Τάδε έφη Brian Eno

[panorios]

“Whatever you now find weird, ugly, uncomfortable and nasty about a new medium will surely become its signature. CD distortion, the jitteriness of digital video, the crap sound of 8-bit - all of these will be cherished and emulated as soon as they can be avoided. It’s the sound of failure: so much modern art is the sound of things going out of control, of a medium pushing to its limits and breaking apart. The distorted guitar sound is the sound of something too loud for the medium supposed to carry it. The blues singer with the cracked voice is the sound of an emotional cry too powerful for the throat that releases it. The excitement of grainy film, of bleached-out black and white, is the excitement of witnessing events too momentous for the medium assigned to record them.”

 

A Year with Swollen Appendices

Originally published: September 5, 1996

Brian Eno.

 

Μετάφραση google,

 

«Οτιδήποτε τώρα βρίσκετε περίεργο, άσχημο, άβολο και δυσάρεστο σε ένα νέο μέσο, σίγουρα θα γίνει η υπογραφή του. Η παραμόρφωση του CD, η ταραχή του ψηφιακού βίντεο, ο χάλια ήχος των 8 bit - όλα αυτά θα αγαπηθούν και θα εξομοιωθούν μόλις μπορέσουν να αποφευχθούν. Είναι ο ήχος της αποτυχίας: τόσο πολύ η μοντέρνα τέχνη είναι ο ήχος των πραγμάτων που ξεφεύγουν από τον έλεγχο, ενός μέσου που φτάνει στα όριά του και διαλύεται. Ο παραμορφωμένος ήχος της κιθάρας είναι ο ήχος από κάτι πολύ δυνατό για το μέσο που υποτίθεται ότι μπορεί να το μεταφέρει. Η τραγουδίστρια των μπλουζ με τη ραγισμένη φωνή είναι ο ήχος μιας συναισθηματικής κραυγής πολύ δυνατής για τον λαιμό που την απελευθερώνει. Ο ενθουσιασμός του κοκκώδους φιλμ, του ξεθοριασμένου ασπρόμαυρου, είναι ο ενθουσιασμός της παρακολούθησης γεγονότων πολύ σημαντικών για το μέσο που έχει ανατεθεί να τα καταγράψει».

[Yannis Methenitis]

Πόσο σωστή παρατήρηση και απόλυτα αληθινή.

 

" θα αγαπηθούν και θα προσομοιωθούν μόλις μπορέσουν να εξαλειφθούν."

 

Που πα ρε χωρίς τη... θαλπωρή της λάμπας και του βινυλίου;

Χωρίς wow & flutter ή χωρίς... ογκώδη 8μπιτα φίλτρα;

 

Οταν δεν έχεις κατανοήσει τον απώτερο στόχο μιας συσκευής, κάνεις τέχνη.

Μέγας ο Brian Eno.

[LK]

Ο κάθε ένας υλικός φορέας, με τα όποια artifacts του  , σηματοδοτεί μια εποχή.

Τη χρονική στιγμή που θα βγει - εισαχθεί στην αγορά , λογικό να κριθεί μα άλλα κριτήρια από αυτά που θα τον κρίνουν ιστορικά.

Στην ιστορική ανασκόπηση του το μέσον  παίρνει πόντους ......νοσταλγίας, αναμνήσεων  κ.ο.κ.  

[dimsonic]

δεν έχω κανένα πρόβλημα με το βινύλιο.

Ακούω και αγοράζω κανονικά. Ακούω και κασέτες, αυτές που είχα. Cd έχω πάψει να αγοράζω πλέον. Πληρώνω συνδρομή στο Tidal και ακούω μουσική απο εκεί, ακούω τρανζίστορ ραδιόφωνο βραχέα το βράδυ, δουλεύω mp3 για ευκολία, γράφω μουσική ψηφιακά σε daw.

Μπορώ να ζήσω με όλα μια χαρά.

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να έρχεται καποιος και να μου λεει κάνεις λάθος ή το σωστό είναι άλλο.

[Yannis Methenitis]

2 λεπτά πριν, dimsonic είπε

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να έρχεται καποιος και να μου λεει κάνεις λάθος ή το σωστό είναι άλλο.

Με ποιον μιλάς;

Μια παρατήρηση έγινε σε ένα φαινόμενο. 

[dimsonic]

6 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

Με ποιον μιλάς;

Μια παρατήρηση έγινε σε ένα φαινόμενο. 

Στο γενικοτερο πνευμα κριτικης που υπονοει ο Ενο.

[Yannis Methenitis]

Και θεωρείς πως δεν ισχύει μήπως;

Εσυ καλά κάνεις και χρησιμοποιείς ότι έχεις.

Κάποιοι όμως επιλέγουν να χρησιμοποιούν συγκεκριμένα μέσα για τα ντεφό τους.

[fusiongtr]

Από τα λίγα που καταλαβαίνω (χαζός γαρ), αυτό που λέει ο Eno, είναι ότι εξ' ορισμού κανένα μέσο δεν μπορεί να αποτυπώσει απόλυτα την πραγματικότητα, ειδικά όταν αυτή "ξεφεύγει από τον έλεγχο", είναι δηλαδή όσο το δυνατόν ακραία και υπερβολική, ανθρώπινη και μη εύκολα μετρήσιμη και καλουπώσιμη.

 

Έτσι όλα τα μέσα όταν πρωτοβγαίνουν δέχονται κάποια κριτική σχετικά με το πόσο καλά αποτυπώνουν αυτή την πραγματικότητα, η οποία κριτική, όταν τα μέσα αυτά ξεπεραστούν, συνεχίζει να τα ακολουθεί με τον μανδύα ενός αγαπημένου πλέον χαρακτηριστικού τους.

 

 

Επεξεργασμένο 9 Ιανουαρίου 2022 από fusiongtr

[dimsonic]

εγώ πιστεύω ότι η ανάγκη καθορίζει την πορεία του κάθε μέσου άσχετα με το πόσο πρωτοποριακό μπορεί να είναι.

Κάτι σαν την αρχή Form Follows Function.

Για τον λόγο αυτό επικράτησε η κασέτα, αργότερα το mp3 κλπ.

 

Το βινύλιο εξακολουθώ και το προτιμώ διότι έζησα μαζί του εξαιρετικές στιγμές, όλη μου η μουσική παιδεία στηρίχτηκε πάνω του και σήμερα μου δίνει την μοναδική ηρεμία και ευκαιρία να ακούσω μουσική, διότι απλά δεν έχει κουμπί pause ή FF ή skip. Απαξ και μπει ο δίσκος δεν θα σηκωθείς ούτε για κατούρημα, ούτε θα σηκώσεις τηλέφωνο. Θα ακούσεις τον δίσκο μέχρι τέλους. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την μουσική.

 

Όλα τα άλλα μέσα (και ιδίως το streaming) σε σπρώχνουν στο να ακούσεις στιγμές, φράσεις, να αναβάλεις το άκουσμα για αύριο για μεθαύριο και τελικά για ποτέ, διότι θα είναι πάντα εκεί και θα σε περιμένει, μάταια, να πας να το βρεις. Και εσύ δεν θα πας διότι δεν έχεις χρόνο να πας να ακούσεις τα πάντα ούτε να διαλέξεις μέσα από αυτά διότι τα έχεις όλα.

[Yannis Methenitis]

Όλο το ζουμί είναι εδω και αναφέρεται σε αυτά που έγιναν ήδη:

 

Οτιδήποτε τώρα βρίσκετε περίεργο, άσχημο, άβολο και δυσάρεστο σε ένα νέο μέσο, σίγουρα θα γίνει η υπογραφή του. CD distortion, το jitter στο digital video, ο κακός ήχος των 8-bit - όλα αυτά θα αγαπηθούν και θα προσομοιωθούν μόλις μπορέσουν να εξαλειφθούν.

Είναι ο ήχος της αποτυχίας: πολλή απο τη μοντέρνα τέχνη είναι ο ήχος των πραγμάτων που ξεφεύγουν από τον έλεγχο ενός μέσου που φτάνει στα όριά του και διαλύεται.