Fender Classic Player

[whiteNoise]

Πας να μας τρελανεις τωρα και εσυ whitenoise ?? ...φυστικι το βλεπεις

αυτο το χρωμα ?

την έχεις δει πο κοντά?? αν όχι γιατί επιμένεις οτι κάνω λάθος??

και δεν είπα ποτέ οτι είναι καρα-πράσινη ούτε εντελώς φιστικί.

αλλά σίγουρα δεν είναι ούτε γνωστή απόχρωση του μπλε

 

πάντως εμένα δεν μου αρέσει η συγκεκριμένη απόχρωση καθόλου.

Η κιθάρα όμως σκοτώνει :wink:

[dkall]

Αν την εχω δει ?? μα την εχω !!!

Το χρωμα θα το ελεγα ανοικτο θαλασση και μιας και εισαι ΄χωριανος΄

κερναω μπυρα να την δεις απο πολυ κοντα

[boukas]

Ρε κάνετε λάθος όλοι σας.

 

Χαμελεοντί χρώμα είναι αυτό. Αλλάζει αναλόγως τον παίχτη, για να τσακώνονται μεταξύ τους.

[whiteNoise]

Αν την εχω δει ?? μα την εχω !!!

Το χρωμα θα το ελεγα ανοικτο θαλασση και μιας και εισαι ΄χωριανος΄

κερναω μπυρα να την δεις απο πολυ κοντα

μεσα ειμαι αν και την εχω ξαναδει και παιξει μαζι της(την κιθαρα εννοω)

οποτε γουσταρεις στειλε πμ για καφεδακι

[bloody_sunday]

¶κυρο παιδιά. Η φωτό που σας έδωσα (που φαίνεται προς το φυστικί) είναι απάτη. Σήμερα έπαιξα και με τις δυο (Classic Player 50's και Classic Player 60's) και είναι ανοιχτό γαλάζιο. Τι παιχνίδια μπορεί να κάνει ο φακός και το gamma του αισθητήρα...

 

Εξαιρετικά όργανα και τα δυο. Μου άρεσε ιδιαίτερα το custom wiring της 50s που επιτρέπει στο 1ο tone να επηρεάζει τον bridge μαγν., και η 3η θέση που πιάνει τους μαγνήτες bridge και neck ταυτόχρονα. Αυτά δεν τα είχε η 60s, μονάχα όντως πιο δυνατούς μαγνήτες. Το maple μπράτσο της 50s είναι τόσο καλοφτιαγμένο που είναι σαν να παίζεις πάνω σε βελούδο, σαν να μην έχει καθόλου τάστα (fretless wonder, που έλεγαν και για κάποιες Gibson Les Paul πριν από 50 χρόνια). Ως δια μαγείας τα δάχτυλά μου πήγαιναν μόνα τους σε δύσκολα πιασίματα που με μπερδεύουν σε άλλες κιθάρες...

 

Tόσο μου άρεσε ο ήχος της 50s που έπαψα να ψάχνω για μονοπήνιους (P90s) σε solid body και... κατάπια δυο χρόνιες προκαταλήψεις μου: α) ενάντια στις strats γενικά, β) ενάντια στις maple ταστιέρες. Με ποιον τρόπο; Έγινα ο πανευτυχής κάτοχός της... :oops:

[dkall]

.....και για να μην περνουν μερικων τα μυαλα αερα

ειπαμε , καλο το κιθαρονι ....για Fender και σε

σχεση με τις αλλες σαβουρες της Fender .

Mην συγκρινουμε τωρα τα ...συναρμολογουμενα με

τις πραγματικες κιθαρες .

 

ανθρωπακι που γελαει

ανθρωπακι που γελαει

ανθρωπακι που γελαει

[haryy]

¶κυρο παιδιά. Η φωτό που σας έδωσα (που φαίνεται προς το φυστικί) είναι απάτη. Σήμερα έπαιξα και με τις δυο (Classic Player 50's και Classic Player 60's) και είναι ανοιχτό γαλάζιο. Τι παιχνίδια μπορεί να κάνει ο φακός και το gamma του αισθητήρα...

 

Εξαιρετικά όργανα και τα δυο. Μου άρεσε ιδιαίτερα το custom wiring της 50s που επιτρέπει στο 1ο tone να επηρεάζει τον bridge μαγν.' date=' και η 3η θέση που πιάνει τους μαγνήτες bridge και neck ταυτόχρονα. Αυτά δεν τα είχε η 60s, μονάχα όντως πιο δυνατούς μαγνήτες. Το maple μπράτσο της 50s είναι τόσο καλοφτιαγμένο που είναι σαν να παίζεις πάνω σε βελούδο, σαν να μην έχει καθόλου τάστα (fretless wonder, που έλεγαν και για κάποιες Gibson Les Paul πριν από 50 χρόνια). Ως δια μαγείας τα δάχτυλά μου πήγαιναν μόνα τους σε δύσκολα πιασίματα που με μπερδεύουν σε άλλες κιθάρες...

 

Tόσο μου άρεσε ο ήχος της 50s που έπαψα να ψάχνω για μονοπήνιους (P90s) σε solid body και... κατάπια δυο χρόνιες προκαταλήψεις μου: α) ενάντια στις strats γενικά, β) ενάντια στις maple ταστιέρες. Με ποιον τρόπο; Έγινα ο πανευτυχής κάτοχός της... :oops:[/quote']

 

maple και stratocaster πάνε μαζί! Δεν νομίζω να ξαναπαίξεις με rosewood από δω και στο εξής! :D

 

Congratuλίδια για την όμορφη!

[fenderiarhs]

Εξαιρετικά όργανα και τα δυο. Μου άρεσε ιδιαίτερα το custom wiring της 50s που επιτρέπει στο 1ο tone να επηρεάζει τον bridge μαγν.' date=' και η 3η θέση που πιάνει τους μαγνήτες bridge και neck ταυτόχρονα. Αυτά δεν τα είχε η 60s, μονάχα όντως πιο δυνατούς μαγνήτες.[/quote']

 

Eνα rewire ειναι πανευκολο και εχεις οποιον συνδυασμο μαγνητων θελεις. Εμενα παντως αντιθετως δεν μου αρεσε αυτο της CP50 (το neck+bridge δηλ.) και ταχιστα επεστρεψα στο κλασσικο. Οι CS69 ειναι ο μονος λογος που με κανει να σκεφτομαι να φτιαξω και την 5η μου στρατ (σε LPB).......και ας ειναι υπερβολη......

 

Το maple μπράτσο της 50s είναι τόσο καλοφτιαγμένο που είναι σαν να παίζεις πάνω σε βελούδο' date=' σαν να μην έχει καθόλου τάστα (fretless wonder, που έλεγαν και για κάποιες Gibson Les Paul πριν από 50 χρόνια). Ως δια μαγείας τα δάχτυλά μου πήγαιναν μόνα τους σε δύσκολα πιασίματα που με μπερδεύουν σε άλλες κιθάρες...[/quote']

 

Προσυπογραφω τα περι μανικιου +1000000. Φοβερο soft V, απιστευτα βολικο ουτε πολυ μεγαλο ουτε wizard neck, και καλυτερο σαν φινιρισμα και δουλεια στα ταστα απο οποιαδηποτε maple μανικι οποιασδηποτε αμερικανας εχω παιξει.....Μοναδικη παρατηρηση: στην δικια μου το nut θα μπορουσε να ηταν κομμενο καπως καλυτερα....

 

Tόσο μου άρεσε ο ήχος της 50s που έπαψα να ψάχνω για μονοπήνιους (P90s) σε solid body και... κατάπια δυο χρόνιες προκαταλήψεις μου: α) ενάντια στις strats γενικά' date=' β) ενάντια στις maple ταστιέρες. Με ποιον τρόπο; Έγινα ο πανευτυχής κάτοχός της... :oops:[/quote']

 

Φωτο.............(ελπιζω να μην πηρες τη sunburst)

[elavd]

Έγινα ο πανευτυχής κάτοχός της... :oops:

 

PHOTOS ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!!!!!!!!

[Vrass]

........ Έγινα ο πανευτυχής κάτοχός της... :oops:

 

Αμάν! Λιγο έφυγα και συνέβησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα!!! Με γειες man! Τι χρώμα το πήρες το μωρό? Fotoz γρρρρρρρρρρήγορα!!!