Album vs Single: Με ποιο τρόπο επιλέγετε να παρουσιάζετε το υλικό σας και γιατί;

[blue]

επιλέγω ep, υποστηρίζω ότι πρέπει να υπάρχει και σε φυσική μορφή (έστω λίγες κόπιες για φίλους), και θα σκεφτόμουν και video.

 

σε αυτά έχω καταλήξει, γιατί έτσι αντιμετωπίζω και εγώ (πλέον) τη μουσική σαν ακροατής/καταναλωτής.

 

δλδ:

-αν δω/ακούσω κάτι που μου αρέσει (single) θα ψάξω να βρω τι άλλο κάνει ο δημιουργός. αν βρω λίγα και καλά (relevant) μάλλον θα επιστρεψω, αν πρήζει (ινφλουενσερ) μάλλον θα τον ξεχασω.

-αν πετύχω περιποιημένο cd/βιβλίο σε βιβλιοπωλείο/καφενείο είναι αρκετά πιθανό να το αγοράσω. Και έχω πετύχει καλά πράγματα, δεν το κάνω μόνο "για το σαπορτ".

[Κβαντική Διεμπλοκή]

Ο μόνος τρόπος να γίνει γνωστή η μουσική σου είναι τα live.Και έπειτα μπορείτε να βγάλετε κάποιο άλμπουμ.

YouTube και τέτοια είναι απλά για να υπάρχει κάπου η μουσική σου.

 

[ex-Πάνος Χελιδόνης]

Εγώ λέω να το βγάλετε το υλικό σας, με τον ιδεατό τρόπο που εσείς νομίζετε οτι πρέπει να βγεί, ΣΑΝ να ήταν όλα όπως πρέπει. Δε πιστεύω οτι οι μουσικοί οφείλουν να είναι και promoters & businessmen κι όλα αυτά. Διαθέστε το όπως θεωρείτε οτι πρέπει κι αφήστε να σας ανακαλύψουν όσοι θέλουν και όσοι ασχοληθούν απο μόνοι τους χωρίς παρακίνηση απο εσάς. Εγώ με αυτόν τον τρόπο ανακάλυψα πολλούς αγαπημένους καλλιτέχνες και μπάντες και με αυτόν τον τρόπο διαθέτω και τα δικά μου άλμπουμ. Αν κάτι αρέσει σε κάποιον, το attention span μεγαλώνει αφάνταστα και δεν νομίζω οτι πρέπει να σας ανησυχεί. Επίσης νομίζω οτι η δια στόματος αύξηση φήμης υπάρχει ακόμα και λειτουργεί όπως πάντα, ακόμα και στα διαδικτυακά μέσα. Όλα όσα γράφω βέβαια, ακυρώνονται σε περίπτωση που θέλετε να γίνετε πλούσιοι και πασίγνωστοι. Α, ναι.. (edit) και φυσικά είμαι πάντα υπέρ του άλμπουμ, ακόμα κι αν πρόκειται για εμπορική φάση.

Επεξεργασμένο 6 Οκτωβρίου 2021 από Πάνος Χελιδόνης

[Θανάσης Καλδής]

νομίζω ότι αυτά τα διλήμματα αφορούν καλλιτέχνες που έχουν καθιερωθεί και με κάποιο σχετικά μεγάλο following. τι σημασία έχει αν ένα album θα ακουστεί από 30, 100, 200 μοναδικούς ακροατές; το αποτέλεσμα είναι το  ίδιο από εμπορική / οικονομική σκοπιά, δλδ μηδαμινό. αυτό όμως που δεν είναι μηδενικής σημασίας είναι ότι ο καλλιτέχνης έχει σήμερα την δυνατότητα να εκφραστεί με ίδια μέσα και αυτοβούλως, να προσθέσει στο βιογραφικό του μια κυκλοφορία με προσωπικό υλικό που ίσως του κλείσει μια άλλη δουλειά ή συνεργασία στο μέλλον. θα έλεγα ότι είναι κρίμα να έχει μια μπάντα έτοιμο ένα album και να μην το κυκλοφορήσει για λόγους attention span κτλ.. αστεία πράγματα για εμένα. 

[kpeyos]

Για να μην παρεκτραπεί το νήμα κι επειδή κάποιος μπορεί να μην έχει διαβάσει το αρχικό post, το ζητούμενο είναι η καλύτερη προσέγγιση ενός δεδομένα μικρού ακροατηρίου που μπορεί να ενδιαφέρεται. Ούτε διασημότητες, ούτε λεφτά με ουρά. 

Θα παραθέσω εδώ και μία απάντηση που μου δόθηκε σε ένα άλλο forum στο οποίο έθεσα το ίδιο θέμα και μου φάνηκε εύστοχη: Εάν έτσι κι αλλιώς δεν προορίζεται το υλικό για να κάνει πολλές χιλιάδες views στο ΥΤ ή στο TikTok ή στο whatever, ένα album έχει το πλεονέκτημα ότι ακόμη και αν πουλήσεις 200 κομμάτια που λέει ο λόγος, βγαίνουν κάποια μικροέξοδα, συμβάλει στη βιωσιμότητα της φάσης. Πχ, με 5 ευρώ κέρδος το κομμάτι μαζεύεται ένα μικρό budget για κάποιο αξιοπρεπές βιντεάκι, με το οποίο μπορείς να προωθήσεις την όλη φάση κλπ. Ίσως από αυτή τη σκοπιά, έχει ακόμη ένα μικρό νόημα το album και μάλιστα και σε physical format για να μπορεί να προωθηθεί και σε live κλπ. Ίσως.
   

14 ώρες πριν, Πάνος Χελιδόνης είπε

Δε πιστεύω οτι οι μουσικοί οφείλουν να είναι και promoters & businessmen κι όλα αυτά.

 

Εγώ πάλι πιστεύω πώς ελλείψει παραγωγών, promoters κλπ, οι μουσικοί είναι αναγκασμένοι να έχουν και αυτόν τον ρόλο. Οι περισσότερες μεγάλες μπάντες έτσι κι αλλιώς, από τους Beatles μέχρι τους SOAD δεν νομίζω ότι θα είχαν φτάσει και πολύ μακριά αν δεν ειχαν από πίσω όλο αυτό το κομμάτι της βιομηχανίας. Πιθανότατα δε θα τους ήξερε ούτε η μανα τους εδώ που τα λέμε.

Επεξεργασμένο 7 Οκτωβρίου 2021 από kpeyos

[UnderGround]

Και εγώ είμαι στην ίδια μοίρα, και ψάχνομαι. Σε λίγο θα κυκλοφορήσω ένα concept album 20 τραγουδιών(διάρκειας 100 λεπτων) και 2 χρονων δουλειας. Προσπαθώ να το προωθήσω μόνος μέσω bandcamp και με ένα lyric movie στο youtube. Πολλά τα έξοδα και οι εργατοώρες. Έστω και ένας να το αγοράσει που δεν τον ξέρω, θα κάνω και την συνέχεια του. Ξέρω ότι θα το ακούσουν μόνο οι φίλοι και αυτοί δύσκολα.

Έχω κυκλοφορήσει 3 singles(στο youtube) μέχρι στιγμής για την προώθηση.

Είμαστε πια και μουσικοί και promoters, αναγκαστικά. Αλλά με τόση πολύ πληροφορία(εννοώ δίσκους που κυκλοφορούν) τα περισσότερα χάνονται...

Ετοιμάστε τον δίσκο, η το ep, κυκλοφορήστε κάποια singles πρώτα(στο youtube και σε κάποια άλλη πλατφόρμα) και προσπαθήστε να παίξετε όσα πιο πολλά live μπορείτε για την προώθηση(οταν το επιτρέψουν οι συνθήκες).

Θα θίξω και κάτι άλλο. Εγώ ανεβάζω τις δουλειές μου μόνο στο bandcamp. Μπορεί να τις ακούσει κάποιος και εαν θέλει να αγοράσει. Aπό τις άλλες streaming πλατφόρμες έχεις μηδαμινό κέρδος εάν είσαι μικρή μπάντα. Εννοείται ότι ανεβάζω και στο youtube.

Καλή επιτυχία και υγεία εύχομαι, σε όλα τα παιδιά!

Επεξεργασμένο 8 Οκτωβρίου 2021 από UnderGround

[dimsonic]

o κόσμος πάντα ήθελε κάποιον να του πει τι να ακούσει. Κάποτε υπήρχαν ραδιόφωνα και dj. Σήμερα υπάρχουν κανάλια στο διαδίκτυο. Όπως υπάρχουν εκατομύρια μουσικοί που παράγουν και "διαθέτουν" μουσική υπάρχουν χιλιάδες κανάλια που δυστυχώς δεν έχουν μεγάλη εμβέλεια. (δεν μιλάω για πληρωμένους κολοσσούς. Και οι μικροί που μας φαίνονται δηλ μικροί πληρωμένοι είναι αλλά τα μεγέθη είναι άλλα). Επίσης σε όλα αυτά τα μέσα η μουσική διατίθεται off line. Αυτό σημαίνει ότι ο ακροατής δεν είναι υποχρεωμένος να την ακούσει ώς το τέλος για να ακούσει το επόμενο κ.ο.κ. Μπορεί να ακούσει 15 δλ και πάει αλλού. Συνεπώς ζούμε όλη την κατάρα του διαδίκτυου μαζί με τα καλά του.

Ποιά είναι η κατάρα?

α. το loudness, δηλ όποιος είναι πιό δυνατός πατάει τον άλλον

β. η πρώτη εντύπωση, δηλ το αρχικό (ή και το τελευταίο που προμοτάρει το επόμενο) capture του κάθε βίντεο, με την γκριμάτσα

γ. ο παραπλανητικός ή κλικαδόρικος τίτλος που 9 στις 10 φορές δεν λέει τίποτα από αυτό που διαφημίζει

δ. η δυνατότητα να τα ακούσεις όλα (και ουσιαστικά τίποτα καθώς μπορείς να το σταματήσεις για να πας παρακάτω - πχ σε ένα βίντεο που σε προδιαθέτει από την αρχή ότι στο τέλος υπάρχει έκπληξη ή δώρο ή αναγγελία μπορείς να το προχωρήσεις και να μη δεις ό,τι προηγείται)

ε. η ποσότητα (παλιά έπαιρνες μια γεύση στο ράδιο και μετά πλήρωνες για να το αποκτήσεις. Σήμερα όλα είναι "δωρεάν"

στ. η ποιότητα του streaming. Παλιά είχες μια μέτρια ποιότητα στα ΑΜ, και πολύ καλύτερα στα FM και ηχογραφούσες το πολύ σε μια κασέτα μαζί με τα λόγια του εκφωνητή. Αρα έπρεπε να πληρώσεις για να αγοράσεις ένα βινύλιο. Από τη στιγμή που όλα έγιναν ψηφιακά και κοπιάρονται, παρά τους αλγορίθμους κλειδώματος σήμερα με ένα κατεβαστήρι έχεις ό,τι θες και με τα mp3 δεν είσαι πολύ μακρυά από το 16/44

ζ. Η real time επαφή και επικοινωνία με τον παραγωγό παρουσιαστή. Σε μιά ζωντανή εκπομπή ραδιοφώνου (πάλι γι αυτό μιλάμε) μπορούσες να τηλεφωνήσεις πχ και να διαμορφώσεις και συ το πρόγραμμα και να το ζήσεις. Σήμερα μπορεί να βάλεις ένα σχόλιο και να σου απαντηθεί μετά από 2 μέρες ή 2 χρόνια ή ακόμα και σε Live podcasts όπου τρέχουν τα σχόλια στην οθόνη, πάλι υπάρχει ένας ωκεανός από σχόλια που περνάνε μπροστά σου σαν τραίνο.

 

Γενικά αυτή η υπερ-προσφορά, δηλαδή στα "δίνω" όλα είναι το πιό δύσκολο για τον ακροατή αλλά και για τον παραγωγό.

Εχοντας σήμερα στη δυνατότητά μου όλη τη μουσική του κόσμου και πληρώνοντας συνδρομές στο spotify και στο tidal τελικά σπάνια ακούω από αυτά (μόνο ψάχνω αν χρειαστεί κάτι άγνωστο) και προτιμώ να ακούσω τι θα μου προτείνει ένας φίλος, ένας φίλος από το νοιζ, ή κάποιος που ξέρω ότι η γνώμη μου μετράει. Ψάχνοντας επίσης κάποιους που με ακολουθούν στο soundcloud (θεωρώντας ότι υπάρχει κάτι κοινό) βρίσκω ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά.....θα το ακούσω μια φορά και....τέλος.

 

Ασχολήθηκα με την υπόθεση ("ασχολήθηκα") για κάποια χρόνια, με δοκιμαστικά βίντεο, με youtube, soundcloud, facebook, και είδα τι ζόρι είναι. Βασικά περισσότερο για να αποκρυπτογραφήσω τα μυστικά τους. Όχι για να κερδίσω "ακροαματικότητα". Από το 1975 που άρχισα να παίζω μουσική για άλλους κυρίως έπαιζα πρώτα για μένα. Ετσι είχα κοινό μετρημένο. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα και δεν με ενδιαφέρει.

 

Συνεπώς όταν κυκλοφορήσω στις πλατφόρμες (ή θα χρηματοδοτήσω μόνος μου την έκδοση κάποιων cd ή και...βινυλίων) θα γίνει μόνο για λόγους legacy, δηλαδή να καταγραφούν κάπου σε συμβατική μορφή και όχι άυλα σε ένα σύννεφο για τις επόμενες γενιές, όσο και να ακούγεται αυτό ρομαντικό και ουτοπικό.

 

Γι αυτό το λόγο δεν με απασχολεί καθόλου το σε τί μορφή θα κυκλοφορήσω, όταν, και εάν, αυτό γίνει.

 

[trlschrns]

το album οπως και το single προωθηση θελουν. Πρεπει ο καθενας να σκεφτει τι αντιπροσωπευει και τι εικονα θελει να βγαλει προς τα εξω και φυσικα ολα ειναι συναρτηση χρονου και προυπολογισμου