Ποιό solo απο τα δέκα;

[Yannis Methenitis]

Παρακολουθώντας το παρακάτω βίντεο του Paul Davids μου φάνηκε πολύ ευρηματικό και άξιο μελέτης. 

10 κορυφαίοι κιθαρίστες youtubers και session musicians απαντούν και δίνουν τη δική τους εκδοχή σε ένα μικρό μουσικό θέμα. Υπάρχουν όλοι. Shredders και bluesmen.

 

Ποιο είναι το σόλο που σας εκφράζει και λέει όλη την ιστορία στο κομμάτι;

Ψηφίστε και συζητήστε. Έχει πολύ ενδιαφέρον.

 

 

[Alex Raptakis]

Μου άρεσε περισσότερο της Lari. Για μένα έλεγε μια ιστορία που είχε αρχή, μέση και τέλος, ισορροπία σε αργό-γρήγορο,  συν το άκουσμα από το παίξιμο με δάχτυλα αντί πένας ήταν λίγο πιο ξεχωριστό στα αυτιά μου.

[makam]

Tom Bukovac για μένα. Δεν έπαιξε solo, έγραψε θέμα!! Βέβαια από τον Tom περίμενα κάτι τέτοιο, με ωραίο ήχο, αρχή-μέση και τέλος. 

Αμέσως μετά θα έβαζα αυτό της Lari Basilio και του Ariel Posen! Πολυ ωραίος ήχος και γούστο!!!!

[Ali Barout]

Δεν ξέρω ούτε έναν! Της κυρίας ήταν το τοπ για μένα, εκτός από του ίδιου του παρουσιαστή, που προφανώς έχει μεγαλύτερη συνάφεια με την δική του ιδέα. Αυτά τα δύο τα κατατάσσω πρώτα. Μετά στην ίδια βαθμίδα:

Ο Quayle, που είχε φοβερά περάσματα, αλλά το παράκανε.

Ronquillo πολύ όμορφες σκέψεις δεν μου άρεσε ο ήχος. Ayoub επίσης.

Lettieri όμορφο παίξιμο αλλά όχι πολύ σολιστικό για τα γούστα μου. Bukovac ηχάρα και δουλεμένο σόλο, αλλά κάπως ακαδημαϊκό.

 

Fujita, Scott, Posen δεν μου ταίριαξαν.

[BillTrantos]

Η απάντηση είναι Ariel Posen, όποια κι αν είναι η ερώτηση. Έτσι αντικειμενικά.

[manosx]

 Μου άρεσε πολύ του Μαθιού του Σκότι

[Κβαντική Διεμπλοκή]

Rudy γιατί απλά τον πάω.

[cigaret13]

Της Lari Basilio και του Paul Davids (που έφτιαξε το B.T) με μια μικρή προτίμηση στην Lari...

[Jazzjoker]

Lettieri και Bukovac πολλά χιλιόμετρα μπροστά απ' όλους τους υπόλοιπους. Έπαιξαν κι οι δυο τους μέσα στο κομμάτι ενώ οι άλλοι, από πάνω. Περίμενα περισσότερα από Fujita. Απαράδεκτη η Basilio όπως πάντα φυσικά.

Επεξεργασμένο 3 Αυγούστου 2022 από Jazzjoker

[ez]

Στα δικά μου αυτιά ο Davids έδειξε ο πιο εξοικειωμένος με τη μελωδία και τον δρόμο της, η δική του προσέγγιση θαρρώ πως ήταν η πληρέστερη συνολικά. Μου άρεσε ο Posen αρκετά, όπως και η σκέψη του Fujita, που έμοιαζε ημιτελής όμως, περίπου εκεί και ο Bucovac. Ψήφισα την Lari Basilio γιατί είχε πολυρυθμία και έμπνευση στις αλλαγές και τα τονίσματα της ενώ - με την εξαίρεση του Davids - ήταν η μουσικός που έκανε το θέμα να ακουστεί μεγαλύτερο σε διάρκεια, πιο χορταστικό, παίζοντας με δομή κι εκφραστικότητα.