Προς το περιεχόμενο

OBEGRANSAD


trolley

Προτεινόμενες αναρτήσεις

2 λεπτά πριν, LK είπε

@trolley.

Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος, εσύ κράτησες πικάπ σπίτι ή απεταξάμην;

Το επανέφερα (το βινύλιο) στη ζωή μου, το 2018, από μεράκι, με αγορά νέου πικάπ κλπ. Έχω κρατήσει καμιά 50αριά βινύλια (από την κάποτε μεγάλη βινυλιοδισκοθήκη που είχα) και τα τελευταία χρόνια αγοράζω κανά καλό box set (κυρίως κλασσικής μουσικής) αν και όταν το πετυχαίνω. Επίσης, εξακολουθώ να έχω ΤΟ Technics (όλοι ξέρουμε ποιο, ελπίζω).

  • Like 1

Mea Culpa

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

10 λεπτά πριν, LK είπε

@trolley.

Αν δεν γίνομαι αδιάκριτος, εσύ κράτησες πικάπ σπίτι ή απεταξάμην;

Δεν ξέρω για τον Τρόλλευ...αλλά εμένα το πικαπ μου τελείωσε το 1984!!! Έχω (κάπου) ένα που μου χάρισε ο Τάκης Γιανούτσος που δεν το έβαλα να παίξει ποτέ.

  • Like 1
  • Λυπάμαι 1

Μαραθώνιος Εναλλακτική Σχολή

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Guru
12 ώρες πριν, trolley είπε

Οι δίσκοι γραμμοφώνου, νομίζω ότι δεν ήταν φτιαγμένοι από βινύλιο. Ή κάνω λάθος;

 

μια και στην ελληνική βίκι γράφει ανακρίβειες με ένα μικρό γκουγκλάρισμα συνοψίζω την (όχι και τόσο) άχρηστη πληροφορία της ημέρας...

 

οι δίσκοι γραμμοφώνου κατασκευάζονταν από το υλικό Shellac (μια ρητίνη που εκκρίνεται από το θηλυκό του έντομου lac που απαντάται στα δάση της Ινδίας και της Ταϊλάνδης)...

 

οι αγαπημένοι(?) μας δίσκοι, από το 1948 και ένθεν κατασκευάζονται από το υλικό  Polyvinyl chloride (στην καθομιλουμένη το γνωστό σε εμάς ως βινύλιο αλλά και PVC)...

 

 

 

ΥΓ. πάντως εγώ μπορεί να έχω πουλήσει τα πικάπ μου από το 90 κάτι, χαρίζοντας ταυτόχρονα και την τετραψήφια δισκοθήκη μου (για την οποία είχα και εκ προοιμίου τύπου διαθήκης συμφωνία με διάφορους φίλους για τα σπάνια κομμάτια της?), αλλά στο σπίτι μου το χωλ και ο διάδρομος που ενώνει τα ξύλινα πατώματα είναι από μαύρο βινύλιο... πολύ ωραίο αισθητικά υλικό δεν λέω αλλά μου ξυπνάει ενοχές και συχνά πυκνά εχω εφιάλτες με το σπίτι να γυρνάει και μια Koetsu να με κυνηγάει παίζοντας Ekseption...

 

 

  • Like 1

δεν μιλάω αν δεν ξέρω... η σιωπή (μου) είναι χρυσός (στην τσέπη του άλλου)...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Guru
6 λεπτά πριν, trolley είπε

Ζητώ από τώρα συγνώμη που θα στο κάνω αυτό...:

 

http://www.koetsuaudio.com/cartridges

 

:) :) :)

 

άμα είναι σαδιστής ο άνθρωπος... ?

παραμένουν κούκλες οι πτ@νες όμως...

δεν μιλάω αν δεν ξέρω... η σιωπή (μου) είναι χρυσός (στην τσέπη του άλλου)...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

10 λεπτά πριν, npap είπε

 

παραμένουν κούκλες οι πτ@νες όμως...

 

Παίζει ρόλο το κσύλο στον ήχο?

Έχει και από πέτρες βλέπω.

Επεξεργασμένο από fusiongtr

Freud-Σαντές

Ποιητής-Ερωαναλυτής PhD-SG

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Στην παρούσα φάση, έχω 2 στημένα πικάπ, ένα στο σαλόνι (οι δίσκοι εκεί είναι ΜΟΝΟ Sinatra και

Shostakovich- οι κασσέτες μόνο vintage? ).

Το άλλο , είναι στα studios.........με όλα τα άλλα βινύλια , κασσέτες κλ.π.) .

2 ακόμα πικάπ, κάθονται στο storage.

Y.Γ. Τίποτα δεν με κυνηγάει στον ύπνο μου και κοιμάμαι σαν πουλάκι. ?

 

Α1.jpg

Α.jpg

  • Like 5
  • Χαχα 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Guru
6 ώρες πριν, fusiongtr είπε

Παίζει ρόλο το κσύλο στον ήχο?

Έχει και από πέτρες βλέπω.

 

Στράτο μου μια από τα ίδια με τα "κσύλα" των δικών μας κυριών...?  υποτίθεται ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση των κεφαλών πικάπ η κατασκευή του σώματος από ξύλο βοηθά στην μείωση των κραδασμών, αυξάνει την δυναμική περιοχή, κάνει τον ήχο πιο "ζεστό" χωρίς να χαθεί η ανάλυση στις μεσαίες, "σφίγγει" τις χαμηλές και λοιπά καλούδια, αλλά τι να σου πω...

 

έχω ζήσει τόσους audio μύθους ειδικά στο hi end που είμαι πάντα πολύ επιφυλακτικός... για το αν ισχύει επαρκώς ο εν λόγω ισχυρισμός δεν το ξέρω... ο μόνος τρόπος να "αποδεικνυόταν" θα ήταν η direct σύγκριση δύο κεφαλών με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά (καλωδίου, μαγνητών, βελόνας) στο ίδιο πλατό και βραχίονα ως reference, με μόνη διαφορά το υλικό του περιβλήματος (ξύλο vs ότι άλλο, συνήθως πλαστικό)... πράγμα που δεν νομίζω να έχει γίνει ποτέ, οπότε οι διάφοροι μπορούν να λένε ότι θένε ας ούμε κι εμείς αν θέμε να τα πιστεύουμε...?

 

πάντως η μοναδική "ξύλινη" (80s koetsu rosewood) που πέρασε ποτέ από τα χέρια μου (όσο μου επιτρέπει η ιδιαιτερότητα της "ακουστικής μνήμης") μπορώ να πω ότι είχε αυτόν τον ήχο σε γενικές γραμμές και με είχε ενθουσιάσει όταν την απέκτησα σε σχέση με την ήδη πολύ καλή ortofon που αντικατέστησε στο σύστημά μου... όμως ήταν και πολύ ακριβότερη (παρότι used)... έτσι η ποιότητα κατασκευής και τα υλικά ήταν ανώτερα οπότε και το ποσοστό συμμετοχής στον ήχο (πέραν της elegant αίσθησης) του ξύλου δεν θα μπορούσα να το καθορίσω αντικειμενικά (τώρα, γιατί τότε με περισσή ευκολία το είχα αναγάγει σε holy grail στους φίλους μου για να τους εντυπωσιάζω)...

 

γενικά πάντως προτείνω μικρό καλάθι (τουλάχιστον ως προς το μέγεθος του οποιουδήποτε hype κάθε φορά)...

  • Like 2

δεν μιλάω αν δεν ξέρω... η σιωπή (μου) είναι χρυσός (στην τσέπη του άλλου)...

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

  • Moderator

Πάντως διαβάζω και από τον Νίκο @npap  και από τον Παναγιώτη @trolley , ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δώσατε τη συλλογή σας.

Λόγω χώρου έγινε κυρίως αυτό;

Και αν ναι, δεν είχατε τίποτα καλλίτερο να ξεφορτωθείτε; Π.χ. κάνα σκρίνιο με πιάτα και μαχαιροπίρουνα; ?

 

 

  • Συμφωνώ 1
Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

1 ώρα πριν, LK είπε

Λόγω χώρου έγινε κυρίως αυτό;

Στην περίπτωσή μου, μιλάμε για κάτι που έγινε λόγω πυρηνιαίας (?) πεποίθησης ζωής ότι τα πάντα πρέπει κατά καιρούς να αλλάζουν και να ανανεώνονται. Εκείνη την περίοδο, επί της ουσίας άλλαξα επάγγελμα, μάριταλ στάτους, φίλους, όχημα μετακίνησης και έπιπλα.

 

Το οικονομικό όφελος ήταν ελάχιστο, κανονικά θα έπρεπε να τα έχω χαρίσει, αλλά την πλήρωσαν και οι... φίλοι με το κύμα αλλαγής, οπότε δεν ήταν διαθέσιμοι σαν αποδέκτες.

 

Κοιτάζοντας το θέμα εκ' των υστέρων, λόγω ιδιοσυγκρασίας εστιάζω στο γιατί κράτησα τα περίπου 50 που κράτησα... είναι πολύ διαφορετικά μεταξύ τους, μάλλον τα κράτησα γιατί ήταν (και είναι) συνδεδεμένα στο νου μου με ιδιαίτερες στιγμές και παρέες. Όλα πολύ ψύχραιμα και λογικά.. άλλωστε δεν μπορούσα τότε να υποψιαστώ ότι στο μέλλον κάποια κομάτια θα αποδεικνυόταν πολύ δύσκολο να βρεθούν (σε οποιοδήποτε φορμά).

 

Στις μέρες μας, η κύρια "δισκοθήκη" μου αποτελείται από CD και περιλαμβάνει πολλά κομάτια που δεν είχα τότε, καθώς και το 90% των βινυλίων που έδωσα. Νοσταλγώ το artwork όμως - artwork δεν είναι μόνο οι εικόνες, οπότε δεν καλύπτεται το θέμα από το ότι όλοι είμαστε μπροστά από μία οθόνη, όπως έγραψε ο manosx - αντίθετα είναι κάτι που χρειάζεται ένα νήμα από μόνο του.

 

Σόρυ για τις επιπλέον πληροφορίες, το ξέρω πως δεν τις ζήτησε κανείς, αλλά η ερώτηση του LK με ανάγκασε να θυμηθώ και να επανεκτιμήσω την επιλογή που είχα κάνει τότε. Είμαι και λίγο σαντιμεντάλ.

Επεξεργασμένο από trolley
  • Like 1

Mea Culpa

Συνδέστε για να σχολιάσετε
Κοινοποίηση σε άλλες σελίδες

Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

Δημιουργήστε λογαριασμό

Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

Δημιουργία λογαριασμού

Σύνδεση

Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου