Σκέψεις περι μουσικής ένα πρωϊνό Μ. Παρασκευής

[σκούφοΣ]

1 ώρα πριν, Alex Raptakis είπε

Βέβαια θα πω το εξής, και επειδή δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, ίσως προσβληθεί κόσμος. Δεν το θέλω όμως σε καμία περίπτωση.

 

Είτε μιλάμε για jazz, είτε για κλασική, είτε για metal, αν κάποιος έχει μεγαλώσει με τα παλιά κλασικά, και έχει "μείνει" εκεί για οποιονδήποτε λόγο, τότε ίσως είναι σχεδόν αδύνατο να μπορέσει να απολαύσει με την ίδια ένταση μια νέα εκδοχή του είδους της αρεσκείας του. Χτίζεται ένας snob-τοίχος, ίσως και ασυνείδητα. Συνεχίζει να ακούει classics και μόνο classics, γιατί σαν αυτούς τίποτα, δεν θα υπάρξει ποτέ άλλος, κτλ, με αποτέλεσμα το κομμάτι που σε ενθουσίασε για 5 λεπτά να μη μπαίνει ποτέ στην playlist σου, μάλλον γιατί ασυνείδητα γίνεται σύγκριση με τους θρύλους του παρελθόντος. Ποιός Tim Henson, ποιός Tosin Abasi, ποιός Misha Mansoor.

 

Φυσικά δε γίνεται να αναγκάσει κανείς τον εαυτό του να του αρέσει κάτι - αλλά ίσως υπάρχει και το acquired taste που λέμε. Το έχω παρατηρήσει και στον εαυτό μου εννοείται. Αλλά όταν έρθει αυτό το μούδιασμα από ένα νέο άκουσμα, οφείλω να το αναγνωρίσω και να το βάλω στην playlist μου. Και έχω πρόσφατο παράδειγμα το κόλλημα που έφαγα με (κάποια κομμάτια των) Sleep Token. Μείξη pop, soul, math και deathcore, άκουσα και έπαθα κοκομπλόκο. Παλιά θα σου έλεγα ΜΟΝΟ TOOL KAI DREAM THEATER ΡΕ. Άλλοι θα έλεγαν ΜΟΝΟ RUSH. Όσο μεγαλώνω, τόσο διαμορφώνεται και η μουσική που ακούω. Κάποια αλλάζουν πολύ, κάποια λίγο. Αλλάζουν όμως, γιατί αλλιώς, όπως διαβάζω από πολλούς, σταματάς να ακούς μουσική. Μάλλον, δε ξέρω.

Ναι μεν αλλά ...

αλλά υπάρχουν τόσες μουσικες του παρελθόντος που όταν τις ανακαλύπτεις γίνονται νέες για σένα όσο κλασσικές κ να είναι. Κ εκεί αισθάνεσαι  πάλι έφηβος. Κ στις καινούργιες βέβαια . Στη τζαζ πχ συμβαίνουν κ πάντα θα συμβαίνουν πράγματα. Πόσα από αυτά θα γίνουν κλασσικα; Θα συγκρίνονται πχ με τα άλμπουμ του παρελθόντος ; Θα μου πεις ενδιαφέρει κάποιον που ανακαλύπτει κάτι καινούργιο αυτο; Κ αν το κάνει θα έπρεπε?

 

Θα σου πω κ μια άλλη σκέψη. Μικρός ήμουν μεταλλας. Κάποια στιγμή πριν 2 δεκαετίες κ βαλε συνειδητοποίησα πως επαψα να χαρακτηρίζω τον εαυτό μου έτσι. Λίγο που ανακάλυψα πως θεωρώ τη θεματολογία, τις εμμονές, τον ήχο κ, τις απόψεις κ ότι άλλο θες γραφικά. Λίγο που ανακάλυψα πως δε μ'ενδιαφερει το μέλλον του είδους ή το είδος στο σύνολο του αλλά συγκεκριμένα γκρουπ κ άλμπουμ τους (κ μάλιστα από πολύ μικρά χρονικά παράθυρα δημιουργίας για το κάθε γκρουπ) κ πως πάντα μπορώ να γυρίζω σε αυτά όσο αστεία κ να μου φαίνονται σκηνή/δημιουργός/είδος , οτιδήποτε κ αν ακούω. Όλα αυτά με ανακαλύψεις σε τόσα άλλα μουσικά ήδη που κάποια στιγμή λες "αν έκλεινε ή μουσική δημιουργία σήμερα, έχω τόσα πράγματα να ανακαλύψω κ να δεθώ μαζί τους που 100 χρόνια δε θα μου έφταναν".

 

Πάντα ρίχνω μια κλεφτή ματιά κ στα καινούργια. Αλλά γνωρίζοντας πως δεν υπάρχει κάποια τόσο σημαντική σκηνή που να δηλώνει ευθαρσώς πως θα αλλάξει τον κόσμο κ να συμβαίνει τώρα, σε συνδυασμό με το τι έχω ανάγκη να νιώσω όταν αφιερώνω 2-3 ώρες αποκλειστικά στο να ακούσω μουσική μην κάνοντας τίποτε άλλο, οι ώρες αυτές τείνουν να αποτελούνται από αριστούργημα του παρελθόντος που για μένα ειναι νέες ανακαλύψεις. Κ συνήθως δεν έχουν σχέση πλέον με το ροκ .

 

Το αστείο είναι πως όλη η αλλαγή έτυχε να συμβαίνει χρονικά την ίδια περίοδο με την απογοήτευση που έφαγα όταν κυκλοφόρησε το Σηνς Φρομ ε μεμορη από Ντρημ Θηατερ. Θυμάμαι να το ακούω συνέχεια (γιατί όλοι το εκθειαζανε) να αναρωτιέμαι "καλά αυτός ο Πετρουτσις πως είναι δυνατόν μετά το (μικρό έστω) άνοιγμα που έκανε παιχτικα στο (υποτιμημένο) falling να γυρίζει σε όλες τις κλισέ συνήθειες του κ να αφήνει αυτό το υπέροχο κ πιο ανοιχτό ύφος του που ακούσαμε για λίγο για να γίνεται όλο κ πιο μεταλλας όσο μεγαλώνει; Ο Πετρουτσι βέβαια το έκανε γιατί ήξερε καλά ποιο είναι το φανμπεης του κ έτσι γιγαντώθηκε οικονομικά με αυτή του την επιλογή . Εγώ αλλαζα

Επεξεργασμένο 14 Απριλίου 2023 από billaraskats27

[dimsonic]

Εγω ακουω 70ς απο τα 70ς.

Μετα τα 70ς σταματησα

[Nekkon]

Θα ακούς και νέα μουσική. Αυτό είναι ο ορισμός της προόδου. In doing so, δεν βλάπτει να προτιμάς τα παλιά. Όλοι αυτό κάνουμε, ότι κ αν σημαίνει "νέο" και "παλιό"

[dimsonic]

14 λεπτά πριν, Nekkon είπε

Θα ακούς και νέα μουσική. Αυτό είναι ο ορισμός της προόδου. In doing so, δεν βλάπτει να προτιμάς τα παλιά. Όλοι αυτό κάνουμε, ότι κ αν σημαίνει "νέο" και "παλιό"

Εννοειται. Αλλα δεν ψαχνω νεα.

Αντιθετως παλια που δεν γνωρισα, ψάχνω 

[dimsonic]

3 ώρες πριν, dimsonic είπε

 

Κοντευεις

 

Με πας πισω στα 15 μου που ακουγα Jesus Christian superstar....

Christ βασικα....

Charlie Christian κανα δυο χρόνια αργοτερα

Επαναλαμβάνω 

Οσοι απαντησανε αν και τι ακουνε Μ Παρασκευή είναι οφφτοπικ

[fusiongtr]

2 λεπτά πριν, dimsonic είπε

Οσοι απαντησανε αν και τι ακουνε Μ Παρασκευή είναι οφφτοπικ

 

Το γνωρίζομεν.

[dimsonic]

Το ξεκαθαριζομεν

[Alex Raptakis]

29 λεπτά πριν, billaraskats27 είπε

Ναι μεν αλλά ...

(...)

 

Σίγουρα Μπιλ, με βρίσκεις σύμφωνο. Βέβαια, εγώ προσωπικά, έχω γνωρίσει πολλούς που ανακαλύπτουν αριστουργήματα του παρελθόντος χωρίς να τα σνομπάρουν, και ελάχιστους που έκαναν το αντίθετο. Και θα σου πω και το άλλο. Οκ γεννήθηκες το 40-50-60. Γιατί να αφήσεις τον εαυτό σου να σε καταδικάσει μόνο σε αυτό το είδος? Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για το σήμερα και τις νέες γενιές. Γιατί να μένουν στη μουσική του σήμερα? Να πάνε και στο παρελθόν. Άμα λάχει, να πανε και στα gregorian chants.

 

H μουσική είναι φυσικό φαινόμενο, είναι κάτι χωρίς σύνορα, χωρίς χρονολογία. Γιατί πρέπει απαραίτητα να της βάλουμε ταμπελάκια παλαιό,μοντέρνο, κλασικό, διάσημο, top10, 70', κοκ? Κατ' εμέ ο κάθε ακροατής πρέπει να είναι ανοιχτός σε οτιδήποτε, και να κρίνει χωρίς να ξέρει τις λεπτομέρειες. Απόλυτη αμεροληψία.

 

Δυστυχώς όμως δε γίνεται κάτι τέτοιο, και όσο περνούν τα χρόνια βλέπω πως γίνεται ακόμη χειρότερο, το οποιό οδηγεί στο άλλο άκρο. Προωθείται υλικό που πληροί κάποιες προδιαγραφές ανεξαρτήτου ποιότητας (βλέπε το εύκολο, γρήγορο, ad-friendly, ντε και καλά diverse, κτλ), και φυσικά δε συμβαίνει μόνο στη μουσική. Εκεί ο δέκτης απλά καταναλώνει χωρίς καν να μπει στη διαδικασία να επεξεργαστεί οποιαδήποτε πληροφορία, και χάνεται όλο το νόημα.

 

Άλλος θα πει βέβαια, υπάρχει νόημα? Αν διασκεδάζει ο άλλος με το οτιδήποτε, δεν είναι αρκετό?

Και απαντώ, σίγουρα, και μακάρι να μπορούσα να διασκεδάζω με το οτιδήποτε

 

 

 

[manosx]

Και δηλαδη τι εννοουμε νεα μουσικη; Φετινη; Περσινη; Προπερσινη;

 

 Να πουμε τελευταιας πενταετιας;

 

 Λοιπον τελευταιας πενταετιας.

 

 Και μουσικη φτιαχνεται 500 χρονια; Τουλαχιστον;

 

 

 Αρα, αν θελουμε να ειμαστε τιμιοι και αμεροληπτοι, σε καθε εκατο καλα για τα γουστα μας κομματια που ανακαλυπτουμε, μονο το ενα θα ειναι καινουργιο.

 

 Και πολυ ειναι, γιατι αν αφησουμε το καθαρα ποσοτικο χρονικα, και παμε και στο ποιοτικο, διοτι αλλο βαρος εχει ο 18ος αιωνας ή η 10ετια του 70 και αλλο η εντελως παρακμιακη σημερινη πραγματικοτητα.

 

 Οποτε ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ενα στα εκατο καινουργια κομματια να μπει στην playlist, με πιο ρεαλιστικη πιθανοτητα το ενα στα χιλια.

 

 

 Τη μοδα, τα τρεντυ,τα μαστ και τις μ@λ@κιες να τα βαλουν στον ποπο τους, αρκετα πεσαμε θυματα πιτσιρικαδες, να πατε αλλου, δωσαμε, δωσαμε.

Επεξεργασμένο 14 Απριλίου 2023 από manosx

[σκούφοΣ]

@Alex Raptakis

Δυστυχώς δεν υπάρχει ο χρονος που υπήρχε στα 15-20. 

Κ επειδή ο χρόνος είναι λιγότερος πρέπει να είσαι πιο επιλεκτικός στο τι ακούς. Αυτό δε σημαίνει πως κάποιος είναι σνομπ όμως.