Όταν ο Ζαμπέτας τσακώθηκε με τους δισκογραφικούς παραγωγούς

[Μανώλης Χναράκης]

Κυρίως είναι θέμα παιδείας, του καταναλωτή - ακροατή.

[dimsonic]

ο Ζαμπέτας τον οποίο υπερεκτιμώ είχε ορισμένα στερεότυπα που επαναλάμβανε και στα νιάτα του και στα τελευταία του (όπως στο βίντεο), πχ πουλιά και βατράχια κλπ, και οι γιεγιέδες κόντρα στο ελληνικό τραγούδι. Επίσης δεν του άρεζε ο χαρακτηρισμός "λαϊκό". Και μονίμως τα έβαζε με τους παραγωγούς. Σίγουρα εδώ οι Φαλιρείς (!) ήταν ο τελευταίος τροχός της άμαξας, πλην όμως τροχός αναμφισβήτητα.

 

(Αναζητείστε την αυτοβιογραφία του Ζαμπέτα. Θα καταλάβετε πολλά)

[odis13]

1 ώρα πριν, PAL είπε

Ποιος διαμορφώνει όμως την μουσική πραγματικότητα της κάθε εποχής; Ο παραγωγός ή το κοινό; Αν δούμε και το σήμερα που ο ρόλος των παραγωγών έχει ουσιαστικά μηδενιστεί η μουσική δεν εξελίσσεται. 

 

Εδω παντως θα ηθελα να τονισω οτι αυτο δεν ισχυει παντου - ισα ισα, στην πολυ mainstream σημερινη ηλεκτρονικη/pop μουσικη (αυτα που θα ακουσεις αν περνας εξω απο κανα Bershka ή να σπαμαρετε μεχρι αηδιας στις pre-night out ραδιοφωνικες εκμπομπες Παρασκευη/Σαββατο απογευμα και στα κλαμπακια αργοτερα το βραδυ) oι παραγωγοι oχι μονο δεν εχουν μηδενιστει, αλλα ο ρολος τους εχει επεκταθει και σχεδον υπερκαλυπτει αυτον του στιχουργου και του συνθετη/beatmaker, all in one.

 

Οι πιο γνωστοι του χωρου εχουν αρχισει μαλιστα να γινονται stars που στεκονται πλαι πλαι με τον εκαστοτε pop star, με ολη την  αναγνωρισημοτητα και σταριλικι που αυτο συνεπαγεται. Βλεπε πχ ατομα οπως ο Benny Blanco, o οποιος μαλιστα πριν απο κανα δυο χρονια ειχε βγαλει το πρωτο του single υπο το δικο του ονομα, και μαλιστα το βιντεοκλιπ (585 εκατ. views, για να εχουμε μια ιδεα περι scale) παιζει ακριβως πανω στο οτι το κομματι ειναι ΔΙΚΟ ΤΟΥ, and the story is all about him and his new single, με τους αλλους δυο να ειναι απλα καλεσμενοι/συνοδοιποροι, παρολο που ο τυπος δεν εχει active συμμετοχη στο τραγουδι (δεν παιζει/τραγουδαει) και ειναι "απλα" ο producer. 
 

 

Και σορρυ για το ελαφρως off-topic, απλα κρατατε μια πισινη σχετικα με το γεγονος οτι εν ετει 2021 ο ορος record producer σημαινει κατι πολυ διαφορετικο απο την εικονα του κουστουματου στελεχους μεγαλης δισκογραφικης των 80s/90s που ισως εχουμε στο μυαλο μας και τεινει περισσοτερο στο producer as artist.

Επεξεργασμένο 26 Νοεμβρίου 2021 από odis13

[ekim]

39 λεπτά πριν, Μανώλης Χναράκης είπε

Κυρίως είναι θέμα παιδείας, του καταναλωτή - ακροατή.

Συμφωνώ απόλυτα αλλά θα ρωτήσω εγώ, πως καλλιεργείται η παιδεία του καταναλωτή-ακροατή;

Εδώ θέλω ν’ αναφέρω μια φοβερή κουβέντα που μας είχε πει σε σεμινάριο ο κ. Γιώτης Σαμαράς, η συστηματική ακρόαση «σκουπιδιών» σου χαλάει γενικότερα την αισθητική και αυτό βγαίνει προς τα έξω, δεν κρύβεται 

Επεξεργασμένο 26 Νοεμβρίου 2021 από ekim

[Spyros Delta]

37 λεπτά πριν, dimsonic είπε

 

(Αναζητείστε την αυτοβιογραφία του Ζαμπέτα. Θα καταλάβετε πολλά)

Αυτό;

[Yannis Methenitis]

43 λεπτά πριν, Μανώλης Χναράκης είπε

Κυρίως είναι θέμα παιδείας, του καταναλωτή - ακροατή.

Δεδομένο είναι και ας το πάρουμε απόφαση για να μην το επαναλαμβάνουμε αυτό.

 

Το ευρύ κοινό θα έχει πάντα λιγότερη παιδεία αντικειμενικά απ' όσο ένας ειδικός στο θέμα.

Είτε είναι μουσική, είτε είναι καλές τέχνες, είτε είναι ιστορία, ιατρική ή άλλη επιστήμη.

 

Και το ευρύ κοινό θα αποφασίζει παρα τους ειδικούς, οδηγώντας τις τάσεις λόγω πλειοψηφίας.

Αρκεί να επιτρέπεται και στους ειδικούς να διατηρούν την ακεραιότητα τους και να καθοδηγούν εκεί που πρέπει και μπορούν. 

 

Όσο για τους παραγωγούς, είτε το θέλουμε είτε όχι, εξέφραζαν σε μεγάλο ποσοστό το ευρύ κοινό για τις δισκογραφικές εταιρίες.

 

Δεν θα ξεχάσω τις πρώτες εβδομάδες που άλλαξα τον Pop FM σε Λάμψη FM το 1996 σαν διευθυντής του, όταν άκουγα το λαικοποπ ρεπερτόριο που θα έβαζα στο playlist.

Ήταν μαζί με δύο ραδιοφωνικούς παραγωγούς που το κάναμε αυτό και όταν άκουγα κάποιο κομμάτι με στίχο για IQ ραδικιού και το έβαζα στην άκρη, ο Ζορμπάς ο ένας εκ των δύο και ο σοφότερος όλων (ήταν ένας απο αυτούς που ξεκίνησαν το Half Note Jazz Club), μου έλεγε "βάλτο μέσα, σκατά θέλουν, σκατά θα τους δώσουμε".

Κι έτσι έγινε ο πρώτος σταθμός σε ακροαματικότητα τότε, μέσα στους 3 πρώτους μήνες!

Παρά την αντίθετη άποψη των... ειδικών.

[PAL]

10 minutes ago, odis13 said:

Εδω παντως θα ηθελα να τονισω οτι αυτο δεν ισχυει παντου

Ο ρόλος έχει μηδενιστεί έτσι όπως τον γνωρίσαμε στις δεκαετίες των 80s/90s όπως σωστά αναφέρεις.

[stamkosk]

Σχετικό/άσχετο με την κουβέντα:

 

Ενδιαφέρον το επιχειρηματικό μοντέλο του Bonamassa που τα κάνει όλα μόνος του και προχωράει. Δικός του εξοπλισμός, δικά του μεταφορικά μέσα, δική του δισκογραφική, δικό του e-shop - κάνει αυτό το οποίο πιστεύει, περνάει καλά αυτός και το κοινό του και στο τέλος της ημέρας τα έχει καλά με τον εαυτό του....

[Μανώλης Χναράκης]

22 λεπτά πριν, Yannis Methenitis είπε

"βάλτο μέσα, σκατά θέλουν, σκατά θα τους δώσουμε"

Αυτό το κρατάμε, δυστυχώς.

[Yannis Methenitis]

33 λεπτά πριν, odis13 είπε

 

Εδω παντως θα ηθελα να τονισω οτι αυτο δεν ισχυει παντου - ισα ισα, στην πολυ mainstream σημερινη ηλεκτρονικη/pop μουσικη (αυτα που θα ακουσεις αν περνας εξω απο κανα Bershka ή να σπαμαρετε μεχρι αηδιας στις pre-night out ραδιοφωνικες εκμπομπες Παρασκευη/Σαββατο απογευμα και στα κλαμπακια αργοτερα το βραδυ) oι παραγωγοι oχι μονο δεν εχουν μηδενιστει, αλλα ο ρολος τους εχει επεκταθει και σχεδον υπερκαλυπτει αυτον του στιχουργου και του συνθετη/beatmaker, all in one.

 

 

Νομίζω πως ο όρος producer - παραγωγός είναι ο πιο παρεξηγημένος, ιδιαίτερα όταν δεν ακολουθείται απο ουσιαστικό.

Παραγωγός... τι; Πατάτας;

Και στο ράδιο παραγωγοί αυτοαποκαλούνται, ενω είναι dj παρουσιαστές.

 

Ο παραγωγός που αναφέρεις είναι καλλιτέχνης που δεν ξέρει/παίζει όργανο αλλά λούπες και Ableton.

Στην πράξη είναι artist όχι με τον παραδοσιακό τρόπο του μουσικού και γι αυτό δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τον όρο "μουσικός" και το λύνουν με το "παραγωγός".

 

Ο παραγωγός της δισκογραφικής εταιρίας έπαιζε άλλο ρόλο όπως την καθοδήγηση και επίβλεψη ενός μουσικού έργου. Σε σημερινά δεδομένα θα τον λέγαμε project manager.

 

Κάπου στα 80's συνδυάστηκε και με ηχοληπτικές ικανότητες και πήρε άλλη αίγλη μιας και κάποιοι μεγάλοι έβγαζαν ήχο με ταυτότητα στις δουλιές που έκαναν.