Some alternate aspects of Eurovision...

[npap]

το Ελβετό το είδα πρώτη φορά στον τελικό... με κέρδισε άμεσα η σεμιναριακή διαφραγματική ερμηνεία του αλλά όχι το κομμάτι (αν και θεώρησα ότι αξίζει την πρώτη θέση σε σχέση με τον ανταγωνισμό στο συγκεκριμένο event)...

 

σε ανύποπτη στιγμή την ώρα που το παρακολουθούσαμε η γυναίκα μου (που μέχρι εκείνη την στιγμή απλά έλυνε παράλληλα βαριεστημένα σουντόκου στο κινητό της) μου λέει: χμ αυτό αν είχε μια απλά προσεγμένη αρμονικά κλασική ενορχήστρωση θα το πέρναγα σίγουρα στην playlist μου... δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία τότε μέχρι πριν λίγο που μου έστειλε τα παρακάτω βίδεος γράφοντάς μου κάτι περίεργα περί συμπαντικού χιούμορ...

 

τελικά δεν έχει σημασία σε ποιους θα αρέσουν  ή όχι αυτές οι versions (σε εμένα ναι), αλλά είμαι σίγουρος ότι αν άκουγαν για πρώτη φορά το κομμάτι μέσα από αυτές (το Ντιόν λουκ το παραβλέπουμε) χωρίς το hype του γιουρομεμε, πολλοί σίγουρα θα είχαν διαφορετική άποψη...  όχι απαραίτητα θετική... απλά άλλη... γιατί αυτή είναι η μουσική...

 

ένα μέρος της "μαγείας" της, είναι η ικανότητα που δίνει στον δημιουργό της να κινείται σε παράλληλα εναλλακτικά μονοπάτια που πολλές φορές διεγείρουν διαφορετικά συναισθήματα και ποικίλα επίπεδα αποδοχής της...

 

 

 

[Terry RoscoeBeck5]

3 ώρες πριν, npap είπε

τελικά δεν έχει σημασία σε ποιους θα αρέσουν  ή όχι αυτές οι versions

Είναι εξαιρετικές.

3 ώρες πριν, npap είπε

πολλές φορές διεγείρουν διαφορετικά συναισθήματα

Πολύ σωστή παρατήρηση. Θα πρόσθετα και την ικανότητα να σου προκαλούν ένα αίσθημα "οικειότητας" με κάτι. Εμένα για παράδειγμα η γέφυρα με πήγε "καρφί" σε κάποιο (οποιοδήποτε) soundtrack ταινίας James Bond και ήταν ένα στοιχείο που μου "χάιδεψε" τα αυτιά. 

[MGs]

Καλός είναι,το έχω υποστηρίξει και άλλες φορές,σήμερα δέν πάσχουμε απο ικανότητες,απο φαντασία και γούστο έχουμε σοβαρό πρΟβΛηΜα,καλλιτέχνες και ακροατές.

[Superfunk]

Τα εγραψε ολα ο Μιχαλης..

 

[Terry RoscoeBeck5]

40 λεπτά πριν, MGs είπε

Καλός είναι,το έχω υποστηρίξει και άλλες φορές,σήμερα δέν πάσχουμε απο ικανότητες,απο φαντασία και γούστο έχουμε σοβαρό πρΟβΛηΜα,καλλιτέχνες και ακροατές.

Εδώ τώρα ανοίγεις ένα ζήτημα... μεγαδιαστάσεων.

Μιλούσα χτες με τον @Nestoras και επανέλαβα την άποψη μου ότι εμείς πλέον θεωρούμαστε relics.

 

Ασχολούμαστε με μουσικές και μουσικά όργανα που οι τεχνολογικές τους αφετηρίες ξεκίνησαν πριν από ίσως και περισσότερα από 70 χρόνια. Προφανώς η digital εποχή έφερε πολλές "διαφοροποιήσεις" στα μέσα, πολλές ευκολίες, διαφορετικά περιβάλλοντα στον τρόπο που δουλεύουμε, αλλά ουσιαστικά και στον πυρήνα της διαδικασίας έχουμε πολλές αναπαραγωγές του αναλογικού τότε, στο ψηφιακό σήμερα.

 

Αυτό όμως που δεν μπορεί να "αναπαραχθεί" σε καμία περίπτωση είναι το πολιτιστικό/ πολιτισμικό consensus. Αυτή η γενεσιουργός δύναμη που ωθεί την τέχνη, που ώθησε να γραφτούν τα για εμάς "αριστουργήματα". Και αυτή η δύναμη ήταν αποτέλεσμα των κοινωνικοπολιτικών ζυμώσεων, των αλλαγών, των νεωτερισμών (φυσικά και στην τεχνολογία, πέραν την κοινωνίας). 

 

Βέβαια, εύλογα εδώ κάποιος θα πει ότι και ο σημερινός κόσμος αλλάζει και μάλιστα ραγδαία, τα τεχνολογικά break through είναι καταιγιστικά, παρόλα αυτά το "προϊόν" (μιλώντας πάντα για το αντικείμενο μας) είναι "ρηχό", αδιάφορο, επιφανειακό, ανάξιο λόγου κλπ...

 

Ο παράγοντας λοιπόν που διαφοροποιείται είναι ο ανθρώπινος. Προφανέστατα υπάρχει άλλος βαθμός αντίληψης των καταστάσεων και σαφέστατα έχει αλλάξει ή "εξαφανιστεί" η ικανότητα (καλλιτεχνικής) έκφρασης στο επίπεδο που θα μπορούσε να συνεπάρει, να δημιουργήσει food for thought, να δημιουργήσει (ή να "καβαλήσει") ένα κοινωνικό ρεύμα- όπως συνέβη στα '60s & '70s. 

 

Ίσως να υπάρχει η αίσθηση ότι έχουν παιχτεί "τα πάντα". Ίσως, όπως ανέφερε ο @MGs να χάθηκε η φαντασία και το γούστο. 

Ή πολύ απλά (και ίσως να είναι και το πιθανότερο), να είμαστε relics μιας άλλης εποχής, είδη προς εξαφάνιση (που είμαστε δηλαδή).

 

Ούτως ή άλλως IMHO η μουσική νωρίτερα ή αργότερα -ως έναν βαθμό τουλάχιστον- θα γίνει παραγόμενη από ΑΙ και εμείς οι... «δεινόσαυροι" θα έχουμε χαθεί στο ηλιοβασίλεμα.

[Άγιος]

Πιστεύω ότι η φετινή πρωτιά ήταν ένα πολιτικό statement από μέρους του κοινού και των επιτροπών για την διαφορετικότητα, την συμπερίληψη και γενικά την πολιτική ορθότητα που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Κέρδισε δηλαδή λόγο της ταυτότητας που υιοθετεί για τον εαυτό του και του ντυσίματος και της όλης περσόνας που παρουσιάζει. Το κομμάτι θα πάει στα αζήτητα πολύ γρήγορα, η μουσική δεν είναι καν το θέμα μας εδώ

[Superfunk]

εκΣο παμαι καλλα

 

https://www.naftemporiki.gr/culture/music/1661096/zari-marina-satti-to-proto-tragoydi-me-elliniko-sticho-poy-mpike-sta-pagkosmia-charts/

 

[Terry RoscoeBeck5]

14 λεπτά πριν, Superfunk είπε

εκΣο παμαι καλλα

Άσχετο, αυτή η Masha Ultrafunk είναι καμιά... ξαδέρφη σου;

 

ΥΓ: Α, είναι ο τίτλος του κομματιού. Άκυρο...

[Panosf1]

Η μελωδια που ξεκιναει στο τραγουδι του Νεμο ειναι η ιδια μελωδια απο τη Χαμπανερα απο την Καρμεν του Μπιζε, για καποιον που ισως του θυμισε κατι αλλά δεν το προσεξε.

Πιστευω επομένως πως ειναι καπως λογικο να αρεσει σε αρκετο κοσμο ενα τραγουδι οταν στηριζεται σε μια απο τις πιο πετυχημενες μελωδιες που εχουν γραφτει ποτέ.

Παρακατω το τραγουδι ισως χρησιμοποιει και αλλα μερη και απο αλλες οπερες.

 

Τα καινουρια ποπ κομματια εχουν πλεον εναν διαφορετικο τροπο προσεγγισης,δομης και ενορχηστρωσης που ενταξει, δεν ειμαστε πλεον 12 χρονων για να μας εντυπωσιασει κατι και πολυ πολυ, αρα καποια λογικα θα αξιζουν να ακουστουν και να αρεσουν στη νεολαια και οχι μονο.

Θυμαμαι πολλά ποπ τραγουδια  που μου αρεσαν οταν ειμουν μικρος αλλά ποτε δεν εμειναν στην ιστορια.

Ε, για αυτο ειναι "ποπ",δεν ειναι κακο.

Επεξεργασμένο 15 Μαϊου από Panosf1

[Waterfall-K]

Το κομμάτι του Ελβετού είναι τουλάχιστον αστείο, το ίδιο (και χειρότερες) οι ορχηστρικές & ακουστικές versions του. 

Ανήκει στην ίδια κατηγορία με το παρακάτω.