Guitar hero

[panos_chem85]

Πάντως από ότι έχω καταλάβει δεν έχουμε και πολλούς μεταλάδες σε αυτό το forum... :lol: Βρε παιδιά ξεχνάτε τους μάγους του Ozzy? Rhandy Rhoads - Zakk Wylde, το δίδυμο των Judas Priest? Glenn Tipton - K.K. Downing, τον Kirk Hammett, τον Adrian Smith από Maiden, τον φοβερό και τρομερό Angus Young, τον ΘΕΟ! Tony Iommi, τον Petrucci, τον Slash, τον αδικοχαμένο Dimebag Darrell...και η λίστα δεν τελειώνει!

 

Κάθεστε και τσακώνεστε για τον Σπάθα(που δεν λέω είναι κορυφή) και κανείς δεν έχει αναφέρει τον Jimmy Page? 8O

 

Ντροπή... :wink:

[whiteNoise]

ε οχι και kirk hammett.................ειπαμε κιθαριστες οχι καραγκιοζηδες(για τους αλλους οκ)

[panos_chem85]

Δεν καταλαβαίνω τον ισχυρισμό σου φίλε μου.Από που κι ως που είναι καραγκιόζης ο άνθρωπος δηλαδή?Καραγκιόζης ως προσωπικότητα ή ως κιθαρίστας?Και ποιος είσαι εσύ δηλαδή, στο κάτω κάτω της γραφής, να αποκαλείς έναν οποιονδήποτε καλλιτέχνη καραγκιόζη? :evil: :evil:

[Superfunk]

Ηρεμα παιδιά....κουβέντα κάνουμε.

Καλό είναι να αποφεύγουμε τους χαρακτηρισμούς,white noiz σε παρακαλώ να διορθώσεις στο Post σου τον χαρακτηρισμό "καραγκιόζης" :wink:

δεν ταιριάζει σε μουσικούς να τσακώνονται...

[ikon]

Στο σχολείο που άκουγα metal μου άρεσε το δiδυμο mustain-freedman.

 

Τώρα ακούω Dave Douglas συνέχεια αλλα αυτός παίζει τρομπέτα 8O οπότε δεν μετράει...

[blasito]

Τι να πω? Πιστεύω πως όλοι οι κιθαρίστες που έχουν μια κάποια αναγνώριση είναι σε φτασμένο επίπεδο. Από εκεί και πέρα είναι θέμα γούστου. Ο Garry Moore, o Blackmore, o Slash, o Mike Bloomfield (και ο Oldfield) είναι το ίδιο άξιοι. Ο ένας στα blues, ο άλλος στην classic rock, ο άλλος στην hard rock.... Δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης γιατί πολύ απλά όλα είναι υποκειμενικά. Βέβαια, σίγουρα έχει χαθεί η μαγεία της ροκ. Σήμερα, όλοι παίρνουν μια κιθάρα και προσπαθούν να βγάλουν εύκολα χρήματα, να γίνουν είδωλα, να κάνουν καριέρα... Δεν τους ενδιαφέρει να περάσουν μηνύματα στον κόσμο που διψάει από κάτι τέτοιο... Ποιό συγκρότημα θα ξαναβγάλει τραγούδι με νόημα όπως το Stairway to heaven ή το sound of silence κτλ.? Κανένα. Τα πράγματα δυστυχώς πάνε από το κακό στο χειρότερο :( Απαισιόδοξος? Δεν ξέρω... Μπορεί να είμαι αλλά η δεκαετία του 60' και 70' δεν ξαναγυρίζει... :cry:

[MULE]

μηπως θα επρεπε το ερωτημα αν ηταν σε ποιον κιθαριστα θα θελατε να μοιασετε? εναν μονο!!!

 

εγω θα ηθελα να μπορω να παιζω σαν το DANNY GATTON!!!

 

αν εκανα λιστα αγαπημενων κιθαριστων θα ηθελα 10 σελιδες καταχωρησεων...

 

φανταστικος και εν ζωη κιθαριστας ειναι ο WARREN HAYNES (συγχρονο hard rock & blues & southern style) δειτε GOV'T MULE!!!

[apos]

Θα διαφωνήσω με το φίλο eangle. Το τι είναι καλό πιστεύω δεν μπορεί να στο διδάξει κάποιος. Είναι μια συνισταμένη πολλών πραγμάτων, που -πάντα κατά την άποψή μου- έχουν ως "επικεφαλής" την αισθητική, την πρωτοτυπία και το συναίσθημα- ανεξαρτήτως είδους μουσικής. Καλό είναι για τον καθένα ό,τι νιώθει ότι δεν τον "κορο'ι'δεύει, ότι υποτιμά τη νοημοσύνη και την αισθητική του. Με απόλυτο σεβασμό στους καθηγητές, τα βιβλία και τα πανεπιστήμια της μουσικής , πιστεύω ότι κανείς δεν μπορεί να σου μάθει τι είναι καλό. Τι είναι το "σωστό", ίσως μπορεί. Θεωρώ ότι όποιος ασχολείται με τη μουσική θα ήταν σχεδόν απαραίτητο να πάει σε κάποιο ωδείο, να αποκτήσει τεχνική, να μάθει θεωρία, να ανοίξει στην τελική το μυαλό του. Αν όμως θέλει να δημιουργήσει, να κάνει κάτι προσωπικό, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να κολλήσει και να θεωρήσει ΚΑΛΟ ό,τι του έμαθαν εκεί και μόνο. Ας παίζει κλασική κιθάρα σε κονσέρτα τότε. Και δεν το λέω καθόλου υποτιμητικά αυτό το τελευταίο. Είναι σίγουρα καλύτερο από το να σκοτώνεις την -μουσική και μη- αισθητική, παίζοντας Bach και Paganini διασκευασμένα για ηλεκτρική κιθάρα, βγάζοντας μεν μάτια με την τεχνική σου, προκαλώντας δε χασμουρητά με το τραγούδι που έγραψες για να πατήσει πάνω του το -καθόλου εμπνευσμένο- solo σου (λέγε με Malmsteen)... Ο άνθρωπος αυτός παίζει σωστά, αν τα κριτήρια είναι αντικειμενικά (τα βιβλία και η θεωρία). Παίζει όμως καλή μουσική (ως καλλιτέχνης και δημιουργός); Το thread αυτό δείχνει μάλλον ότι αυτό (το "καλό") είναι υποκειμενικό -και μεταξύ μας, ότι ο Malmsteen μάλλον δεν χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης :-P Και επειδή η συζήτηση μάλλον έχει ξεφύγει από το αρχικό της θέμα -που είναι guitar heroes και όχι τι είναι καλή μουσική, εγώ λατρεύω Brian May (της δεκαετίας '70, και όχι '80), EDGE (προ pop), Frusciante, Hetfield (για τα απίστευτα Riffs που έχει γράψει), Petrucci (αν και δεν μ'αρέσουν οι Dream Theater, απλώς ο τύπος είναι ΠΑΝΕΞΥΠΝΟΣ!), Slash, Garry Rossington (Lynyrd Skynyrd), M. Knopfler, Gilmour και γενικώς οι "συγκροτηματικοί" κιθαρίστες, καθότι προτιμώ τα τραγούδια από τα instrumental. Βέβαια δεν με χαλάνε καθόλου οι Vai και Satriani, δεν τους βάζω στο ίδιο πλαίσιο με άλλους poserάδες συναδέλφους τους, μόνο και μόνο επειδή ξεπήδησαν και αυτοί στα '80s... Απίστευτοι οι Gallagher και Stevie Ray Vaughan, για να τελειώνω (γιατί αν είναι να τους αναφέρουμε όλους... ;-) Από Έλληνες, Μπάμπης Παπαδόπουλος forevah :-) όπως επίσης και ένας fusionάς, ο Τάκης Μπαρμπέρης, που αν και instrumental, έχει μελετήσει πολύ ινδική μουσική και έχει βγάλει 4-5 εξαιρετικούς δίσκους.

[wasted]

Μπράβο μας λοιπόν που έχουμε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αρτιότητας, ώστε να μπορούμε να κρίνουμε πότε κάποιος σολίστας σκοτώνει Bach και Paganini!!! Μπράβο, μπράβο και πάλι μπράβο!!!

Ή μήπως όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια; :wink:

 

Απ΄την άλλη δε βαρεθήκαμε επιτέλους να ακούμε ουου δατ σμελ; Δε ζητάμε κάτι πιο τεχνικό, κάτι που θα μας δυσκολέψει λίγο το αυτί να το καταλάβουμε, να το επεξεργαστούμε;

[fleamail]

Δεν ξερω τις ηλικιες σας αλλα μου θυμιζεται τα χρονια στο λυκειο που ατομα φταναν να πλακωνονται στο ξυλο για να αποδηξουν οτι ο αγαπημενος τους κιθαριστας ειναι καλυτερος απο τον αλλο. Πρωτον πως μπορειτε να συγκρηνετε solo κιθαριστα με κιθαριστα απο συγκροτημα ποτε δεν μπορεσα να καταλαβω. Ελεος, εσεις οι κιθαριστες δεν παιζεστε πια! :D