Πιστεύετε ότι αξίζει να δωθεί περαιτέρω προσοχή στα Ηλεκτρικά και στα Δεκαχορδα μπουζούκια?

[Reborn]

Όσον αφορά το θέμα, πετάω κάποιες διάσπαρτες σκέψεις: Είναι πολύ καλή ιδέα ένα silent bouzouki, αν και υπάρχει ήδη. Ιδανικό για μελέτη. Μπουζουκίστες υποφέρουν τα βραδιά άπραγοι σπίτι, ενώ εγώ πχ με τη Yamaha Slg-200 του δίνω και καταλαβαίνει.  Επίσης, ο Fishman παρέχει ωραία impulse responses με το aura spectrum. Γιατί όχι μια direct ηχογράφηση; Κάθε εργαλείο που έχει δυνατότητες να κας κάνει καλύτερους με οποιονδήποτε τρόπο και σε οποιοδήποτε πεδίο είναι ευπρόσδεκτο.
 

Για το 10χορδο μπουζούκι δεν έχω άποψη, είναι σαν τις 7χορδες κιθάρες. Δεν φτάνει το μυαλό μου σε εμένα τον καψερόν που τρομάζω να κουμαντάρω 6.

[Ali Barout]

10 ώρες πριν, odis13 είπε

Υπαρχει αυτο το εξαλλο πραγμα εκει εξω ή οταν λεμε 10χορδο εννοουμε κατι σαν αυτο του Κατσαμπα?

Αυτό είναι έμπνευση κάστομ του Παλιά. Έχω και τη μέθοδο, αλλά βαριόμουν πασχαλιάτικα να ψάχνω να το ποστάρω. Όλο και κάποιος άλλος γάτος θα το έβρισκε και θα το ποστάριζε σκέφτηκα. Ορθώς σκέφτηκα. Γάτο Οδυσσέα!

 

Επί του οργάνου, και ειδικότερα. Ζητήθηκε στο πρώτο ποστ να μην βάλουμε τον παράγοντα παράδοση μέσα. Είναι όμως εξαιρετικά δύσκολο. Ένα όργανο εξυπηρετεί ένα ρεπερτόριο, αλλά και αυτό το ρεπερτόριο γράφεται πάνω στο όργανο. Δηλαδή, όταν έχεις ΡΕ ΛΑ ΡΕ ανοιχτό όργανο, τα περισσότερα κομμάτια ΡΕ θα προτιμούν σαν κέντρο, ή ΛΑ, μα για χρήση σαν ισοκράτη, μα για χίλιους λόγους. Όταν δημιουργήσουμε ένα καινούργιο όργανο, πρέπει να έχει λόγο ύπαρξης.

 

Ο μπαγλαμάς π.χ. εξυπηρετεί την υπερσοπράνο έκταση του μπουζουκιού, για να μην είναι κάποιος καβάλα στα τάστα 15+ να τεμπάρει, και πέραν αυτής της διευκόλυνσης, περιορίζει τον όγκο του οργάνου και μας δίνει άλλες συχνότητες, ώστε να ξεχωρίζει από το μπουζούκι.

 

Γι' αυτό λέω, ότι αν είχαμε ένα "άλτο" ή "τενόρο μπουζούκι" θα ήταν πιο χρήσιμο. Αλλά σε τι θα ήταν πιο χρήσιμο; Να παίζουμε όλο το καλοσυγκερασμένο του μπαχ με 4 μπουζούκια και να έχουμε και το ντο πεντάλ στο κλειδί του φα; Ξέρω γω; Οι κιθάρες είναι ήδη όργανα με τέτοια έκταση "μπάσο/τενόρο" που εκτελούν τέλεια το συνοδευτικό καθήκον, ΚΑΙ με διαφορετικό, αλλά ταιριαστό, συμπληρωματικό ηχόχρωμα, όπως στην περίπτωση του μπαγλαμά.

 

Άρα. Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μπουζούκι, ναι. Ακόμα και 11 χορδο, ή 12 χορδο (όπως ένα ούτι π.χ. και να του κάνουμε κούρδισμα όποιο, μπολαχενκ ρε λα μι σι λα μι, ή και πιο μοντέρνο, ξερά σε 4ες ρε λα μι σι φα# ντο#).

 

Γενικά, όργανα υπάρχουν όλων των φωνών. Και μπάσα φλάουτα, και σοπράνο τρομπόνια, και βαρύτονα και σοπρανίνο σαξόφωνα, και απ' όλα. Το ζήτημα είναι, ότι όταν όλα αυτά τα όργανα συναντιόνται σε μια ορχήστρα, ένα σχήμα, κάποιους ρόλους τους φέρουν εις πέρας πολύ καλύτερα σε συγκεκριμένες περιοχές, οπότε "επιβιώνει" μόνο ένας, άντε δύο, από κάθε οικογένεια, και οι "περίεργοι συγγενείς" υπάρχουν μεν ως εξωτικά δείγματα, αλλά δυσκολεύονται να βρουν ουσιαστικό ρόλο ύπαρξης στο ρεπερτόριο.

 

Πάντως κάπως έτσι ξεκινάει. Κάποιος έχει την ιδέα, κάποιος το φτιάχνει. Αν τον εξυπηρετεί τελικά, χρησιμοποιεί το όργανο και εξερευνά νέους δρόμους. Κι αν οι δρόμοι αυτοί οι νέοι έχουν ωραίες εικόνες, ωραία βόλτα, θέλουν κι άλλοι να τους πάρουν. Κι έτσι το όργανο εδραιώνεται σιγά σιγά στη συνείδηση του κόσμου.

Επεξεργασμένο 17 Απριλίου 2023 από Ali Barout

[marathon]

8 ώρες πριν, billaraskats27 είπε

Το προβλημα στη δωδεκαχορδη ειναι πως το spacing των χορδων ειναι τετοιο που δε βολευει για σολιστικο παιξιμο. 

Γι αυτό έχεις τις "ψηφιακούρες". Η Variax είναι εξάχορδη αλλά προσομοιώνει τέλεια μια δωδεκάχορδη...οπότε κάνεις ότι θέλεις!. Άσχετο με το θέμα....μπαρδόν, συνεχίστε!

[σκούφοΣ]

9 ώρες πριν, Reborn είπε

1. Δεν υπήρξε ποτέ μετάβαση σε λαϊκό. Όλα λαϊκά λέγονταν.

 

3. Ο Χιώτης έχει Ήδη όγκο αμιγώς κιθαριστικης δισκογραφίας προ και παράλληλα του μπουζουκιού που χρήζει μελέτης. Δεν χρειάζονται μετατροπές. Transcription φτάνει.

Αυτο που σημερα χαρακτηριζεται παραδοσιακο ρεμπετικο του 30 εννοω. Κ στα αυτια μου αρχιζε να αλλαζει μεταπολεμικα. Λεπτομερειες δεν ξερω, δεν εχω ακριβη μουσικολογικη εικονα του πως ειχαν τα πραγματα τοτε

 

Φυσικα γινονται ολα με μια 6χορδη κ τρανσκριπσιο. Απλα σκεφτομουν πως οι διπλες της 12χορδης με τον ογκο του σωματος της κιθαρας θα ταιριαζαν πολυ με το ολο εγχειρημα. Αλλα το spacing των χορδων το κανει για εμενα απαγορευτικο. Απο εκει εκανα τη σκεψη πως 10χορδη κιθαρα θα ταιριαζε πολυ, αλλα ειναι μια σκεψη θαμπη που μπορει να ειναι ακυρη (που μαλλον ειναι γιατι υπαρχει κ η ρεμπετικη κιθαρα ως κατασκευη για καποιον που θελει ηχο που να ταιριαζει πιο πολυ σε αυτα τα ειδη)

1 ώρα πριν, marathon είπε

Γι αυτό έχεις τις "ψηφιακούρες". Η Variax είναι εξάχορδη αλλά προσομοιώνει τέλεια μια δωδεκάχορδη...οπότε κάνεις ότι θέλεις!. Άσχετο με το θέμα....μπαρδόν, συνεχίστε!

Ρεμπετικο με Βαριαξ στο παλκο σταυροποδι κ ρετρο ντυσιμο! Δε μας κανει κυριε. Μας χαλαει το βιντατζ κορεκτ 

[Ali Barout]

4 λεπτά πριν, billaraskats27 είπε

Φυσικα γινονται ολα με μια 6χορδη κ τρανσκριπσιο.

Είναι και η γεωμετρία όμως, που επηρρεάζει την τεχνική, επιτρέποντάς την, ή δυσχεραίνοντάς την. Δηλαδής:

 

1. Αν έχουμε 12 χορδο μπουζούκι κουρδισμένο σαν κιθάρα 1 τόνο κάτω: Έχουμε μανίκι σαν ξύλο για καλούπωμα. 6 ζευγάρια χορδών επί 26 ή 27 τάστα. Αεροπλανοφόρο όπως εύστοχα ειπώθηκε νωρίτερα. Πόσο εύκολο είναι να παιχτεί το υπάρχον ρεπερτόριο σε ένα τέτοιο μανίκι; Είναι η έξτρα έκταση που μας προσφέρει το όργανο δίκαιο αντάλλαγμα για την έξτρα δυσκολία της μεγάλης ταστιέρας;

 

2. Έχουμε το κουβανικό τρες π.χ. Ότι έχει μόνο 3 (ζευγάρια) χορδές το οδηγεί να παίζει με συγκεκριμένους ρυθμικούς τρόπους που βολεύουν, και έτσι έχουμε τα χαρακτηριστικά μοντούνο και γκουαχίρο και πώς διάολο αλλιώς τα λένε. Δηλαδή το όργανο είναι όργανο, εργαλείο που οδηγεί τη σύνθεση μουσικής σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Ενώ αν είχαμε ένα όργανο με x χορδές και 88 νότες έκταση, οι πιθανότητες για το τι θα μπορούσαμε να παίξουμε θα εκτοξεύονταν, αλλά η ευκολία με την οποία θα μπορούσαμε να το παίξουμε θα καταβαραθρωνόταν.

 

3. Η μέση λύση. Φτιάχνουμε ένα ελαφρώς μεγαλύτερο μπουζούκι κουρδισμένο ΛΑ ΜΙ ΝΤΟ ΣΟΛ. Κι άλλο ένα λίγο μεγαλύτερο, ΜΙ ΣΙ ΣΟΛ ΡΕ. Κι έχουμε 3 μπουζούκια που συμπεριφέρονται ακριβώς σαν μπουζούκια, αλλά σε διαφορετικές εκτάσεις. Εκεί διατηρούμε την τεχνική σχεδόν αναλλοίωτη (πέραν από τις προσαρμογές που χρειάζονται στην αλλαγή του μήκους του οργάνου και του πάχους των χορδών και την αντίστοιχη αισθητική εκτέλεσης), και αποκτάμε περισσότερη έκταση.

 

Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος!

[σκούφοΣ]

18 λεπτά πριν, Ali Barout είπε

Είναι και η γεωμετρία όμως, που επηρρεάζει την τεχνική, επιτρέποντάς την, ή δυσχεραίνοντάς την. Δηλαδής:

 

1. Αν έχουμε 12 χορδο μπουζούκι κουρδισμένο σαν κιθάρα 1 τόνο κάτω: Έχουμε μανίκι σαν ξύλο για καλούπωμα. 6 ζευγάρια χορδών επί 26 ή 27 τάστα. Αεροπλανοφόρο όπως εύστοχα ειπώθηκε νωρίτερα. Πόσο εύκολο είναι να παιχτεί το υπάρχον ρεπερτόριο σε ένα τέτοιο μανίκι; Είναι η έξτρα έκταση που μας προσφέρει το όργανο δίκαιο αντάλλαγμα για την έξτρα δυσκολία της μεγάλης ταστιέρας;

 

2. Έχουμε το κουβανικό τρες π.χ. Ότι έχει μόνο 3 (ζευγάρια) χορδές το οδηγεί να παίζει με συγκεκριμένους ρυθμικούς τρόπους που βολεύουν, και έτσι έχουμε τα χαρακτηριστικά μοντούνο και γκουαχίρο και πώς διάολο αλλιώς τα λένε. Δηλαδή το όργανο είναι όργανο, εργαλείο που οδηγεί τη σύνθεση μουσικής σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Ενώ αν είχαμε ένα όργανο με x χορδές και 88 νότες έκταση, οι πιθανότητες για το τι θα μπορούσαμε να παίξουμε θα εκτοξεύονταν, αλλά η ευκολία με την οποία θα μπορούσαμε να το παίξουμε θα καταβαραθρωνόταν.

 

3. Η μέση λύση. Φτιάχνουμε ένα ελαφρώς μεγαλύτερο μπουζούκι κουρδισμένο ΛΑ ΜΙ ΝΤΟ ΣΟΛ. Κι άλλο ένα λίγο μεγαλύτερο, ΜΙ ΣΙ ΣΟΛ ΡΕ. Κι έχουμε 3 μπουζούκια που συμπεριφέρονται ακριβώς σαν μπουζούκια, αλλά σε διαφορετικές εκτάσεις. Εκεί διατηρούμε την τεχνική σχεδόν αναλλοίωτη (πέραν από τις προσαρμογές που χρειάζονται στην αλλαγή του μήκους του οργάνου και του πάχους των χορδών και την αντίστοιχη αισθητική εκτέλεσης), και αποκτάμε περισσότερη έκταση.

 

Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος!

Το 3 απορω πως δε το εχουν κανει (αν δε το εχουν κανει). Ειδικα τοσες δεκαετειες που οι περισσοτερες λαικες ενορχηστρωσεις βασιζονται στο μπουζουκιον

[Ali Barout]

1 λεπτό πριν, billaraskats27 είπε

Το 3 απορω πως δε το εχουν κανει (αν δε το εχουν κανει). Ειδικα τοσες δεκαετειες που οι περισσοτερες λαικες ενορχηστρωσεις βασιζονται στο μπουζουκιον

Υπάρχει τζουράς, υπάρχει και μπαγλαμάς. Τώρα για πιο κάτω έκταση, νομίζω η κιθάρα κάνει τόσο καλά τη δουλειά της που δεν υπάρχει ζήτημα τέτοιας εξερεύνησης. Από την άλλη όμως, υπάρχουν και οι μπαλαλάικες που είναι ολόκληρη οικογένεια... Προφανώς είναι και θέμα ευκολίας παραγωγής. Στη Ρωσία υπήρχε μεγάλη παράδοση κατασκευής νέων οργάνων. Ο κόρσακοφ μόνο είχε εισάγει ένα σωρό εξωτικά όργανα, π.χ. μπάσσα τρομπέτα. Ότι υπήρχε μάστορας που πήγαινε εκεί ο κόρσακοφ και έλεγε "ρε τιμουρθε; Δε μου φτιάχνεις μια μπάσσα τρομπέτα", κι ο μάστορας έλεγε "Αμέ νικολάκη μου, έλα από βδομάδα να την πάρεις" αντί για "νικολάκη, βγες παιδί μου λίγο στους -20 να συνέρθεις από τις βόντκες και ξαναμπες", δείχνει πολλά.

[Swter]

12 ώρες πριν, Alex Raptakis είπε

 

Τώρα για το 10χορδο, πρώτη φορά το ακούω, αλλά έχει λόγο ύπαρξης άραγε? Η σύγχρονη ελληνική δισκογραφία για μπουζούκια, όχι μόνο περιοορίζεται σε lead παίξιμο,, αλλά έχει και αρκετά συγκεκριμένο χαρακτήρα που ίσως να χρειάζεται μόνο τις 2 πρώτες χορδές. Άντε να βάλεις και 3η σε κανένα σόλο. Αλλά δεν έχω ακούσει κάτι όπως τα σόλο τύπου Χιώτη ή Λεμονόπουλου, δε βγαίνουν πλέον. Δε νομίζω να αρέσουν και στον κόσμο δηλαδή, μιας και απλά γράφονται τυπικά λαικο-ποπ ζεϊμπέκικα, χασάπικα και τσιφτετέλια για να κουνιούνται οι νεαρές, και αυτό όσο δεν παίζει τραπ.

Eχεις δίκιο φίλε, σκέφτομαι όμως μήπως με τις 2 παραπάνω χορδές το μπουζούκι θα μπορούσε να ξεπεράσει τον σολιστικό ρόλο που έχει πλέον και να χρησιμοποιηθεί και για ακκοπανιαμεντα.

[Swter]

12 ώρες πριν, Alex Raptakis είπε

 

Τώρα για το 10χορδο, πρώτη φορά το ακούω, αλλά έχει λόγο ύπαρξης άραγε? Η σύγχρονη ελληνική δισκογραφία για μπουζούκια, όχι μόνο περιοορίζεται σε lead παίξιμο,, αλλά έχει και αρκετά συγκεκριμένο χαρακτήρα που ίσως να χρειάζεται μόνο τις 2 πρώτες χορδές. Άντε να βάλεις και 3η σε κανένα σόλο. Αλλά δεν έχω ακούσει κάτι όπως τα σόλο τύπου Χιώτη ή Λεμονόπουλου, δε βγαίνουν πλέον. Δε νομίζω να αρέσουν και στον κόσμο δηλαδή, μιας και απλά γράφονται τυπικά λαικο-ποπ ζεϊμπέκικα, χασάπικα και τσιφτετέλια για να κουνιούνται οι νεαρές, και αυτό όσο δεν παίζει τραπ.

Eχεις δίκιο φίλε, σκέφτομαι όμως μήπως με τις 2 παραπάνω χορδές το μπουζούκι θα μπορούσε να ξεπεράσει τον σολιστικό ρόλο που έχει πλέον και να χρησιμοποιηθεί και για ακκοπανιαμεντα.

[odis13]

12 ώρες πριν, billaraskats27 είπε

 

Το προβλημα στη δωδεκαχορδη ειναι πως το spacing των χορδων ειναι τετοιο που δε βολευει για σολιστικο παιξιμο. Το προβλημα με μια τετοια μετατροπη θα ηταν πως ενω τα κλειδια δεν τα βγαζεις καν αν βαριεσαι κ το nut το φτιαχνεις ευκολα, θες ειδικη γεφυρα για 5 διπλες χορδες (αν θες να αλλαξει το spacing) οποτε ακριβαινει πολυ το εγχειρημα

 

Νομιζω οτι αν χρησιμοποιησεις τις "εντος" 10 απο τις 12 pinholes + νεο saddle κομμενο καταλληλα θα εισαι μια χαρα. Ειδαλλως αν βρεις καμια παλια σαβουρα με tailpiece/floating bridge αλλαζει πολυ ευκολα.

(edit Μου αρεσει γενικα η ιδεα της "πειραγμενης" κιθαρας για μελετη "ξενου" ρεπερτοριου, νομιζω ειναι μια προσεγγιση που μπορει να σε βγαλει σε ενδιαφεροντα μονοπατια. Προσωπικα κοιταγα να αγορασω περσι μια tenor guitar 4χορδη, κουρδισμενη σε 5ες, για να μελεταω fiddle tunes αλλα εν τελει μπηκε στον παγο το εγχειρημα)

Επεξεργασμένο 17 Απριλίου 2023 από odis13