Sound Behind the song: “Elsewhere” by Vangelis

[manosx]

 Δεν ξερω αν θα βγουν απο το kronos, καπου ειχα πετυχει ομως ενα Α/Β αναλογικων με το DIVA το vst, και ειχα μεινει μαλακας.

 

 

 Και επισης, φαινονται εντυπωσιακα ετσι μαζεμενα ολα μαζι τα μπλιμπλικια, αν ομως τα virtual synth τα βαζαμε και αυτα σε κουτια, ετσι και χειροτερα θα φαινοντουσαν εχω performance ηχους που θα απαιτουσαν καμια κατοσταρια hardware μηχανηματα το λιγοτερο

[Dimitris Pap]

20 λεπτά πριν, manosx είπε

 Δεν ξερω αν θα βγουν απο το kronos, καπου ειχα πετυχει ομως ενα Α/Β αναλογικων με το DIVA το vst, και ειχα μεινει μαλακας.

 

 

 Και επισης, φαινονται εντυπωσιακα ετσι μαζεμενα ολα μαζι τα μπλιμπλικια, αν ομως τα virtual synth τα βαζαμε και αυτα σε κουτια, ετσι και χειροτερα θα φαινοντουσαν εχω performance ηχους που θα απαιτουσαν καμια κατοσταρια hardware μηχανηματα το λιγοτερο

που να ακουσεις το repro της ιδια εταιρειας που κάνει emulation τα prophet , εκεί να δεις . Καμία απόκληση με τον original ήχο , και στο spectrum analyzer πουθενά απόκληση. Εαν το περάσεις και μέσα από Hardware προενισχυση εκεί πας σε άλλο level.

[Waterfall-K]

5 ώρες πριν, trolley είπε

Τώρα, ποιος του είπε αυτού του παιδιού ότι η ηλικία μίας τεχνολογίας, μπορεί να είναι στοιχείο αποτιμητικό της αξίας της, είναι πραγματικά ενδιαφέρον.

Ρε trolley, έλεος. Είτε δεν καταλαβαίνεις για τι μιλάμε εδώ, είτε (το πιθανότερο) κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Όπως και να'χει: με κούρασες. Τις προάλλες έγραψα 2-3 σεντόνια για να (σου) εξηγήσω ΤΙ είναι ένα synth και γιατί το Α & Ω ενός synth είναι τα specs & features του, όχι η μάρκα του και η τιμή του στο ράφι. Φαίνεται ότι δεν το κατάλαβες, ή το κατάλαβες αλλά συνεχίζεις να επιμένεις στις τεχνολογικές ιδεοληψίες σου. 

Η ηλικία μιας τεχνολογίας λοιπόν φυσικά και παίζει ρόλο και είναι στοιχείο αποτιμητικό της αξίας της, εκτός κι αν πιστεύεις ότι ένα Spitfire του 1940 έχει την ίδια αξία και χρησιμότητα με ένα F35, ένας ENIAC του 1950 την ίδια αξία με ένα Mac Pro του 2020, ένας πέτρινος καρόδρομος του 500πΧ με έναν σύγχρονο ασφαλτοστρωμένο δρόμο, ένα πιάνο του 1800 με ένα σύγχρονο Yamaha CFX, ένα Minimoog με ένα Montage, ένα Peugeot Type-125 του 1910 με μια Lamborghini Aventador κι ένα ηλεκτρομηχανικό Hammond B3 του 1960 με ένα σημερινό Hammond XK5. 
Μην τρελαίνεσαι και τρελαίνεις κι εμάς, περίμενε τουλάχιστον να τελειώσει ο καύσωνας.

 

Το ότι κάποιος μπορεί να συνθέσει την...10η Συμφωνία πάνω σε ένα CS80 δεν το κάνει καλύτερο synth από ένα Korg Wavestate. Και μια και αναφέραμε το περιβόητο CS80, να σε ενημερώσω ότι πρόκειται για ένα από τα πιο basic synths που έχουν κατασκευαστεί ποτέ, με σχεδόν ανύπαρκτες δυνατότητες δημιουργίας νέων ήχων, λειτουργικά αναξιόπιστο και δύσχρηστο, και τραγικά υπερτιμημένο (από $800 στα '90s στα $20-22,000 σήμερα) για τα προβλήματα (και όχι δυνατότητες) που προσφέρει στον κακόμοιρο ιδιοκτήτη του. Αν νομίζεις ότι ο Παπαθανασίου δεν θα έγραφε το Blade Runner χωρίς αυτό, ή ακόμα χειρότερα, αν νομίζεις ότι χάρη σε αυτό έγραψε το Blade Runner, θες επειγόντως εξέταση από κάποιον ειδικό.

 

Η αλήθεια είναι ότι χάρη στην χρήση του από τον Παπαθανασίου σε κάποια landmark έργα του το CS80 απόκτησε την παγκόσμια φήμη που έχει. Ο Παπαθανασίου όμως διέθετε οκτώ CS80 γιατί είχε την οικονομική άνεση που του επέτρεψε να τα αγοράσει και να πληρώνει στο καπάκι για δεκαετίες τους καλύτερους μηχανικούς να του τα "κουράρουν" κάθε λίγο και λιγάκι, κάτι που ο μέσος μουσικός ούτε μπορεί να κάνει και στην τελική ούτε θέλει. Αν κουβαλήσεις ένα CS80 σε κάποιον συναυλιακό χώρο και δεν το μεταφέρεις στη "σωστή" κλήση, και αν η θερμοκρασία και η υγρασία του χώρου δεν είναι η "πρέπουσα", έχεις αυτόματα ένα out of tune synth, και ένα out of tune synth σε ένα live που στηρίζεται σ'αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα την αναβολή ή και την μη πραγματοποίηση του.

 

Γιατί νομίζεις ότι αγόρασε 8 CS80s? Είχε όρεξη να πετάει τα ωραία του λεφτά απ'το παράθυρο? $7Κ κόστιζε το ένα στα τέλη των '70s (σχεδόν $33Κ σε σημερινές τιμές). Απλά γούσταρε πολύ τον ήχο του, κάτι εντελώς υποκειμενικό, και το βαρυκεντρισμένο πληκτρολόγιο του που διέθετε poly-aftertouch. Δυνατότητες δηλαδή που δεν ενδιαφέρουν/ενδιέφεραν όλους τους πληκτράδες, σε μια εποχή που τα περισσότερα synths δεν διέθεταν καν velocity στα πληκτρολόγια τους, πόσο μάλλον aftertouch.

Όσο για το βαρυκεντρισμένο keybed, αυτό κι αν δεν ήταν ένα επιθυμητό χαρακτηριστικό για όλους τους πληκτράδες/synth players, καθώς τουλάχιστον οι μισοί δεν ήταν πιανίστες, οπότε ένα τέτοιου τύπου keybed ήταν μειονέκτημα παρά πλεονέκτημα. Ο Παπ. λοιπόν αγόρασε 8 CS80s και όχι ένα γιατί ήξερε πόσο αναξιόπιστα μηχανήματα ήταν, και τα μισά από αυτά που πήρε χρησιμοποιήθηκαν για ανταλλακτικά και backup στα lives.

 

5 ώρες πριν, trolley είπε

η μουσική και οι προδιαγραφές είναι εντελώς ΑΣΧΕΤΑ πράγματα.

Σώπα... Εγώ το ξέρω πολύ καλά, γι αυτό και αξιολογώ πάντα τα synths σαν synths σύμφωνα με απολύτως αντικειμενικά κριτήρια, specs & features δηλαδή, και όχι σύμφωνα με την ΧΨ "άποψη" του κάθε ανίδεου και τα γούστα του, την όποια φήμη έχουν αποκτήσει μέσα από την χρησιμοποίηση τους από κάποιους διάσημους μουσικούς, και την πλασματική/κατασκευασμένη φήμη και "αγιοποίηση" τους που δημιουργείται από κάποιες εταιρείες για ευνόητους λόγους. Έτσι φτάσαμε σήμερα να διαβάζουμε την "άποψη" του κάθε βλάκα για το...overpriced Montage, με τον ίδιο βλάκα να θεωρεί άκρως λογική την τιμή μιας Minimoog ρέπλικας του 2020 στα €6Κ! Δελφινάριο... 

 

5 ώρες πριν, trolley είπε

Όχι, δεν είναι 16 synths, είναι 16 instances του ίδιου synth

Τι άλλο θα διαβάσω ρε π@%$%η μου...

Βρε trolley, δεν ξέρεις καν την έννοια του Multitimbrality ενός synth, αλλά κατά τα άλλα μού έχεις άποψη για το setup του Παπαθανασίου και τις δυνατότητες ενός Nautilus, και στο τέλος βγάζεις και το  συμπέρασμα ότι το συγκεκριμένο workstation είναι "παιχνίδι" μπροστά στα "θηρία" ενός synth setup του 1988. Λοιπόν, άκου να μαθαίνεις, εσύ και οι 15 που μας διαβάζουν (12 κιθαρίστες, 1 μπασίστας και 2 πληκτράδες). 

 

• Monotimbral synth: το synth που μπορεί να παίξει έναν μόνο ήχο κάθε φορά. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε split το πληκτρολόγιο και να παίξουμε με δύο διαφορετικούς ήχους σε κάθε μέρος του πληκτρολογίου, πχ bass & piano. Σημαίνει επίσης ότι δεν μπορούμε να συνδυάσουμε δύο διαφορετικούς ήχους και να τους παίξουμε ταυτόχρονα, τον έναν πάνω στον άλλο.

• Bitimbral synth: το synth που μπορεί να παίξει ταυτόχρονα δύο διαφορετικούς/ανεξάρτητους ήχους, βλέπε πχ Yamaha DX7 II.

• Multitimbral synth: το synth που μπορεί να παίξει ταυτόχρονα τρεις ή περισσότερους διαφορετικούς/ανεξάρτητους ήχους. Η standard multitimbrality που έπαιζε στα περισσότερα synths ως και λίγα χρόνια πριν ήταν η 16-part multitimbrality, το X synth δηλαδή μπορούσε να παίξει ταυτόχρονα ως και 16 διαφορετικούς/ανεξάρτητους ήχους, με τον κάθε ήχο να έχει το δικό του MIDI κανάλι. Γράφω "standard multitimbrality στα περισσότερα synths ως και λίγα χρόνια πριν" γιατί τώρα τελευταία κάποιες αστείες (μην πω τίποτα πιο χοντρό) εταιρείες άρχισαν να κυκλοφορούν synths με specs των τελών των '80s με '90s, βλέπουμε δηλαδή ξανά bitimbral synths ή 4-part multitimbral synths και άλλα τέτοια γελοία. Το ίδιο κάνουν btw και με την πολυφωνία, την οποία κάποιοι "ξύπνιοι" έχουν φέρει στα επίπεδα των τελών των '80s, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

 

Πίσω στα της Multitimbrality των synths, όταν λέμε λοιπόν 16-part Multitimbrality εννοούμε ότι το X synth/workstation μπορεί να παίξει ταυτόχρονα ως και 16 διαφορετικούς/ανεξάρτητους ήχους. Τι εννοούμε με το "διαφορετικούς/ανεξάρτητους ήχους"? Ένας synth ήχος για να θεωρείται διαφορετικός και να είναι ανεξάρτητος από κάποιον άλλον, πρέπει να διαθέτει μερικά αυτόνομα βασικά synth χαρακτηριστικά τα οποία δεν μοιράζεται με κάποιον άλλον ήχο, όπως oscillator(s), amp, filter(s), LFO, EG(s) κλπ.

 

To original DX7 για παράδειγμα ήταν monotimbral, δηλαδή έπαιζε πάντα έναν ήχο τη φορά. Τι μπορούσες να κάνεις στα μέσα των '80s αν ήθελες να παίξεις ταυτόχρονα με δύο ήχους από DX7, πχ pads και el. piano ταυτόχρονα και με το πάτημα των πλήκτρων μόνο ενός πληκτρολογίου? Έσκαγες $2,000 επιπλέον, αγόραζες ένα 2ο DX7, το συνέδεες με MIDI στο άλλο DX7 και έπαιζες από το πληκτρολόγιο του ενός ταυτόχρονα και τα δύο synths, έπαιζες δηλαδή με δύο DX7 ήχους/synths ταυτόχρονα. Η κυκλοφορία του bitimbral DX7 II το 1986 έδωσε μια λύση, αφού σαν bitimbral που ήταν μπορούσε να παίξει δύο ήχους ταυτόχρονα στο ίδιο synth, κι αυτό γιατί το DX7 II ήταν στην ουσία δύο DX7 στο ίδιο "πακέτο". Για την ιστορία, είχαν προηγηθεί τα bitimbral DX1 (1983) και DX5 (1985) τα οποία ήταν κι αυτά δύο DX7 σε ένα, αλλά η τιμή τους ήταν απαγορευτική για τον μέσο μουσικό, ιδιαίτερα η τιμή του "τέρατος" DX1 (το DX21 ήταν ένα ημι-bitimbral synth, μια και επέτρεπε μεν το παίξιμο δύο ήχων ταυτόχρονα, αλλά και οι δύο ήχοι μοιράζονταν και επηρεάζονταν από το ίδιο LFO).

 

To 1987, και μια και πιάσαμε τα FM synths, η Yamaha κυκλοφορεί το synth rack TX802 το οποίο ήταν ένα DX7 II σε rack μορφή, και διέθετε 8-part multitimbrality, ήταν δηλαδή 8 DX7 II σε ένα κουτί. Αφήνουμε την DX σειρά και φτάνουμε στο σήμερα και στα 16-part  multitimbral synths/workstations. Παίρνω σαν παράδειγμα τα Yamaha Montage/MODX, μια και στην ουσία είναι το ίδιο synth με άλλα ρούχα. 
Το montage λοιπόν έχει δύο sound engines, την sample-based AWM2 και την FM-based FM-X. H τελευταία είναι κάτι έτη φωτός ανώτερη από τις FM engines των DX7/DX1/DX5/TX802 και SY77/99, αλλά συμβατή με τις βιβλιοθήκες ήχων των DX7, που σημαίνει ότι τα Montage/MODX μπορούν να φορτώσουν και να παίξουν όλους τους ήχους που έχουν δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια για τα DX7, κάποιες -πολλές- χιλιάδες ήχους δηλαδή.

Αφήνουμε όμως έξω την FM-X engine των Montage/MODX και πιάνουμε να αναλύσουμε την AWM2 engine τους. Να τονίσω εδώ ότι τα Montage/MODX είναι 16-part multitimbral και δουλεύουν μονίμως σε Performance Mode. Το κάθε Performance αποτελείται από ως και 16 parts (ήχους), τα οποία μπορεί να είναι AWM2, FM-X ή συνδυασμός και των δύο.

 

Ένα AWM2 part (ήχος/patch) μπορεί να αποτελείται από 1 ως και 8 elements. Το κάθε element είναι από μόνο του ένα αυτόνομο synth, με το δικό του oscillator (μία κυματομορφή από τις συνολικά 6,347 ή κάποια άλλη custom κυματομορφή που έχουμε φορτώσει στο synth), τις δικές του multi-stage περιβάλλουσες για Amp/Filter/Pitch ξεχωριστά, το δικό του φίλτρο (18 τύποι), το δικό του LFO, EQ και πρόσβαση στις effect engines του οργάνου. Προσθέστε ένα πολύ πιο πολύπλοκο common LFO που επηρεάζει όλα τα elements ενός part ταυτόχρονα. Ένα AWM2 part(ήχος/patch) λοιπόν μπορεί να έχει συνολικά 8 oscillators, 9 LFOs (8+1 common), 8 φίλτρα, 8 Amp/8 Filter/8 Pitch περιβάλλουσες. Με απλά λόγια, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν 8-oscillator mega-patch/ήχο, έχουμε να κάνουμε στην ουσία με 8 ανεξάρτητα synths, και όλα αυτά σε ένα μόνο part ενός Performance. 

Πολλαπλασιάστε τα παραπάνω x16 και αρχίστε να μετράτε oscillators/filters/EGs/LFOs/ήχους.

 

Το αποτέλεσμα είναι σε ένα μόνο Performance το οποίο αποτελείται από 16 AWM2 parts, και με το κάθε part να αποτελείται από 8 elements, τα οποία όπως είδαμε είναι ουσιαστικά 8 αυτόνομα synths, να έχουμε ταυτόχρονα 128 ανεξάρτητους ήχους, που στην περίπτωση μας σημαίνει...128 synths! Το κάθε part ενός Performance έχει το δικό του MIDI κανάλι, οπότε απ΄την MIDI πλευρά της υπόθεσης έχουμε να κάνουμε με ένα "τυπικό" 16-part multitimbral synth, που σημαίνει 16 ανεξάρτητα synths μαζεμένα σε ένα όργανο. Πέρα απ'το MIDI όμως και αναλύοντας τα χαρακτηριστικά ενός Performance, τα 16 ανεξάρτητα synths μεταφράζονται σε 128 ανεξάρτητα synths. 

 

Πάμε τώρα να πιάσουμε και το συγκεκριμένο setup του Παπαθανασίου που έπαιζε το 1987-88. Αποτελείται από περίπου 15 synths/samplers, η πλειονότητα των οποίων ήταν monotimbral και μερικά bitimbral. Μήπως χρειάζεται να αναλύσω περαιτέρω το setup του, τις δυνατότητες του και να κάνω σύγκριση με τις παραπάνω αδιανόητες δυνατότητες ενός μόνο synth/workstation? Νομίζω κάθε σύγκριση είναι περιττή. Μην τρελαίνεστε λοιπόν κάποιοι, σταματήστε να θεοποιείτε vintage μηχανήματα και καταστάσεις άλλων εποχών, στο 2023 ζούμε.

 

Όσο για τα Soil Festivities και Mask, δεν έχουν σχέση ούτε με το στούντιο που βλέπεις (Sound Studio στην Αθήνα) ούτε με το συγκεκριμένο setup. Αν ανoίξεις τα credits του Direct θα δεις μέσα την μία από τις δύο φωτογραφίες που έχω ποστάρει (χωρίς τα ταμπελάκια για τα synths φυσικά). Τα άλμπουμς που λες ηχογραφήθηκαν στο δικό του Nemo studio στο Λονδίνο και με εντελώς διαφορετικό setup, τουλάχιστον τα μισά από τα synths/samplers που βλέπουμε στις φωτός δεν υπήρχαν το 1984/85.

[manosx]

Yamaha rx 5 16voice

Emu 2 8 voices 1 mb

Akai s900 8 voices 1mb

Mk20 (2) 16voices

Kurzwel 250 12 voices 4 mb

D 50 16 voices

Emu sp 12 8 voices

S50 (2) 16 voices 1 mb

 

Αρα στον τομεα δειγματων, το vagelis setup εχει 132 φωνες με μια δυο ντουζινες mb μνημης, ενω το montage 128 φωνες με καμποσα gigabyte, φιλτρα και εφε. Καμια συγκριση, για πρωινο τα τρωει ολα μαζι το montage.

 

 Στον τομεα της FM εχουμε 32 φωνες με 6 operators για το vangelis, και 128 φωνες με 8 operators montage. Για πρωινο το τρωει, montage FTW.

 

 E, καντε λιγο και υπομονη, τον οκτωβριο θα βγει και το montage με τη virtual analog, και θα τελειωσει το ζητημα οριστικα Θα φαει και τα αναλογικα να τελειωνουμε Εναλλακτικα, βαζεις κανα virus πανω απο το τωρινο montage, και τα συστηματα γινονται αμεσα συγκρισιμα, και για οποιον προτιμα τα συγχρονα virtual analog ηχοχρωματα με τα supersaw και τις ιστοριες, προσωπικα τα προτιμω κατα πολυ στις περισσοτερες εφαρμογες, ο συνδυασμος montage- virus ειναι πιο κομπλε, ΠΟΛΥ πιο κομπλε, ασυγκριτα πιο κομπλε. 

[trolley]

6 ώρες πριν, Waterfall-K mk2 είπε

Τι άλλο θα διαβάσω ρε π@%$%η μου...

Πραγματικά δεν καταλαβαίνεις ε,

Δεν υποκρίνεσαι.

 

Πραγματικά δεν καταλαβαίνεις για ποιο λόγο είναι διαφορετικό να έχεις 16 όργανα μέσα στο δωμάτιο, από το να έχεις 16 μέσα σε ένα κουτί, όπου και τα 16 τα έχει φτιάξει ο ίδιος κατασκευαστής, με τις ίδιες σχεδιαστικές αντιλήψεις, τα ίδια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα, γενικώς τον ίδιο ήχο (όπως έχει διαπιστώσει καθένας που χρησιμοποιεί multitimbral mode, παρά τις απίστευτες - όντως - βελτιώσεις στην (ίδια επίσης) εφεκτιέρα και το routing).

 

ΟΚ, δεν θα επιμείνω, Πάμε λοιπόν και η μισή ντροπή σε όποιον το διαβάζει:

 

Με 2000 ευρώ ή λιγότερα, μπορείτε στο 2023 να έχετε ένα setup καλύτερο από εκείνο που είχε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου στις φωτό. Γράψτε το 100 φορές σε ένα τετράδιο.

 

[manosx]

 Το να εχεις παραπανω οργανα, σε σχεση με τις multitimbral δυνατοτητες ενος synth, ειναι σαφως προτιμοτερο, με μια ομως προυποθεση: Τα οργανα αυτα να εχουν παρομοιες δυνατοτητες με τις multitimbral φωνες.

 

 Οταν ομως στη μια περιπτωση μιλαμε για μνημη δειγματων μερικων κιλομπαιτ (!) και στην αλλη μερικων giga, δε μιλαμε για τις ιδιες δυνατοτητες. Δεν εχουν τα μηχανηματα του vangelis setup τη δυνατοτητα να αναπαραγουν π.χ. ενα τοσο ρεαλιστικο πιανο σαν του montage, κυριολεκτικα ολα τα μηχανηματα της εποχης να παρεις, ενα εκατομμυριο s50 και s900 να εχεις, πιανο σαν το montage δε θα ακουστει.

 

 Ειναι η ποιοτικη διαφορα δηλαδη που γερνει την πλαστιγγα στο συγχρονο workstation. Η ποιοτητα στις γεννητριες, που σε ενα sample based οργανο ειναι καθοριστικη, αλλα και σε αλλα επιμερους στοιχεια, τα εφε, οι modulation δυνατοτητες κλπ.

 

 Και ειναι η ποιοτικη διαφορα στα analog ηχοχρωματα που κραταει τα προσχηματα για το hardware set up. Η ποιοτητα των αντιστοιχων αναλογικων γεννητριων, τα αναλογικα φιλτρα κλπ. Τον οκτωβριο ομως, αν η yamaha αποφασισε να εξελιξει πραγματικα το κορυφαιο an1x, μπορει και εκει να λεμε αλλα.

[Μανώλης Χναράκης]

@manosx
Αν ήθελε ήχο πιάνου (φυσικού) μπορούσε να βάλει πολύ απλά ένα από τα τόσα JV που είχε ή από κάποιο άλλο rack ή keyboard,  απλά το αναφέρω αυτό ως παράδειγμα.

Όμως, στην περίπτωση που ήθελε έμφαση στο πιάνο θα έβαζε και έβαζε φυσικό, αφού υπήρχε φυσικό πιάνο.
Επίσης στην περίπτωση του ηλ. πιάνου. Για παράδειγμα, αν ήθελε ήχο Rhodes με έμφαση στον συγκεκριμένο ήχο, θα έβαζε φυσικό Fender Rhodes. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος.

Να σημειωθεί όμως κάτι πολύ σημαντικό για όσους κατέχουν τέτοιες τεχνικές.
Τα όποια hardware μηχανήματα, μπορεί να υπάρχουν σήμερα σε vst και σε οτιδήποτε άλλο. Βολικά μεν και μιά χαρά είναι για μιά "απλή" σπιτική παραγωγή και ίσως κάτι παραπάνω.
Όμως, αν βάλεις το original μηχάνημα έχει διαφορές.

 

Η πρώτη σημαντική διαφορά είναι στον ηχητικό χαρακτήρα του ίδιου του μηχανήματος στην έξοδό του.
Αυτό θα το καταλάβει κάποιος όταν συνδέσει το hardware και το software στην ίδια κονσόλα δίπλα δίπλα.
Εκεί θα ακούσεις τις διαφορές. Το software είναι πάρα πολύ κοντά αλλά στην κονσόλα και ειδικά σε μία καλή κονσόλα καταλαβαίνεις την διαφορά και ειδικά στη μίξη. Το software τις περισσότερες (πάντα) φορές είναι λίγο πιό στενό και ίσως λίγο πιό γυαλιστερό και χαμογελαστό. Κάποιοι το προτιμούν - τους βολεύει αν και δεν είναι το 100%.

 

Η δεύτερη διαφορά είναι στην κάρτα ήχου.

Όταν για παράδειγμα κάθε hardware έχει την δική του δυναμική και μπούνε όλα μαζί τα hardware σε μία σοβαρή κονσόλα, το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να έχεις έναν ήχο από εκεί και πάνω.
Από την άλλη, δηλαδή εάν τα έχεις όλα σε software, χρησιμοποιούν όλα την ίδια κάρτα ήχου. Αυτό πρακτικά μπορεί να βολεύει διότι είναι πιό μαζεμένα τα πράγματα αλλά όλα βγαίνουν από τον ίδιο κονβέρτορα (της κάρτας) όπου έχει μία συγκεκριμένη δυναμική για όλα. Η λύση βέβαια είναι να μπεί μία πολύ καλή κάρτα ήχου, με πολύ καλούς κονβέρτορες και σχεδίαση, όχι της σειράς. Αλλά εδώ υπάρχει θέμα κόστους της πραγματικά καλής κάρτας.

Η τρίτη διαφορά είναι το σημείο στο οποίο θα αποτυπώσεις τον ήχο.
Μπορεί να είναι software ή hardware. Σημαντικό ρόλο παίζει πόσο καλά μπορεί το μέσον εγγραφής να αποτυπώσει αυτό που παράγουν όλα τα μηχανήματα μαζί στην έξοδο της κονσόλας. Αυτό το τελικό αποτέλεσμα είναι που πουλάς. Αυτό το αποτέλεσμα είναι που θα αξιολογηθεί. Κάποιοι το ακούνε και κάποιοι το αγνοούν στο βωμό του κόστους.

 

Ο καθένας κάνει τις επιλογές του.

 

Και μιάς και το έφερε η κουβέντα θα φέρω κι ένα παράδειγμα.

Σχετικά με κάποιες κάρτες επέκτασης ήχων (SR-JV80) για την σειρά της Roland JV-2080 κλπ.

Την ίδια κάρτα με τα ίδια δείγματα και Patches, αν την βάλεις σε ένα JV-2080 για παράδειγμα έχεις έναν A ήχο.
Την ίδια ακριβώς κάρτα αν την βάλεις σε ένα JV-880 ή σε ένα JV-90 έχεις έναν Β ήχο.
Ο ήχος Α με τον ήχο Β ενώ είναι ακριβώς οι ίδιοι, στο JV-90 για παράδειγμα ακούγεται πιό ζεστός ο ήχος.
Το ίδιο και με τα JD-800 και JD-990, ενώ το ένα είναι το rack του άλλου, έχουν κάποιες μικρές διαφορές.

Το ίδιο και στα S-770 & S-760, αν φορτώσεις τα ίδια ακριβώς πράγματα έχουν μιά μικρή διαφορά.

Για να καταλάβεις τις διαφορές αυτές πρέπει να τα βάλεις δίπλα δίπλα στην ίδια καλή κονσόλα.

 

Τώρα, όταν επί σειρά ετών τα έχεις και τα δουλεύεις όλα αυτά μαζί, πολύ απλά τα έχεις συνηθίσει και ο ήχος τους έχει γίνει πλέον κτήμα σου. Οπότε καταλαβαίνεις τις διαφορές και πιό είναι πιό.

[trolley]

2 ώρες πριν, manosx είπε

Το να εχεις παραπανω οργανα, σε σχεση με τις multitimbral δυνατοτητες ενος synth, ειναι σαφως προτιμοτερο, με μια ομως προυποθεση: Τα οργανα αυτα να εχουν παρομοιες δυνατοτητες με τις multitimbral φωνες.

 

Μην πάμε μακρυά, αυτό το νήμα αναφέρεται σε έναν ήχο και θεωρείται αρκετός λόγος για την ύπαρξή του. Τοσο σημαντικός μπορεί να είναι ένας και μόνο ήχος, έτσι δεν είναι; Τα "πιάνα" της Yamaha ας πούμε, είναι πολύ διαφορετικά από τα Roland ή τα Korg, όχι επειδή υπάρχει τεχνολογική διαφοροποίηση μόνο, αλλά επειδή υπάρχει διαφορετική αντίληψη ανάμεσα στους sound designers των εταιρειών.

 

Αυτή η "αντίληψη" και η διεκδίκηση των καρπών της έκανε τον Vangelis (και οποιονδήποτε άλλο ξέρω, περιλαμβανομένου του Καταράκτιου) να συλλέγει όργανα (καλά αυτός, ο V,  είχε και πρακτικά θέματα, π.χ. ένα στούντιο σε κάθε πόλη).

 

Τι σχέση έχει το multitimbrality; Θα έχω τα πιάνα του Kurzweil (αν τα θέλω) στο MODX επειδή έχει multitimbrality; Ούτε σε 5.000.000 χρόνια. Θα έχω το Rhodes (που από μόνο του κάνει γύρω στα 12.000 ευρώ) μέσα στο Ναυτίλο - ποτέ δε θα γίνει αυτό, πάντα το Rhodes θα ακούγεται καλύτερα. Θα έχω τα strings ενός καλού Roland στο Yamaha μου;  Άντε, αρκετά γελάσαμε.

 

Σε ένα setup σαν του Vangelis, κάθε ένα από τα κομάτια εκφράζει έμπρακτα μία διαφορετική αντίληψη για το sound design, από τα πλήκτρα, μέχρι τα drum machines, μέχρι τα πολύμπριζα, τι στην ευχή να κάνει ΕΝΑ όργανο για να μιμηθεί αυτό το μέγεθος; Και όλα αυτά πριν βάλουμε στη συζήτηση πραγματικά τεχνολογικά μεγέθη, όπως, τι σκατά ψηφιοαναλογικό μετατροπέα έχει το πρα-πρα των 2000 ευρώ, από ποια κονσολα το περνάμε, σε τι το γράφουμε (ωπ, είπαμε, σε Tascam Model 24 με τον Φιλιπ να παίζει φυσαρμόνικα δίπλα), τι έχει στο μυαλουδάκι του ο ηχολήπτης και πολλά-πολλά άλλα.

 

Δυστυχώς, τα 16 κανάλια (ή τα 116) παραμένουν ελάχιστα μπροστά στις συνδυαστικές δυνατότητες των παραπάνω παραμέτρων - επιμένω λοιπόν ότι θα έπαιρνα το setup του Vangelis, και θα πούλαγα ένα πολύμπριζο σε κάποιον ζηλωτή, ώστε να αγοράσω άνετα το Montage.

 

 

[manosx]

 Προς Μ. Χναρακη:

 

 Εδω συγκρινουμε το συγκεκριμενο set up του Βαγγελη, με ενα συγχρονο workstation. Το οτι μπορουσε ο Βαγγελης να χρησιμοποιησει πραγματικο πιανο, πραγματικο rhoads, τη συμφωνικη της Νεας Υορκης και τη Jessica Norman  ως σολιστ ειναι εκτος πεδιου ορισμου. Οσο αφορα τα δυο συγκεκριμενα σετ απ, το πιανο και το rhoads του montage, συνουσιαζει και χειροδικει επι των πιανο του s 50, πρεπει να ειναι καποιος ΠΟΛΥ αρρωστακι με τον late 80ies ηχο για να ισχυριστει το αντιθετο.

 

 Αλλα και σε μετεπειτα hardware να παμε, οπως το jv, παλι πολυ πιο πισω θα ειμαστε. Θυμαμαι πολλα χρονια πριν, να κλανουμε το 2080 και τα υπολοιπα hardware στο ρακ, γιατι οι φυσικοι τους ηχοι ηδη ηταν πιο κατω απο το software.

 

 Βεβαια εχουν ενα καποιο χαρακτηρα. Αυτον τον χαρακτηρα αν τον θες τον παιρνεις σε μεγαλο βαθμο οπως λες απο τις ιδιες τις εταιριες με τις vst εκδοσεις τους. Ακομα και αν λειπει κατι απο αυτον, οι software κλωνοι εχουν αλλα πλεονεκτηματα, μεγαλυτερη πολυφωνια, πληρη σειρα απο καρτες επεκτασης κλπ. Αν τωρα θες το hardware, ΟΚ, αλλα ετσι και αλλιως τι να λεει, τα καινουργια συγχρονα software τα τρωνε για πρωινο.

 

 Το βρισκω ομως λιγο αστειο αυτο το ζητημα, και καλα οι κονβερτορες στο hardware κανουν τη διαφορα και μπαρμπουτσαλα, θυμαμαι πολυ καλα οταν ηταν στα ντουζενια του το hardware, τους "πιουριστες" να επιμενουν οτι μονο η ψηφιακη συνδεση δινει το 100% του ηχου, και που πατε ρε πλεμπαιοι με τις αναλογικες συνδεσεις, τωρα το γυρισαμε στους κονβερτορες, λες και κατι 16bita σαπακια που φορανε πολλα απο τα κλασσικα digital hardware ειναι η επιτομη της επιστημης

 

 Οσο αφορα την καρτα ηχου: Η καρτα ηχου σε ενα DAW, κατα κανονα εχει μονο το ρολο του monitoring, να ακους δηλαδη τι κανεις. Το ρενταρισμα γινεται εσωτερικα, ουδεμια επιπτωση εχει η εξοδος της καρτας ηχου στο τελικο αποτελεσμα. Μονο οσο αφορα τις αποφασεις, αλλα φυσικα σε ενα στουντιο λογικου κοστους οι κονβερτορες ειναι το τελευταιο σημειο που θα εψαχνε κανεις για αδυναμο κρικο, ο χωρος ακροασης και το συστημα αναπαραγωγης ειναι κατα κανονα πολυ κατωτερο σε συχνοτικη αποκριση.

 

 Οταν λοιπον μιλαμε για εσωτερικο rendering των vst, ειτε των παλιακων εξομοιωσεων ειτε των κορυφαιων συγχρονων, τοτε μιλαμε για την απολυτη πιστοτητα. Μιλαμε στην ουσια για μια προσθεση αριθμων, μια πραξη δηλαδη που τα ΠΣΗΦΙΑ κανουν αρκετα καλα για να μας πανε στο φεγγαρι, ποσο μαλλον για τη synthopop cheesy μουσικη μας Τωρα, αν δε μας αρκει η ποστοτητα, και θελουμε τρομαρα μας και χρωμα απο την κονσολα, ΟΚ, δικαιωμα μας. Αλλα για ποια κονσολα θα θυσιασουμε την πιστοτητα; Δεν πιστευω να εννοεις τα σαπακια και τα ημισαπακια που αφθονουσαν τον καιρο εκεινο που ηταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ να παιζεις μπαλα με κονσολα; Δεν εννοεις κατι τετοιο, αρα τι; Να σκασει καποιος εξαψηφιο ποσο για να παρει το χρωμα της SSL; Really; Αν την εχει ηδη καλως, διαφορετικα το βρισκω λιγο υπερβολικο, και οταν λεω λιγο εννοω εντελως

 

 Γενικα, το να ψαχνει κανεις να βρει το κλειδι του ηχητικου παραδεισου στο παρελθον, ειδικα αν δε μιλαμε για καποια διαφορετικη obsolete τεχνολογια σε στυλ λαμπες και αναλογικες γεννητριες, αλλα μιλαμε για καθαρα ψηφιακα μπλιμπλικια, το βρισκω ανουσιο. Υπαρχουν τρομερες εξελιξεις στον τομεα, και υπαρχουν και φοβερες εξομοιωσεις για τα παλιοτερα μηχανηματα, πρεπει να ειναι κανεις πολυ αρρωστακι για να ψαξει κατι παραπανω. Πολυ αρρωστακι, τουλαχιστον χιλιες φορες περισσοτερο ιικο φορτιο απο τους αρρωστους που σκανε εξαχιλιαρα για minimoog

 

 

 Προς trolley: Τα strings των roland που αναφερεις, ηταν πιο λαχταριστα απο των yamaha οντως, αλλα οταν συγκριναμε μηχανηματα της ιδιας εποχης. Τα strings του montage, μαμανε και δερνουν, δεν εχουν σχεση με τα strings ξερω γω του sy77

Επεξεργασμένο 27 Ιουλίου 2023 από manosx

[trolley]

2 λεπτά πριν, manosx είπε

Γενικα, το να ψαχνει κανεις να βρει το κλειδι του ηχητικου παραδεισου στο παρελθον, ειδικα αν δε μιλαμε για καποια διαφορετικη obsolete τεχνολογια σε στυλ λαμπες και αναλογικες γεννητριες, αλλα μιλαμε για καθαρα ψηφιακα μπλιμπλικια, το βρισκω ανουσιο.

 

Μάλλον δεν απαντάς σε 'μένα, αλλά διευκρινίζω ότι εγώ δεν ανήκω στη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών. Είμαι εντελώς υπερ της ψηφιακής τεχνολογίας, οτιδήποτε πριν από αυτή μου είναι προσωπικά αδιάφορο. Απλώς έχω συναίσθηση των μεγεθών (και αναδρομική τέτοια, μάλιστα) και δεν πολυσέβομαι την σύγχρονη πεποίθηση ότι όλα απλώς φθηναίνουν διαρκώς, αλλά περιέργως πως, η ποιότητα βελτιώνεται. Απλά οι άνθρωποι έμαθαν να την βγάζουν με απομιμήσεις αληθινών αρωμάτων.