Δάσκαλος, ταλέντο μαθητή, ειλικρίνεια

[cos_dr]

2 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Να πω επίσης, ότι η θεωρία, είναι ενδιαφέρουσα (και καθόλου βαρετή) αν την μάθεις με τον σωστό τρόπο.

Αν την μάθεις με τον κύκλο των πέμπτων για φυσαρμόνικα  του κυρ Στέφανου, είναι τουλάχιστο πολύχρωμη.

[Waterfall-K]

3 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Η μια είναι μεγάλη, ενώ η άλλη είναι ίδια?

Συνήθως οι μεγαλοφυίες διακρίνονται σε πολλούς τομείς ενώ οι ιδιοφυίες σε έναν μόνο τομέα. Οι μεγαλοφυίες είναι σπάνιες περιπτώσεις, άσχετα αν την έννοια αυτή την έχουμε "ξεχειλώσει" και την χρησιμοποιούμε/αποδίδουμε σε κάποιους καταχρηστικά. Εδώ ακόμα και η έννοια "ταλέντο" έχει χάσει την σημασία της πλέον, αυτή κι αν την έχουμε ξεφτιλίσει εντελώς. Ζούμε σε μια χώρα με 10 εκατομμύρια κατοίκους, εκ των οποίων τα...15 εκατομμύρια είναι ταλέντα...

[cos_dr]

4 λεπτά πριν, Waterfall-K είπε

Συνήθως οι μεγαλοφυίες διακρίνονται σε πολλούς τομείς ενώ οι ιδιοφυίες σε έναν μόνο τομέα. Οι μεγαλοφυίες είναι σπάνιες περιπτώσεις, άσχετα αν την έννοια αυτή την έχουμε "ξεχειλώσει" και την χρησιμοποιούμε/αποδίδουμε σε κάποιους καταχρηστικά. Εδώ ακόμα και η έννοια "ταλέντο" έχει χάσει την σημασία της πλέον, αυτή κι αν την έχουμε ξεφτιλίσει εντελώς. Ζούμε σε μια χώρα με 10 εκατομμύρια κατοίκους, εκ των οποίων τα...15 εκατομμύρια είναι ταλέντα...

αυτή τη στιγμή μου ήρθε οίστρος να δουλέψω το mastering ενός νέου κομματιού μου που το ονόμασα MONTAGE μιας και δεν μπορώ τα πάρω το ΜΟΝΤΑGΕ γιατί πεινάω και τι παλεύω τώρα?

 Να χρησιμοποιήσω στο T-Racks μέσω του MASTER MATCH MODULE ως reference track ι το επίσημο βίντεο της Yamaha με το audio demo του οργάνου για να πειραματιστώ να βγάλω ανάλογο με αυτό ηχόχρωμα.

 

 Τι είμαι? Μεγαλοφυΐα ή ιδιοφυΐα? χαχαχαχαχχαχα

 

[Ali Barout]

1 λεπτό πριν, cos_dr είπε

Τι είμαι? Μεγαλοφυΐα ή ιδιοφυΐα? χαχαχαχαχχαχα

Μεγάλη μουχρίτσα.

[Waterfall-K]

3 λεπτά πριν, cos_dr είπε

Τι είμαι?

Πεινασμένος?

[fusiongtr]

Θα πω εδώ μια ιστορία από την εποχή που δίδασκα, που με είχε κάνει να αισθανθώ πολύ όμορφα.

Έφυγε ο ένας δάσκαλος κιθάρας στην σχολή για live στο εξωτερικό για καμιά 10αριά μέρες, και μου ζήτησε να κάνω εγώ μάθημα στους μαθητές του αυτό το διάστημα.

 

Ανάμεσα σ' αυτούς λοιπόν ήταν ένα παλικάρι (ενήλικος) που είχε κόλλημα με τον Εσαρβί.

Ερχόταν στην σχολή με το καπέλο που φόραγε ο Εσαρβί, είχε αγοράσει την signature Strat Εσαρβί, φορούσε μπότες Εσαρβί, κλπ.

 

Έπαιζε blues φυσικά.

Ήξερε λοιπόν την πεντατονική, αλλά έπαιζε αυτές τις 5 νότες πάντα με τον ίδιο τρόπο, και επίσης δεν σταμάταγε με τίποτα.

Ήξερε και 3-4 φράσεις και τις έπαιζε συνέχεια, και αν τον άφηνες, μπορούσε να παίζει το ίδιο πράγμα με τις ώρες.

Ερχόταν λοιπόν, κι έλεγε "εγώ το ΣΚ πήγα στην Ολλανδία και έκανα live σε ένα μπαρ ..." και άλλα τέτοια όμορφα.

 

Όπως καταλαβαίνετε, τα χαμόγελα από πίσω του έδιναν κι έπαιρναν.

Παρ' όλα αυτά, αυτός ερχόταν και κάθε Σάββατο μόνος του, κι έγραφε αυτοσχεδιασμούς πάνω σε backing tracks στην σχολή (δεν υπήρχαν home studio τότενες, ή ήταν πολύ λίγα).

 

Καθόμαστε λοιπόν στο μάθημα, του προτείνω εγώ να παίξουμε ένα blues να δω τι γίνεται.

Ξεκινάει σόλα αυτός και να μην σταματάει με τίποτα.

Και να παίζει όλο το ίδιο πράγμα.

 

Τον ρώτησα τι παίζει, μου είπε πεντατονική.

Τον ρώτησα γιατί, και μου είπε ότι ταιριάζουν οι νότες.

Μόνο αυτές ταιριάζουν? τον ρώτησα.

Όχι, μου λέει.

Ε, τότε γιατί παίζεις μόνο αυτές?

Γιατί αυτές ξέρω και αυτές παίζονται συνήθως.

Ποια πεντατονική παίζεις? τον ρωτάω

Λα, μου λέει (λα μινόρε ήταν το μπλουζ).

 

Του λέω λοιπόν να παίξει λίγο ακκόρντα και ξεκινάω εγώ σόλο.

Παίζω Λα πεντατονική, μετά Σι πεντατονική, μετά Ρε πεντατονική, ξανά Σι, κλπ.

Με κόβει.

Ώπα, μου λέει, τι είναι αυτό? Φοβερό είναι.

Πεντατονική είναι, του λέω.

Άσε ρε, μου λέει, αποκλείεται.

 

Και του εξήγησα ...

Του έβαλα και μια-δύο ασκήσεις σχετικά με το μάθημά του και αυτό ήταν.

Μετά από λίγες μέρες, τον πέτυχα πάλι στην σχολή, και προθυμοποιήθηκε να με πετάξει με το αμάξι του μέχρι μια στάση λεωφορείου να γυρίσω σπίτι.

Θα σου βάλω κάτι να ακούσεις στο δρόμο, μου λέει.

 

Και βάζει λοιπόν ένα μπλουζ με ατέλειωτα σόλα, και κάποια στιγμή, ακούω κάτι "παράξενο".

Τι είναι αυτό ρε μάστορα? του λέω, ωραίο είναι.

 

Κάνει στην άκρη το αμάξι, και μου λέει ...

Αυτό είσαι εσύ.

Και μένω κόκκαλο.

Αυτό που μου είπες έκανα, συνέχισε.

 

Αν σας πω ότι συγκινήθηκα, δεν θα πω ψέμματα να ξέρετε.

 

[manosx]

 Ωραια ιστορια.

 

 Δυστυχως ομως ζουμε στα σκατα. Και αναμεσα σε λυκους.

 

 Το κανακεμα μη- ταλαντουχων, η μη ικανων αν το θελετε, ηταν, και ισως ειναι ακομα, πολυ προσοδοφορα επιχειρηση.

 

 Και δε μιλαω μονο για τις περιπτωσεις σε φαση Αννιτα Πανια.

 

 Υπηρχαν ολοκληρα κυκλωματα με δηθεν δισκογραφικες, που περιμεναν σαν τα κορακια τον καθε αταλαντο χωρις αυτογνωσια, για να του πουλησουν το παραμυθι οτι ναι, φοβερος ειναι, θα κανουμε δισκο να σκισουμε, μονο λιγα λεφτα για το στουντιο θελουμε και θα τα παρουμε πισω διπλα.

 

 Ξερω φαση που διαλυσε ο αλλος την οικογενεια του με τετοια λαμογια για το ψωνιο του αυτο.

 

 Διοτι ειναι πλειστες περιπτωσεις οπου υπαρχει προβλημα στο ακουστικο νευρο φαση, και ο αλλος δεν μπορει να ξεχωρισει πραγματικα την Μπεζεντακου απο την Καλλας. Οποτε σου λεει, γιατι οχι και εγω;

 

 Και πεταγεται το κορακι και εις υγειαν του κοροιδου, του ψωνιου, του ασθενη και δεν ξερω τι αλλο.

 

 Οποτε λες την αληθεια, χωρις πολλα πολλα, και εχεις το κεφαλι σου ησυχο.

 

 Αν τωρα θες και εσυ να γινεις κορακι, γιατι υπαρχουν και περιπτωσεις μαθητων ειτε με νοοτροπια πανκ, ειτε με σωματικη δυσπλασια, ειτε με προβληματα ακουστικης σαν τα παραπανω, και να παιρνεις λεφτα για μαθηματα που πανε στο βροντο, αυτο ειναι αλλο.

 

 Η αληθεια μπορει να στεναχωρει, μπορει να ποναει, αλλα δεν βλαπτει ποτε. Αν παλι δεν εισαι ωριμος, ετοιμος η σε φαση της ζωης σου που να μπορεις να αντεξεις την πραγματικοτητα, καλο ειναι να μην εχεις επαφες μεχρι να μπορεις να την αντεξεις. Και ειδικα επαφες στο ιντερνετ, που οι ανθρωποι, ολοι μας, ευκολα βγαζουμε τον σκληρο μας εαυτο.

[fusiongtr]

11 λεπτά πριν, manosx είπε

Η αληθεια μπορει να στεναχωρει, μπορει να ποναει, αλλα δεν βλαπτει ποτε.

 

Δεν διαφωνώ καθόλου.

Στον τρόπο έκφρασής της είναι η διαφορά μου.

Μπορείς να την πεις και να διώξεις, μπορείς να την πεις και να προκαλέσεις, μπορείς να την πεις και να κινητοποιήσεις.

 

Επίσης κάτι άλλο.

Δεν είναι "κανάκεμα" κάτι τέτοιο.

Αν γλύφεις (λάθος νοοτροπία είναι αυτή, πώς θα δώσεις σωστή νοοτροπία στον άλλο όταν εσύ έχεις τέτοια?) για να συντηρήσεις κάποιον ως μαθητή ενώ θα έπρεπε να τον "διώξεις" εννοείς.

Όμως ποιος αποφασίζει για το τι του δίνει αυτή η επαφή με το όργανο (κι ας μη είναι καλός)?

Ποιος αποφασίζει για το αν ο άλλος θέλει να πάρει μια εικόνα αυτής της "ξεχωριστής" κουλτούρας της μουσικής?

Το να μην του λες την αλήθεια, φυσικά δεν είναι σωστό.

Το θέμα είναι να του λες την αλήθεια, με τρόπο που να μπορέσει να ακούσει, να καταλάβει, και να αποδεχτεί, ακόμα και με τρόπο που μπορεί να τον κινητοποιήσει.

 

Το τι θα κάνει αυτός μετά είναι δικό του θέμα.

Πώς θα χρησιμοποιήσει δηλαδή αυτή την αλήθεια.

 

Πάντως δεν θέλουν όλοι να γίνουν "πρωταθλητές" και νομίζω ότι είναι λάθος η άποψη που λέει ότι αν δεν μπορείς να γίνεις πολύ καλός παράτα τα.

Υπάρχει και ο "μαζικός αθλητισμός", η χαρά που μπορεί να σου δώσει η ενασχόληση με το όργανο.

Επεξεργασμένο 22 Νοεμβρίου 2023 από fusiongtr

[cos_dr]

Όλα αυτά ισχύουν ανά περίπτωση αντίστοιχα.

 

 Στην περίπτωση του Νικ π.χ. θεωρώ πως δεν μπορούμε να είμαστε harsh στην κριτική μας.

 Σε έναν που έχει βλέψεις για επαγγελματική καριέρα, βιοπορισμό για το είδος και πρέπει αναγκαστικά να έχει μια πορεία ή να πληρεί έστω και μόνος του κάποια κοινώς αποδεκτά του χώρου στάνταρ, που όσο εξελίσσεται η ανθρωπότητα και ιδιαίτερα λόγω της καπιταλιστικής αντίληψης που υπερέχει την κινεί, εκεί χρειάζεται να κριθεί αυστηρά και ειλικρινώς γιατί είναι ακόμα και μια μορφή προστασίας αυτό. Και μια μορφή ευκαιρίας για να αναλωθεί σε κάτι που πραγματικά αξίζει να ασχοληθεί.

 

 Εκεί θα βοηθηθεί από μια αυστηρή λοιπόν κριτική που μετράει και ποιος τη λέει.

 Δεν είναι μόνο τι λέμε, είναι ποιοι τα λέμε  χαχαχαχααχχαχ

[σκούφοΣ]

Τα παλαια τα χρονια ειχα γνωρισει ενα μαγαζατορα, κοντα στα 30, με φραγκα, που παιζαμε λαηβ σε μαγαζια του.

Ενα απο τα πραγματα που φροντιζε να σου πει μετα τα 5 πρωτα λεπτα γνωριμιας ειναι πως ειχε βγαλει λεφτα απο το ποδοσφαιρο, πριν τραυματιστει κ πως θα εκανε μεγαλη καριερα αν δεν ειχε αυτο το τραυματισμο. Μετα αρχιζε να σου λεει πως πρεπει να κανεις ολες τις δουλειες αν θες να πετυχεις κ πως πριν ανοιξει τα μαγαζα ειχε αγορασει ταξι.

 

Εμπνευσμενος απο αυτη τη γνωριμια ειχα γραψει ενα τραγουδι για αυτον. Ηταν ελληνικο εφηβικο χεβυ μεταλ, καθως αυτο ηταν το μονο υφος που μπορουσε να μετουσιωσει τους καταπληκτικους μου στιχους σε εργο τεχνης ολοκληρωμενο

 

Το μοιραζομαι μαζι σας, μπορει να θεσει τις σκεψεις καποιου στα θεματα ταλεντου σε νεα βαση.

Να αποκτησετε αλλο περσπεκτιβ οταν μιλαμε για χαμενα ταλεντα

 

(Το ονομα ειναι τυχαιο, δε θυμαμαι καν πως λεγοτανε)

 

 

Ο ΤΑΞΙΤΖΗΣ:

 

Ησουν μεγαλο ταλεντο

Τρελος γκολτζης

Που η μοιρα ομως σου εμελε, να γινεις ταξιτζης

 

Στα δεκαοχτω σου τα χρονια

Στης πρωτης εθνικης τα σαλονια

Τα γκολ να πεφτουν βροχη

Και πρωτη μουρη να εισαι εσυ

 

Μα ηρθε ο τραυματισμος σου

Που σου κατεστρεψε το ποδι

Κ απο τοτε φιλε Φωτη

Δεν ξανακλωτσησες το τοπι

 

Ο πληγωμενος εγωισμος σου

Μα κι ο πατερας σου κ ο αδερφος σου

Που απο εσενα περιμεναν πολλα

Σε ωθησαν να βρεις δουλεια

 

Να φερεις στο σπιτι λεφτα 

Σπουδαιος να νιωσεις ξανα

Να γινεις χρησιμος κ εσυ

Κ ετσι πηρες το ταξι

 

Δωδεκα ωρες τη μερα

Απο Αμπελοκηπους στη Δραπετσωνα

Για σενα που ολοι λεγαν

Να'τος ο νεος Μαραντονα

 

Ο νεος Μαραντονα

Ο νεος Μαραντονα

Ο νεος Μαραντονα

 

Απο μαγος της μπαλας

Σε ταξιτζη

Χα... ειδες τα ονειρα σου να βουλιαζουν

Ετσι ειναι φιλε μου η ζωη

Επεξεργασμένο 23 Νοεμβρίου 2023 από vrasidas27