Διαβάζετε τους στίχους των αγγλόφωνων τραγουδιών;

[gkourmoul1]

14 λεπτά πριν, ThomasSot είπε

Ακου να δεις τωρα αγαπητε noe13. Θα μιλησω με παραδειγματα 
Οταν ακουω ενα τραγουδι του φιλου μου του Σαμη του Παραγγα , με στιχους του ποιητη Αντριου του κουλτουριαρη, μετα απο 5 δευτερα κλεινω το πικ απ και σπαω και τη βελονα για να μην ξανακουσω ποτε αλλο τραγουδι (Σαμη μην το περνεις προσωπικα...πλακα κανω). Οταν ομως ακουω το cocaine του JJ Cale (που μην φανταζεσαι παπαριες λενε οι στιχοι του) κατι με πιανει και το βαζω 48 φορες σερι. (παραθετω και απο κατω την καλυτερη εκτελεση του κομματιου αυτου....κατ εμε παντα)
Αρα λοιπον η μουσικη ειναι που συναρπαζει εναν....ας πουμε....μουσικο, και οχι οι στιχοι.
Μην μασας, αυτη ειναι η δουλεια του τρολ εδω, να κανει τρολ.
 

ΥΓ
Μανε ξου, λυσε μου σε παρακαλω μια απορια.
Στο θεμα εκεινου του φουκαρα του σαρανταρη που ηθελε να αλλαξει δασκαλο για να μαθει καλη κιθαρα εκανες 48 ποστ εκ των οποιων περιπου τα 40 ητο σενδονια.
Αυτα τα σεντονια ταχεις ετοιμα και αλλαζοντας ονοματα και αριθμους τα κανεις paste, η καθεσαι και τα γραφεις σε πραγματικο χρονο???. Γιατι αν γινεται το δευτερο εχεις ολο το τριημερο που εσυ γραφεις. Δεν βαριεσαι????!!!!
 

 

Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις απο το να προκαλείς?

[Jimmy87]

On 3/2/2023 at 2:45 PM, Jazzjoker said:

Το είχαμε ξανασυζητήσει πρόσφατα το θέμα των στίχων. Προσωπικά εμμένω στην άποψή μου ότι ακόμα και αν το νόημα των στίχων είναι ανοησίες, συμπληρώνουν το τραγούδι άρρηκτα. Π.χ. αν πάρεις τους στίχους της δισκογραφίας των AC/DC, μόνο να γελάσεις από τη βλακεία θα καταφέρεις. Παρόλα αυτά, μαζί με τη μουσική, το πράγμα δένει αλλιώς.

 

Και φυσικά, υπάρχουν πάμπολλά γκρουπς/τραγουδοποιοί, των οποίων η στιχουργική είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο που μπορεί να επισκιάζει ακόμα και την πολύ καλή μουσική των κομματιών τους. Και είναι πραγματικά σημαντική απώλεια για όποιον δεν κάνει τον κόπο να τους ακούσει/διαβάσει.

Ακόμη κι αυτή η "βλακεία" των AC/DC, όμως, είναι στοχευμένη και άρτια υλοποιημένη με double entendres και λογοπαίγνια, ώστε όπως λες να "δένει το πράγμα", άρα πάλι μιλάμε για καλό στίχο. (btw θεωρώ τον Bon Scott κορυφαίο r'n'r στιχουργό, κάτι σαν ποιητή του δρόμου)

 

Στη δεύτερη κατηγορία σίγουρα ανήκει ο Bob Dylan, που θες για κάθε τραγούδι να ανοίξεις 53 βιβλία και εγκυκλοπαίδιες και ζήτημα αν πιάσεις τις μισές αναφορές και νοήματα.

 

Προσωπικά, το πρώτο που κάνει κλικ σε ένα τραγούδι είναι η μουσική, αλλα αν ο στίχος δεν είναι αντάξιος (δεν χρειάζεται να είναι υψηλή ποίηση, αλλά καλοφτιαγμένος και να εξυπηρετεί το σκοπό της μουσικής) τελικά δεν θα μου μείνει. Όταν μια καλή μουσική συνδυάζεται με καλό στίχο, σίγουρα το αποτέλεσμα ανεβαίνει επίπεδο.

 

   

[σκούφοΣ]

20 λεπτά πριν, gkourmoul1 είπε

 

Δεν έχεις τίποτα καλύτερο να κάνεις απο το να προκαλείς?

Έλα με ντε .. αυτό σκεφτόμουν. Κ αυτή τη φορά είναι χωρίς καν προσωπικη διένεξη με κάποιον ...

[fusiongtr]

Και ξαναλέω ...

 

Στις 2/3/2023 στις 9:40 ΜΜ, fusiongtr είπε

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άνθρωπος που ακούει Tom Waits και δεν τον ενδιαφέρουν οι στίχοι.

 

[Grey]

1 ώρα πριν, manosx είπε

 Μιλησε λοιπον για δικαιωμα στην αγνοια.

 

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα,φίλε μου.Η έννοια του δικαιώματος προϋποθέτει αυτή της επιλογής.

 

Δεν έχω γνωρίσει ακόμη κάποιον που έχει επιλέξει την ασχετοσύνη συνειδητά.

[ThomasSot]

2 ώρες πριν, trolley είπε

Απλώς ενοχλούμαι ιδιαίτερα όταν κάποιος επιχειρεί να διαφημίσει μία ανάπηρη θέση (του/της) σαν... πλεονέκτημα. Από που-και-ως-που το να μην ξέρεις κάτι (π.χ. οι λέξεις ενός τραγουδιού που ακούνε) είναι καλύτερο από το... να ξέρεις; Σε ποιο σύμπαν ή άγνοια και η γνώση είναι συγκρίσιμα πράγματα; Στο ελληναράδικο ασυνείδητο;

 

Σαν κάτι γιαγιάδες που είναι υπερ-θρήσκες αλλά δεν ξέρουν καν πόσα είναι τα Ευαγγέλια και βέβαια δεν ξέρουν καν αρκετά ελληνικά ώστε να παρακολουθήσουν τα εκκλησιαστικά δρώμενα στα οποία συμμετέχουν...

Εγω προκαλω??? Ο παραπανω δεν προκαλει???

[fusiongtr]

7 λεπτά πριν, Grey είπε

 

Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα,φίλε μου.Η έννοια του δικαιώματος προϋποθέτει αυτή της επιλογής.

 

Δεν έχω γνωρίσει ακόμη κάποιον που έχει επιλέξει την ασχετοσύνη συνειδητά.

 

Εγώ πάλι έρχομαι κάθε μέρα σε επαφή με αυτό το φαινόμενο.

Λέει ο άλλος καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή "ρε συ, τι είναι αυτό το μήνυμα που μου πέταξε εδώ? Για έλα να το φτιάξεις".

Πας εσύ, "κάτσε να σου δείξω τι είναι έτσι ώστε αν στο ξαναπετάξει να ξέρεις τι να κάνεις".

Και σου απαντάει "εγώ δεν ξέρω απ' αυτά, δεν θα το καταλάβω, αν το ξαναπετάξει θα σε φωνάξω".

"Βρε απλό είναι, κάτσε να στο δείξω".

"Όχι δεν θέλω".

[Ali Barout]

2 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Εγώ πάλι έρχομαι κάθε μέρα σε επαφή με αυτό το φαινόμενο.

Λέει ο άλλος καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή "ρε συ, τι είναι αυτό το μήνυμα που μου πέταξε εδώ? Για έλα να το φτιάξεις".

Πας εσύ, "κάτσε να σου δείξω τι είναι έτσι ώστε αν στο ξαναπετάξει να ξέρεις τι να κάνεις".

Και σου απαντάει "εγώ δεν ξέρω απ' αυτά, δεν θα το καταλάβω, αν το ξαναπετάξει θα σε φωνάξω".

"Βρε απλό είναι, κάτσε να στο δείξω".

"Όχι δεν θέλω".

Ναι, υπάρχει αυτό. Όσο δεν καταλήγουμε στο εγώ που ξέρω είμαι άνθρωπος κι αυτός που δεν ξέρει, η δε θέλει να μάθει υπάνθρωπος, όλα καλά. (Για μενα)

[Jazzjoker]

37 λεπτά πριν, Jimmy87 είπε

Στη δεύτερη κατηγορία σίγουρα ανήκει ο Bob Dylan, που θες για κάθε τραγούδι να ανοίξεις 53 βιβλία και εγκυκλοπαίδιες και ζήτημα αν πιάσεις τις μισές αναφορές και νοήματα.

 

Συμφωνούμε με τα υπόλοιπα που λες αλλά όχι με το παραπάνω. Ο Ντύλαν κι αν είναι ποιητής του δρόμου. Σε σχέση με την τεράστια παραγωγή του, λίγα είναι τα κομμάτια του που προκειμένου να καταλάβει κανείς τι εννοεί, πρέπει να έχει κάνει "δουλειά".

[Jimmy87]

19 minutes ago, Jazzjoker said:

 

Συμφωνούμε με τα υπόλοιπα που λες αλλά όχι με το παραπάνω. Ο Ντύλαν κι αν είναι ποιητής του δρόμου. Σε σχέση με την τεράστια παραγωγή του, λίγα είναι τα κομμάτια του που προκειμένου να καταλάβει κανείς τι εννοεί, πρέπει να έχει κάνει "δουλειά".

 

Στους στίχους του υπάρχουν αναφορές από Βίβλο, Όμηρο, Οβίδιο, Shakespeare, μέχρι underground ποιητές του Αμερικανικού Εμφυλίου, Ιάπωνες νοβελίστες, ό,τι θες.. Και φυσικά από όλη τη μπλουζ, φολκ, ρ΄ν'ρ κουλτούρα.. Και όλα αυτά από το 1962 ακόμη και μέχρι τον πιο πρόσφατο (εξαιρετικό) δίσκο του, που τον έβγαλε κοντά στα 80. Δεν θεωρώ ότι πήρε άδικα το Νόμπελ. Φυσικά αν τον έχεις ψάξει και δε σου λέει κάτι, δεν θα σε πείσω για το αντίθετο!