6 Shred Guitarists ιδιοι με 600.000 Shred Guitarists

[σκούφοΣ]

Ωραιες ολες οι απαντησεις. Μ'εκαναν να σκεφτω κ απο αλλες σκοπιες το τι ακριβως ειναι αυτο που με "ενοχλει" περισσοτερο με το βιντεο. 

 

Μαλλον τελικα αυτο που εχω στο μυαλο μου ειναι το εξης:

Ο μεσος φιλοδοξος μουσικος/γιουτιουμπερ με τις ευκολιες που του παρεχει η πλατφορμα, βλεπει τον εαυτο του λιγοτερο ως μουσικο, περισσοτερο ως γιουτιουμπερ / σοσιαλμηντηερ. Το συναφι αυτο δηλαδη ειναι οι "συναδελφοι" του, ο "ανταγωνισμος" του, αλλα κ πολυ χειροτερα οι "μεντορες" του.

 

Το τελευταιο ειναι το ανησυχητικο. Βλεπεις δηλαδη εναν που τραβαει γραμμη στο υφος που θες (δηλ κανει νουμερα), αλλα αντι να παρεις ιδεες/αντιγραψεις μονο στοιχεια της παραγωγης, αντιγραφεις κ το παιξιμο. Το οποιο ειναι ακυρο κατ'εμε καθως το παιξιμο μπορει να μην ειναι το δυνατο σημειου του πετυχημενου γιουτιουμπερ που αντιγραφεις. Μπορει ο τυπος να ειναι φιρμα γιατι εχει ωραια βιντεο, καλες παραγωγες, ωραιο στησιμο/φωτισμο ο,τιδηποτε κ κυριως γιατι πουλαει η περσονα του  κ απο παιξιμο να ειναι μετριος (το λεω ευγενικα). Κ υπαρχουν ποοοολλοι τετοιοι. Κ ειναι φυσιολογικο να υπαρχουν πολλοι πετυχημενοι τετοιοι καθως για να φτασεις σε τετοια νουμερα, προτιστως πρεπει να εισαι "διασκεδαστης" με καλο content, παραγωγες κ μαρκετινγκ κ μετα ολα τ'αλλα. 

 

Κ ερχονται ολοι αυτοι οι παιχτες κ αντιγραφουν το παιξιμο (το μετριο) αγνοωντας τα σημαντικα (για αυτο που θελουν να πετυχουν).  Δεν βγαζεις δηλαδη ειτε με το αφτι, ειτε με.. το χαρτι τη μουσικη των μουσικων που θαυμαζεις, αλλα τη μουσικη καποιων που εχουν γινει γνωστοι ως δημιουργοι υλικου. (Το οτι πλεον το transcribe το .. κανονικο με αφτι ειναι τεχνη προς εξαφανιση ειναι αλλη κουβεντα) 

 

Δε ξερω ισως αυτο ειναι τελικα αυτο που μ'ενοχλει πιο πολυ. Κ φυσικα δε φταιει το γιουτιουμπ. Εκει ειναι κ ο uncle Larry που λεγαμε πριν, εκει ειναι κ παρα πολλοι κ καλοι μουσικοι με φοβερο εκπαιδευτικο υλικο, εκει ειναι κ απειρο δισκογραφικο υλικο κ λαηβ εμφανισεις στο οποιο ουτε που ονειρευομασταν ποτε πως θα εχουμε προσβαση, να κανει κανεις ο,τι θελει. Αλλα τελικα ο καθε χαχαχουχας κ το παιξιμο του εχει γινει το reference point για μια γρηγορη σταδιοδρομια.

Επεξεργασμένο 29 Μαΐου 2023 από vrasidas27

[σκούφοΣ]

Σε ολα αυτα εκτος απο παιξιμο βαλ'τε κ τη μουσικη που γραφουν, εκθετουν σε αυτες τις πλατφορμες. Εστιαζω στο παιξιμο για να ειναι η κουβεντα πιο light κ ευπεπτη

[Nekkon]

23 λεπτά πριν, vrasidas27 είπε

Σε ολα αυτα εκτος απο παιξιμο βαλ'τε κ τη μουσικη που γραφουν, εκθετουν σε αυτες τις πλατφορμες. Εστιαζω στο παιξιμο για να ειναι η κουβεντα πιο light κ ευπεπτη

Και το κοινό στο οποίο στοχεύουν 

[Επισκέπτης]

Τα πάντα είναι σχετικά. Όλα έχουν να αναμετρηθούν με το πόσοι άλλοι μπορούν να τα κάνουν.

 

Αν αυτά που παίζουν οι τύποι τα έπαιζαν στα 70's, σήμερα θα είχαν από 10 βίλες.

 

Παίζοντας έτσι σήμερα ανάμεσα σε άλλα πολλά εκατομμύρια. δεν έχει καμία αξία. Και πολλούς subscribers έχουν!

 

[fusiongtr]

3 λεπτά πριν, Mixolydianb9b13 είπε

 

Αν αυτά που παίζουν οι τύποι τα έπαιζαν στα 70's, σήμερα θα είχαν από 10 βίλες.

 

Μπα, κι ο Holdsworth που τα έπαιζε, στην ψάθα πέθανε.

[σκούφοΣ]

4 λεπτά πριν, Mixolydianb9b13 είπε

Τα πάντα είναι σχετικά. Όλα έχουν να αναμετρηθούν με το πόσοι άλλοι μπορούν να τα κάνουν.

 

Αν αυτά που παίζουν οι τύποι τα έπαιζαν στα 70's, σήμερα θα είχαν από 10 βίλες.

 

Παίζοντας έτσι σήμερα ανάμεσα σε άλλα πολλά εκατομμύρια. δεν έχει καμία αξία. Και πολλούς subscribers έχουν!

 

Το ο,τι η τεχνικη του μεσου κιθαριστα εχει ανεβει ειναι αδιαμφισβητητο, αλλα δε νομιζω πως εχει σχεση. 

 

Ομως ακομα κ καθαρα τεχνικα να το προσεγγισει καποιος, δεν μνημονεψανε ποτε κ πουθενα αυτον που εβγαλε το 95% της... υλης.

Αλλα αυτον που προσθεσε εστω κ μια παραγραφο στο βιβλιο κ ας διαβασε το 50%

 

Κ επειδη καποτε ειχαν αλλες προτεραιοτητες (κ αλλη προσεγγιση), η τεχνικη ηταν μεσο κ οχι αυτοσκοπος κ οσοι την ειχαν μπολικη ειχαν αφησει πισω πολλα περισσοτερα απο μια παραγραφο 

4 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Μπα, κι ο Holdsworth που τα έπαιζε, στην ψάθα πέθανε.

Ο Allan επαιζε αλλα τοσα επι 3,14 αν το ζητουμενο ειναι το ποσα παιζουν . 

Το ζητημα ειναι τι παιζει ο καθενας οχι το ποσα. Κ ο ατιμος σε αυτο ηταν ακομα μεγαλυτερο μεγεθος.

 

[dimsonic]

33 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Μπα, κι ο Holdsworth που τα έπαιζε, στην ψάθα πέθανε.

Σιγα μην έπαιζε τετοιες μπουρδες

[Επισκέπτης]

Τώρα που τους άκουσα πιο προσεκτικά κατάλαβα.

 

Δυο είναι τα προβλήματα (μάλλον 3):

 

1. Απουσιάζει το blues element. Κανά σηκωματάκι, καμιά πεντατονική, καμιά blue note.

 

2. Απουσιάζουν οι αναπνοές. Κράτα και καμιά νότε ρε αδερφάκι μου να δούμε πως είναι το βιμπράτο σου που ένα δις νότες έπαιξες κι ακόμα δεν το είδαμε.

 

3. Προφανέστατα δεν υπάρχει σύνθεση. Δεν υπάρχουν θέματα, μοτίβα, μελωδίες. Κάποιοι παίζουν πολύ καλά πάνω στα changes και δε στερούνται μουσικότητας. Απλά στερούνται αισθητικής.

 

Πάντως εμμένω στην άποψη πως όλα έχουν να κάνουν με το βαθμό δυσκολίας σε συνάρτηση με την εποχή. Ο Holdsworth είναι άλλου παπά ευαγγέλιο αφού όλο το μουσικό concept του ήταν τελείως δικό του. Σε ένα πιο mainstream concept πάντως, τέτοια παιξίματα στα 70's θα είχαν τεράστιο κοινό. Έλα μου όμως που έπρεπε να είσαι πρωτοπόρος και όχι να το βρεις έτοιμο μασημένο όπως αυτοί εδώ.

 

 

[Ali Barout]

Βασίλη, δεν ξέρω αν έχω καταλάβει ακριβώς τον σκοπό του νήματος. Μιλάς γι' αυτό;

 

Ή γενικά για την περιχαράκωση σε ένα αθλητικό είδος μουσικής που απευθύνεται μόνο στους μύστες του ίδιου είδους, προφανώς μουσικούς του ίδιου είδους; Ή ότι σου αρέσαν οι σρέντερ κάποτε και τώρα που βλέπεις ότι το σρεντινγκ είναι (γίνεται, παραμένει, εξελίσσεται, βάλε όποιο ρήμα ταιριάζει) έτσι ξενερώνεις;

 

[fusiongtr]

Το ερώτημα είναι ποιοι είναι αυτοί που τους βλέπουν και ακόμα σημαντικότερο είναι το γιατί.

Κατά βάση πιστεύω ότι είναι κιθαρίστες (σπάνιο να είναι μουσικοί που παίζουν άλλο όργανο, γιατί δεν υπάρχει συνήθως ιδιαίτερο μουσικό ενδιαφέρον στο περιεχόμενο).

Ποιοι είναι λοιπόν οι λόγοι που τους βλέπει κάποιος?

 

- Μελέτη στην τεχνική και το όργανο, παίρνεις ιδέες, φτιάχνεσαι να μελετήσεις.

 

- Θαυμασμός για το τι μπορεί να παιχτεί, για το που έχει φτάσει το τεχνικό επίπεδο

 

- Ονείρωξη/φαντασίωση για το που μπορούμε να φτάσουμε παιχτικά, βάζουμε τον εαυτό μας στην θέση τους, και τον ακροατή των δικών μας πονημάτων, στην θέση μας όταν παρακολουθούμε το βίντεο (κοινώς, φανταζόμαστε ότι προκαλούμε στους άλλους, τον θαυμασμό για τις τεχνικές ικανότητες που αισθανόμαστε όταν βλέπουμε το βίντεο).

 

Όμως, αυτά τα βίντεο, είναι ξεκάθαρα επίδειξη τεχνικών ικανοτήτων, και όχι το πώς αυτές θα λειτουργούσαν μέσα σε ένα context, κι ας παραμυθιάζονται ότι υπάρχει backing track από πίσω.

Αν όμως, κάποιος έπαιρνε 25-30 δευτερόλεπτα από ένα σόλο κάποιου τέτοιου βίντεο και το έβαζε σε ένα κανονικό κομμάτι, τότε μάλιστα, θα ανοίγαμε διάπλατα τα στόματα.

 

Αλλά ... ας πάμε λίγο στο αγαπημένο μου ποδόσφαιρο, που έχει απαντήσεις για πολλά πράγματα.

 

Είναι σαν να βάζεις βίντεο πώς μπορείς να ντριπλάρεις, και απέναντί σου να έχεις κώνους, και όχι αντιπάλους.

Επίσης, πας λέει να δεις έναν αγώνα, στον οποίο αγωνίζονται παιχταράδες βιρτουόζοι.

Και παίρνει ένας την μπάλα στο κέντρο, και την κολλάει στο πόδι σαν να έχει μαρμελάδα.

Πάνε λοιπόν να τον μαρκάρουνε δύο, και δεν μπορούνε να του πάρουνε την μπάλα με τίποτα.

Περνάει άλλους τρεις, κάνει μαγικά με την μπάλα, και ξεσηκώνεται ο κόσμος στην εξέδρα.

 

Μετά όμως περιμένει να τον ξαναμαρκάρουν, για να τους ξαναπεράσει.

Δεν δίνει την μπάλα, δεν πάει προς το αντίπαλο τέρμα, θέλει να τους περάσει όλους δύο και τρεις φορές τον καθένα εκεί στο κέντρο.

 

Δεν τον ενδιαφέρει να βάλει γκολ, μόνο τους περιμένει και τους ντριπλάρει όλους εκεί στο κέντρο.

Μάγος πραγματικός, δεν χάνει με τίποτα την μπάλα, κάνοντας ζογκλερικά.

Ε, πόσο να αντέξει ο κόσμος που ενθουσιάστηκε πριν?

Θα τον πλακώσει στα μπινελίκια, θα βαρεθεί, θα θέλει και λίγο ουσία ρε παιδί μου, να δει κι έναν συνδυασμό, μια φάση στην εστία, μια προσπάθεια για γκολ, κάτι άλλο εκτός από τις ζογκλερικές ντρίπλες στο κέντρο.

Αυτές, από ένα σημείο και μετά, θα τις βλέπουνε σε βίντεο, αυτοί που μαθαίνουνε να ντριπλάρουνε, να πάρουνε ιδέες, και να φτιαχτούνε με τα μαγικά.

 

Οτιδήποτε είναι έξω από το context για το οποίο φτιάχνεται, χάνει το νόημά του, και context δεν είναι οι κώνοι των backing tracks.

Αυτοί είναι πάντα προβλέψιμοι και σταθεροί.

Κάθε υπερέκθεση σε κάτι τέτοιο αφαιρεί το νόημα, το ενδιαφέρον, και την ουσία από την ίδια την φύση της δραστηριότητας, και μένει μόνο το τεχνικό μέρος.