πέρασαν 3 χρόνια

[dimsonic]

εν μέσω γενικού κλίματος "βαρέθηκα" στο νοιζ, ξεχάσαμε τι περάσαμε και τι ζήσαμε.

Δεν έχω κρατήσει λογαριασμό στα πόσα sms #6 έστειλα στο κινητό για να βγάλω βόλτα τα σκυλιά Χ4 φορές τη μέρα. Αν ήταν 500 μέρες το lockdown ξεπέρασα τα 2000 και τιγκάρησε το κινητό.

Τεσπα, μεσα στα τόσα δεινά είχε ένα καλό. Με έβαλε στον κόσμο της μουσικής επένδυσης με τον διαγωνισμό αυτό.

Εχοντας πολύ χρόνο μπροστά μου έκατσα και ασχολήθηκα με κάτι πρωτόγνωρο.

Αγάπησα αυτό το "soundtrack".

Ίσως γιατί ήταν το πρώτο.

Μέχρι λοιπόν να βρούμε τι μας πονά και τι μας φταίει και σε ποιά χώρα πρέπει να μετακομίσουμε (ή και πλανήτη) μου το θύμησε σήμερα το facebook οπότε σας το θυμίζω και εγώ ξανά. Ετσι γιατί μου άρεσε που μπήκα και έβαλα κάτι με βηματισμό, midi, βιολιά κλπ κλπ και φυσικά καμμία κιθάρα.

Σήμερα πού το βλέπω, θυμάμαι ξανά πόσο τραγικά αργό και ιδίως "παδικό" φαντάζει το trailer αυτό μιας πολυδιαφημισμένης σειράς πριν 3 χρόνια μόλις. Από την άλλη σήμερα οι κινηματογραφικές πλατφόρμες έχουν στείλει το σινεμά στα τάρταρα, οπότε δεν ξέρω πραγματικά αν είναι καλύτερο το 2023 από το 2020.

Φυσικά θυμάμαι και τα γελοία αποτελέσματα της επιτροπής που έδωσε το βραβείο (καθόλου ευκαταφρόνητο) σε κάποιον επαγγελματία του Hollywood με ένα θέμα από arcade games 40 ετών.

Εγώ πάντως κερδισμένος βγήκα και το ακούω σήμερα με νοσταλγία.

 

Σόρρυ που σας σερβίρω ξαναζεσταμένο φαί, αλλά προτιμώ να βλέπω παλιά παρά να αναμασάμε τα δεινά της χώρας. Όποιος θέλει το ξαναβλέπει.

 

 

 

Στο πιό κάτω βίντεο εξηγώ και το πως το έφτιαξα....