Πρώτη Jazz προσπάθεια...

[BillTrantos]

Δεν έχω καμία σχέση με τη jazz πέρα από κάποιες περιόδους ακρόασης τα προηγούμενα χρόνια, οπότε μη μου πολυδώσεις σημασία Γιώργο.

 

Νομίζω πως πρέπει να γίνουν κάποια ακόμα βήματα πριν αρχίσεις να γράφεις σε αυτό το ύφος. Αρχικά να κουρδίσεις το αυτί σου ακούγοντας jazz καλλιτέχνες και μετά να αναπτύξεις ένα μικρό έστω ρεπερτόριο.

 

Πέραν των παρατηρήσεων που προαναφέρθηκαν, θα έλεγα ότι σου λείπουν πολύ οι μανιέρες αυτού του είδους και ηχητικά και παικτικά και αισθητικά.

 

Επίσης, τι είναι jazz; Δεν είναι ένα πράγμα σίγουρα. Jazz ήταν και ο Miles Davis, jazz είναι και ο Pat Metheny, jazz είναι και big band σχήματα, ή ακόμα και gypsy.

 

Θέλει πολύ διάβασμα όλος αυτός ο κόσμος.

[Ali Barout]

Εγώ απο τζαζ δεν... περισσότερο χιτζαζ. Όμως, το πρώτο θέμα μου θυμίζει χερμπι μανν δεκαετία εξήντα. Μαρεσ! Το ταπλτάιμ έχει κάποια θέματα.

 

1. Τα τύμπανα βαράνε πολύ.

2. Το μπάσο κάνει σόλο.

3. Ο αρμονικός κύκλος έχει σπάσει, και δεν υπάρχει κάτι να σε κρατάει.

 

Και τι ακριβώς εννοούμε τζαζ; Αυτό πάντα το είχα απορία. Τζαζ είναι και τα στανταρ που τραγουδάει η χολιντει, τζαζ και η μποπ με αγριοσαξοφωνάρες χανκ μόμπλεϋ, τζαζ το ρεντ κλει που μέχρι και ροκ το λες. Αγανάχτηση.

 

Φτιάξε το πρώτο θεματάκι, είναι ζόρικο. Άστο να σε πάει εκεί που θέλει, μην κολλάς τζαζ σωνει και καλά!

 

[gkourmoul1]

3 λεπτά πριν, Ali Barout είπε

Φτιάξε το πρώτο θεματάκι, είναι ζόρικο. Άστο να σε πάει εκεί που θέλει, μην κολλάς τζαζ σωνει και καλά!

 

Ακριβώς αυτό...

[Alex Raptakis]

Εγώ θα σου προτείνω σαν "πρώτο" βήμα να δεις λίγο το λεγόμενο 2-5-1 (ή II-V-I) σε ένα ρυθμό bossa-nova, μιας και ένα τεράστιο μέρος της Jazz έχει χτιστεί πάνω σε αυτό. Οι συγχωρδίες είναι σχεδόν πάντα με 7ες (1-3-5-7) ή και 9ες (1-3-7-9). Υπάρχουν και οι πιο πικάντικες με 11 και 13 βέβαια, αλλά μην ασχοληθείς ακόμα.

 

Το χτίσιμο μελωδίας είναι λίγο πιο πολύπλοκο βέβαια. Ένας "εύκολος" κανόνας για αρχάριους είναι να παίρνεις το βασικές νότες της συγχορδίας που παίζεις (πχ 1-3-5-7), και για τις ενδιάμεσες παίρνεις αυτές και προσθέτεις 1 τόνο.

 

Εγώ προσωπικά θεωρώ την Jazz αρκετά πολύπλοκη. Σίγουρα δεν είναι αυτό που λένε "παίξε ότι να ναι και το λες jazz".

 

Εγώ έμαθα αρκετά με αυτό το βίντεο.

Είναι κάπως θεωρητικό βέβαια, και τα αναλύει σε πιάνο, αλλά και πάλι νομίζω είναι αρκετά καλό.

Επεξεργασμένο 1 Νοεμβρίου 2021 από Alex Raptakis

[fusiongtr]

28 λεπτά πριν, Ali Barout είπε

Και τι ακριβώς εννοούμε τζαζ; Αυτό πάντα το είχα απορία.

 

Jazz είναι τρόπος αντίληψης, τρόπος να ακούς.

Τα πάντα μπορεί να είναι jazz αν περάσουν μέσα από έναν τέτοιο τρόπο.

 

Από την άλλη βέβαια, rock είναι και οι metallica, και οι moody blues, και οι dire straits, και οι van der graaf, και ο Paul Simon, και οι rolling stones, και οι tool, κλπ που δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους.

Επεξεργασμένο 1 Νοεμβρίου 2021 από fusiongtr

[Jazzjoker]

1 ώρα πριν, gkourmoul1 είπε

Την ακούω και νομίζω πως ο καθένας παίζει ο,τι του κατέβει. Ε, αυτό έκανα και εγώ...

 

Και μόνο λόγω αυτού του στοιχείου, το βρίσκω ενδιαφέρον. Βέβαια το κομμάτι απέχει (πλην του ωραίου θέματος) από το να έχει κάποια συνοχή, αρμονική, μελωδική ή να μην ακούγεται απλά ως τυχαίες νότες οι μία δίπλα στην άλλη.

 

Τη φοβάσαι τη τζαζ και αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό για κάποιον που δεν έχει ακούσει αλλά αν εντρυφήσεις λίγο θα καταλάβεις ότι δεν είναι τίποτα τρομερά ιδιαίτερο ως προς την κατασκευή της. Είναι πολύ περισσότερο ένα συγκεκριμένο στυλ παιξίματος, μελωδικό, αρμονικό και ρυθμικό (ο ρυθμός στην τζαζ είναι υπεύθυνος για το 70% αυτού που αντιλαμβανόμαστε ως τζαζ ύφος).

 

Εν ολίγοις, τα mainstream τζαζ κομμάτια έχουν κανονικότατη και σταθερή αρμονία και μελωδικό θέμα που επαναλαμβάνεται. Αυτό που τα κάνει να ακούγονται "παράξενα" στα αυτιά μας είναι το ότι έχουν συνήθως μη διατονική αρμονία (δε βρίσκονται σταθερά εντός μιας κλίμακας όπως το 90% της μουσικής που έχουμε μάθει να ακούμε) και ότι οι εκτελέσεις είναι αυτοσχεδιαστικές, τουτέστιν εκτός από τα impro σόλο που κάνουν τα όργανα, πάρα πολύ συχνά, έχει "πειραχτεί" και η μελωδία και η αρμονία και ο ρυθμός.

 

Δηλαδή παίρνουμε ένα κομμάτι και το χρησιμοποιούμε ως πλατφόρμα και ενώ κρατάμε κάποια στοιχεία (ή και όχι) που το κάνουν αναγνωρίσιμο, του αλλάζουμε τον αδόξαστο σε αυτοσχεδιασμούς. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στην ιστορία της τζαζ, δε νομίζω να υπάρχει ένα live όπου κάποιο κομμάτι να παίχτηκε στη στουντιακή/δισκογραφική του μορφή.

 

Υπό αυτό το πρίσμα, προσωπικά θα σε παρότρυνα να πιάσεις ένα-δυο πολύ απλά αρμονικά τζαζ στάνταρτς, (π.χ. blue bossa) και αφού παίξεις στην κιθάρα τα 4-5 ακόρντα τους και καταλάβεις περίπου πώς ακούγεται το κομμάτι στη "γυμνή" του μορφή, να βάλεις να ακούσεις εκτελέσεις διαφόρων και να προσπαθήσεις να αναγνωρίσεις στοιχεία του "αρχικού" και ακόμα περισσότερο να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι του έκαναν και ακούγεται έτσι.

 

[Superfunk]

Ξεκινα παίζοντας κανονικά jazz standards από τα Real books.

Μετά από 2-3 χρόνια ξεκινάς και τα δικά σου.

Το απόγευμα θα προσπαθήσω να σου τα στείλω σε pdf

Επεξεργασμένο 1 Νοεμβρίου 2021 από Superfunk

[gkourmoul1]

Σας ευχαριστώ όλους για την συμμετοχή! Έχω προλάβει να κάνω ένα μάθημα μόνο, (εχω δουλέψει λίγο τη bebop) και αναμένω για το επόμενο.

 

2 ώρες πριν, Jazzjoker είπε

Βέβαια το κομμάτι απέχει (πλην του ωραίου θέματος) από το να έχει κάποια συνοχή, αρμονική, μελωδική ή να μην ακούγεται απλά ως τυχαίες νότες οι μία δίπλα στην άλλη.

 

Επειδή αναλογίστηκα την ασχετόσυνη μου, πριν ανοίξω το daw, προσπάθησα να κρατήσω απλή την αρμονία. Όλο το κομμάτι σολ ματζόρε είναι, με εξαίρεση το σημείο που πάω σε Φα και Μι. Και στο γρήγορο μέρος (προσπαθώ να) παίζω πάνω σε σολ ματζόρε, με αρκετές έξτρα περαστικές νότες. Δεν αλλάζω αρμονία.

 

2 ώρες πριν, Jazzjoker είπε

Εν ολίγοις, τα mainstream τζαζ κομμάτια έχουν κανονικότατη και σταθερή αρμονία και μελωδικό θέμα που επαναλαμβάνεται. Αυτό που τα κάνει να ακούγονται "παράξενα" στα αυτιά μας είναι το ότι έχουν συνήθως μη διατονική αρμονία (δε βρίσκονται σταθερά εντός μιας κλίμακας όπως το 90% της μουσικής που έχουμε μάθει να ακούμε) και ότι οι εκτελέσεις είναι αυτοσχεδιαστικές, τουτέστιν εκτός από τα impro σόλο που κάνουν τα όργανα, πάρα πολύ συχνά, έχει "πειραχτεί" και η μελωδία και η αρμονία και ο ρυθμός.

 

Δηλαδή παίρνουμε ένα κομμάτι και το χρησιμοποιούμε ως πλατφόρμα και ενώ κρατάμε κάποια στοιχεία (ή και όχι) που το κάνουν αναγνωρίσιμο, του αλλάζουμε τον αδόξαστο σε αυτοσχεδιασμούς. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στην ιστορία της τζαζ, δε νομίζω να υπάρχει ένα live όπου κάποιο κομμάτι να παίχτηκε στη στουντιακή/δισκογραφική του μορφή.

 

Το εξηγείς εξαιρετικά και με βοηθάς αρκετά στο να καταλάβω το γενικό concept

[dimsonic]

βρε συ. το δείγμα που μου έστειλες αρχικά ήταν πολύ καλύτερο.

Δεν ξέρω τι μεσολάβησε μέχρι το ...ταμείο.

Στα είπαν οι άλλοι στα είπα και εγώ ιδιαιτέρως.

 

Ακόμα είναι νωρίς για να ξεκινήσεις ολόκληρο τέτοιο πρότζεκτ.

Όταν δεν έχεις ακόμα βρεις τον "τζαζ" δρόμο σου στην κιθάρα, μην προσπαθείς να τον βρεις ταυτοχρόνως σε όλα τα όργανα ΚΑΙ στη σύνθεση.

Δεν ξέρω αν τα τύμπανα είναι κονσέρβα ή δικά σου, πάντως γενικά δεν πατάει....παραπατάει και συλλαβίζει και αυτό το κάνει ακόμα χειρότερο.

 

Προσπάθησε να μείνεις σ αυτό που ξέρεις και να του κοτσάρεις δυο τρεις αποκλίσεις προς τζαζ εδώ και εκεί. Σιγά σιγά θα έρθουν όλα. Σιγά σιγά όμως. Όχι αύριο, ούτε του χρόνου. Και πρέπει να ακούς 5-10 ώρες τζαζ καθημερινά, από όλα τα είδη...

Και τι σε έπιασε τώρα να παίξεις τζαζ? Επειδή λέει ο Φώτης ότι παίζω εγώ? Ούτε κατα διάνοια. Την κοινωνία κοροϊδεύουμε....

[Yannis Methenitis]

Περι jazz στα είπαν όλοι.

Θα σου πω όμως τι θα έκανε τη διαφορά στο κομμάτι σου.

Για να σταθεί ρυθμικά το σύνολο θα πρέπει όταν μετράς να τονίζεις το 2 και όχι το 1.

Αν χτυπάς παλαμάκια πχ χτύπα ακολουθώντας το ταμπούρο, όχι την μπότα όπως θα έκανες σε έναν ελληνικό ρυθμό. Τότε θα δεις πως θα αρχίσουν να σουινγκάρουν όλα ώστε να μην κουνιέσαι... άβολα και το μπάσο θα κάτσει σωστά στα ντραμς αν το παίξεις έτσι.

Στη soul, τη jazz και γενικά τη μαύρη μουσικη το 1 δεν υπάρχει.