Το τραγούδι που μας έκανε ν' ασχοληθούμε με τη μουσική.

[bouzoukleri]

Μουσική άκουγα από βρέφος, δίσκοι 45 και 33 στροφών  ήταν πάντα διαθέσιμοι στο σπίτι. Ροκ με έμαθε ξάδερφος μεγαλύτερος. Μου έβαζε πάντα να ακούσω το irish tour και μετά μου εξηγούσε τι θα ακούσω παρακάτω. Κιθάρα γρατσουνούσα θορυβοδώς από τα 15 αλλά σοβαρά να συνθέσω τραγούδι μου προέκυψε κάπου στα 25. Η  αιτία : we want Moore με εκείνη την επική εκτέλεση του empty rooms.

[Terry RoscoeBeck5]

10 ώρες πριν, fusiongtr είπε

 

Με πέθανες

Η αλήθεια είναι ότι και εμένα αυτό το 1996 κάπως μου ήρθε...

Περίμενε όμως γιατί μπορεί να προκύψει και κάνα «εγώ το 2002...» και να πάθουμε συλλογικό ντουβρουτζά

[Χάρης Ο]

Απ' οτι καταλαβαινω,μονο εγω ειμαι που ξεκινησα μουσικη (κιθαρα) για να βγαζω γκομενες.

Και δικαιωθηκα

[Yannis Methenitis]

Μα στο μυαλό του 15χρονου το να παίζεις κιθάρα σαν guitar god σε κάνει αυτόματα γόη και περιζήτητο γκόμενο. Σιγά μην είχαμε υψηλότερα ιδανικά.

Σάμπως μας εξήγησε κάποιος πως στο metal το κοινό είναι 98% άνδρες;

[cigaret13]

1 ώρα πριν, Yannis Methenitis είπε

Σάμπως μας εξήγησε κάποιος πως στο metal το κοινό είναι 98% άνδρες;

Ενώ στα Blues....  και μην μιλήσω για τζαζ...

[Yannis Methenitis]

Αυτά όλα είναι αντρικές μουσικές.

Το συνειδητοποιήσαμε αφού παντρευτήκαμε, (όχι επειδή έπαιζα κιθάρα φυσικά).

Και μέχρι τότε αναρωτιόμουν "γιατί είναι αξύριστες" το κοινό μου, ενώ είχα στο μυαλό μου

κάτι σαν αυτό.

 

 

[Terry RoscoeBeck5]

45 λεπτά πριν, cigaret13 είπε

 και μην μιλήσω για τζαζ...

Στο μυαλό μου είσαι... Τα ίδια λέω στον admin και στα άλλα band members που μας έπιασε... γεροντοτζαζίαση. 

Σιγά μην έρθουν οι... κιουρίες να παρακολουθήσουν τον καταιγισμό από νότες

Πάλι για μαντράχαλους θα παίζουμε όπως στα (metal) νιάτα μας (όπως προσωπικά εγώ). 

[fusiongtr]

3 ώρες πριν, dimsonic είπε

Btw ποια σχολη;

 

ΑΣΟΕΕ

 

2 ώρες πριν, Vartanis είπε

Απ' οτι καταλαβαινω,μονο εγω ειμαι που ξεκινησα μουσικη (κιθαρα) για να βγαζω γκομενες.

 

 

Εσύ κι ο Lemmy.

 

6 λεπτά πριν, Terry RoscoeBeck5 είπε

Πάλι για μαντράχαλους θα παίζουμε όπως στα (metal) νιάτα μας (όπως προσωπικά εγώ). 

 

Τότενες στα παλιά τα χρόνια, τα καλά, ακούγανε και τα κοριτσάκια τα εύμορφα ροκ και μέταλ.

Γεμάτες ήτανε οι παμπ και τα ροκ κλαμπ από γκομενάκια.

Την θυμάσαι φαντάζομαι την ιστορία από τα Μπόμπυς που έβλεπα να παίζει μια μπάντα και ερχότανε τα πιπίνια σαν τα κρύα τα νερά και με ρωτάγανε αν ξέρω αυτόν που παίζει μπάσο.

Και φυσικά τον ήξερα ...

[Yannis Methenitis]

Πρέπει να ήσουν πολύ μικρός ρε φίλε για εποχές Boby's 81-82 και έτσι φαινότανε ίσως.

Οι κιουρίες ήταν συνήθως Ευρωπαίες σερβιτόρες-τουρίστριες και αμερικάνες σύζυγοι στρατιωτικών. Κι η μπάντα συνήθως με τις πρώτες τραβιότανε.

Άστα... έπαιξα το Samba pa ti, 3 συνεχόμενες φορές ένα βράδυ υπο απειλή εκει μέσα. Βραδιές Rawhide.

[fusiongtr]

7 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

Πρέπει να ήσουν πολύ μικρός ρε φίλε για εποχές Boby's 81-82

 

Για αργότερα μιλάω, τέλη 80s αρχές 90s.

Κάθε Σάββατο στην Γλυφάδα ήμανε και είχα γνωρίσει μέχρι και μοντέλες και ηθοποιούς (μικρούλες κι άβγαλτες ακόμα) σε μπαράκια εκεί.

Μέχρι και στο σπάιντερ έβλεπες γκομενάκια.

Ντόπια πιπίνια, όχι ξενόφερτα ασούμε.

 

Αλλά και στη Νέα Σμύρνη χαμός γινότανε.

Κάθε βράδυ στο little wing όλα τα κορίτσια της πλατείας και του σχολείου μέσα ήτανε.

Επεξεργασμένο 18 Απριλίου 2022 από fusiongtr