Πέθανε ο Μίκης Θεοδωράκης στα 96

[Yannis Methenitis]

 

Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο. Η καταγωγή του πατέρα του, Γιώργη Θεοδωράκη, Μπιζανομάχου, ήταν από τον Γαλατά Χανίων και της μητέρας του, Ασπασίας Πουλάκη, από τον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας. Οι γονείς του συναντήθηκαν στη Μικρά Ασία, λίγο πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

 

 

Τα παιδικά του χρόνια ο Μίκης Θεοδωράκης τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας, όπως τη Μυτιλήνη, τα Γιάννενα, το Αργοστόλι, τον Πύργο Ηλείας, την Πάτρα, και κυρίως στην Τρίπολη Αρκαδίας, λόγω των συχνών μεταθέσεων του δημοσίου υπαλλήλου πατέρα του. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του «Κασσιανή» και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στον ΕΛΑΣ και εκτελεί χρέη διαφωτιστή στον Πέμπτο Τομέα της ΕΠΟΝ, ενώ αγωνίζεται και σαν διμοιρίτης της Μεταξωτής διμοιρίας του 1ου τάγματος της Νέας Σμύρνης κατά τα Δεκεμβριανά. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Το 1950 αποφοιτά από το Ωδείο με δίπλωμα στην αρμονία.

 

Το 1954 μεταναστεύει με κρατική υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και σπουδάζει με τον Ολιβιέ Μεσιάν, για σύντομο χρονικό διάστημα, μουσική ανάλυση, καθώς επίσης και διεύθυνση ορχήστρας με τον Εζέν Μπιγκό.

Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Λουντμίλα Τσέρινα, το Κόβεντ Γκάρντεν, το Μπαλέτο της Στουτγκάρδης και επίσης για τον κινηματογράφο. Το 1957 του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της Μόσχας από τον Σοστακόβιτς για το έργο του Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα. Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου.

 

Ως πολιτικός υπήρξε υπουργός και τέσσερις φορές εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού Κοινοβουλίου με το ΚΚΕ και τη ΝΔ, ενώ παράλληλα ήταν ακτιβιστής τιμημένος με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν το 1983.

 

Είχε ασχοληθεί με όλα τα είδη της μουσικής, ενώ είχε συνθέσει τον ίσως πιο αναγνωρίσιμο ελληνικό ρυθμό διεθνώς, το συρτάκι «Ζορμπάς» (1964), βασισμένο σε παραδοσιακή κρητική μουσική. Επίσης έχει ασχοληθεί με την κλασική μουσική γράφοντας συμφωνίες, ορατόρια, μπαλέτα, όπερες και μουσική δωματίου. «Αν δεν είχα βιώσει αυτά που βίωσα, δεν θα είχα γράψει αυτή τη μουσική. Η μουσική για εμένα ποτέ δεν υπήρξε αυτοσκοπός, είναι κάτι το βιωματικό», έλεγε.

Πηγή: iefimerida.gr 

[dimsonic]

μετά το 1994 τέλος εποχής #2

 

[Alex Raptakis]

Άφησε τεράστιο έργο πίσω του, και θα τον θυμούνται εκατομμύρια, οπότε δε θα πεθάνει ποτέ.

[Giorgos rockstep]

Αθανατος

[Haris]

Από τους σημαντικότερους συνθέτες του 20ου αιώνα.
Έφυγε απόλυτα διαυγής και πλήρης ημερών, έχοντας αφήσει τεράστιο έργο.
Δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερο τρόπο να ζεις και να πεθαίνεις.

Επεξεργασμένο 2 Σεπτεμβρίου 2021 από Haris

[Αετός]

Συμφωνούσες-διαφωνούσες μαζί του για κάποια,τί σημασία έχει...

Σημασία έχει το έργο,που ήταν (όχι πάντα) σπουδαίο.

Παραθέτω κάτι, που έχει πει ο Χατζιδάκις: «Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένας ποταμός σπανίων μελωδιών που έχει βαθιές τις ρίζες του στον αραβικό χώρο κι όχι μόνο στην Κρήτη. Από την Κρήτη πήρε την επική μεγαλοστομία και λεβεντιά που σφραγίζει τους ρυθμούς του. Απ’ τα νησιά του Αιγαίου τη χάρη του και τη λεπτεπίλεπτη δεξιοτεχνία του. Κι από τη βόρεια Ελλάδα τους βαθείς αναστεναγμούς της μουσικής του. Οσοι θέλησαν να τον μιμηθούν το μόνο που κατάφεραν ήταν να φτιάξουν μια μονότονη μπροσούρα που προκαλούσε αθεράπευτη πλήξη και ανία στον ακροατή. Η επανάσταση χωρίς ταλέντο είναι για να κοιμάσαι ασφαλώς κι όχι για να λιθοβολείς".

 

Η νύχτα έφτασε,τα παράθυρα κλείσαν...

Η νύχτα έπεσε,οι δρόμοι χαθήκαν...

 

 

 

 

[Jet72]

Στο μυαλό μου πάντα υπήρχε μία αντιστοιχία:

Αν ο Χατζηδάκις ήταν ο Μότσαρτ της νεότερης ελληνικής μουσικής τότε ο Θοδωράκης ήταν ο Μπετόβεν.

 

Μεγάλοι, διαφορετικοί και συμπληρωματικοί μαζί. Προσωπικά θα τον θυμάμαι για ό,τι μας δίδαξε: πρώτα από όλα είμαστε Έλληνες και αυτός είναι ο ισχυρότερος συνδετικός κρίκος, πιο ισχυρός από οτιδήποτε θα προσπαθεί να μας διχάζει.

 

 

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σκεπάσει μία τόσο δυνατή προσωπικότητα. Είθε να φτάσουμε τα χρόνια του διατηρώντας τη διαύγειά του.

[nasokosm]

Σαν νέος δε με άγγιζε καθόλου, μεγαλώνοντας η μουσική του έγινε κάτι σαν παράδοση γύρω μας

τα βιώματα που είχαν οι πατεράδες μας και οι παππούδες για κάποιους τελείως διαφορετικά από τα δικά μας γι αυτό και έμειναν ανεξίτηλα  σε αυτά τα τραγούδια

ειναι ο ογκόλιθος της μουσικής μας

θα παραμείνει αθάνατος

 

απο τα τραγούδια του θα ξεχωρίσω αυτά που τραγούδησε ο Μπιθικώτσης

[argytar]

RIP

 

Τρισμέγιστος τιτάνας. Χτες το βράδυ για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω άκουσα το 'βρέχει στη φτωχογειτονιά' από Μπιθικώτση , Μητροπάνο και Νταλάρα. Στον Νταλάρα, χωρίς να υπονοώ κάτι, μετά από μια δύσκολη μέρα με πήρε ο ύπνος και ξύπνησα με αυτή την είδηση. Weird.

 

Σεβασμός και πραγματικά αθάνατος μέσα από το έργο του. Επάξια.

[npap]