Απώλεια ενδιαφέροντος για μουσική

[Shelter]

Με κίνδυνο να δώσω εντυπώσεις μονολόγου μιας προσωπικής εμπειρίας που διαρκεί καποια χρόνια και όλο και επιδεινώνεται, θα τολμήσω να εκφράσω δημοσίως ένα πρόβλημα ελπίζοντας ή να δώ αν υπάρχουν αντίστοιχες εμπειρίες.

 

Παρά το γεγονός ότι απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έχω γεννηθεί και μεγαλώσει σε ένα πολύ μουσικό περιβάλλον (τόσο απο οικογένεια όσο και απο φιλικό περιβάλλον αργότερα) και αυτό σημαίνει τόσο ακουστικές επιρροές όσο και εκτελεστικές εμπειρίες, τα τελευταία χρόνια σταδιακά χάνω το ενδιαφέρον μου για τη μουσική. Η μελέτη μου γίνεται δύσκολη, μου φαντάζει ψυχικά "βαριά" και μάταιη αν τη δω μέσα απο κάποια προοπτική. Η όρεξή μου για μουσική, όσο ακόρεστη και αν ήταν παλιά, τώρα είναι ΠΟΛΥ μειωμένη και έχω περιορίσει σημαντικά ακόμα και την ακρόαση. Στον άξονα αυτό θα πρέπει να σημειώσω ότι δυστυχώς δεν καταφέρνω πια να βιώσω καμία απόλαυση απο την ακρόαση της σύγχρονης μουσικής, αδυνατώντας να βρώ οτιδήποτε ενδιαφέρον στα σύγχρονα πράγματα (ελλάδα και εξωτερικό). Ακόμα και αν πάω στα πολύ σίγουρα πράγματα συναφών ήχων με πράγματα που μου αρέσουν απο παλαιότερες δεκαετίες, μου φαίνεται πάντα ότι ειναι κάπως ανέμπνευστα και μετά απο 2-3 ακροάσεις εγκαταλείπω λόγω έλλειψης βαθύτερου ενδιαφέροντος. Η ακρόαση μόνο παλαιάς και εγνωσμένης αξίας μουσικής είναι μονόδρομος στην παρούσα φάση και συνήθως δεν διαρκεί για πάνω απο 1-2 ώρες.

 

Ομολογω ότι έχω στο μυαλό μου ότι η ανατριχίλα που ένιωθα μικρός, όπως όλοι μας, ακούγοντας και ανακαλύπτοντας νέα μουσικά είδη και ρεπερτόρια, ίσως να φαντάζει πολυτέλεια σε έναν άνθρωπο 40 ετών που έχει περίπου 35 συνειδητά έτη μέσα στη μουσική, αλλά σκέφτομαι ότι είναι και αδύνατο να παροπλιστεί κάποιος δημιουργικά απο αυτή την ηλικία. 

 

Νιώθω πως η μουσική έχει αλλάξει εντελώς σε πολλά επίπεδα σε σχέση με ακόμα και με 10 χρόνια πριν. Πλέον έχει απλουστευθει δυστοπικά και επιπλέον δείχνει να αποτελεί ένα πολύ μικρό ποσοστό σε μια εξίσωση ενός συνολικού θεάματος που ξεκάθαρα στοχεύει σε lifestyle (Αν και αυτό υπήρχε και παλιά αλλά σε καμια περίπτωση σε τέτοιο βαθμο) με οδηγό κυρίως οπτικά μέσα. Η μουσική σαν σύνθεση οπισθοδρόμησε με φόρα και πρόοδος υπήρξε μόνο στα θέματα της τεχνολογίας και της παραγωγής του προιόντος αυτής και αυτό είναι εμφανές σε όποια σύγκριση ακόμα και ενός μέτριου pop τραγουδιού του διαστήματος χονδρικά [1945-1995) σε συγκριση με κάτι απο το [2000-). Δεν ξέρω πως να μπορέσεις να εκτιμήσεις τη σύγχρονη μουσική πραγματικότητα όταν έχεις συνηθίσει πιο παλιά ακούσματα, ακόμα και σε διάφορα είδη μουσικής και εννοώ για μεγάλο φάσμα όχι μονο ροκ-ποπ και παραφυάδες. Βέβαια άλλαξε και ο τρόπος που ακούμε και ο τρόπος που η μουσική διαδίδεται-πωλείται και αλλα πολλά. 

 

Όλοι όσοι μελετάμε μουσική έχουμε περάσει και περνάμε φάσεις όπου βαλτώνουμε και νιώθουμε ότι όλα είναι κάπως μάταια. Όμως συνήθως αυτές είναι φάσεις που κρατάνε το πολύ μερικούς μήνες και ξαφνου κάτι συμβαίνει και ανακάμπτουμε δυναμικα γεμάτοι αυτοπεποίθηση και όρεξη για νέα πράγματα. Εδώ όμως μοιάζει για κατι που κρατάει πολύ καιρό και όσο περνάει ο χρόνος δε βελτιώνεται.

 

Είμαι καταδικασμένος άραγε να γίνω ο μπάρμπας που γκρινιάζει για τη φάση "they don't make 'em like they used to anymore" άραγε? :P

Συμβαίνει ή έχει συμβεί και σε κανέναν άλλον και αν ναι πως το διαχειρίστηκε? 

[dimsonic]

Ηλικία?

[Shelter]

1 λεπτό πριν, dimsonic είπε

Ηλικία?

Το έγραψα στο κείμενο. 40.

[LK]

19 λεπτά πριν, shelter είπε

Συμβαίνει ή έχει συμβεί και σε κανέναν άλλον και αν ναι πως το διαχειρίστηκε? 

Μου συμβαίνει εδω και καιρό.

Δεν έκανα τίποτα....το δεχθηκα σαν φυσιολογική εξέλιξη.

 

[fusiongtr]

Την 2η, 3η, και 5η παράγραφο, θα μπορούσα να τις είχα γράψει εγώ.

Ακριβώς με τα ίδια λόγια.

 

22 λεπτά πριν, shelter είπε

Συμβαίνει ή έχει συμβεί και σε κανέναν άλλον και αν ναι πως το διαχειρίστηκε? 

 

Δεν έχω καταφέρει να το διαχειριστώ.

[methylene blue]

Καταλαβαίνω ότι μιλάς για τη σχέση σου με τη μουσική ως ακροατής και όχι ως μουσικός (γνωρίζω ότι ο διαχωρισμός είναι λίγο πολύπλοκος αλλά ας μείνουμε στο προφανές).

Νομίζω λοιπόν ότι θα ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο εάν δεις τι σου συμβαίνει όταν είσαι αναγνώστης ή θεατής κλπ. Μιλώντας από προσωπική εμπειρία, για τη μουσική του αιώνα μας νοιώθω ακριβώς τα ίδια (είμαι 52). Ωστόσο εξακολουθώ να νοιώθω τη γνωστή "ανατριχίλα" απέναντι σε έργα άλλων τεχνών όπως θέατρο, σινεμά (λιγότερο συχνά), λογοτεχνία, ποίηση, ζωγραφική κλπ.

Εγώ λοιπόν κάνω την απλοϊκή σκέψη ότι δεν φταίει το ότι μεγάλωσα. Η μουσική έχει αλλάξει. Και δεν εννοώ τα μουσικά έργα. Εννοώ το ρόλο της μουσικής στη ζωή μας, ο οποίος υπαγορεύει (όπως και παλιότερα άλλωστε) τα έργα, τους καλλιτέχνες, την πρόσβαση, το μέσο αναπαραγωγής κλπ.

Μεγάλωσα σε μία εποχή που η μουσική ήταν διέξοδος, επικοινωνία, κινημα, διαμαρτυρία, και ζω σε μία άλλη εποχή που η μουσική λειτουργεί πιο πολύ ως "μουσική επένδυση" (κάτι σαν το soundtrack της καθημερινότητάς μου). 

Για να πω την αλήθεια κάθε τόσο σκάει και κάτι που ταράζει τα νερά και επαναφέρει τη συγκίνηση του παλιού τρόπου ακρόασης αν και συνήθως δεν είναι από το χώρο της pop.

 

Υ.Γ. θεωρώ ότι τώρα το πακέτο (τέχνη και βιομηχανία) είναι αυτό αλλά δεν αποκλείεται και να αλλάξει. Τη μουσική τη διαμόρφωναν πάντα οι πιτσιρικάδες, τόσο ως δημιουργοί όσο και ως ακροατές, και το έκαναν πάντα αντιδρώντας στο κατεστημένο των προηγούμενων γεννεών. Περιμένουμε λοιπόν στο επόμενο επεισόδιο την αντίδραση των νέων και την ανατροπή αυτού για το οποίο γκρινιάζουμε οι μεγάλοι. Θα γίνει, αλλά όταν γίνει δεν ξέρω που θα είμαι εγώ. 

Επεξεργασμένο 22 Αυγούστου 2023 από methylene blue

[noe13]

Αυτο ακριβως συμβαινει και με μενα....μεχρι και πριν 2 χρονια καταφερνα να βρισκω χρονο για μελετη,εστω μια ωρα καθημερινα,παροτι πιο δυσκολες οι συνθηκες(ο γιος μου μωρο,μεταπτυχιακο κλπ)ενω τωρα εχω περιπου 1,5χρονο που σχεδον δεν εχω πιασει κιθαρα στα χερια μου παροτι εχω πολυ περισσοτερο ελευθερο χρονο...το χειροτερο ομως οπως λες,ειναι οτι εχω χασει το ενδιαφερον μου και στη ακροαση....κατι που δεν το εχω παθει ποτε...δεν θελω ομως να το ριξω στο οτι δεν υπαρχει καλη μουσικη εκει εξω....μαλλον ψυχολογικο ειναι για μενα...πχ εχω παρατηρησει οτι προσωπικα οτι επηρεαζομαι τις εποχες που δεν εχω μπαντα ή εστω καποιον να παιξω μαζι...να προσθεσω οτι ειμαι κ εγω στη ηλικια σου (39)

Επεξεργασμένο 22 Αυγούστου 2023 από noe13

[Κβαντική Διεμπλοκή]

Απλά ωρίμασες. Η μουσική δεν είναι τίποτα σπουδαίο.Το ίδιο ισχύει και με τις υπόλοιπες μορφές τέχνης. Στα 45 μου ακούω μουσική μόνο στα live συνήθως σε μικρές σκηνές. Δέξου το και θα είσαι μια χαρά.

[Shelter]

@methylene blue ίσως να έχεις ευστοχήσει. Ομολογώ ότι στα υπόλοιπα είδη τέχνης η διάθεση μου είναι πιο καλή όταν έρχομαι αντιμέτωπος με κάτι της προκοπης. Όμως είναι γεγονός ότι η ανατριχίλα είναι δύσκολη πια. Φαίνεται ότι μοιραία χονδροπετσιάζουμε συναισθηματικά και ρεφάρουμε απο την εμπειρία σε κάποια άλλα. Δεν εννοώ ότι γινόμαστε αναίσθητοι, αλλά δυσκολότεροι απο οτι πιο παλιά και σίγουρα πολύ πιο απαιτητικοί. 

 

Έχεις δίκιο ότι η μουσική παλιά ήταν αγωγός εξωστρέφειας. Τώρα η εποχή είναι εσωστρεφής και εν πολλοις διαδικτυακή. Και αυτή ισως να μην εχει αποκρυσταλώσει και εντελώς τα χαρακτηριστικά της ακομα.

 

Μακάρι να δούμε κάποια ανατροπή που να έχει ενδιαφέρον στο μέλλον. Δυστυχως δεν ειμαι αισιόδοξος για την ταχυτητα με την οποια θα γινει.

 

 

[dimsonic]

1 ώρα πριν, shelter είπε

Το έγραψα στο κείμενο. 40.

Δεν δικαιολογειται στην ηλικια αυτη