Ο φούρνος στο Πόρτο Ράφτη

[fusiongtr]

16 λεπτά πριν, cigaret13 είπε

Να μου πεις με μπομπότα να το δεχτώ....

 

Η μπομπότα ΣΚΟΤΩ.

Μακάρι να έβρισκα σε κανένα φούρνο εδώ κοντά.

 

Υπήρχε ένας φούρνος στο λιμάνι (της περιοχής), που ήταν από πολύυυυ παλιά.

Τον είχε ανοίξει ο πατέρας του υπερήλικα που τον "έτρεχε" τα τελευταία χρόνια.

Με τρομερή παράδοση, και παρελθόν.

Όποτε πήγαινα, μου έλεγε ιστορίες από το παλιό Πόρτο Ράφτη, ιστορίες ακόμα και από την κατοχή (όλη η περιοχή εδώ, είναι γεμάτη παλιά Γερμανικά πολυβολεία).

Για ψωμί πήγαινα, και καθόμουν καμιά ώρα με την κουβέντα.

 

Και ήταν μερακλής.

Έφτιαχνε το ψωμί παίρνοντας ολόκληρο το στάρι για να φτιάξει το αλεύρι.

Δικό του στάρι, που το έδινε σε μύλο για άλεσμα.

"Δεν αγοράζω αυτά τα άλευρα που πουλάνε έξω", μου έλεγε.

"Είναι χάλια".

Πήγαινε μέσα, και μου έφερνε μερικούς σπόρους στάρι στην χούφτα.

"Να το", μου έλεγε "αυτό το αλέθω ολόκληρο, αλλού πετάνε την φλούδα, αλλά εκεί είναι η μαγεία. Βάζω και λίγο χαρούπι μέσα. Έτσι μου έμαθε ο πατέρας μου."

 

Αυτός ο φούρνος λοιπόν στην καραντίνα έκλεισε, έβαλε λουκέτο.

Τα παιδιά του δεν ενδιαφέρονταν να πάρουν την δουλειά, ήταν στο εξωτερικό.

Η γυναίκα του ήταν κιθαρίστρια, και μάλιστα είχε παίξει με πολλούς γνωστούς έντεχνους παλιούς.

Στον φούρνο μάλιστα, είχε μια κλασσική κιθάρα σ' ένα ράφι ψηλά.

"Μαζευόμαστε κάποια φιλαράκια καμιά φορά εδώ να πιούμε ένα κρασί" μου είχε πει.

"Άλλος φέρνει μπουζούκι, άλλος μπαγλαμά, έρχεται και η γυναίκα μου που παίζει κιθάρα".

 

Πολύ στεναχωρήθηκα όταν έκλεισε.

Εκτός των άλλων, είχε απίθανο ψωμί, που δεν έμοιαζε σε τίποτα με το ψωμί των υπόλοιπων φούρνων.

 

 

[Shelter]

1 ώρα πριν, fusiongtr είπε

 

Η μπομπότα ΣΚΟΤΩ.

Μακάρι να έβρισκα σε κανένα φούρνο εδώ κοντά.

 

Υπήρχε ένας φούρνος στο λιμάνι (της περιοχής), που ήταν από πολύυυυ παλιά.

Τον είχε ανοίξει ο πατέρας του υπερήλικα που τον "έτρεχε" τα τελευταία χρόνια.

Με τρομερή παράδοση, και παρελθόν.

Όποτε πήγαινα, μου έλεγε ιστορίες από το παλιό Πόρτο Ράφτη, ιστορίες ακόμα και από την κατοχή (όλη η περιοχή εδώ, είναι γεμάτη παλιά Γερμανικά πολυβολεία).

Για ψωμί πήγαινα, και καθόμουν καμιά ώρα με την κουβέντα.

 

Και ήταν μερακλής.

Έφτιαχνε το ψωμί παίρνοντας ολόκληρο το στάρι για να φτιάξει το αλεύρι.

Δικό του στάρι, που το έδινε σε μύλο για άλεσμα.

"Δεν αγοράζω αυτά τα άλευρα που πουλάνε έξω", μου έλεγε.

"Είναι χάλια".

Πήγαινε μέσα, και μου έφερνε μερικούς σπόρους στάρι στην χούφτα.

"Να το", μου έλεγε "αυτό το αλέθω ολόκληρο, αλλού πετάνε την φλούδα, αλλά εκεί είναι η μαγεία. Βάζω και λίγο χαρούπι μέσα. Έτσι μου έμαθε ο πατέρας μου."

 

Αυτός ο φούρνος λοιπόν στην καραντίνα έκλεισε, έβαλε λουκέτο.

Τα παιδιά του δεν ενδιαφέρονταν να πάρουν την δουλειά, ήταν στο εξωτερικό.

Η γυναίκα του ήταν κιθαρίστρια, και μάλιστα είχε παίξει με πολλούς γνωστούς έντεχνους παλιούς.

Στον φούρνο μάλιστα, είχε μια κλασσική κιθάρα σ' ένα ράφι ψηλά.

"Μαζευόμαστε κάποια φιλαράκια καμιά φορά εδώ να πιούμε ένα κρασί" μου είχε πει.

"Άλλος φέρνει μπουζούκι, άλλος μπαγλαμά, έρχεται και η γυναίκα μου που παίζει κιθάρα".

 

Πολύ στεναχωρήθηκα όταν έκλεισε.

Εκτός των άλλων, είχε απίθανο ψωμί, που δεν έμοιαζε σε τίποτα με το ψωμί των υπόλοιπων φούρνων.

 

 

Ήταν αυτός που είχε ένα ψωμί που το ονόμαζε "προπολεμικό"?

 

Αντιλαμβάνομαι τι εννοούσε με τα άλευρα. Και εγώ πάω Χαιρώνεια για να πάρω αλέυρι σε μύλο. Φορτώνω 2 σακιά 25κιλα και το κρατάω ολο το χρόνο. 1 ολικής και ένα τύπου Μ (κίτρινο σκληρό).

 

Επεξεργασμένο 27 Σεπτεμβρίου 2023 από shelter

[fusiongtr]

6 λεπτά πριν, shelter είπε

Ήταν αυτός που είχε ένα ψωμί που το ονόμαζε "προπολεμικό"?

 

 

Όχι Αργύρη μου.

Την έχω ακούσει την έκφραση, αλλά για άλλο φούρνο.

[fusiongtr]

Offtopic ...

 

Να καταχραστώ λίγο το νήμα και να βγω offtopic, μόνο και μόνο για να πω μια από τις ιστορίες που μου είχε πει.

Υπόψιν, το λιμάνι εδώ δεν είναι χρηστικό για μεγάλα πλοία, γιατί ο βυθός είναι γεμάτος τεράστια αγκωνάρια (πέτρες) και τα μεγάλα πλοία θα έβρισκαν προσπαθώντας να μπουν μέσα.

Τώρα ακούγεται ότι θέλουν να τον καθαρίσουν για να μπορεί να χρησιμοποιείται το λιμάνι τουριστικά.

 

"Το λιμάνι αυτό" μου είχε πει, "έχει φοβερές φυσικές προδιαγραφές".

"Είναι προστατευμένο από παντού. Γι' αυτό οι Γερμανοί, το είχαν κάνει το κύριο λιμάνι για τον εφοδιασμό τους. Γι' αυτό είναι γεμάτη πολυβολεία η περιοχή.

Μετά την απελευθέρωση, έγινε το 2ο λιμάνι μετά τον Πειραιά, και πάρα πολλά πλοία της γραμμής έφευγαν από εδώ για τα νησιά.

 

Ο φούρνος αυτός, τότε είχε γνωρίσει μεγάλες δόξες, όλοι περνούσαν από εδώ πριν γυρίσουν στην Αθήνα, για ψωμί, γλυκά, πίτες, τσουρέκια, αρτοσκευάσματα.

Επειδή τα πλοία έρχονταν όλο το 24ωρο, ο φούρνος δεν έκλεινε ποτέ.

Θυμάμαι τον πατέρα μου να είναι εδώ σχεδόν 20 ώρες, άλλες μέσα να φτιάχνει, κι άλλες έξω να εξυπηρετεί τον κόσμο.

Άλλες τόσες ώρες η μητέρα μου.

 

Σιγά σιγά, ο φούρνος μεγάλωνε, είχε ολοένα και περισσότερη κίνηση, και δεν τα έβγαζαν πέρα.

Πήραν κάποιους υπαλλήλους, αλλά ήθελαν βοήθεια με την ζαχαροπλαστική.

Τότε ο πατέρας μου, πρότεινε σε κάποιον πολύ γνωστό Γάλλο ζαχαροπλάστη να έρθει.

Τον ήξερε από παλιά, και του έδινε πολλά χρήματα.

Τα γλυκά που έβγαζε τότε ο φούρνος είχαν γίνει γνωστά σε όλη την Αθήνα.

 

Ο βασικός εφοπλιστής, του οποίου τα πλοία εκτελούσαν τα δρομολόγια από εδώ, προμηθευόταν καύσιμα για τα καράβια του από έναν τοπικό έμπορο καυσίμων.

Αυτός λοιπόν ο έμπορος, βλέποντας ότι είχε το μονοπώλιο καυσίμων στην περιοχή, άρχισε να ανεβάζει τις τιμές του, και ο εφοπλιστής αναζήτησε άλλο τρόπο ανεφοδιασμού των πλοίων του.

Βρήκε κάποιον άλλο έμπορο καυσίμων, ο οποίος ήταν πιο μακριά, και ο οποίος του έδωσε καλλίτερη τιμή και του υποσχέθηκε ότι θα φέρνει ο ίδιος εδώ τα καύσιμα για τα πλοία, αλλά χρειαζόταν ένα χρονικό διάστημα για να το βάλει μπρος όλο αυτό.

 

Το έμαθε ο τοπικός "πετρελαιάς", και άρχισε τα κόλπα. Στην αρχή απειλούσε τον εφοπλιστή, ότι θα σταματήσει να τον εφοδιάζει, και μετά σταμάτησε εντελώς να του δίνει καύσιμα.

Τρελάθηκε ο εφοπλιστής, πήγε στον καινούριο του προμηθευτή, και κανόνισε με ενεργή πλέον σύμβαση, να αρχίσει άμεσα η προμήθεια από αυτόν.

 

Το μαθαίνει ο τοπικός "πετρελαιάς", και πριν την πρώτη προμήθεια, πάει και κανονίζει να πάνε φορτηγά, να πάρουν πέτρες από τα λατομεία του Μαρκοπούλου (πολύ γνωστά, και υπάρχουν ακόμα φυσικά), και να τις αδειάσουν την νύχτα στον βυθό του λιμανιού, έτσι ώστε να μην μπορεί πια κανένα πλοίο να χρησιμοποιήσει το λιμάνι.

 

Το πρώτο πλοίο που μπήκε έπαθε μεγάλη ζημιά. Από τότε, έφυγαν από εδώ όλα τα δρομολόγια, και πήγαν στην Ραφήνα, κάποια στο Λαύριο, και κάποια στον Πειραιά.

Το λιμάνι του Πόρτο Ράφτη μαράζωσε, δεν υπήρχε πια ο πολύς κόσμος που ερχόταν στον φούρνο.

Έμειναν μόνο οι κάτοικοι της περιοχής.

Στην συνέχεια άνοιξαν πολλοί άλλοι φούρνοι, και εγώ είμαι μόνος μου με την γυναίκα μου εδώ όλη μέρα.

Τα παιδιά έρχονται μια στο τόσο να μας δουν.

Έχω κουραστεί πια."

 

Τέτοια μου έλεγε ρε παιδιά, και καθόμουν με τις ώρες να τον ακούω.

Ζητώ συγγνώμη για το offtopic, και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα.

Επεξεργασμένο 27 Σεπτεμβρίου 2023 από fusiongtr

[Yannis Methenitis]

Τι ωραίες ιστορίες... 

Ντρέπεστε να ανοίξετε νέο θέμα να μπορούμε να βρίσκουμε ενδιαφέροντα πράγματα να διαβάσουμε;

[fusiongtr]

8 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

 

Ντρέπεστε να ανοίξετε νέο θέμα να μπορούμε να βρίσκουμε ενδιαφέροντα πράγματα να διαβάσουμε;

 

Όχι βρε Γιάννη μου, αλλά δεν νομίζω ότι σηκώνει ολόκληρο νέο θέμα.

Οι περισσότερες ιστορίες που μου είχε πει, μου έχουν μείνει σχετικά αόριστα στο μυαλό.

Αυτό που είναι ακόμα έντονο στην μνήμη μου, είναι αυτή η νοσταλγία στον τόνο της φωνής του.

[manosx]

55 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

 

Το μαθαίνει ο τοπικός "πετρελαιάς", και πριν την πρώτη προμήθεια, πάει και κανονίζει να πάνε φορτηγά, να πάρουν πέτρες από τα λατομεία του Μαρκοπούλου (πολύ γνωστά, και υπάρχουν ακόμα φυσικά), και να τις αδειάσουν την νύχτα στον βυθό του λιμανιού, έτσι ώστε να μην μπορεί πια κανένα πλοίο να χρησιμοποιήσει το λιμάνι.

 

Το πρώτο πλοίο που μπήκε έπαθε μεγάλη ζημιά. Από τότε, έφυγαν από εδώ όλα τα δρομολόγια, και πήγαν στην Ραφήνα, κάποια στο Λαύριο, και κάποια στον Πειραιά.

 

 

 

 

 

 

[Yannis Methenitis]

5 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Όχι βρε Γιάννη μου, αλλά δεν νομίζω ότι σηκώνει ολόκληρο νέο θέμα.

Οι περισσότερες ιστορίες που μου είχε πει, μου έχουν μείνει σχετικά αόριστα στο μυαλό.

Αυτό που είναι ακόμα έντονο στην μνήμη μου, είναι αυτή η νοσταλγία στον τόνο της φωνής του.

Δεν χρειάζεται να γράψεις και βιβλίο... Ποιός είσαι ο cos_dr;

Αλλά θεματα όπως του @shelter για το πσομή και πολλά άλλα στην ίδια συζήτηση, θα 'πρεπε να είναι ξεχωριστά.

[fusiongtr]

1 λεπτό πριν, Yannis Methenitis είπε

Δεν χρειάζεται να γράψεις και βιβλίο... Ποιός είσαι ο cos_dr;

 

 

1 λεπτό πριν, Yannis Methenitis είπε

Αλλά θεματα όπως του @shelter για το πσομή και πολλά άλλα στην ίδια συζήτηση, θα 'πρεπε να είναι ξεχωριστά.

 

Αααα, ναι, συμφωνώ απόλυτα.

[Shelter]

11 ώρες πριν, Yannis Methenitis είπε

Αλλά θεματα όπως του @shelter για το πσομή και πολλά άλλα στην ίδια συζήτηση, θα 'πρεπε να είναι ξεχωριστά.

Δεν πίστευα ότι θα ενδιαφέρει τόσο να σου πω την αλήθεια. Αλλά μόλις βρώ λίγο παραπάνω χρόνο θα να μαζέψω σε ένα μέρος εδώ στο club.

Επεξεργασμένο 28 Σεπτεμβρίου 2023 από shelter