Αγαπητό ημερολόγιο,............

[cos_dr]

Ακούστε φίλοι μου και αυτό…………..

 

Σήμερα έτυχε να είχαμε ένα live με την μπάντα μου ( και έχασα και την παρθενιά μου, δηλαδή ήταν η πρώτη φορά που εγώ συμμετείχα μπροστά σε κοινό) στο παράρτημα Τ.Ε.Ι. εργοθεραπείας , καλεσμένοι στα πλαίσια της ετήσιας τους χριστουγεννιάτικης εκδήλωσής με συμμετοχή φοιτητών, δασκάλων και μιας τάξης παιδιών με ειδικές ικανότητας.

 

Στα μισά κάναμε ένα διάλειμμα για να μοιραστούν κάποια δωράκια και με πλησιάζει ένας καθηγητής και μου λέει:

Μπορεί ο μικρός να παίξει λίγο στα πλήκτρα?? Και μου φέρνει ένα πιτσιρικάκι

Βεβαίως λέω εγώ και ο μικρός παίρνει θέση και παίζει το shake it , ένα χριστουγεννιάτικο, και το σηκωσέ το το …..

 

Δεν το είχα προσέξει στα μάτια , όντας και ολίγον στην κοσμάρα μου, και λέω στον καθηγητή , τι ωραία που παίζει, και μου ΄λέει …. Μεγάλε και δεν βλέπει…. Εκ γενετής…..

 

Δεν ξέρω………. Αυτή η φάση κάτι μου είπε σήμερα….. Λίγο με ταρακούνησε , όντας και σε μια φάση τρεξίματος και γκρίνιας λόγω δουλειάς – υποχρεώσεων που με κάνει να λειτουργώ όπως και οι περισσότεροι από εμάς με λογική και πρόγραμμα …… Είχα μία παύση στο μυαλό μου και ίσως τελικά την χρειαζόμουνα….

Το φιλοσόφησα όπως κάνουμε όλοι σε ανάλογες στιγμές …………

 

Αυτό το παιδάκι δεν έχει δεί φώς της μέρας ποτέ, δεν λειτουργεί όπως εμείς οι αρτιμελείς, οι έχοντες διαθέσιμες όλες τις αισθήσεις, προσπαθεί και το βοηθάνε και κάποιοι άλλοι να αναπτύξει τις υπόλοιπες ικανότητες του να αντισταθμίσει το κενο.

Κι όμως. …………. Ο άνθρωπος δεν έχει όρια αν έχει θέληση , δεν περιορίζεται ….

Πώς έγινε ο κόσμος έτσι ψιλομίζερος, με ένα τέτοιο όν σαν τον άνθρωπο , με τόσες απεριόριστες δυνατότητες, που μπορεί να υπερβαίνει τα όρια και να κοιτάζει πάντα προς τα πάνω, πως ρε πούστη μου…….

 

Με λίγα λόγια ένοιωσα πραγματικά ένα θαυμασμό γι αυτόν τον ξεχωριστό φίλο και για όλους τους ξεχωριστούς φίλους «συναδέλφους» μας και όχι μόνο.

Το μόνο που του είπα αφού τον αγκάλιασα και με ευχαρίστησε κι όλας ήταν ….. μπράβο και συνέχισε να μελετάς , να μάθεις…….

 

Και ίσως μάθουμε και εμείς κάποτε ………………..

 

Απλά ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας γιατί εμένα με άγγιξε σήμερα….

Σαν να ένοιωσα λίγο χριστουγεννιάτικα σήμερα και να συγκινήθηκα λόγο της γιορτής … Ναι , υπάρχει ελπίδα και πεθαίνει πάντα τελευταία

[Yannis Methenitis]

Είσαι ψυχάρα ρε cos_dr!

Κάπως έτσι ένοιωσα κι εγώ στους Παραολυμπιακούς αγώνες όταν έβλεπα αθλητές στο Boccia να πετυχαίνουν απίθανες επιδόσεις χωρίς να μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους καν...

Κι εγώ που προσπάθησα μετά, να βαράω στου κουτρούλη το πανηγύρι...

 

Εχεις δίκιο τελικά.

Τι μίζεροι είμαστε Θεέ μου!

[gerasimos]

cos_dr,

 

έχεις απόλυτο δίκιο. Το μεγαλείο αυτών των παιδιών πρέπει να το ζήσετε για να νιώσετε τη μιζέρια. Και αφήνω στην άκρη το γεγονός ότι όλοι είναι μουσικάρες, λόγω της αυξημένης ακουστικής ικανότητας που έχουν αναπτύξει.

 

Γεράσιμος

[kokoman]

Δεν κρύβομαι ότι πήγα να βουρκώσω λιγάκι....Πολύ μεγάλοι ¶νθρωποι,πολύ μεγαλύτεροι από τον κάθε ένα "αρτιμελή" από μας.Αν πιάναμε το νόημα της ζωής,έτσι όπως το πιάνουν αυτά τα παιδιά, πιστεύω θα είμασταν πολύ πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι.Σε ζηλεύω φίλε Cos_dr,εύχομαι να το έχουμε όλοι στο νου μας και να μας καθοδηγεί ο "μπόμπιρας".