ανταπόκρισης, το πιατίνι θα είναι λίγο αργό.

Το αντίθετο συμβαίνει με τα λεπτά και ελαφρά πιατίνια καθώς και με τα μικρότερης διαμέτρου.

Αυτό είναι ένα καλό σημείο αναφοράς για το από πού θα αρχίσουμε την αγορά μας. Καλό όπως είπα είναι να ξεκινάμε από medium πιατίνια αν δεν γνωρίζουμε τίποτα.

Τα βασικά μας είναι ένα hi-hat και ένα crash-ride. Το crash-ride, είναι ένα πιατίνι που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως crash αλλά και ως ride. Συνήθως πρόκειται για πιατίνια όπου είναι βαρύτερα στη ράχη, αλλά λεπτότερα στις άκρες. Μειονέκτημα είναι πως μετρώντας σε ένα τέτοιο πιατίνι και σκάζοντας (crash) κατά τη διάρκεια ενός μουσικού κομματιού, το πιατίνι δεν προλαβαίνει να ησυχάσει, να αναπνεύσει και ο ήχος βγαίνει μπερδεμένος και άσχημος.

Η επόμενη λύση είναι hi-hat, crash και ξεχωριστό ride.

Για λίγο παραπάνω, hi-hat, 2 crash, ένα αργό βαρύ και ένα γρήγορο και ride.

Επόμενο, τα παραπάνω συν κάποια πιατίνια εφέ. Δηλαδή, επιπρόσθετα κάποιο ή κάποια chinas ή splashes ή δεύτερο ride, ακόμα, μια που εδώ ταιριάζει καλύτερα ένα crash-ride.

Βέβαια όπως είπαμε, η επιλογή των πιατινιών είναι δύσκολη και έχει πολλά παρακλάδια. Ξεκινάμε όλοι από το οικονομικό. Σε αυτό το σημείο δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Οι εταιρείες πολλές και οι τιμές πολλές.

Ποτέ δεν ξεκινάμε να αγοράσουμε πιατίνια χωρίς να τα ακούσουμε. Πιστέψτε με, πως πολλές φορές άλλα διαβάζουμε στα χαρακτηριστικά και άλλα ακούμε, ακόμα και από μεγάλες εταιρείες. Όλα τα λαμβάνουμε ως κατά προσέγγιση.

Ποτέ δεν διαλέγουμε πιατίνια που τα δοκιμάσαμε με το χέρι ή χαϊδεύοντας τα στο κατάστημα, επειδή φοβηθήκαμε πως θα ενοχληθούν οι γύρω μας αν τα χτυπούσαμε.

Προσέχουμε το περιβάλλον. Αν στο κατάστημα υπάρχουν λείες επιφάνειες ή γυαλί (π.χ. βιτρίνα), τα πιατίνια που δοκιμάζουμε θα ακουστούν πολύ πριμαριστά. Στο studio δίπλα στο ricofon και στη μόνωση θα ακούσετε άλλα αντί άλλων.

Γνωρίζουμε πως τα πιατίνια ακόμα και της ίδιας σειράς, έχουν διαφορές. Επίσης πολλά πιατίνια που μας αρέσουν αλλά είναι ακριβά, μπορεί να τα αντικαταστήσουμε με άλλα φθηνότερης μάρκας που αγγίζουν κατά πολύ τον ήχο αυτών που μας αρέσουν. Θυμηθείτε το κοινό μυστικό όλων των εταιρειών!!!

Καλό είναι να διαλέγουμε ως αρχή ποιο brilliant πιατίνια σε ήχο. Όσο περνάει ο καιρός και το μέταλλο παλιώνει, ο ήχος γίνεται ποιο πνιχτός.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Ποια εταιρεία τώρα είναι η καλύτερη; Αυτή που μας αρέσει. Τα πιατίνια δεν είναι μούρη. Είναι άποψη στον ήχο. Είναι η υπογραφή στο drum set. Τα κακόηχα πιατίνια βαβουριάζουν στη μπάντα και την ορχήστρα. Ξεκινήστε σιγά, δοκιμάστε και μη βιάζεστε. Αν το αίμα βράζει και παίζετε μόνο metal, να έχετε υπόψη πως σε λίγο καιρό που θα θέλετε και κάτι ποιο soft, δεν θα σας ικανοποιεί το αποτέλεσμα. Ξανά πάλι από την αρχή για ψάξιμο και τσάμπα έξοδα.

Ελπίζω να έλυσα κάποιες απορίες σε μερικούς συναδέλφους, ιδίως τους νεότερους και τους beginners. Περισσότερα στα site των εταιρειών και στα μαγαζιά.

Να μην ντρέπεστε για αυτά που έχεται. Να είστε περήφανοι που είστε drummer και να τιμάτε τη θέση αυτή στη μπάντα σας. Οπωσδήποτε και κάποιο ωδείο δεν βλάπτει έτσι; Συμφωνείτε;

Τα λέμε

Rockdrum