Περί τεχνητής νοημοσύνης

[Ali Barout]

19 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

έχει κοινά στοιχεία με την ανθρώπινη δημιουργία (κι εκεί υπάρχει ασυνείδητη είσοδος δεδομένων)

Εμένα αυτό που με ανησυχεί κάπως με τα μοντέλα είναι η "μεθοδική" προσέγγιση της δημιουργικότητας, και της επιτυχίας, με ταυτόχρονη πλήρη παράλειψη της αποτυχίας και του εντελώς τυχαίου ως ανεπιθύμητου. Δηλαδή. Μου λένε εμένα γράψε ένα desert metal κομμάτι. Πολύ καλά. Εγώ δεν έχω ΙΔΕΑ από desert metal. Τι θα κάνω; Θα δω όσο αντέχω (σίγουρα όχι για πάντα, υπάρχει προθεσμία), θα ακούσω όσο αντέχω (ομοίως), θα μου μείνει μια x ποσότητα "στοιχείων που συνθέτουν και χαρακτηρίζουν" το desert metal. Θα ξεκινήσω να γράφω, προσπαθώντας στο μυαλό μου να πλάσω αυτό τον πολτό ιδεών. Αν το δούμε ψύχραιμα, ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΓΝΟΙΑΣ (κι όσο και να μελετήσω, ΠΟΤΕ από θέση πλήρους γνώσεως). Αλλά αυτό δε θα με εμποδίσει. Θα παράξω τελικά ένα αποτέλεσμα. Για desert metal, θα είναι μιλάμε πολύ φόλα. Όμως, αν έχω τηρήσει κάποιες βασικές συμβάσεις της μουσικής, θα είναι μια κάποια μουσική αχαρακτήριστη που μπορεί και να τρώγεται (κι ας μην είναι desert metal). Κάποιος καλύτερος, μπορεί να έφτιαχνε κάτι εντελώς καινούργιο και θαυμάσιο (που πάλι να μην ήταν desert metal).

 

Δηλαδή, τι θέλω να πω. Όταν το μοντέλο αντλεί από το σωστό, το παλιό, το ορθόδοξο, ΔΕΝ θα βγει κάτι καινούργιο, παρα μόνο σαν τυχαία μετάλλαξη μιας αργής εξέλιξης. Γι' αυτό έλεγα για δικαίωμα στην άγνοια μια άλλη φορά, γιατί στην ουσία, τι είναι ο χαρακτήρας στο παίξιμο, στο γράψιμο, σε οτιδήποτε; Δεν είναι η άρνησή μας να τα μάθουμε όλα "σωστά"; Να μιμούμαστε τους μεγάλους; Να προσεγγίζουμε το φρασεολόγιο; Τον ήχο; Τη σκέψη; "Άλλο κομμάτι; Άλλο παίξιμο. Ποιος το παιξε; Άλλη τεχνική!" Έτσι δεν είναι το "σωστό";  Όμως, έρχεται κάποια στιγμή που λες "όχι ρε φίλε, εγώ έτσι θέλω να παίζω γιατί έτσι μου αρέσει, και το τάδε κομμάτι το κάνω έτσι, κι αμα βγάζω σόλο τώρα παίζω αυτό, και αν το παίξω αύριο θα παίξω άλλα." Δηλαδή, είναι ο χαρακτήρας τελικά κάτι που υπάρχει; Ή κάτι που λείπει;

[cos_dr]

5 λεπτά πριν, Ali Barout είπε

Εμένα αυτό που με ανησυχεί κάπως με τα μοντέλα είναι η "μεθοδική" προσέγγιση της δημιουργικότητας, και της επιτυχίας, με ταυτόχρονη πλήρη παράλειψη της αποτυχίας και του εντελώς τυχαίου ως ανεπιθύμητου. Δηλαδή. Μου λένε εμένα γράψε ένα desert metal κομμάτι. Πολύ καλά. Εγώ δεν έχω ΙΔΕΑ από desert metal. Τι θα κάνω; Θα δω όσο αντέχω (σίγουρα όχι για πάντα, υπάρχει προθεσμία), θα ακούσω όσο αντέχω (ομοίως), θα μου μείνει μια x ποσότητα "στοιχείων που συνθέτουν και χαρακτηρίζουν" το desert metal. Θα ξεκινήσω να γράφω, προσπαθώντας στο μυαλό μου να πλάσω αυτό τον πολτό ιδεών. Αν το δούμε ψύχραιμα, ΑΠΟ ΘΕΣΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΓΝΟΙΑΣ (κι όσο και να μελετήσω, ΠΟΤΕ από θέση πλήρους γνώσεως). Αλλά αυτό δε θα με εμποδίσει. Θα παράξω τελικά ένα αποτέλεσμα. Για desert metal, θα είναι μιλάμε πολύ φόλα. Όμως, αν έχω τηρήσει κάποιες βασικές συμβάσεις της μουσικής, θα είναι μια κάποια μουσική αχαρακτήριστη που μπορεί και να τρώγεται (κι ας μην είναι desert metal). Κάποιος καλύτερος, μπορεί να έφτιαχνε κάτι εντελώς καινούργιο και θαυμάσιο (που πάλι να μην ήταν desert metal).

 

Δηλαδή, τι θέλω να πω. Όταν το μοντέλο αντλεί από το σωστό, το παλιό, το ορθόδοξο, ΔΕΝ θα βγει κάτι καινούργιο, παρα μόνο σαν τυχαία μετάλλαξη μιας αργής εξέλιξης. Γι' αυτό έλεγα για δικαίωμα στην άγνοια μια άλλη φορά, γιατί στην ουσία, τι είναι ο χαρακτήρας στο παίξιμο, στο γράψιμο, σε οτιδήποτε; Δεν είναι η άρνησή μας να τα μάθουμε όλα "σωστά"; Να μιμούμαστε τους μεγάλους; Να προσεγγίζουμε το φρασεολόγιο; Τον ήχο; Τη σκέψη; "Άλλο κομμάτι; Άλλο παίξιμο. Ποιος το παιξε; Άλλη τεχνική!" Έτσι δεν είναι το "σωστό";  Όμως, έρχεται κάποια στιγμή που λες "όχι ρε φίλε, εγώ έτσι θέλω να παίζω γιατί έτσι μου αρέσει, και το τάδε κομμάτι το κάνω έτσι, κι αμα βγάζω σόλο τώρα παίζω αυτό, και αν το παίξω αύριο θα παίξω άλλα." Δηλαδή, είναι ο χαρακτήρας τελικά κάτι που υπάρχει; Ή κάτι που λείπει;

Η τεχνητή νοημοσύνη θα βγάλει την φωνή της Beyonce να μπορείς να γράφεις και να τραγουδάει ή την πιστότητα ενός συγκεκριμένου βιολιού.

 Δεν θα βγάλει νέες φωνές από πολλές φωνές άλλων ξεχωριστές.

 Γι αυτό δεν θα βγάλει και ένα κομμάτι που να έχει τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη αντίληψη, την ευφυΐα, το συναίσθημα σε συνδυασμό με τη μουσική θεωρία και τεχνική. χαχαχαχαχααχαχα

[SibLt]

Συζητάμε λεπτομέρειες σε κάτι που αναπτύσσεται εκθετικά 

Έχουμε χαθεί

Μας επαναφέρω 

 

Me 

 

What is the perfect strings gauge set for a telecaster

 

AI

 

The perfect strings gauge set for a Telecaster can vary depending on personal preference and playing style. However, a common gauge set for a Telecaster is .010-.046. This gauge set offers a good balance between playability and tone. If you prefer a lighter touch, you may consider a lighter gauge set, such as .009-.042. If you prefer a heavier touch or play in lower tunings, you may consider a heavier gauge set, such as .011-.049. Ultimately, it’s important to experiment with different gauges to find what works best for you and your Telecaster.

……….

 

Θα τους πω να προσλάβουν τον @Superfunk γιατί λένε βλακείες  

[Ali Barout]

10-46, 9-42, 11-49; Ρεεεε βγάααααλσιμο απ την πρίζα. Οουυυυνουμουχαθεις παλιο286!

[manosx]

 Κατσε, εβαλα και εγω

 

 

 Manos: Which is the best electric guitar?

 

 AI: There is no doubt that the best electric guitar is the Fender Telecaster. It is well known that Leo got it right the first time. Telecaster has a magnificent sound that is ideal for every musical style, and it maintains a well defined musical character that is instantly recognizable. Every guitarist that respects himself should play only with a telecaster, for it is the only serious choice for a satisfying result. Furthermore, if you put 10- 38 gauge strings on it, you will have the all- important Superfunk approve seal, and you'll get extra reputation points in noiz.

[kosthrash]

Το να περιμένεις να ακούσεις πρωτότυπη μουσική από το AI είναι σαν να περιμένεις να ακούσεις πρωτότυπη μουσική από τον πιο pop ραδιοσταθμό του πλανήτη...

Η μουσική δεν έχει να κάνει με νοημοσύνη, πηγάζει από την φαντασία, το γούστο, τα βιωματικά ακουσματα (που έχουμε συνδέσει με καταστάσεις και πρόσωπα), την έμπνευση, τα συναισθήματα... Όλα αυτά δηλαδή που το AI δεν έχει (ούτε θα αποκτήσει ποτέ)... Εκτός κι αν μιλάμε για pop...

[cos_dr]

Θα γράψει η τεχνητή νοημοσύνη Ντίκενς, Χέμινγουεϊ,  Τουεϊν, Ντοστογιέφσκι και άλλους υπέροχους μεγάλους συνθέτες.... Ασε μας να πούμε ρε, ασε μας.

 Πάω στο άλλο δωμάτιο με το KOBOL

[Waterfall-K]

23 λεπτά πριν, cos_dr είπε

Πάω στο άλλο δωμάτιο με το KOBOL

Έκλεισε. Άργησες...

[harilatron]

Είμαι αισιόδοξος, χρησιμοποιώ κάθε μέρα chatGPT. 

 

- Για να μου βελτιώσει ένα Αγγλικό κείμενο που έγραψα πρόχειρα (improve the language in the following text: "..." βάζει πιο ωραίες λέξεις, βελτιώνει τη σύνταξη)

- Για να μου υποδείξει τα κατάλληλα ορίσματα σε πολύπλοκες αλλά trivial εντολές όταν προγραμματίζω. (Έχω ένα αρχείο αυτής της μορφής, θέλω να διαβάζω τον τρίτο αριθμό σε όσες γραμμές ξεκινούν με Χ και να τον βάζω σε μία στήλη)

- σαν google πολυτελείας ("πως λέγεται ο Αυστριακός φορέας αδειοδότησης φαρμάκων και ποια είναι η σελίδα του στα Αγγλικά?")

Η Α.Ι παίρνει από πάνω μας trivial εργασίες και μας απελευθερώνει χρόνο και ενέργεια για πιο δημιουργικές. 

 

Είναι χρήση φυσικής γλώσσας (και η προσβασιμότητα που αυτή επιτρέπει) το στοιχείο που κάνει σήμερα την Α.Ι να είναι game changer. Είναι game changer ίσως μεγαλύτερο από το τρακτέρ ή το internet. 

Τότε οι άνθρωποι σταμάτησαν να σκάβουν και σταμάτησαν να βγάζουν φωτοτυπίες άρθρα από τις βιβλιοθήκες. Δεν σκλαβώθηκαν στο τρακτέρ ή στο google. 

 

Εδώ και πάνω από 20 χρόνια υπάρχουν ΑΙ εφαρμογές που βοηθούν τους γιατρούς στη διάγνωση ή στο σχεδιασμό της θεραπείας. Όσο το ΑΙ δεν μπορεί να δικαστεί, να καταδικαστεί και να πάει και φυλακή, το credit και η ευθύνη παραμένει στον άνθρωπο - γιατρό που χορηγεί τη θεραπεία.

 

Αν ο cosdr γράψει με τη βοήθεια της ΑΙ μια φούγκα ρε σε ελάσσονα και την κυκλοφορήσει και διαπιστώσω ότι με έχει κλέψει, ποιον θα μηνύσω? Το software, τo cloud, τον host ή τον απατεώνα τον cosdr? 

[fusiongtr]

1 λεπτό πριν, harilatron είπε

Η Α.Ι παίρνει από πάνω μας trivial εργασίες και μας απελευθερώνει χρόνο και ενέργεια για πιο δημιουργικές.

 

Όσο ισχύει αυτό Χάρη όλα είναι μια χαρά.

Όταν (και αν) ισχύσει το αντίθετο (να παίρνει η AI τις δημιουργικές εργασίες και εμείς να μένουμε με τις διαδικαστικές), τότε δεν θα είναι όλα μια χαρά.

Και η AI δεν φταίει σε τίποτα αν ο άνθρωπος είναι μ@λ@κας και την χρησιμοποιήσει "αλλιώς".

 

Όμως δεν είμαι αισιόδοξος.

Το παρελθόν μου έχει δείξει ότι τα περισσότερα εργαλεία, τα χρησιμοποιούμε σαν όπλα.