Mississippi John Hurt (8/3/1893 - 2/11/1966)

[odis13]

Να θυμηθουμε λιγο τον Mississippi John Hurt μερα που'ναι? Ενας απο τους πιο ιδιαιτερους Delta bluesmen, με στυλ που ισως φερνει παραπανω στο Piedmont παρα στο Delta. Διασωσμενος (sic) απο την αφανεια στις αρχες του 60 απο τους Spottswood/Hoskins, αφησε μεσα στα λιγοστα χρονια της καριερας του υλικο που τον καθιερωσε ως εναν απο τους τιτανες των country blues που επηρεασε γενιες blues, folk και rock μουσικων μετεπειτα.

 

"One of the more unusual of the Delta bluesmen was a short, soft-spoken man often in a battered fedora named Mississippi John Hurt. Born in the late 1800s, he lived nearly all of his life in a settlement called Avalon at the eastern edge of the Delta. “Classic” Delta blues was melodically complex, haunting and often discordant. Songs frequently spoke of violence, infidelity, poverty and material longing. While Hurt shared that lyrical tradition, his music was different—so different that some historians don’t consider him a Delta bluesman at all.

In both style and repertoire, it seems he was influenced by ragtime and popular music he may have heard on records and at minstrel and medicine shows Blacks were able to attend. Whether the hill-country musical tradition was important in his formative years is uncertain. His virtuosity secured him a position unusual among the Black folk singers of the early 20th century whose recordings survived."

 

https://www.smithsonianmag.com/arts-culture/pilgrimage-honor-blues-legend-180981004/

 

 

 

 

 

 

 

Bonus round: O John Oates (of Hall & Oates fame) με την Guild F-30 του Hurt, που πλεον ειναι στα χερια του. 

 

 

Αναμεινατε στο ακουστικο σας και για bonus round 2, αν τα καταφερω επιτελους αυτο το μηνα να βγαλω το Requiem for Mississippi John Hurt...

[Terry RoscoeBeck5]

Ότι δεν τον ήξερα, δεν τον ήξερα...

Ότι μου άρεσε, μου άρεσε...

Και αυτό με βρίσκει σύμφωνο: some historians don’t consider him a Delta bluesman at all.

 

Προσωπικά θα το έλεγα 99,9% folk, αλλά δεν νομίζω ότι θα το έλεγα blues. 

Πάντως, πολύ ενδιαφέρον.

 

ΥΓ: Odis, έβαλα λίγο χέρι στον τίτλο, γιατί έγραφε 8/3/1983 - 2/11/1966 και νόμιζα ότι κάτι σαν τo the curious case of Benjamin Button

[odis13]

4 ώρες πριν, Terry RoscoeBeck5 είπε

Και αυτό με βρίσκει σύμφωνο: some historians don’t consider him a Delta bluesman at all.

 

Προσωπικά θα το έλεγα 99,9% folk, αλλά δεν νομίζω ότι θα το έλεγα blues. 

 

Εχει πολυ ενδιαφερον αυτο που λες, και εχει νομιζω να κανει με το οτι για πολλους η μπλουζ μουσικη ειναι συνωνυμη με συγκεκριμενα υπο-ειδη που κυριαρχησαν δισκογραφικα απο τη δεκαετια του '60 και μετα κυριως, οταν τα μπλουζ ειχαν ξεφυγει πλεον για τα καλα περαν απο το αρχικο τους δημογραφικο. Τα ηλεκτρικα μπλουζ του Σικαγο και του Μεμφις δηλαδη, αντε και ολιγον απο τα "παλια" Delta blues.

 

Αν παμε ομως στο πρωτο μισο του 20ου αιωνα και δουμε τα blues με την ευρυτερη τους εννοια θα δεις ενα πολυ πιο ετερογενες τοπιο. Με καθε εννοια - ενορχηστρωση, αρμονια, φορμα, στιχος. Aπο τη μια ειχες τα urban blues (boogie woogie, vaudeville, jump), με ηχο εντονα επηρεασμενο και απο αλλες αστικες μουσικες της εποχης. Απο την αλλη ειχες τα country blues εκ των οποιων ναι μεν τα delta blues ηταν τεραστιο κομματι (και ισως το σημαντικοτερο, ως το πιο ευκολα αναγνωρισιμο ως προγονος των ηλεκτρικων blues), αλλα οχι μονο. Υπηρχαν πολλα τοπικα υποειδη που ειχαν πιο εντονα μπολιασματα απο ragtime, minstrel, gospel μουσικες και την ευρυτερη folk μουσικη παραδοση (που προφανως δεν ειχε πλαθει ακομα στα pre-Dylanικα προτυπα των college campus της Καλιφορνιας).

 

Σε αυτο το pre-50s country blues κομματι υπαρχουν πολλοι μουσικοι που δεν ταιριαζουν ακριβως στο φασμα των delta blues, με τον John Hurt εναν απο αυτους (αν και, τεχνικα μιλωντας, ηταν μπλουζ μουσικος που ζουσε και δρουσε στο Delta). Η επιρροη του, οπως και αλλων της μη-delta κλικας (πχ Elizabeth Cotten, Blind Blake, Reverend Gary Davis) ακουμπησε πολυ περισσοτερο το folk και το ακουστικο μπλουζ φασμα παραι τα ηλεκτρικα μπλουζ και την μετεπειτα ροκ εκρηξη. Αλλα και παλι, ειναι αναποσπαστο και καιριο κομματι της blues ιστοριας - ειναι αδικο να την περιοριζουμε στις πιο "κλασσικες" τις φορμες οπως αυτες καθιερωθηκαν τροπον τινα κατοπιν εορτης. 

 

Επεξεργασμένο 3 Νοεμβρίου 2022 από odis13

[Jazzjoker]

Από τους αγαπημένους μου του country/folk blues o MJH.

 

Όσον αφορά την παρατήρηση του Τέρρυ και το ότι δεν ακούγεται σαν blues, πολύ ωραία τα εξηγεί ο Odis και πώς το ηλεκτρικό blues επικράτησε σαν ήχος και αρμονία στις συνειδήσεις και τα αυτιά του πολύ κόσμου.

 

Ένα πολύ απτό παράδειγμα του πώς οι πρώιμες, πιο φολκ ας πούμε μορφές του μπλουζ επηρέασαν ή και πέρασαν ως διασκευές μέσα στο ηλεκτρικό, είναι ο Muddy Waters ο οποίος μεγάλωσε στην ευρύτερη περιοχή του Delta και στα νεανικά του χρόνια έπαιζε ακουστική κιθάρα ενώ αρκετά μετέπειτα πέρασε στον ηλεκτρισμό και στον ήχο που τον έχουμε συνηθίσει. Ο ίδιος (και όχι μόνο αυτός φυσικά) αποτέλεσε ακούσια μια γέφυρα μεταξύ των ειδών και ανέβασε πάνω σε ηλεκτρικές σκηνές, κομμάτια τα οποία παίζονταν ακουστικά από έναν ερμηνευτή.

 

Για του λόγου το αληθές, ακούστε το Corrina, Corrina του MJH που ανέβασε ο Odis στο αρχικό ποστ και μετά ακούστε την ηλεκτρική εκδοχή του κομματιού από τον Muddy Waters και πώς ένα folk blues με καραμπινάτη ματζόρε αρμονία και ελάχιστα στοιχεία που να θυμίζουν το κλασικό blues που έχουμε στο μυαλό μας, ηλεκτρίστηκε, ενορχηστρώθηκε και μπολιάστηκε με μινόρε blues νότες:

 

 

[CHRIS P]

Ένα πολύ μεγάλο ταλέντο και (θεωρώ) ένας πολύ γλυκός και  σεμνός άνθρωπος).Η μουσική του και τα τραγούδια του μου αρέσουν και έχουν επάνω μου μια κατευναστική επήρεια .Θεωρώ ότι ακούω έναν   ήρεμο και καλοσυνάτο παππού να  διηγείται  τις ιστορίες του .Για όποιον ενδιαφέρεται  στο παρακάτω βίντεο ο Stefan Grossman αφηγείται τις αναμνήσεις του από αυτόν και από άλλους κυρίους της Blues Mafia όπως τους λέει: 

 

[Terry RoscoeBeck5]

Εμένα με ξέρετε, με αυτή τη μουσική δεν έχω πολλά-πολλά ή για να το θέσω αλλιώς, έχω τα "απαραίτητα".

Ως μη "εκπαιδευμένος" με το είδος, στα δικά μου αυτά Delta blues είναι αυτό:

 

Και λόγω αυτού, δεν μου ακούστηκε και τόσο Blues o Hurt.

 

Πάντως πολύ ωραία τα ανέλυσε ο Οdis- μάλιστα όταν απαντούσα στο πρώτο post, με "πίεζα" να διώξω από το κεφάλι μου τα "κλασσικά" Chicago Blues, τα οποία είναι "καθεστώς" στις συνειδήσεις μας όταν αναφερόμαστε στην έννοια Blues.