RIP Pat Martino

[dimsonic]

είμαι πολύ στεναχωρεμένος....

 

πριν απο λίγο απο το fb της Benedetto

 

We are profoundly saddened to learn of the passing of guitar legend and friend Pat Martino (Patrick C. Azzara Sep 25, 1944 - Nov 1, 2021) Pat influenced generations of musicians, and spent a lifetime performing, recording and composing music known around the world for its fire and beauty. Pat was affiliated with with Benedetto Guitars for the past decade, where we produce his Pat Martino Model guitar designed by Pat and Robert Benedetto. His Benedetto accompanied Pat on every stage and studio performance in his final years. We proud of our association, honored to be considered his friend, and are forever indebted to Pat for the joy of music he imparted on our musical family. Deepest condolence to Pat's wife Aya, and to his longtime friend and loyal manager Joe Donofrio, who's unwavering support of Pat made his life better up the end.

 

 

 

[fusiongtr]

Τι λες?

Τι λες?

Τι λες?

[dimsonic]

θα κρατήσω τον θησαυρό της όμορφης ανάμνησης εκείνου του live πριν λίγα χρόνια και του σεμιναρίου που παρακολούθησα.....

[fusiongtr]

5 λεπτά πριν, dimsonic είπε

θα κρατήσω τον θησαυρό της όμορφης ανάμνησης εκείνου του live πριν λίγα χρόνια και του σεμιναρίου που παρακολούθησα.....

 

Κι εγώ στην Αθήνα, μέσα ήμουν.

Κάπου έχω και τις σημειώσεις που πήραμε.

[dimsonic]

28 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

Κι εγώ στην Αθήνα, μέσα ήμουν.

Κάπου έχω και τις σημειώσεις που πήραμε.

και εγώ κάπου τα έχω.

Πρέπει να ήταν το 2014. 27 και 28 Οκτώβρη.

Ήρθε όμως και άλλες φορές

Επεξεργασμένο 1 Νοεμβρίου 2021 από dimsonic

[fusiongtr]

1 λεπτό πριν, dimsonic είπε

και εγώ κάπου τα έχω.

Πρέπει να ήταν το 2014

 

Δεν θυμάμαι.

Λίγους κιθαρίστες έχω μελετήσει τόσο πολύ όσο τον Martino.

Αφού κάποτε έκανα μεγάλη προσπάθεια να ξεφύγω από αυτό το παίξιμο.

Ότι και να έπαιζα αυτόν θύμιζε.

[dimsonic]

Για την ιστορία τον γνώρισα μέσα απ αυτόν τον δίσκο (λίγο έξω από τα καθιερωμένα του, παρ όλα αυτά...κεραμίδα) γύρω στο 1977, στο σπίτι του Γιώργου Χριστιανάκη.... Επαθα ένα πολιτισμικό σοκ....

Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι πέρασαν 44 χρόνια

 

 

Η δισκογραφία του είναι ευαγγέλιο.

Ήταν ο τελευταίος των μεγάλων και ο μεγαλύτερος και επιδραστικότερος και με την ιστορία του ανευρύσματος και την αποκατάστασή του ακόμα μεγαλύτερος.

Απλησίαστος από κάθε άποψη.

Συγκρίνεται μόνο με τα 2-3 μεγαλύτερα ονόματα που δεν υπάρχουν πια επίσης και προηγήθηκαν.

 

Για όσους ενδιαφέρονται σημαντικότατος δίσκος για ...εισαγωγή ...ας πούμε, ο παρακάτω

 

 

και επειδή μιλάμε για τζαζ και προσεγγίσεις

ακούστε οι ...νεώτεροι την προσέγγιση του Miles στην τζαζ μέσω της blue ή το αντίστροφο, και κατ επέκταση την προσέγγιση του Pat στην προσέγγιση του Miles......

 

 

[dimsonic]

 

 

 

Να προσθέσω ακόμα (και να το κλείσω γιατί είμαι ικανός να γράφω όλη τη νύχτα) για όσους δεν γνωρίζουν, η καριέρα του Pat έκανε ένα μεγάλο διάλειμμα μιας 10ετίας μεταξύ 80-90 περίπου όταν μετά από μια εγκεφαλική αιμορραγία και τις επεμβάσεις, έχασε εντελώς την μνήμη του, σε σημείο που να μην γνωρίζει ποιός ήταν, και φυσικά τις μουσικές του γνώσεις. Τις ανέκτησε ακούγοντας και μαθαίνοντας από τους δίσκους του για να επανέλθει στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η περίπτωση Pat Martino διδάσκεται σήμερα στα πανεπιστήμια ως από τις μοναδικές περιπτώσεις νευροχειρουργικής ιατρικής.

Η υγεία του όμως ήταν ιδιαίτερα κλονισμένη μετά το 2015. Είχε να εμφανιστεί από το 2018 και τα τρια τελευταία χρόνια ζούσε δυστυχώς με ...εράνους και χωρίς δυνατότητα να φροντίσει τα θέματα υγείας του. Αυτό ίσως ήταν και το πιό λυπηρό... 

[fusiongtr]

Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν η απίστευτη ροή στο παίξιμο.

Αυτό που πάντα έλεγα γι' αυτόν είναι ότι μου θύμιζε τις ακτίνες στην ρόδα ποδηλάτου που τρέχει, και τις βλέπεις να γυρίζουν ανάποδα αργά (μέσα στο γρήγορο παίξιμό του υπήρχαν πολλές κρυμμένες αργές μελωδίες).

Είχε επίσης κατηγορηθεί γι' αυτή την ταχύτητα στο παίξιμό του.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επεξεργασμένο 1 Νοεμβρίου 2021 από fusiongtr

[dimsonic]

1 λεπτό πριν, fusiongtr είπε

Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ήταν η απίστευτη ροή στο παίξιμο.

Αυτό που πάντα έλεγα γι' αυτόν είναι ότι μου θύμιζε τις ακτίνες στην ρόδα ποδηλάτου που τρέχει, και τις βλέπεις να γυρίζουν ανάποδα.

Είχε επίσης κατηγορηθεί γι' αυτή την ταχύτητα στο παίξιμό του.

 

 

Εμένα πάντα μου θυμιζε τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες.

απλώς...ζάλη....

Οι πρώτοι του δίσκοι, έως το 1977 δεν ήταν τόσο της ταχύτητας.

Γι αυτό και η πρώτη περίοδος είναι πιό κοντά στην παραδοσιακή τζαζ.

 

Αλλά και όταν επανήλθε, αυτό που λέμε δεύτερη περίοδος (της ζάλης) δεν μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω κάποια...