Πωλητής ή βιρτουόζος;

[BillTrantos]

Ανεξάρτητα από το αν ο πωλητής είναι βιρτουόζος, δυστυχώς ποτέ δε μπόρεσα να νιώσω αρκετά άνετα σε μαγαζί για να δοκιμάσω κιθάρα με την ησυχία μου. Αυτό έχει οδηγήσει κυρίως στο να μην αγοράσω όργανα βέβαια, παρά να τα αγοράσω για να "τελειώνουμε".

 

Πιο μικρός ψάρωνα φουλ, πλέον βλέπω ότι ή παίζουνε μπουρμπουλήθρες με ανύπαρκτο vibrato, ή απλά σου δίνουν την κιθάρα.

 

Εδώ στην Ολλανδία έχουμε εξαιρετικά κιθαρομάγαζα και από πλευράς stock, αλλά κυρίως από πλευράς εξυπηρέτησης. Ας πούμε το Guitarshop στο Apeldoorn είναι πάρα πολύ ωραίο μαγαζί, με γνώστες αλλά καλοσυνάτους πωλητές και πολύ ωραίο vibe. Μέχρι και καφέ έχω δει να προσφέρουν.

[D'Ailleurs]

3 λεπτά πριν, BillTrantos είπε

 Μέχρι και καφέ έχω δει να προσφέρουν.

 

 

καλά εδώ μόνο αν αγοράσεις καμιά διχίλιαρη custom shop και αν.

[Yannis Methenitis]

50 λεπτά πριν, D'Ailleurs είπε

Κατά την γνώμη μου είναι σημαντικό να δοκιμάζει ο υποψήφιος αγοραστής το προιόν, αν μη τι άλλο αυτός θα το αγοράσει, φυσικά υπό τον επίβλεψη του πωλητή, ειδικά για εξοπλισμούς μεγάλης αξίας. Τώρα βιρτουοζικές επιδείξεις είναι αχρείαστες καλύτερα να ξοδέψει την ενέργεια του δείχνοντας το προϊόν (το οποίο δεν το κάνει σχεδόν κανείς).  

 

Ο ιδανικός πωλητής πρέπει να ξέρει τι πουλάει. Το όργανο και τις προδιαγραφές του.

Να αναφέρει τα πλεονεκτήματα του και όχι απαραίτητα να τα επιδεικνύει όπως αυτός νομίζει, στο ύφος που νομίζει. Πρέπει να βλέπει  τον πελάτη και να τον κόβει, ηλικία, ντύσιμο (αν είναι ντυμένος στα κατάμαυρα π.χ. ή με φανελάκι ριγέ της λαϊκής) ή όποια χαρακτηριστικά μπορεί να τον οδηγήσουν στο να τον καταλάβει τι καπνό φουμάρει. Σκοπός είναι να πουλήσεις, όχι να εκφοβίσεις. 

 

Είναι αρχάριος; Κάποιες φορές πουλάει να τον εντυπωσιάσεις.

Μήπως όχι; Απο δυο τρεις κουβέντες σχετικά με το όργανο μπορείς να καταλάβεις αν ξέρει τι ζητάει και να του δώσεις αυτό που περιμένει και να κάνεις τη δουλειά σου εύκολη. Όπως λεπτομέρειες που δεν βλέπει στο ίντερνετ και να τον αφήσεις 2 λεπτά στην ησυχία του να θαυμάσει και να δοκιμάσει.

Και στις δύο περιπτώσεις ο σκοπός είναι να πουλήσεις, όχι να εντυπωσιάσεις ως παίκτης.

 

Φταίει πάντα ο πωλητής; Συνήθως όχι, καθώς τα παραπάνω πρέπει να του τα μεταφέρει η διεύθυνση του μαγαζιού και να τον κατευθύνει. Να είναι welcoming και να καταλάβει την ψυχολογία του πελάτη και να του δώσει χρόνο να μάθει το στοκ που πουλάει.

[mpamps]

Οι εμπειρίες σε γνωστά κιθαρομάγαζα στα μέσα των 90s (στην Αθήνα) που ξεκίνησα το άθλημα δεν είναι και οι καλύτερες. Και σε συγκεκριμένα μαγαζιά δεν πρόκειται να ξαναπατήσω ποτέ.

Βέβαια με τα χρόνια η κατάσταση έχει αλλάξει προς το καλύτερο  (ή ίσως μεγάλωσα και τα βλέπω/με βλέπουν διαφορετικά).

 

Εγώ από τον πωλητή θέλω να γνωρίζει την πραμάτια του. Να ξέρει τι πουλάει ώστε περίπτωση που χρειαστεί να μπορεί να μου προτείνει ανάλογα με τις ανάγκες μου.

 

Όσον αφορά τις δοκιμές των προϊόντων, πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχει ειδικός χώρος, στον οποίο θα μπορώ να δοκιμάσω το όργανο με την ησυχία μου και χωρίς να σπάω τα @@ των υπόλοιπων πελατών/εργαζομένων.

Επίσης δε βλέπω το λόγο να μου κάνει ο πωλητής επίδειξη του προϊόντος αν δε το χρειάζομαι.

 

Την καλύτερη δοκιμή την είχα κάνει πριν πολλά χρόνια στο Bon Studio: μια SG σε ένα Marshall. Με έβαλε σε ένα χώρο (για δοκιμές μου φάνηκε) με τζάμια που προσφέραν και κάποια ηχομόνωση) έκλεισε και την πόρτα και δοκίμασα με την ησυχία μου.

 

Επεξεργασμένο 12 Ιουλίου 2022 από mpamps

[dimsonic]

Αυτό που θυμάμαι επίσης από τα χρόνια εκείνα (μιλάμε μέσα δεκαετίας 70 έως μέσα δεκαετίας 80) ήταν η μεγάλη απροθυμία να επιτραπεί σε έναν νεαρό να δοκιμάσει μια καλή ή ακριβή κιθάρα. Στο στυλ "αυτή είναι πολύ ακριβή για σένα". Κατί που δεν ίσχυε για κάθε λογής tsimpson, bender, diamond, Ibanez (μόλις είχαν σκάσει μύτη), teisco, kumika.

Βεβαια εξαρτάται και από το μαγαζί.

Θυμάμαι πολύ αργότερα πχ 2005 σε γνωστό μαγαζί της Θεσσαλονίκης που παραπέμπει σε σύγχρονο ενεχυροδανειστήριο, να θέλω να δοκιμάσω fender και να μου λένε δεν μπορώ να ανοίξω την κούτα, αν είναι να την αγοράσεις σίγουρα να την βγάλω, να βάλουμε μια πετσέτα να μην κάνει σημάδια η ζώνη σου κλπ....

Κάτι που δεν συνέβη πρόσφατα στον Νάκα, όπου είπα, "έχετε αυτήν την κιθάρα στο site, μάλλον στην Αθήνα, με ενδιαφέρει αλλά για να την αγοράσω πρέπει να την δοκιμάσω" και την έφεραν σε δυο μέρες (βέβαια ήμουν ήδη πελάτης...)

Δυστυχώς η εμφάνιση και το ποιός είσαι μετράει και θα μετράει.

Ανάλογα θυμάμαι γύρω στο 1980 όταν είμασταν γνωστοί σαν γκρουπ και μας είχαν πάει στον Ζοζεφ άλλα παιδιά από την Αθήνα, μόνο υποκλίσεις δεν μας έκαναν. Δοκιμάσαμε τα πάντα και στο τέλος αγοράσαμε...από ένα καλώδιο και φύγαμε!

[D'Ailleurs]

3 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

 

Ο ιδανικός πωλητής πρέπει να ξέρει τι πουλάει. Το όργανο και τις προδιαγραφές του.

Να αναφέρει τα πλεονεκτήματα του και όχι απαραίτητα να τα επιδεικνύει όπως αυτός νομίζει, στο ύφος που νομίζει. Πρέπει να βλέπει  τον πελάτη και να τον κόβει, ηλικία, ντύσιμο (αν είναι ντυμένος στα κατάμαυρα π.χ. ή με φανελάκι ριγέ της λαϊκής) ή όποια χαρακτηριστικά μπορεί να τον οδηγήσουν στο να τον καταλάβει τι καπνό φουμάρει. Σκοπός είναι να πουλήσεις, όχι να εκφοβίσεις. 

 

Είναι αρχάριος; Κάποιες φορές πουλάει να τον εντυπωσιάσεις.

Μήπως όχι; Απο δυο τρεις κουβέντες σχετικά με το όργανο μπορείς να καταλάβεις αν ξέρει τι ζητάει και να του δώσεις αυτό που περιμένει και να κάνεις τη δουλειά σου εύκολη. Όπως λεπτομέρειες που δεν βλέπει στο ίντερνετ και να τον αφήσεις 2 λεπτά στην ησυχία του να θαυμάσει και να δοκιμάσει.

Και στις δύο περιπτώσεις ο σκοπός είναι να πουλήσεις, όχι να εντυπωσιάσεις ως παίκτης.

 

Φταίει πάντα ο πωλητής; Συνήθως όχι, καθώς τα παραπάνω πρέπει να του τα μεταφέρει η διεύθυνση του μαγαζιού και να τον κατευθύνει. Να είναι welcoming και να καταλάβει την ψυχολογία του πελάτη και να του δώσει χρόνο να μάθει το στοκ που πουλάει.

 

πολύ όμορφα όλα αυτά, δυστυχώς πολύ ιδανικά. Αυτά γίνονται μετά από σεμινάρια μάρκετινγκ ή άμα ο άλλος έχει φυσικό ταλέντο στις πωλήσεις, κακά τα ψέμματα, τουλάχιστον παλαιότερα, εδώ οι περισσότεροι πωλητές ήτανε άνεργοι μουσικοί που έβγαζαν μεροκάματο λόγω της μικρής κλειστής αγοράς. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχω εγώ, μπορεί να κάνω λάθος. Από τότε που κατάλαβαν ότι ό,τι θέλω (όχι εγώ, ο καθένας) το τσιμπάω από εξωτερικό με καλύτερη εξυπηρέτηση φρόντισαν να αναβαθμίσουν λίγο τις υπηρεσίες τους.

[dimsonic]

 

στον Νάκα πλέον πηγαίνω όμως με τα ακουστικά μου κάθομαι και δοκιμάζω ό,τι θέλω με την ησυχία μου

[Yannis Methenitis]

7 λεπτά πριν, D'Ailleurs είπε

 

πολύ όμορφα όλα αυτά, δυστυχώς πολύ ιδανικά. Αυτά γίνονται μετά από σεμινάρια μάρκετινγκ ή άμα ο άλλος έχει φυσικό ταλέντο στις πωλήσεις, κακά τα ψέμματα, τουλάχιστον παλαιότερα, εδώ οι περισσότεροι πωλητές ήτανε άνεργοι μουσικοί που έβγαζαν μεροκάματο λόγω της μικρής κλειστής αγοράς. Τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχω εγώ, μπορεί να κάνω λάθος. Από τότε που κατάλαβαν ότι ό,τι θέλω (όχι εγώ, ο καθένας) το τσιμπάω από εξωτερικό με καλύτερη εξυπηρέτηση φρόντισαν να αναβαθμίσουν λίγο τις υπηρεσίες τους.

 

Ενας πωλητής δεν χρειάζεται να είναι επιστήμονας, ούτε να έχει φιλότιμο.

Οδηγίες συγκεκριμένες και έλεγχο χρειάζεται.

Προϋποθέτει να τις ξέρει και το αφεντικό βεβαια.

[Terry RoscoeBeck5]

14 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

Ενας πωλητής δεν χρειάζεται να είναι επιστήμονας, ούτε να έχει φιλότιμο.

Χρειάζεται να τα λέει... "καλά".

 

Τουλάχιστον στο παρελθόν (80'ς), στα μουσικομάγαζα που ξημεροβραδιαζόμασταν αν μη τι άλλο είχαμε ακούσει πολλά "καλά".

 

Σε κορυφαίο μουσικό μαγαζί εκείνης της εποχής, πωλητής είχε πει αυτολεξεί σε τύπο που κοιτούσε μια μεταχειρισμένη LP: «Αν με αυτή την κιθάρα δεν έχει παίξει ο Clapton, θα κάτσω να με... μπιπ».

 

Δεν θυμάμαι πώς εξελίχθηκε η πώληση αλλά η ατάκα ήταν καλή... πολύ καλή...

 

ΥΓ: Αυτή την αλήστου μνήμης ατάκα, την θεωρώ καλύτερη και από τη «ρίζα αγριοπασατεμπιάς»  

[fusiongtr]

Να δώσω και οδηγίες προς ναυτιλομένους.

Η καλύτερη μέρα για δοκιμές σε μαγαζιά, είναι η μεγάλη Παρασκευή, ειδικά μετά το μεσημέρι.

Δεν υπάρχει ψυχή, όλοι οι πωλητές βαράνε μύγες και σκυλοβαριούνται.

 

Το δοκίμασα μια φορά κάποτε, και έκτοτε το είχα κάνει σύστημα για κάποια χρόνια.

 

Όπου μπήκα, σκίστηκαν να με εξυπηρετήσουν (μόνος μου ήμουν πάντα), με μεγάλη προθυμία μου έδιναν όργανα να δοκιμάσω (σε ένα κατάστημα που ζήτησα να δοκιμάσω μια κιθάρα μάλιστα, μου κατέβασαν και όλες τις υπόλοιπες που ήταν στο ίδιο στυλ, από μόνοι τους), και επίσης με ακόμα μεγαλύτερη προθυμία έπιαναν κουβέντα για τα όργανα, να σου πουν την γνώμη τους, να συζητήσουμε τις ανησυχίες μου (και τις δικές τους), γενικώς όλα ήταν ιδανικά.

 

Οπότε ... την μεγάλη Παρασκευή, ξέρετε τι να κάνετε.

 

Κιθαρότσαρκα.

Επεξεργασμένο 12 Ιουλίου 2022 από fusiongtr