Squabbling στο Hammond

[Waterfall-K]

Μόλις τώρα, dimsonic είπε

να πλύνω τα πλήκτρα?

Εμ...τα χέρια εννοούσα.

[manosx]

44 λεπτά πριν, dimsonic είπε

 

να πλύνω τα πλήκτρα?

είπαμε είναι waterfall, αλλά όχι κι έτσι...

 

 

 

 Λοιπον, σε περιπτωση που κολλανε τα πληκτρα, υπαρχει περιπτωση οντως να θελουν καθαρισμα.

 

 Γεμιζουμε ενα ποτηρι με νερο, και βαζουμε μεσα μια σταγονα υγρο για να πιατα. Νοτιζουμε μια μαλακη πετσετα, δεν τη βρεχουμε, ισα ισα να υγρανθει ελαφρα μονο, πολυ λιγο και πολυ ελαφρα, για ονομα του θεου μην σταζει. Κανουμε προσεκτικα ολη την επιφανεια καθε πληκτρου, διχως να τα πιεζουμε πολυ.

 

 Ειναι δοκιμασμενη συνταγη για synth και electric piano πληκτρα, δεν ξερω αν εχουν καποια ιδιαιτεροτητα τα waterfall. Γενικα αποφευγουμε δια ροπαλου χημικα καθαριστικα και τετοια, ειδικα στα ηλεκτρικα πιανο η επιφανεια των πληκτρων εχει επεξεργασμενο πλαστικο για να εχει σωστη αισθηση, και μπορει να του βγαλεις τα ματια με κατι τετοιο.

 

 Επισης ειναι πολυ σημαντικο να πλενουμε τα χερια μας πριν παιξουμε. Αυτο ισχυει γενικα για ολα τα οργανα, αλλα στην κιθαρα  αλλαζεις χορδες, περνας και το καθαριστικο για το μανικι και ειναι σαν καινουργια, τα πληκτρα ειναι μπελαλιδικα στο καθαρισμα και θελουν προσοχη.

 

 

 

[dimsonic]

μπα...για καλοκαίρι δεν είναι

[Waterfall-K]

Η φάση με τα τα χέρια που κολλάνε στα πλήκτρα μου θύμισε μια παλιά ιστορία με την ακριβώς αντίθετη κατάσταση, πλήκτρα δηλαδή που πάνω τους τα χέρια/δάχτυλα γλιστρούσαν, και συγκεκριμένα τα δικά μου δάχτυλα. Κάπου στα μέσα των '80s είχα ένα Yamaha PSR 70, το πρώτο μου ηλεκτρονικό keyboard. Φοβερό για την εποχή του, όταν το πρωτοείδα στο υποκατάστημα της Yamaha το ερωτεύτηκα, και χρειάστηκε πολλή δουλειά για να πείσω τον πατέρα μου να μου το αγοράσει. Αργότερα έπαιξα με ένα Kawai SX-240 και ένα Yamaha DX21 και κόλλησα με τα synths, και το PSR 70 πουλήθηκε σε έναν φίλο μου. 

Ο Μανώλης δεν ήξερε να παίζει νότα, αλλά γούσταρε τα "αρμόνια" και έτσι το αγόρασε για να ακομπανιάρει τον πατέρα του που έπαιζε μπουζούκι. Του το πουλάω λοιπόν και μετά από κάνα 4μηνο πάω σπίτι του. Με πάει στο δωμάτιο που είχε το PSR και αρχίζει να μου παίζει κάτι πανηγύρια. "Ήδη αρχίζω να παίζω σόλα Κώστα" μου λέει, "αλλά το χέρι μου δεν πάει ακόμα πολύ γρήγορα, μπορείς να μου δείξεις 2-3 πραγματάκια?" "Ευχαρίστως" του λέω.  Πάω και κάθομαι λοιπόν στο PSR, ακουμπάω τα πλήκτρα και παθαίνω σοκ. Τα δάχτυλα μου γλιστρούσαν απίστευτα, δεν μπορούσα να σταυρώσω νότα.

- "Ρε Μανώλη, τι στον  έχεις κάνει στα πλήκτρα και γλιστράνε έτσι?" 

- "Τα έχω αλείψει με λάδι ρε, έτσι παίζω γρηγορότερα σόλο." 

Τα είδα όλα λαίμαι!

Το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν όταν πάνω στο κρεβάτι του είδα μια κασέτα του Τερλέγκα που είχε αγοράσει πρόσφατα, και κάτω από τον τίτλο έγραφε "liFe ηχογράφηση". Πριν κάποια χρόνια την είχα θυμηθεί και προσπάθησα να τη βρω στο google, αλλά μάταια. Δυστυχώς δεν θυμάμαι τον τίτλο, μόνο αυτό το "liFe" μου έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό.

 

[LK]

20 λεπτά πριν, Waterfall-K mk2 είπε

 

Έχω τις ηχογραφήσεις που χα κάνει κάπου στο 86 (; ) με το PSR

[Waterfall-K]

4 λεπτά πριν, LK είπε

Έχω τις ηχογραφήσεις που χα κάνει κάπου στο 86 (; ) με το PSR

Έλα ρε συ, τo είχες κι εσύ? Ωραίος. Όταν το είχα αγοράσει πρέπει να ήταν το top μοντέλο της σειράς PSR, είχε και MIDI, κάτι που νομίζω στα πιο φτηνά PSR δεν υπήρχε. Θυμάμαι τα κόκκινα μικρά φωτάκια του το βράδυ, όταν το είχα πρωτοδεί είχα νιώσει λες και έβλεπα διαστημόπλοιο. Ωραίες εποχές, τότε που πραγματικά εντυπωσιαζόμασταν από τη τεχνολογία, που δεν έτρεχε με τους τρελούς ρυθμούς του σήμερα. Σήμερα ότι και να δούμε πλέον δεν μας κάνει εντύπωση, τα high tech προϊόντα τα θεωρούμε δεδομένα, τότε ήταν εντελώς διαφορετικά. Αυτό που ένιωσα πχ με το πρώτο μου pc πίσω στο 1987 δεν το έχω νιώσει με κανένα άλλο pc, ή με το πρώτο μου κινητό, την εποχή που ο κόσμος ντρεπόταν να απαντήσει σε κλήση σε δημόσιο χώρο.

[LK]

Μόλις τώρα, Waterfall-K mk2 είπε

Έλα ρε συ, τo είχες κι εσύ?

Δεν το χα εγω. Το χε ο άλλος από το συγκρότημα που είχαμε, Ακόμα το έχει. Ναι έχει Midi

[Waterfall-K]

Μόλις τώρα, LK είπε

Δεν το χα εγω. Το χε ο άλλος από το συγκρότημα που είχαμε, 

Ο αγαπημένος μου ήχος θυμάμαι ήταν ένας συνδυασμός strings και ενός άλλου μονοφωνικού ήχου, είχε δύο banks με πολυφωνικούς και μονοφωνικούς ήχους και μπορούσε να γίνει συνδυασμός μεταξύ τους.

Βλέπω υπάρχουν και κάποια βίντεο πλέον στο youtube. Για όσους δεν βαριούνται: