music video Τι μουσική ακούτε τώρα; XIV

[Waterfall-K]

Κάντε και κάνα subscribe ωρέ παλικάρια, απ'το κανάλι μου ανεβάζω. 

 

Chick Corea Elektric Band - Johnny's Landing (2004)

Chick Corea - keys
Frank Gambale - guitar
Eric Marienthal - sax
John Patitucci - bass
Dave Weckl - drums

 

 

[Σαμη Παραγκα]

Πήγε για ύπνο ο γαμβρός, ας ακούσουμε τπτ της προκοπής

 

[Σαμη Παραγκα]

Να είσαι τώρα με τη Ιμάν και να σε βγαίνει με κόκκινο αυτό το καραφλό με το musicmann

Λάκη τα φωτιστικά σου

Μπάντα γαζώνει, Καταρράκτη FX στη κιθάρα, αν και προτιμώ τον αριστερά κιθαρίστα χωρίς εφέ

Για τον πληκτρά τι να πιω, κανά καφάσι τσίπουρα. Κάτσε να κοιτάς εσύ Πατατανατσίου  και DP

 

[Σαμη Παραγκα]

Ούτε μισός όρχις των Ζέπελιν, δεν υπήρξαν οι DP 

  Να ζήσετε, να ευτυχήσετε επαέ με το Τρόλει, τους κινγ γκίμπσον και τον Πατατανατσίου

Αυτή η Μιχιράγκη με έχει σημαδέψει, ακολουθεί η Νορβηγέζα, τέλος  Αμερικάνα, ηλικιακά δίπλα

Επεξεργασμένο 25 Μαρτίου από Σαμη Παραγκα

[Waterfall-K]

48 λεπτά πριν, Σαμη Παραγκα είπε

 

Ελπίζω να μην έσκισαν κάνα καλσόν κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους...

 

18 λεπτά πριν, Σαμη Παραγκα είπε

 

Μάλλον ο μόνος που έλεγε κάτι στην μπαντούλα αυτή (μου διαφεύγει το όνομα αυτής της υπερτιμημένης ομαδούλας κλεφτοκοτάδων...).
Χρόνια πολλά Samy, και καλή παρέλαση! Πες μας που και τι ώρα θα περάσεις να ανοίξουμε tv να σε δούμε.

 

 

Επεξεργασμένο 25 Μαρτίου από Waterfall-K

[Σαμη Παραγκα]

Κανηθιώτισα σουρτίνα ίσως χειρίζομαι καυλύτερα τα σλάιντ ακόμα κι απ τον ΕΖ.

Ηπια μεγάλη κουβέντα το ξεύρω

Έψαχνα καμιά ώρα στουνδιο και δεν βρήκα, μεσολαβούν κάτι βδομάδες που θα λείπω .

Έχω κάτι δυνατό στα σκαριά, γουστέρνεις μωρή λάμια να είσαι? 

Θέλω και ΕΖ θα βρω τρόπο

 

[Waterfall-K]

[Σαμη Παραγκα]

Ή παίζεις μουσική, ή παίζεις μπαρμπούτσαλα Παπαμιχαήλ

 

[Waterfall-K]

Μπαρμπούτσαλα. Μετά την έλευση της AI τα παρατάω...

[trolley]

Το παρακάτω άλμπουμ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για 'μένα. Ήμουν βασικά παιδίον, έχοντας μόνο ακουστά ότι υπάρχει ένας μεγάλος κιθαρίστας που λέγεται "Σαντάνα", και μπαίνω λοιπόν σε τοπικό δισκάδικο, όπου βλέπω το (διπλό άλμπουμ) Swing Of Delight. Το πάω στο σπίτι, και βάζω να παίξει... κάτι δεν πήγαινε καλά... διαπιστώνω ότι πάνω στις ετικέττες του βινυλίου υπάρχει η ένδειξη ότι πρέπει να παιχτεί στις 45 στροφές, όχι στις 33 1/3 που είχαν όλοι οι μέχρι τότε δίσκοι μου. Διαβάζω στο εξώφυλλο (ή εσώφυλλο, δε θυμάμαι πια) και κάτι λέγανε οι άνθρωποι περί ψηφιακής ηχογράφησης που για να αναπαραχθεί σωστά χρειαζόταν η μεταχείριση των 45 στροφών κλπ. Αλλάζω λοιπόν τη ρύθμιση στο πικάπ και ήταν η πρώτη επαφή μου με τον λεγόμενο ψηφιακό ήχο.

 

Για κάποιο λόγο, αυτό το άλμπουμ δεν έχει πολλούς φίλους, πάντα αναρρωτιόμουν πόσοι σπαστήκανε που χρειάστηκε να αλλάξουν τις στροφές στο πικάπ... και βέβαια είναι "διπλό" μόνο διότι σε κάθε πλευρά βινυλίου χώραγε αισθητά λιγότερη μουσική.

 

Το ακούω δύο-τρεις φορές κάθε χρόνο, για να θυμάμαι την όλη φάση, και διότι - παρά τη γκρίνια - έχει μερικά ωραία πράγματα μέσα.