Μια μέρα στη ζωή του Dim....

[dimsonic]

 Μιά μέρα στη ζωή του dim....

 

Ιούνιος-Ιούλιος 73. Ήμουν τζαστ 16. Όπως τώρα (+50  )καλή ώρα...

Και άκουγα ράδιο τότε RAI μια εκπομπή που λέγονταν supersonic. Με σήμα το in a gada da vida. Ναι στα ιταλικά, στα ΑΜ, για να καταλάβετε τι πείνα μουσική υπήρχε τότε.

 

Μόλις είχε βγει το Caravanserai που το είχα ψωνίσει τον Φλεβάρη, αλλά ο Carlos βρίσκονταν σε μεγάλες δόξες και ο Maha σε μεγάλες πείνες οπότε βγαίνει μέσα στην ίδια χρονια το Love, devotion and surrender. Στην εκπομπή του καλοκαιριού μπορεί μέσα στην ίδια ώρα να άκουγες και το song of the wind απο το Caravanserai που ήδη το είχα ψωνίσει αλλά και το Let us go into the house of the Lord, από τον νέο δίσκο.

Φυσικά το ράδιο δεν έπαιζε την τεράστια γκοσπελική εισαγωγή που υπήρχε ίδια και στον δίσκο του Pharoah Sanders που είχε βγεί μόλις (!) δυο χρόνια πριν και ξεσήκωσε ο Carlos σχεδόν αυτούσια,

 

 

αλλά από το σημείο που ακούγεται καθαρά το θέμα με τις ανταποκρίσεις των δυο κιθαριστών και φυσικά ιδίως το πρώτο, όπου σολάρει τα "εύκολα" ο Carlos (μετά γίνεται της κακομοίρας).

Φυσικά δεν είχε κυκλοφορήσει στην Ελλάδα, εγώ ήδη έχω διαβάσει "ανάμικτες" κριτικές στο ΝΜΕ (τον κράζανε τον Carlos διότι έφυγε από τα απλά Evil Ways, αλλά...εγω εκεί ! φαγούρα. Πότε θα βγεί.

Και να παρακαλάω να βγεί, διότι τότε αυτούς τους δίσκους τους λέγανε αντιεμπορικούς. Κυκλοφορούσαν άντε σε 200 αντίτυπα σε όλη την Ελλάδα.

Οπότε ήμουν στο κυνήγι, όταν κατέβαινα 3 φορές την εβδομάδα στον Στρατηγάκη στο κέντρο για Lower...

Ενα βράδυ....τσακ νάτος στη βιτρίνα του (ιστορικού δισκάδικου) Ράμογλου στην Τσιμισκή.

Φυσικά τότε στο γυμνάσιο είχαμε πρωί / απόγευμα. Οπότε μόλις έρχεται μια μέρα που είμαι απογευματινός, λεωφορείο και νάμαι. Το ημερολόγιο έγραφε 6/10/73.

Φυσικά υπήρχε ιεροτελεστία. Η Σούλα (η πωλήτρια - τα μαγαζιά τότε είχαν ένα δυό πωλητές που βοηθούσαν στο ψάξιμο και φυσικά και στην δειγματοληπτική ακρόαση) ήταν ο σωτήρας μου. Είχε πάρει μεταγραφή στον Ράμογλου, από το πολυκατάστημα του Πανίδη στη Βενιζέλου (κάτι σαν τον Κλαουδάτο ή τον Λαμπρόπουλο) με τμήμα δισκοπωλείου στον 6ο. Απο εκεί ψώνισα και Ρυθμολογία....Βλέπε αντίστοιχο νήμα ). 

Οπότε είχα τα μέσα!

Μπαίνω καμαρωτός, ψάχνω χαλαρά στα μπροστινά ράφια, τσααακ, νάτο. Ευτυχώς...(δεν ήρθε κανένας άλλος να μου το πάρει!)

Κοιτάζω 5 κομμάτια σύνολο. ΟΚ λέω δεν θα μου γκρινιάξουν πολύ στην δειγματοληψία. 

Κοιτάζω μουσικους, ΟΚ. Κοιτάζω συνθέτες....ώπα ποιοί είναι αυτοί....Τουλάχιστον κανα δυο McLaughlin

Να...ακούσω λίγο....?

Ξεκινάμε...A love supreme....Θεέ μου τι ορυμαγδός από κιθάρες....Αντε να το βάλεις αυτό να το ακούσεις στο σπίτι....Μόνο κατά μόνας.... Τεσπά...υποφερτό. Εχει κάτι σαν ριφ ας πούμε... Εm, A....τι στο καλό....

Μετά naima.....Κάποιοι παίζουν ακουστικές αλλά ....τι στο καλό παίζουν....Κανένα hook, ντιπ....

Μετα life devine.....άντε πάλι όλοι μαζί βαράνε.... Δεν πάμε καλά....150άρι στα σκουπίδια....

Ωραία λέω με "ευχαριστημένο" και περισπούδαστο ύφος... Να ακούσουμε λίγο και β πλευρά?

Εκεί έχει το Let us go into the house of the Lord. Βάζει απ την αρχή, πέφτω στην ατελείωτη εισαγωγή του Sanders...3-4 λεπτά. Όσο ένα φυσιολογικό κομμάτι. Ρε τι γίνεται? Πού είναι αυτά που ξέρω από τους Ιταλούς.....? Να βάλουμε λίγο πιό κάτω? Με στραβοκοιτάζει η Σούλα...

Ουφ ευτυχώς ....Εδώ είμαστε....Μεχρι να χαρώ λίγο, περνάει ο χρόνος δειγματοληψίας...Για να δούμε παρακάτω....

Meditation.....Απο τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς... Κρύος ιδρώτας. Πάει το 150άρι.... φτερά!

 

Τελειώνει το άκουσμα, και με στυγνή σκληρότητα ο δίσκος αποσύρεται από το Philips πλατώ....

Θα το πάρεις.....?

Ε...χμ....να ακούσω και κάτι άλλο?

Ετσι για τα προσχήματα βρίσκω τον πρώτο δίσκο μπροστά μου και ρίχνω ένα αυτί (δεν ρίχνω βέβαια, σκέφτομαι το 150άρι που θα πετάξει και την γκρίνια ενδεχομένως στο σπίτι που αγόρασα άλλον έναν μην ακουόμενο δίσκο, ως συνήθως.... (μην ξεχνάμε είμαι 16άρης....)

 

Τα πέντε λεπτά πέρασαν γρήγορα και εγώ ήμουν μάλλον περισσότερο αναποφάσιστος από πριν. Αλλά κάτι μέσα μου έλεγε, δεν γίνεται να βγει Carlos και να μην τον έχεις και μάλιστα με Mahavishnu. Καλός είναι. Εσύ ΔΕΝ ξέρεις.

Εξ άλλου όλοι οι κολλητοί στην τάξη ήξεραν ότι κατέβηκα για απαλλοτρίωση χαρτζηλικιού. Τι θα έλεγα?

 

Πάνε τα 150 και τρεχάλα για το λεωφορείο, να προλάβω να γυρίσω, να γράψω τα μαθήματα, ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ, να φάω και να πάω στο σχολείο.

Δυο η ώρα εγώ ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι αγόρασα, με τα ακουστικά στα αυτιά όταν άκουσα στο θυροτηλέφωνο τον συμμαθητή Γαβριήλ Ξανθόπουλο που ερχόταν καθημερινά να με πάρει για το σχολείο.

 

Μεγάλε, πήρα !

Δισκάρα! Τι να σου λέω....

 

Πέρασαν βδομάδες και μήνες για να γίνει ο δίσκος αυτός βίωμα και μουσικό κτήμα. Δεκαετίες για τους φίλους και συμμαθητές να το χωνέψουν.."ρε συ τι είναι αυτά που αγοράζεις μωρέ"

Για μένα ήταν άλλη μια μέρα στη ζωή μου, σάν όλες που είχαν να διηγηθούν ανάλογες καταστάσεις.

 

σ.σ. Τώρα βλέπω ότι η 6/10/73 ήταν Σάββατο. Πιθανότατα έδωσα στον εαυτό μου λόγω Carlos μεγαλύτερη άνεση στην αγοραστική εξόρμηση. Φυσικά οι άλλες λεπτομέρειες της καθημερινότητας εξακολουθούν να ισχύουν όπως ίσχυαν για όλες τις αγορές δίσκων των σχολικών μου χρόνων. Μετά, πολλά χάσανε την αγνότητα και την ομορφιά τους.

 

 

Επεξεργασμένο 2 Ιουνίου 2023 από dimsonic

[Waterfall-K]

19 λεπτά πριν, dimsonic είπε

Ενα βράδυ....τσακ νάτος στη βιτρίνα του (ιστορικού δισκάδικου) Ράμογλου στην Τσιμισκή....

 

Επεξεργασμένο 2 Ιουνίου 2023 από Waterfall-K mk2

[fusiongtr]

Ωραίες αναμνήσεις είναι αυτές dim.

[dimsonic]

5 λεπτά πριν, Waterfall-K mk2 είπε

 

 

 

Το διαδίκτυο δυστυχώς έχει ελάχιστες αναφορές για το μαγαζί του Τάσου Ράμογλου, που παρακολουθώ στο fb. Μεγάλος γνώστης μουσικής. Η παραπάνω σακούλα ήταν από την εποχή που το κατάστημά του άλλαξε προσανατολισμό και γύρισε σταδιακά και τελικά στις αφίσες (μεγάλη μόδα στα 80ς).

Το λογότυπο ήταν όμως πιό παλιό.

[Nekkon]

Ω ρε φίλε... Τι προλάβατε να ζήσετε. Τι μέρη και εμπειρίες Σαλονικιώτικες είναι αυτές. Και εγώ όταν θέλω να φλεξάρω εμπειρία στα πιτσιρίκια λέω ότι πρόλαβα Κλαουδάτο ξερωγώ... Χθεσινός είμαι ακόμα τελικά