Βαρέθηκα πια στη Γερμανια

[Miltos23]

Αγαπητέ OP, μπορώ ως ένα βαθμό να σε καταλάβω, θα σου απαντήσω σε δύο μέρη, ένα χιουμοριστικό και ένα σοβαρο.

 

Έλα Ελλάδα, την πρώτη μέρα που θα πας για δουλειά θα βρίζεις, είτε πάρεις αμάξι είτε μετρό/ηλεκτρικό/ λεωφορείο. Θα μένεις σε μια πολυκατοικία που οι τριγύρω δεν θα σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας ή ακόμα χειρότερα θα σε ενοχλούν αν κανεις λίγο φασαρία.

 

Ακόμα χειρότερα, θα περπατάς και θα βλέπεις την βρώμα στο δρόμο με τα κάτουρα και τα σκατά των σκύλων πασπαλησμένα με σκουπίδια  και θα αναρωτιέσαι «μα τι άνθρωποι ζουν εδώ».

 

Μετά θα είσαι στη δουλειά που ελπίζω να μην είναι δουλειά που παίζουν βύσματα «ο γιος του αφεντικού» κλπ και θα δουλεύεις μάταια γιατί δεν θα πάρεις ποτέ αξιοπρεπή σύνταξη.

 

Αργά ή γρήγορα θα θυμηθείς ότι εδώ ο καθένας κάνει ότι θέλει χωρίς την παραμικρή ενσυναίσθηση/ κοινωνική παιδεία και αλίμονο αν πέσεις στην ανάγκη ενός υπαλλήλου του ΕΦΚΑ ή της εφορίας.

 

Μην αναφερθώ στα σχολεία, στις υποδομές και τα πανεπιστήμια.

 

Και φυσικά αφήνω το καλύτερο για το τέλος: αλίμονο έτσι και χρειαστεί να πας σε νοσοκομείο.

 

 

Πάμε τώρα στη σοβαρή απάντηση, αναζήτησε ψυχολογική βοήθεια με κάποιον Έλληνα ψυχολόγο (για να μιλάς τη γλώσσα).

 

Μην με παρεξηγήσεις, δεν το λέω με ύφος «είσαι τρελός που θέλεις να γυρίσεις» ή κάτι τέτοιο. Ούτε σε κοροϊδεύω/ τρολάρω.

 

[cos_dr]

8 λεπτά πριν, solega είπε

Όταν φύγαμε οι γονείς ήταν να πεθάνουν από τη στεναχώρια τους. Σιγά σιγά το συνήθισαν. Τωρα είναι επιφυλακτικοί για την επιστροφή μας ωστόσο υποστηρικτικοι στο αν δεν αντέχουμε άλλο μόνοι μας έξω.

 

προσφατα  Άσαντ τον πεθερό μου και αυτό ίσως μας ταρακούνησε στο τι γίνεται ρε σύ…χάνουμε στιγμές 

Καλά, οι στιγμές είναι ιδέα. Εγω δεν θεωρώ στη σύγχρονη εποχή και πολύ φυσιολογικό το δέσιμο με τους γονείς. Αυτή η νοοτροπία ηταν γενικά μια ανασφάλεια που πέρασε η προηγούμενη γενιά στα παιδιά της. Να είστε κοντά να μας προσέχετε αμα μας συμβεί κάτι. Λες και άμα τους συμβεί κάτι που θα τους στείλει θα παίζει ρόλο ποιοι θα είναι γύρω τους να βοηθάνε βέβαια εδώ η οικογένεια καλά κρατεί αφού βλέπω πληθώρα περιπτώσεων 40ρηδων όλων των φύλων που μένουν στο παιδικό δωμάτιο για να έχουν ένα περίσσευμα να βγαίνουν και να πηγαίνουν διακοπές, διότι σύμφωνα με την ΕΡΓΑΝΗ και τον συσχετισμό επαγγελμάτων - αμοιβών αν μιλάμε για μισθωτούς, ακόμα και ελεύθερους επαγγελματίες τα πράγματα είναι δύσκολα για αυτονομία. Οι περισσότεροι δε χρησιμοποιούν τους γονείς τους για να φυλάνε τα παιδιά για να δουλεύουν. Είναι σχετικά τα πράγματα 

 

 Το σίγουρο είναι για εμένα πως αν έχεις γυναίκα και παιδιά και είσαι στο εξωτερικό, η επιστροφή θσ πρέπει να είναι κοινή απόφαση και αν είναι να γίνει ή θα γίνει πριν τα 50 ή μετά στη σύνταξη για τους γονείς. Αν είναι μικρά τα παιδιά. Έτσι το σκέφτομαι. 

 Αν στην Ελλάδα έχεις σπίτι και βρεις δουλειά και για τους δύο να γυρίσετε, όχι όμως εοειδη βαριέσαι. Η βαρεμάρα είναι κάτι παροδικό, έχει επηρεάσει και η πανδημία. Θέλει σκέψη το θέμα. 

 Και οι φίλοι και για εμένα δεν είναι επιχείρημα. Αυτά είναι για μικρότερες ηλικίες. Εγω από τα 45 π.χ. και μετα, αν και δεν είμαι και σπουδαίο παράδειγμα γιατί είμαι λίγο ανισορροπος και έχω διαταραχές , κόβω από φίλους γιατί κουράζομαι και πιο εύκολα, θέλω πιο ησυχία, δεν θα ήταν με τίποτα κριτήριο η επαφή με φίλους για να επιλέξω το που θα ζω. Είμαι εξωστρεφής αλλα πλέον βάζω όρια αυστηρά. 

 Οικογένεια τους έθαψα σχεδόν όλους, μόνο η μάνα έμεινε και τι κατάλαβα που ήμουν κοντά τους. Όλους τους φροντισα που είχαν ανάγκη στις αρρωστιες για να γλυτώνουμε και έξοδα και να βγάλω και την υποχρέωση που λέει ο λόγος που μου έδωσαν αγάπη και υποστήριξη αλλα τι μένει τελικά? 

 

 Ότι και να αποφασίσεις εύχομαι να πάνε όλα καλά και κάθε απόφαση και επιλογή έχει ούτως η άλλως το ρίσκο της. 

 

 Το βασικότερο είναι να τα έχουμε καλά μέσα μας. Καμία φορά η βαρεμάρα και η τάση φυγής μπορεί να έχει κάποιο άλλο αίτιο, συνειδητό ή ασυνείδητο που άμα βρεθεί και αντιμετωπιστεί θα φύγει η βαρεμάρα. Αν δεν αντιμετωπιστεί η βαρεμάρα μπορεί να μη φύγει με την αλλαγή περιβάλλοντος και να προκύψουν και αλλα προβλήματα.  

 

[MGs]

Και εδώ θα χάσετε τήν αξιοπρέπεια σας όταν θα χρειαστείτε κάτι σημαντικά βασικό,όπως είναι εργασία,δημόσια υγεία,εκπαίδευση άν και εφόσον δέν σας φάει λάχανο κάτι απο τα προηγούμενα η το οδικό δίκτυο,καμιά επικίνδυνη παιδική χαρά, καμιά πλημμυρα μετά απο 10 λεπτά βροχής,κάνα μαλακισμένο επειδή πήγατε οικογενειακός να δείτε την αγαπημένη σας ομάδα ποδοσφαίρου κ.α

 

Δέν έχω τα χρόνια που έχεις στο εξωτερικό,ερχόμουν μόνο για χειμερινές σεζόν και επέστρεφα καλοκαιρινή σεζον Ελλάδα.Το 2010 λόγο προβλημάτων υγείας των γονιών μου και ενώ η εταιρία που δούλευα,μου είχε κάνει πρόταση να φύγω από τον δρόμο και να μπώ σε άλλη μόνιμη πλέον θέση,το οποίο απαιτούσε να είμαι όλο τον χρόνο διαθέσιμος εκεί κοντά (έμενα αυστρία και δούλευα στο εκεί παράρτημα,αλλά έπρεπε να πηγαίνω καί γερμανία η ελβετία),εγώ γύρισα για μιά τελευταία σεζόν ελλάδα,να ειμαι κοντά στους δικούς μου.

 

Για πολλούς και διάφορους λόγους,περισσότερο συναισθηματικούς,δέν ξαναγύρισα ποτέ.

Για αρκετά χρόνια τα πραγματά μου παρέμεναν εκεί.

Στο τελευταίο μήνυμα που έστειλα στην πρώην μου ήταν ''κάντα ότι θές,οτι δεν θές πέταξε το στα σκουπίδια".

 

Καταλαβένεις γιατί.

 

Τα είχα συνδέσει άμεσα με ένα χρονικό σημείο και μία εκδοχή του εαυτού μου.

Αν και είχα και εδώ κάποιες επαγγελματικές εκλάμψεις,δέν κατάφερα ποτέ να έχουν διάρκεια και αυτή η εκδοχή του εαυτού μου,που είχα αφήσει πίσω,άρχισε να σβήνει και δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ.

 

Το συναίσθημα είναι μία ψευδαίσθηση,μήν πέρνεις αποφάσεις βάση αυτού.Το χρειάζεστε τώρα,γιατί αυτό σας λείπει για κάτι ολοκληρωμένο.Οταν θα αφαιρεθούν άλλοι κρίκοι της αλυσίδας,θα χάσει την αξία του και θα εστιάσεις αλλού.

 

Σου έστειλα το ΙΒΑΝ μου,βάλε ένα 50ρικο για την επίσκεψη,γιατί θέλω να πάρω λάμπες N.O.S

 

[Superfunk]

1 ώρα πριν, solega είπε

Αλλά μην έχετε ψευδαισθήσεις παιδιά.ότι παίρνεις δινεις

 

σου ξανα-ματα-λεω:

 

-θα δεις αν η ΔΟΥΛΕΙΕΣ σας "υπάρχουν"στην Ελλαδα (δηλ. αν εχουν ΖΗΤΗΣΗ και ΕΦΑΡΜΟΓΗ) 

 

-θα δεις αν μπορεις να γραψεις τα παιδια στη ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ σχολη ,αν γυρισεις στην Αθηνα/Θεσσαλονικη ωστε και να μπορουν να φυγουν αργοτερα ξανα στον τοπο που γεννηθηκαν για σπουδες/ζωη και θα αποφυγουν και το τρισαθλιο ελληνικο εκπαιδευτικο συστημα (η Γερμανικη ειναι πολυ φθηνη γυρω στα 4-5 χιλιαρικα το χρονο και αξιζει και το τελευταιο σεντς) 

 

-θα δεις αν μπορουν να παρουν την ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΥΠΗΚΟΟΤΗΤΑ αν δεν μενετε στη Γερμανια (κανονικα αν μενατε στη Γερμανια απο τη στιγμη που γεννηθηκαν εκει μπορουν στα 18) αυτο ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ (μη κανεις το λαθος και ΔΕΝ την παρουν αν μπορουν)

 

τωρα για τα ψυχολογικα δεν ξερω...εγω "φίλους","σκυλους","συγγενεις","παραλια και τσιπουρο" ,"ζεστους άνθρωπους" κτλ βρισκω ΠΑΝΤΟΥ με εξαιρεση τους συγγενεις που δεν πολυψοφαω να τους βλεπω ετσι κι αλλιως  επισης οσο μεγαλωνεις θα καταλαβαινεις οτι αυτα ειναι ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ και με μικρη βαρυτητα ασε δε που ΕΞΑΝΕΜΙΖΟΝΤΑΙ οταν κατσει η στραβη (εγω ας πουμε στο δημοψηφισμα του 2015 καταλαβα οτι τα 2/3 των "φιλων" μου ηταν μαλακες και τους διεγραψα αμεσα  και trust me my life is MUCH better without them)...

 

για να κλεισω σκεψου τελικα ΕΝΑ και μονο πραγμα: τι θα ειναι καλυτερο για ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ,δυστυχως οταν εχουμε παιδια ΟΛΑ τα αλλα μπαινουν σε δευτερη/τριτη/τεταρτη προτεραιοτητα.

Επεξεργασμένο 6 Ιουνίου 2023 από Superfunk

[LK]

2 ώρες πριν, dimsonic είπε

Εσυ Λάκη θες 30 τμ για στουδιο 30 για φωτογραφικα και 100 για αποθηκη μουσειο

H φτώχεια θέλει καλοπέραση. 

[Yannis Methenitis]

Πολύ ενδιαφέρον θέμα και φοβερή συμμετοχή, παρα τα γνωστά παρατράγουδα.

 

Εγω έχοντας ζήσει 12 συνεχή χρόνια εκτός Ελλάδας και τα υπόλοιπα 53 στην Αθήνα, εχω να πω πως ισχύουν τα εξής:

 

1. Δεν σκεφτόμαστε όλοι με το μυαλό. Κοινό γνώρισμα του Έλληνα είναι ότι σκέφτεται με την καρδιά. Παρορμητικά συνήθως και όχι ορθολογικά. Εξ ου και οι μισές απαντήσεις στο ομολογουμένως συναισθηματικό ερώτημα του ΟΡ που αν προσέξατε είναι απο ανθρώπους που συνεχίζουν να ζουν εκεί που γεννήθηκαν.
2. Επίσης, η ποιότητα ζωής διαφέρει δραματικά στην Ελλάδα από τόπο σε τόπο. Άλλο είναι να ζεις σε κωμόπολη όπου περπατάς ή οδηγείς σαν άνθρωπος τις μικρές αποστάσεις και ότι άλλο κάνεις έχει μικρότερες διαστάσεις διαπλοκής, καθυστέρησης, αρνητικής αντιμετώπισης από συνανθρώπους σου, ανύπαρκτης κοινωνικής υπηρεσίας απο το κράτος και όποιας μπούρδας καθημερινότητας... που στο κάτω - κάτω πας το μεσημέρι σε ένα δεκάλεπτο στην εξοχική ταβέρνα του Μήτσου, πίνεις τα ούζα σου, απολαμβάνεις τη φύση γύρω σου, πας σπίτι, κοιμάσαι και επιστρέφεις στη δουλειά αναζωογονημένος για άλλο ένα τρίωρο. Μη πω για τις εξόδους ΣΚ ή την πιθανότητα να έχεις σπίτι με αυλή... Αυτή είναι ζωή στην Ελλάδα με ανάσες.
    Έλα να το κάνεις αυτό στην Αθήνα και θα καταλάβεις γιατί δουλεύουν 9-5 και ταξιδεύουν 2 ώρες προς και από τη δουλειά. Φύση... βλέπεις από τις ταράτσες στον Υμηττό και απολαμβάνεις φασαρία, σκουπίδι απο τον γείτονα, κακή εξυπηρέτηση απο κάθε δημόσια υπηρεσία και για να πας ενα ΣΚ να συνέλθεις, γίνεσαι είδηση ως "πανικός στα διόδια Ελευσίνας". Αυτό και όλα αυτά που ανέφερε ο @dimsonic για τη Θεσσαλονίκη, αποκαλείται απάνθρωπη πόλη. Όλοι ζούμε το ένα ή το άλλο. 

Επίσης, ξέρω απο ελληνικές κοινότητες στη ξενιτιά και πως νοσταλγούν την επιστροφή τους και μάλλον ο @solega συναισθηματικά ορμώμενος έχει πάρει την απόφαση του. Οπότε απο εμένα είναι, "έλα στην πατρίδα φίλε, απλά μη νομίζεις πως άλλαξε κάτι (πολύ λίγα) αλλά έχει μεγάλη σημασία φυσικά το που θα ζήσεις". Η Κοζάνη μου ακούγεται καλή περίπτωση πάντως. 

 

[dimsonic]

2 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

Η Κοζάνη μου ακούγεται καλή πάντως. 

 

τουλάχιστον έχεις μια πόρτα να χτυπήσεις

[fatalv]

4 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

Επίσης, η ποιότητα ζωής διαφέρει δραματικά στην Ελλάδα από τόπο σε τόπο. Άλλο είναι να ζεις σε κωμόπολη όπου περπατάς ή οδηγείς σαν άνθρωπος τις μικρές αποστάσεις και ότι άλλο κάνεις έχει μικρότερες διαστάσεις διαπλοκής, καθυστέρησης, αρνητικής αντιμετώπισης από συνανθρώπους σου, ανύπαρκτης κοινωνικής υπηρεσίας απο το κράτος και όποιας μπούρδας καθημερινότητας... που στο κάτω - κάτω πας το μεσημέρι σε ένα δεκάλεπτο στην εξοχική ταβέρνα του Μήτσου, πίνεις τα ούζα σου, απολαμβάνεις τη φύση γύρω σου, πας σπίτι, κοιμάσαι και επιστρέφεις στη δουλειά αναζωογονημένος για άλλο ένα τρίωρο. Μη πω για το ΣΚ ή την πιθανότητα να έχεις σπίτι με αυλή... Αυτή είναι ζωή στην Ελλάδα με ανάσες. Έλα να το κάνεις αυτό στην Αθήνα και θα καταλάβεις γιατί δουλεύουν 9-5 και ταξιδεύουν 2 ώρες προς και από τη δουλειά. Φύση... βλέπεις από τις ταράτσες στον Υμηττό και απολαμβάνεις φασαρία, σκουπίδι απο τον γείτονα, κακή εξυπηρέτηση απο κάθε δημόσια υπηρεσία και για να πας ενα ΣΚ να συνέλθεις, γίνεσαι είδηση ως "πανικός στα διόδια Ελευσίνας".

 

Ευτυχώς, κάποιος.

 

Διότι, είχα αρχίσει να ψάχνω για συνταγογραφούμενο τρελοφαρμάκι (που δεν έχει έλλειψη, ουτοπία δηλ, αλλά δεν βαριέσαι) και θα μπορώ να το παίρνω, μετά από αυτο-γνωμάτευση που έκανα ξαπλωμένος στον καναπέ.

Επεξεργασμένο 6 Ιουνίου 2023 από FatalV

[LK]

1 λεπτό πριν, Yannis Methenitis είπε

Αυτό και όλα αυτά που ανέφερε ο @dimsonic για τη Θεσσαλονίκη, αποκαλείται απάνθρωπη πόλη.

 

Καλά, αστον να λέει.

Ασε την Αθηνά, η Αθηνά είναι χωνευτήρι.

Η Ζαλονίκη είναι παράδεισος , μικρή πόλη, εύκολη με όλα το κονφορ.

Η Κοζάνη είναι μια τυπική επαρχιακή πόλη με όλες τις ευκολίες της επαρχίας.

[fusiongtr]

2 ώρες πριν, Miltos23 είπε

Έλα Ελλάδα, την πρώτη μέρα που θα πας για δουλειά θα βρίζεις, είτε πάρεις αμάξι είτε μετρό/ηλεκτρικό/ λεωφορείο. Θα μένεις σε μια πολυκατοικία που οι τριγύρω δεν θα σέβονται τις ώρες κοινής ησυχίας ή ακόμα χειρότερα θα σε ενοχλούν αν κανεις λίγο φασαρία.

 

 

Έπιασες λέει κάπως αξιοπρεπή δουλειά με 800 ευρώ, μετά από μήνες ψαξίματος και κοροϊδιών που θα έχεις φάει, και είσαι τρισευτυχισμένος.

Παίρνεις το αμάξι να πας πχ Μαρούσι από Καλλιθέα, και ρίχνει ψιλόβροχο.

"Μια χαρά" σκέφτεσαι, "στην Γερμανία τώρα θα έριχνε καρέκλες".

Έλα όμως που στην Γερμανία, και βόμβες να πέφτουν θα φτάσεις περίπου στην ώρα σου.

Εδώ όταν πέφτει ψιλόβροχο γίνεται της π%$#νας.

Φρακάρουν οι δρόμοι, δεν λειτουργούν τα φανάρια, τρακάρουν και καναδύο ηλίθιοι, και εσύ παίζεις παιχνίδια στο κινητό πίνοντας την φραπεδιά σου στο αμάξι που έχει ακινητοποιηθεί στην κυριολεξία στην κίνηση, βλαστημώντας την ώρα και την στιγμή.

Φτάνεις κατά το μεσημεράκι στην δουλειά, και αντί να φύγεις στο οκτάωρο που έχεις συμφωνήσει να δουλεύεις, φεύγεις στο εντεκάωρο, γιατί "δεν τελείωσες την δουλειά, που ετοιμάζεσαι να πας?"

 

Και η ρουφιάνα η δουλειά τελειώνει μόνο το Σ-Κ, που όμως ξυπνάς από τα αξημέρωτα από τα τηλέφωνα των συναδέρφων γιατί "προέκυψε ένα απρόοπτο" (πάντα κάτι προκύπτει).

"Δεν πειράζει" λες, "Σάββατο είναι σήμερα", φτιάχνεις ένα καφεδάκι, και ανοίγεις τον υπολογιστή.

Όμως ... η κυρά Μάρω από δίπλα βλέπει Μενεγάκη στη διαπασών γιατί έχει βάλει σκούπα, και πρέπει να ακούει και το πρωϊνάδικο ταυτόχρονα.

 

Πάει μεσημεράκι "επιτέλους ησυχία" σκέφτεσαι.

Αμ δε ...

Ο κυρ Μήτσος από απέναντι, που έχει πιεί τα ουζάκια του έχει μερακλώσει.

Και να σου ο Ρέμος σε τέρμα ένταση, να σου η Βανδή, να σου ο Οικονομόπουλος, να σου ο Βολάνης.

Περιμένεις πώς και πώς να έρθει η Κυριακή το βράδυ και να ξαναπάς την Δευτέρα στην δουλειά γιατί στο σπίτι δεν θα αντέχεις άλλο.

 

Μια μικρή εικόνα καθημερινότητας, χωρίς ίχνος υπερβολής.

Επεξεργασμένο 6 Ιουνίου 2023 από fusiongtr