Ένα τραγούδι για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

[lambrosgg]

ΕΡΤ

Η ώρα της ακρόασης των υποψήφιων τραγουδιών έφτασε. Το δύσκολο έργο της επιλογής 16 τραγουδιών' date=' που θα διαγωνιστούν στις 18 Οκτωβρίου, από τα οποία θα περάσουν τα 10 στον τελικό του Φεστιβάλ που θα γίνει στις 20 Οκτωβρίου, ανέλαβε μία εννεαμελής επιτροπή.

 

Την Παρασκευή το μεσημέρι, παρουσία δημοσιογράφων, παραγωγών ραδιοφώνου και φορέων της πόλης θα ανοιχτούν οι φάκελοι των συντελεστών των τραγουδιών που θα προκριθούν και θα γίνει μια πρώτη, άτυπη ακρόαση των τραγουδιών αυτών.

 

Την Επιτροπή ακρόασης αποτελούν οι:

Γιώργος Χατζηνάσιος, συνθέτης

Θανάσης Πολυκανδριώτης, συνθέτης

Φίλιππος Γράψας, στιχουργός

Σταύρος Σιόλας, τραγουδοποιός (1ος νικητής στο Φεστιβάλ του 2006)

Γιώργος Παντελιάς, τραγουδοποιός/ συγκρότημα Κίτρινα Ποδήλατα

Κεράσα Βατμανίδου, διευθύντρια του Ρ/Σ Ερωτικός

Γιάννης Τσολακίδης, δημοσιογράφος, παραγωγός Ρ/Σ 102 FM

Αντώνης Ανδρικάκης, Γενικός Διευθυντής Ελληνικής Ραδιοφωνίας

Μαργαρίτα Μυτιληναίου, Διευθύντρια Προγράμματος Ραδιοφωνίας[/quote']

 

Τα σχόλια δικά σας.

 

Σκεφτηκα και εγώ να το ποστάρω αυτό, αλλα μετα λέω "ασε μην με φάνε πάλι"

 

Απο τους προαναφερθέντες, κανεναν δεν εκτιμω. Όλοι χαραμοφάηδες είναι που βολεύτηκαν στην ΕΡΤ τώρα που δεν ασχολειται κανείς μαζί τους...

 

Να διορθώσω λοιπόν το πόστ μου και να πώ:

 

"Η ΕΡΤ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ....

[lambrosgg]

Βασικά να σας πω και κάτι άλλο; Η επόμενη μέρα τέτοιων φεστιβάλ μου θυμίζει τις αντίστοιχες των καλλιστειών. Όλες αδικήθηκαν προς χάριν της νικήτριας' date=' η οποία σαφώς και είναι 3 φορές πιο άσχημη από αυτές... Χώρια που τις παρουσιάζουν ως τις ωραιότερες Ελληνίδες κάθε χρονιάς, ενώ με 1 απλή βόλτα έξω, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι τπτ περισσότερο από μέτριες, αλλά πολύ ψωνισμένες γυναίκες...

 

Κάτι τέτοιο μου βγαίνει εμένα.... Από Γιουροβιζιον ως και συνοικιακές εκδηλώσεις, πάντα αυτό μου μένει στο τέλος!

 

Για να μην πω τι παίρνουν στην τελική οι νικητές και φάω κανά ξυγυρισμένο ban(-ιο)[/quote']

 

 

ΑΝΤΕ ΠΕΣ ΤΑ! Δηλαδή καθε χρόνο τα ίδια με τα καλλιστεία. Οποτε βγώ έξω μια βόλτα, βλέπω τουλάχιστον 3-4 γυναίκες που είναι ανώτερες από την κάθε σταρ και μις Ελλάς... (εκτός την Τζούλια Αλεξανδράτου, που όντως αδικήθηκε)

 

Είναι αυτό που λέμε! Κάνω αγώνα δρόμου με έναν κουτσό και έναν που είναι 200 κιλά, βγαίνεις πρώτος και είσαι χαρούμενος...

 

Με πιό απλά λόγια "πρώτος στο χωριο, τελευταίος στην πόλη"

[STUDIOM13]

Να πω και εγώ την γνώμη μου.

Καταρχάς και τα δύο κομμάτια, του Lampiris και του lamprosgg πάρα πολύ καλά για home studio production. Εξ άλλου όντως ένα demo στέλνεις στην ουσία, και θεωρώ ότι είναι αξιοπρεπέστατες παραγωγές. Συγχαρητήρια και στους δύο.

Για το φεστιβάλ τώρα. Έστειλα και εγώ τραγούδια, και πέρυσι και φέτος.

Απέτυχα να περάσω, αλλά τι πειράζει; Το βλέπω σαν να παίρνεις λαχείο άμα κάτσει έκατσε. Και βέβαια σε αυτή την περίπτωση, η πρόκριση δεν θα είναι πανάκεια για την κοινωνική μου άνοδο. Με τίποτα δεν θα μου φέρει γυναίκες και Φερράρι.

 

Θα μου φέρει Λαμποργκίνι!!! χα χα :lol: (Πλάκα κάνω)

 

Θέλει η όλη διαδικασία και λίγο τύχη. Γιατί σίγουρα τα κομμάτια δεν τα ακούν πάνω από ένα λεπτό.Και είναι ίσως ανάλογα και με την διάθεση την συγκεκριμένη στιγμή αυτών που τα ακούν. Επίσης σαφώς εξαρτάται από το προσωπικό/υποκειμενικό γούστο, του καθενός από την επιτροπή. Όμως θεωρώ ότι όλα αυτά είναι λίγο ευνόητα, και αν δεν τα ξέρεις με σιγουριά από πριν, τουλάχιστον τα ψυλλιάζεσαι.

Κάνουμε που κάνουμε, το χόμπι μας, το ψώνιο μας, (όπως θέλει το λέει ο καθένας) :) , με τις ώρες στα σπιτικά στουντιάκια μας, γιατί να μην στείλουμε και κάτι να ακουστεί και λίγο παραπέρα. Δεν χάνουμε και τίποτα.

Μπορεί και να υπάρχουν κλίκες, μπορεί και όχι όμως.

Για το πρώτο δεν έχω αποδείξεις για να το πιστέψω. Για το δεύτερο, αυτό που βλέπω είναι ότι τα τρία τελευταία χρόνια όσοι περάσανε και ήτανε γνωστοί και δισκογραφημένοι λίγο έως πολύ, (βλέπε Μαχαιρίτσας, Εμιρλής, Γρηγόρης Πετράκος κ.ά.), δεν κάνανε τίποτα στην τελική φάση.

Επίσης σε αυτό τον διαγωνισμό πέρασε ένας μουσικός τραγουδοποιός εδώ από τα Χανιά με ένα τραγούδι που το ερμηνεύει μια κοπελιά με πραγματικά καταπληκτική φωνή. Ο άνθρωπος μπουζουκάκι παίζει εδώ σε κάτι ταβέρνες. Δεν έχει καμιά σχέση με μουσικά κυκλώματα εντός και εκτός των τειχών. Το τραγούδι φυσικά δεν το έχω ακούσει όμως έχω ακούσει παλιότερα την κοπελιά και είναι απλά φωνάρα.

Και εδώ θέλω να επισημάνω κάτι βέβαια που ήδη θίχτηκε. Σαφώς και παίζει μεγάλο ρόλο η ερμηνεία του τραγουδιστή από το πρώτο λεπτό του τραγουδιού. Φαλτσάκια, στοναρίσματα, ψιλοπράσινες, απαγορεύονται δια ροπάλου και απλά δεν συγχωρούνται, άμα θέλει κάποιος να έχει έστω την παραμικρή ελπίδα.

[Lampiris]

Βασικά ένα πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι ανέβασα το τραγούδι όχι απο πικρία γιατί δεν πέρασε στο Φεστιβάλ.

Θα ήταν τουλαχιστον εγωϊστικό να πιστέψω ότι ανάμεσα στις εκατοντάδες (σύμφωνα με τα λεγόμενα της ΕΡΤ) δεν υπήρξαν τραγούδια που κάτι είχαν να πουν περισσότερο συνθετικά και στιχουργικά απο το δικό μου.

Απλά όπως ξεκαθάρισα απο την αρχή επειδή θεωρώ τον χώρο σαν μια μεγάλη παρέα απο φίλους θέλησα να το παρουσιάσω όπως θα το έβαζα να το ακούσει κάποιος φίλος που θα ερχότανε στο σπίτι για καφεδάκι.

Νομίζω ότι και άλλοι φίλοι που "σκαρώνουν" τραγουδάκια θα ήθελαν να το κάνουν αυτό και ίσως δεν τολμούν μήπως και ακούσουν αρνητικά σχόλια.

 

Όσο για τους συμμετέχοντες στην κριτική επιτροπή για την επιλογή των τραγουδιών και ανάφερα τα ονόματά τους αρκετοί απο αυτούς είναι αξιόλογοι συνθέτες και στιχουργοί και καλές φωνές και έχουν να παρουσιάσουν αρκετά μεγάλο καλλιτεχνικό έργο στο χώρο τους.

¶λλοι πάλι έχουν διοριστεί υπάλληλοι της ΕΡΤ και κόβουν και ράβουν κατά το δοκούν.

 

Όμως μέχρι εκεί. Αυτό που δεν μπορώ να πιστέψω ότι το δικό τους κριτήριο είναι αυτό που εκφράζει τον κόσμο τον οποίο υποχρεώνουν να ακούσει μέσα από την Κρατική Τηλεόραση (την οποία πληρώνουμε όλοι μας) το γούστο τους.

 

Τουλάχιστον για μία φορά μπορούσαν να ανέβουν τα τραγούδια των συμμετεχόντων σε ένα site και να μπορεί να ψηφήσει και το κοινό κάποια τραγούδια τα οποία θα ήθελε να παρουσιαστούν την βραδιά του Φεστιβάλ, και ας είχε και το κοινό μία συμμετοχή έστω του 50% στην διαδικασία.

 

Όπως την βραδιά του διαγωνισμού ζητάνε απο τον κόσμο να ψηφήσει με το τηλέφωνο και τα SMS.

Αλλά αυτό δεν τους συμφέρει γιατί με τα τηλεφωνήματα και τα SMS υπάρχει κονόμα...(από τις λέξεις οικονομώ-εξοικονομώ-τσεπώνω-κερδίζω).

 

Ούφ...σας κούρασα :D

[wasted]

Συγγνώμη, να κάνω μια άσχετη παρέμβαση. Δε δέχομαι με τίποτα το χαρακτηρισμό "χαραμοφάη" για μουσικάρες του μεγέθους ενός Χατζηνάσιου και ενός Πολυκανδριώτη. Εγώ προσωπικά θα ήμουν ευτυχής για όλη την υπόλοιπη ζωή μου, αν ο Χατζηνάσιος καταδεχόταν να ακούσει 15 δεύτερα από ένα τραγούδι μου.

[menelaos]

Βασικά ένα πράγμα που θέλω να ξεκαθαρίσω είναι ότι ανέβασα το τραγούδι όχι απο πικρία γιατί δεν πέρασε στο Φεστιβάλ.

 

Σ'εμένα τουλάχιστον δεν είχε φανεί έτσι εξ αρχής πάντως ;)

[boody]

παιδια θελω να πω κατι και θα ειμαι ωμός. τα κομματια σας δεν ειναι αρκετα καλα ωστε να ειναι στην 16αδα του φεστιβαλ θεσνικης. (το οποιου η 16 αδα δεν ειχε και καμια εξαιρετικη ποιοτητα) Σας το λεω σαν φιλος για να μην αυταπατασθαι. Απο εκει ξεκινανε ολα. βεβαια η αληθεια βρισκεται καπου αναμεσα σε ολα αυτα που εχουν ειπωθει, και κλικες υπαρχουν , και καποιοι γνωστοι με δισκογραφια ευνοουνται κλπ κλπ αλλα ενα φοβερο κομματι αποκλειεται να χαθει.

 

Ελπιζω να μην με παρεξηγησουν lampiris και lambrosgg οι οποιοι μου ειναι πολυ συμπαθεις.

Οταν αγοραζω μια αθλια μπλουζα η οποια για καποιο λογο εγω νομιζω οτι ειναι ωραια, εκνευριζομαι παρα πολυ οταν μετα απο καιρο παρω χαμπαρι οτι οι φιλοι μου το ξεραν και απο ευγενεια μου λεγαν οτι ειναι φοβερη και εγω την φορουσα ο μαλ@κ@ς....

Με αυτην την διαθεση λεω την κριτικη μου ετσι ευθαρσως.

 

by the way περισυ μου αρεσε το τι ζητας.

το επαιξα και μερικες φορες σε μαγαζι που επαιζα dj πιστευοντας οτι θα γινει σουξε ουτως ή αλλως και οτι θα λεω μετα εγω " ποιο ρε ? αυτο? οταν το παιζα εγω...." χεχε :)

[Lampiris]

παιδια θελω να πω κατι και θα ειμαι ωμός. τα κομματια σας δεν ειναι αρκετα καλα ωστε να ειναι στην 16αδα του φεστιβαλ θεσνικης. (το οποιου η 16 αδα δεν ειχε και καμια εξαιρετικη ποιοτητα)

 

Δεν ισχυρίστηκε κανένας ότι θα έπρεπε να είναι.

Η συζήτηση ξέφυγε λίγο από το θέμα το οποίο είναι "Ένα τραγούδι για το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης" που δεν προκρίθηκε και αποφάσισα να το ανεβάσω για να το ακούσουν και άλλοι. Όχι γιατί δεν προκρίθηκε. (Εάν προκρίνοταν δεν θα μπορούσα να το παρουσιάσω δημόσια).

[lambrosgg]

Συγγνώμη' date=' να κάνω μια άσχετη παρέμβαση. Δε δέχομαι με τίποτα το χαρακτηρισμό "χαραμοφάη" για μουσικάρες του μεγέθους ενός Χατζηνάσιου και ενός Πολυκανδριώτη. Εγώ προσωπικά θα ήμουν ευτυχής για όλη την υπόλοιπη ζωή μου, αν ο Χατζηνάσιος καταδεχόταν να ακούσει 15 δεύτερα από ένα τραγούδι μου.[/quote']

 

Ποιο τραγούδι του Χατζηνάσιου ή του Πολυκανδριώτη τους κατατάσει στους Μουσικάρες????

 

Δεν πιστέυω ότι κανένα απο τα δυο κομμάτια που ανεβάστηκαν δεν ήταν άξια για το φεστιβάλ. Το ζαμπόν ή η μπαλάντα του μαλάκα ήταν καλύτερα δηλαδή? Η παραγωγή δεν κρίνεται, έτσι και αλλιώς αν περνούσαν τα κομμάτια θα ξαναηχογραφούνταν. (αν και το ζαμπόν χωρίς λιπαρά έχει ΧΑΛΙΑ παραγωγή. Σαν να clipάρει μόνιμα ακούγεται.)

[Lampiris]

 

Ποιο τραγούδι του Χατζηνάσιου ή του Πολυκανδριώτη τους κατατάσει στους Μουσικάρες????

 

Γιώργος Χατζηνάσιος

 

Ο Γ. Χατζηνάσιος, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη, κληρονομεί την από πάππου πρός πάππο οικογενειακή καλλιτεχνική φλέβα, και την μουσικότητα του πατέρα του, καθηγητή σε Ωδείο και από τους γνωστότερους σαξοφωνίστες της εποχής. Ξεκινάει πιάνο στα 6 του, συνεχίζοντας μετά την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, όπου φοιτά στο Εθνικό Ωδείο, γιά να ολοκληρώσει σπουδές σύνθεσης και ενορχήστρωσης στο Παρίσι. Ήδη από 14 χρονών δείχνει την κλίση του πρός την τζάζ και την ευρωπαϊκή μουσική. Στοιχεία, που θα χαρακτηρίσουν το μουσικό του ύφος αργότερα, παράλληλα με την αρχική «λαϊκή» του περίοδο.

 

Οι σπουδές στο Παρίσι και η ικανότητά του ως πιανίστα επηρεάζουν καταλυτικά την μουσική του αίσθηση, βοηθώντας να φανερωθεί επεξεργασμένη πιά, η ενυπάρχουσα, «έντεχνη» καταγωγή του.

 

Τυπικά, μπαίνει στον χώρο της δισκογραφίας το 1972 με την συλλογή «4-5-3».

 

Λαϊκά τραγούδια με αφομοιωμένη την γνώση των κωδίκων του είδους τραγουδισμένα από τον Σ. Διονυσίου, τον Σ. Κόκκοτα και την Δ. Γαλάνη. Οι πολυσυλλεκτικοί δίσκοι νέων συνθετών, σύνηθες φαινόμενο εκείνης της περιόδου άνθησης του σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού, ευνοούν την πρώτη επιτυχή απόπειρα. Η «Διαδρομή» το ΄73 (Μ. Μητσιάς, Δ. Γαλάνη, Θ. Ανδρεάδης) και το «Ασπρο Μαύρο» το ΄75 σε στίχους Σ. Τσώτου (Γ. Πάριος, Χ. Αλεξίου, Α. Βίσση, Δ. Κοντολάζος) , ακολουθούν την ίδια λογική με τραγούδια όπου η μελωδικότητα του συνθέτη, προβάλλεται όλο και περισσότερο.

 

Το 1974 η επιτυχημένη πορεία του και σαν κινηματογραφικού συνθέτη γίνεται εμφανέστερη με το «Εσύ κι Εγώ» (Ψυχή και Σάρκα) , κάνοντας αίσθηση με το ευρωπαϊκό αισθησιακό ύφος της.΄Ηδη αρχίζει να διαμορφώνεται αυτό που την επόμενη 5ετία θα χαρακτηρίσει τον συνθέτη, κάνοντας αναγνωρίσιμες τις μελωδίες του. Το 1975 γράφει τη μουσική της τολμηρής θεατρικής παράστασης του Δ. Κολλάτου «΄Ενας ΄Ελληνας σήμερα», περνώντας με άνεση στο χώρο και αυτού του είδους. Το «Λεύκωμα» (΄76) , με την Δ. Γαλάνη (από τις βασικές ερμηνεύτριες των τραγουδιών του τα επόμενα χρόνια) και τη Β. Μοσχολιού, ισορροπεί την λαϊκή και την μελωδική πλευρά του, σε τραγούδια που θά αγαπηθούν ιδιαίτερα και θα γίνουν οι πρώτες ευρείας αποδοχής μεγάλες επιτυχίες του («Τα γαλάζια σου γράμματα», «Ξενύχτησα στη πόρτα σου» κ. ά. ) .

 

Το 1977 θα είναι η καθοριστική χρονιά του Γ. Χατζηνάσιου. Η συμμετοχή του στο Φεστιβάλ της Γιουροβίζιον με το «Μάθημα Σολφέζ» (Πασχάλης, Μ. Αργυράκη, Ρ. Γουίλλιαμς, Μ. Τόλη) που εκπροσωπεί την χώρα στην πιό ενδιαφέρουσα παρουσία της Ελλάδας στον αμφισβητούμενο αυτό θεσμό ξεχωρίζει, και ο Γ. Χατζηνάσιος αναγνωρίζεται ως ο Ευρωπαίος ΄Ελληνας συνθέτης. Ο ομότιτλος δίσκος θα κάνει μεγάλη επιτυχία και θα κινήσει το ενδιαφέρον για μιά διεθνή καρριέρα. Η επόμενη δεκαετία, ως τα τέλη του ΄80, είναι μια διαρκής καταξίωση με συνεργασίες στον κινηματογράφο και την τηλεόραση («Το αγκίστρι» ΄77, «Μυστικοί Αρραβώνες» ΄80).

Στην πιό γόνιμη δεκαετία της δημιουγικότητας του Γ. Χατζηνάσιου του ΄80, ο συνθέτης διαγράφει μια δεύτερη, ωριμότερη, πορεία στην κινηματογραφική μουσική, όχι τόσο γνωστή στο ευρύτερο κοινό, αλλά από τις σημαντικότερες καταθέσεις του («Γλυκιά Συμμορία» ΄83, «Νοκ αουτ» ΄86, «Πρωϊνή Περίπολος» ΄87), με αποκορύφωση την επένδυση στην αγγλική ταινία «Shirley Valentine» (΄89) .

Η συνεργασία του με την Μαρινέλλα αρχικά νωρίτερα ( «Η Μαρινέλλα του σήμερα» ΄78) , θα σφραγίσει την πορεία του στο τραγούδι και την δεκαετία του ΄80, («Γιά σένα τον ΄Αγνωστο» ΄83) , όπως και με την Δ. Γαλάνη («Εικόνες» ΄79, «Παιχνίδι γιά δύο» ΅86) . Από τις σημαντικότερες στιγμές η συνεργασία με την Τ. Τσανακλίδου στο «Χωρίς Ταυτότητα» (΄80) και η συνεργασία με την Νάνα Μούσχουρη σε ποίηση Ν. Γκάτσου («Η ενδεκάτη εντολή» ΄85) αποτελεί μία από τις πιο ώριμες δουλειές του συνθέτη.

 

Ξαφνιάζει παρΆόλα αυτά η σπουδή εκ νέου στο λαϊκό ύφος στην συνεργασία του με τον Δ. Μητροπάνο («Συναξάρια» ΄81) , και ο κύκλος κλείνει - έχοντας προηγηθεί το ΄88 «Οι μικρές επαναστάσεις» με την Α. Κανελλίδου - το ΄91, με την «Επίθεση Αγάπης» και τον Γ. Πάριο. Η δεκαετία του ΄90, δείχνει να γυρνάει την πλάτη στον Γ. Χατζηνάσιο. Το ύφος του θεωρείται ελαφρύ γιά τα γούστα της εποχής και καταχωρείται στους συνθέτες της «μικροαστικής αισθητικής» του τραγουδιού. Την τελευταία 5ετία επανέρχεται σταδιακά, μέσω ιδιαίτερα επιτυχημένων τηλεοπτικών μουσικών («Το γελοίον του πράγματος», «Αγγιγμα ψυχής» ΄98, «Στα φτερά του ΄Ερωτα» ΄99) με μεγάλη επιτυχία και τραγούδια που ξανασυνδέουν τον συνθέτη με το πλατύ κοινό.

 

Θανάσης Πολυκανδριώτης

 

Ο Θανάσης Πολυκανδριώτης γεννήθηκε το 1948 στην Αθήνα.

Γιος του λαϊκού δάσκαλου Θεόδωρου Πολυκανδριώτη, δεν άργησε να ασχοληθεί με την μουσική αφού σε ηλικία 8 χρονών πήρε τα πρώτα του μαθήματα κιθάρας. Συμμετείχε ως κιθαρίστας από το 1961 σε νεανικά συγκροτήματα της εποχής (JUNIOR, TRIO, ESPERANTO) και τρία χρόνια αργότερα άρχισε και η επαγγελματική του καριέρα.

Παρότι είναι παθιασμένος με την κλασική κιθάρα το καλοκαίρι του 1964 έγινε η αποκάλυψη της μουσικής αξίας του στο μπουζούκι. Αναγνωρίσθηκε ως ένας από τους καλύτερους εκτελεστές στο μπουζούκι και τα χρόνια που ακολούθησαν συμμετείχε στο 95% της Ελληνικής Δισκογραφίας. Το 1971 εμφανίσθηκε με τη Νανά Μούσχουρη και τη Μαρινέλλα σε σόου του BBC.

Ακολούθησε το κάλεσμα του Μάνου Χατζηδάκη, και ως σολίστας ο Πολυκανδριώτης ερμήνευσε τον "Σκληρό Απρίλη του '45", έργο που επανακυκλοφορεί και σήμερα.

Παράλληλα συνεργάσθηκε με όλους τους μεγάλους τραγουδιστές μας, Καζαντζίδη, Διονυσίου, Πάριο, Μαρινέλλα, Βοσκόπουλο, Πουλόπουλο κ.α.

Η είσοδος του Θανάση Πολυκανδριώτη στο χώρο της σύνθεσης πραγματοποιήθηκε το 1968 και συνεχίζεται - μέχρι σήμερα-δισκογραφικά, με περισσότερα από 1000 τραγούδια.

Έχει δώσει συναυλίες στα μεγαλύτερα θέατρα της Ευρώπης, της Αμερικής και της Αυστραλίας όπως Albert Hall (Λονδίνο), Opera Ηοuse (Σύδνεϋ), Kennedy Center, Carnegie Hall (Αμερική).

 

Οι μουσικές αναζητήσεις όμως του συνθέτη δεν περιορίστηκαν μόνο σε λαϊκά μονοπάτια. Μετά από πολυετή συνεργασία με Ούγγρους μουσικούς, τον Οκτώβριο του 1993 εμφανίστηκε στο ΜΕΓΑΡΟ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ με την HUNGARIAN GYPSY ORCHESTRA, σηματοδοτώντας έτσι και ένα νέο ξεκίνημα στην καριέρα του.

Τον Οκτώβριο του 1995 ηχογράφησε στην Βουδαπέστη 11 από τους 21 χορούς του BRAHMS με την FAILONI ORCHESTRA of the HUNGARIAN STATE OPERA.

To 1996 το όνειρο της σύνθεσης ενός κονσέρτου για μπουζούκι και ορχήστρα έγινε πραγματικότητα στο θέατρο ΗΡΩΔΟΥ ΤΟΥ ΑΤΤΙΚΟΥ σε μια συναυλία με την ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ ΤΗΣ ΒΟΥΔΑΠΕΣΤΗΣ. Η παρουσίαση του Κονσέρτου για μπουζούκι Νο1 δικαίωσε τόσο το συνθέτη όσο και το κοινό αφού απέδειξε την αρμονική συνύπαρξη δύο διαφορετικών ειδών μουσικής, της Κλασσικής με την Λαϊκή.

Τα τελευταία χρόνια ο Θανάσης Πολυκανδριώτης ασχολείται και με την εκπαίδευση ιδρύοντας τη Σχολή Λαϊκής Μουσικής Παράδοσης όπου διδάσκονται τα λαϊκά μας όργανα, μπουζούκι, τζουράς, μπαγλαμάς. Στόχος της σχολής αυτής που απαριθμεί παραρτήματα σε όλη την Ελλάδα είναι η διάσωση και διάδοση της λαϊκής μουσικής μας παράδοσης.

Το καλοκαίρι του 1999 κυκλοφορεί το πρώτο του βιβλίο, μια σύγχρονη μέθοδος για το μπουζούκι με τίτλο "Είναι εύκολο να μάθεις μπουζούκι" από τις μουσικές εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΝΑΚΑΣ.