Beatles 2023 remasters

[dimsonic]

Κυκλοφόρησαν σήμερα ξανά τα περίφημα κόκκινα και μπλε διπλά των beatles.

Πέρα από το γεγονός του ότι είναι πλέον τριπλά, αλλά και χρωματιστά κλπ, και έχουν προστεθεί νέα κομμάτια καθώς τα δυο μέλη που είναι εν ζωή και οι κληρονόμοι των άλλων αποφάσισαν να προσθέσουν άλλα αφ ενός για να τονωθεί το αγοραστικό ενδιαφέρον αλλά και να ισοφαρίσουν αδικίες "δικαιωμάτων" (μην ξεχνάμε ότι αφ ενός η Sony τα διαχειρίζεται όλα - με συμφωνία των άλλων) πρέπει να σταθούμε σε ένα και μοναδικό και ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ηχητικό γεγονός.

 

Το σύνολο των τραγουδιών που βρίσκονται στο 62-66 και μερικά από το 67-70 έχουν υποστεί ψηφιακή επεξεργασία βασισμένη σε ΑΙ, και συγκεκριμένα την τεχνική που ανέπτυξε ο Peter Jackson για το Get back που ονομάστηκε MAL (machine learning - άλλοι λένε ότι είναι φόρος τιμής στον επι χρόνια άνθρωπο δίπλα στους beatles, Mal Evans).

Με την τεχνική αυτή απο τις αρχικές μονοφωνικές μίξεις που ήταν σε τρικάναλα ή τετρακάναλα, και λόγω του overdubbing και του αναγκαστικού bouncing, τα όργανα αναγκάζονταν να "παντρεύονται" για πάντα μαζί, τώρα ξεχωρίζουν και υπάρχει ένα ξεχωριστό track για το καθένα. Ετσι ενώ μέχρι τώρα υπήρχαν διαθέσιμες μόνο οι μονοφωνικές μίξεις ή οι απαράδεκτες στέρεο με τα περισσότερα όργανα στο αριστερό κανάλι και ένα ντέφι ή μια φωνή δεξιά, πλέον οι ιστορικές ηχογραφήσεις ακούγονται σαν να έγιναν χτες.

Τα τύμπανα ξε-μιξάρονται και χωρίζονται σαν να ηχογραφήθηκαν με ανεξάρτητα μικρόφωνα, το βάθος φεύγει από τις φωνές, το σύνολο των τριών φωνών γίνεται τρεις ανεξάρτητες φωνές και μετά είναι δουλειά του σημερινού ηχολήπτη να ξαναφέρει το συνολικό άκουσμα κοντά στο παλιό.

 

Τα πρώτα δείγματα στο διαδίκτυο είναι εξαιρετικά.

Στο μέλλον θα δούμε πάρα πολλά στον τομέα αυτό.

 

όποιος έχει αμφιβολίες μπορεί να τα ακούσει δίπλα δίπλα με τις παλιές εκδόσεις και να δεις τις διαφορές.

Ό,τι και να μου πει οποιοσδήποτε δεν θα μπορέσει να με πείσει πλέον, για δήθεν απομάκρυνση από την πιστότητα των αρχικών ηχογραφήσεων και ιεροσυλίες και τέτοιες μπούρδες. Τα περισσότερα από τα παλιά τους κομμάτια μέχρι και το 1967 ήταν αδύνατον σχεδόν να ακουστούν πέρα από τις μονοφωνικές εκδόσεις. 

 

Αυτό δεν ισχύει για τους τελευταίους τους δίσκους (τον λοχία, το λευκό και το abbey road) γιατί υπάρχουν οι νέες εκδόσεις τους μετά το 2017 όπως και για το Revolver όπου χρησιμοποιήθηκε η ίδια τεχνική. 

Παρακάτω μπορείτε να συγκρίνετε μόνοι σας δίπλα στις ήδη βελτιωμένες εκδόσεις του 2009

 

 

 

 

 

 

[MGs]

Αντί το 2023 να γράφουμε καταπληκτικές μουσικές,βάση παρακαταθήκης που άφησαν οι προηγούμενες γενιές,εμείς βρήκαμε τρόπο να αναπτύξουμε τεχνολογία για να τις ξαναμιξάρουμε.Δέν το λές και εξέλιξη αΥτΟ.

[odis13]

Το blind source separation στα καλυτερα του - αρκετα ενδιαφερον!

[Waterfall-K]

8 ώρες πριν, dimsonic είπε

Με την τεχνική αυτή απο τις αρχικές μονοφωνικές μίξεις που ήταν σε τρικάναλα ή τετρακάναλα, και λόγω του overdubbing και του αναγκαστικού bouncing, τα όργανα αναγκάζονταν να "παντρεύονται" για πάντα μαζί, τώρα ξεχωρίζουν και υπάρχει ένα ξεχωριστό track για το καθένα. Ετσι ενώ μέχρι τώρα υπήρχαν διαθέσιμες μόνο οι μονοφωνικές μίξεις ή οι απαράδεκτες στέρεο με τα περισσότερα όργανα στο αριστερό κανάλι και ένα ντέφι ή μια φωνή δεξιά, πλέον οι ιστορικές ηχογραφήσεις ακούγονται σαν να έγιναν χτες.

Τα τύμπανα ξε-μιξάρονται και χωρίζονται σαν να ηχογραφήθηκαν με ανεξάρτητα μικρόφωνα, το βάθος φεύγει από τις φωνές, το σύνολο των τριών φωνών γίνεται τρεις ανεξάρτητες φωνές και μετά είναι δουλειά του σημερινού ηχολήπτη να ξαναφέρει το συνολικό άκουσμα κοντά στο παλιό.

Τα πρώτα δείγματα στο διαδίκτυο είναι εξαιρετικά.

 

Ό,τι και να μου πει οποιοσδήποτε δεν θα μπορέσει να με πείσει πλέον, για δήθεν απομάκρυνση από την πιστότητα των αρχικών ηχογραφήσεων και ιεροσυλίες και τέτοιες μπούρδες. Τα περισσότερα από τα παλιά τους κομμάτια μέχρι και το 1967 ήταν αδύνατον σχεδόν να ακουστούν πέρα από τις μονοφωνικές εκδόσεις. 

Κάτσε ρε κουμπάρε. Εσύ δεν μας έλεγες πριν λίγο καιρό ότι προτιμάς να τους ακούς στα παλιά/original βινύλια γιατί μόνο σε αυτά ο ήχος είναι πιο κοντά στην αρχική μίξη και το master των άλμπουμς? 

[dimsonic]

5 λεπτά πριν, Waterfall-K είπε

Κάτσε ρε κουμπάρε. Εσύ δεν μας έλεγες πριν λίγο καιρό ότι προτιμάς να τους ακούς στα παλιά/original βινύλια γιατί μόνο σε αυτά ο ήχος είναι πιο κοντά στην αρχική μίξη και το master των άλμπουμς? 

οχι βέβαια.

Ελεγα ότι πρέπει να υπάρχουν πάντα τα παλιά για αντιπαραβολή.

Ιδίως εκεί που οι ηχογραφήσεις έγιναν με 4καναλα και οι αρχικές μίξεις ήταν μονοφωνικές και οι στέρεο του ποδαριού.

Μετά το 3ο άλμπουμ η τελική μίξη μπορει να κρατούσε μερικές μέρες, ενώ σε κανα δίωρο ξεπετούσαν το στέρεο επειδή κάποιοι αγόρασαν στέρεο πικαπ. Αυτά τα γράφουν αναλυτικά ο Geoff Emmerick και ο Ken Scott στα βιβλία τους. Η επιμονή στην μονο μίξη ήταν σχολαστικότατη. Επίσης επειδή εξαντλούσαν κάθε δυνατότητα μίξης πολλές φορές γράφανε υλικό ακόμα και κατά τη διάρκεια του master στο βινύλιο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αυτό στα tracks. 

Για τις επανεκδόσεις αυτές υπάρχουν tracks που έπρεπε να τα κάνουν unmix από κόπια βινυλίου.

Οι άνθρωποι δεν είναι σκιτζήδες όπως θέλουν πολλοί άσχετοι haters ήδη στο νετ.

 

οι δίσκοι των beatles μέχρι το 1967 ήταν μονοφωνικές παραγωγές.

το stereo ήταν by-product. Γι αυτό και οι μέχρι το 2017 stereo επανεκδόσεις ήταν επιεικώς απαράδεκτες.

Οι beatles με σωστο sound staging ακούστηκαν μετά το 2017 για ηχογραφήσεις με 4κάναλα που γίνονταν bouncing σε άλλα 4κάναλα και από τα 8κάναλα και μετά, δηλαδή λίγα στο λευκό και στο abbey road.

 

Δυστυχώς τα παλιά φεύγουν απο την πιάτσα αμετάκλητα.

Φεύγουν γιατί η λογική της κάθε πλατφόρμας επιβάλλει να υπάρχουν μια, δυο άντε τρεις εκδόσεις από το ίδιο.

Ευτυχώς έχω κάποιες από την δεκαετία του 60

[Waterfall-K]

6 λεπτά πριν, dimsonic είπε

οχι βέβαια.

Καλώς....

[thebest20]

Χάλια τα remasters του 2023, καλύτερα είναι του 2009. Το θέμα είναι να μην υπήρχε γενικότερα το loudness war και να ήταν μια πιο φυσιολογική κυματομορφή χωρίς κομμένα peaks και επιπλέον να υπήρχε ισορροπία σε μπάσα/πρίμα.

Ναι μεν, τα remasters είναι απαραίτητο να γίνουν, για να σώσουν κάποια σπάνια αρχεία και να ακούγονται αξιοπρεπώς, κυρίως για Beatles που πολλά ήταν αρχικά μονοφωνικά και ασφαλώς οτιδήποτε άλλο είναι δεκαετίας 60, αλλά θεωρώ πώς οτιδήποτε ξεκίνησε να βγαίνει σε cd στις αρχές των 90s και ήταν υλικό από 60's, 70's - 80's, ήταν σαφώς καλύτερο ηχητικά σε σχέση με τα "ψηφιοποιημένα" remasters που είναι η επεξεργασία, της επεξεργασίας. Και μιλάω ειδικότερα για την Ελλάδα που τη δεκαετία του 90 από όσο ξέρω χρησιμοποιούσαν τις αρχικές μήτρες για να κυκλοφορήσουν για πρώτη φορά σε cd, κομμάτια από παλιότερες δεκαετίες.

Από το 2000 και μετά τουλάχιστον οι εταιρείες που ξέρουμε (ενώ υπάρχουν πολλά που ακόμα δεν έχουν βγει σε cd δεν τα έβγαλαν καθόλου). Όσα κομμάτια είχαν πάρει από μήτρες τη δεκαετία του 90 για να τα χρησιμοποιήσουν σε συλλογές, αυτά και χρησιμοποίησαν για να τα βάλουν σε άλλες συλλογές, με τη διαφορά ότι από ένα σημείο και μετά δεν τα έπαιρναν ξανά από μήτρα αλλά από κάποιες συλλογές σε wav, με επιπλέον ηχητική επεξεργασία, δηλαδή επεξεργασία πάνω στην επεξεργασία. Όσα έχω ακούσει από το 2007 που είναι remastered έχουν κυματομορφές που ξεπερνούν αυτό που λέμε "ταβάνι" και είναι flat κυματομορφές με κομμένα peaks ενώ έχουν βάλει από πάνω έξτρα equalizer με κλειστό μπάσο και subbass που το κάνει να παραμορφώνει.

Το μόνο θετικό, ότι έχω πετύχει σε  εκδόσεις περιοδικών, εφημερίδων μετά το 2010 κάποιες συλλογές που έχουν χρησιμοποιήσει τα αρχικά κομμάτια, όπως είχαν βγει σε 90s συλλογές, χωρίς αυτή την τόση ψηφιοποίηση που το κάνει να ακούγεται ψεύτικο. Αλλά μιλάμε για συλλογές με επιλογές πολλών καλλιτεχνών πχ pop 60s, 70s, 80s, 90s.

Η σημερινή Cobalt διατηρεί επίπεδο στον ήχο, μόνο όταν ήταν Universal, κάποιες συλλογές που έβγαλε το 2007 με 60s ως 90s,  100+Ερωτικά, 100+Pop, 100+Λαϊκά τα είχε κυκλοφορήσει με τέρμα κυματομορφές και παραμόρφωναν.

Η Minos τώρα τελευταία έχει χαλάσει και κάνει στα digital singles που βγάζει τέρμα τις κυματομορφές αλλά κόβει και υψηλές.

Για Panik δυστυχώς, σε πολλά΄κομμάτια δεν έχουν σχεδόν καθόλου υψηλές και οι κυματομορφές είναι τέρμα. Ακόμα και τα cds της Άννας Βίσση (που όταν είχαν βγει από τη Sony είχαν αψεγάδιαστο ήχο) τα ξαναέβγαλε με τέρμα κυματομορφές, ενώ το Είμαι το σήμερα κι είσαι το χθες, που βγήκε πρώτη φορά σε cd, τα πήρε από βινύλιο και όχι από αρχική μήτρα και προσπάθησε να "κρύψει" τα σκρατς κλείνοντας τον ήχο με έξτρα μπάσο αλλά και πάλι ακούγονται σκρατς.

Ευτυχώς συγκεκριμένοι μόνο καλλιτέχνες, προσέχουν ακόμα τον ήχο τους και οι κυματομορφές δεν είναι τόσο flat ούτε ξεπερνούν τα όρια.