Στροφές καριέρας, ψυχολογία, χρόνος, μοναξιά και απόγνωση

[Alex Raptakis]

Νομίζω τα λόγια μου έχουν παρεξηγηθεί αρκετά, μάλλον λόγω του γραπτού κειμένου μιας και είναι αδύνατο να δείξεις τη σωστή έμφαση σε κάτι τόσο μεγάλο. Σε καμία περίπτωση δεν απορρίπτω τις απόψεις σας, και σίγουρα όλα αυτά που λέτε τα ασπάζομαι και τα αποθηκεύω.

Αλλά.

 

Δεν είμαι δυστυχησμένος ρε παιδιά... Δεν είναι τόσο δα δραματικά τα πράγματα. Στην πραγματικότητα εδώ και δύο χρόνια ζω την καλύτερη* περίοδο της ζωής μου (*συγκριτικά πάντα). Δε περιμένω να γίνω μέγας και τρανός για να είμαι ευτυχυσμένος, ούτε θέλω να βγαίνω κάθε μέρα, να γυρνάω και να καλοπαιρνάω, ούτε καν. Δεν έθεσα ποτέ κάτι τέτοιο και δε βρίσκω καμία προσωπική ευχαρίστηση σε όλα αυτά. Απλά δε μου αρέσει η δουλειά που κάνω (όπως πάρα πολλοί άλλοι), και ψάχνω τρόπους να κάνω κάτι γι αυτό. Δε θέλω ούτε παραπάνω χρήματα να παίρνω, ούτε να πετύχω κάποιο επίτευγμα, ούτε να είμαι ο καλύτερος, ούτε κάτι παρόμοιο. Δεν έθεσα κάτι τέτοιο. Αλλά ομολογώ ότι έχετε πει πολύ όμορφα πράγματα επί του θέματος.

 

Πολύ απλά, 1ον, έχω βαρεθεί το να μην είμαι μέτριος σε ότι κάνω και λίγο με απογοητεύει, προφανώς γιατί έχω ξεκινήσει πολλά και ποτέ δεν επένδυσα αρκετό χρόνο σε ένα. Και επειδή τώρα έχω την απόλυτη ελευθερία να το κάνω, ψάχνω να δω τι και πώς. Θέλω να μάθω όλα τα όργανα, θέλω να συνεχίσω τη σύνθεση και - γιατί όχι - να την κυνηγήσω επαγγελματικά, θέλω να μπω σε μπάντα αλλά δε ξέρω τι θα κάνω σε αυτή, κτλ.

 

Και 2ον, επειδή είμαι εσωστρεφής χαρακτήρας που του αρέσει το μέσα περισσότερο από το έξω (για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν έχω αναλύσει), έχω μικρό κοινονικό κύκλο και η μοναξιά μου πέφτει δύσκολη μετά από τόσα χρόνια. Έχω φίλους, βγαίνω έξω, περνάω πολύ καλά, ψυχοθεραπεύομαι, απλά και εδώ ψάχνω το ένα βήμα παραπάνω.

 

Και αυτό το ένα βήμα για μένα αγνοεί το ότι ο μέσος άνθρωπος δε καταφαίρνει και πολλά. Δε βαδίζω με τη λογική του μέσου, γι αυτό και δε μου αρέσει η μετριότητα. Κυνηγάω το να μην είμαι μέσα στο 99,99%, άσχετα αν εν τέλει γίνει ή όχι. Μου αρκεί και το 0,1% και το 1%, και το 10% που λέει ο λόγος.

[ex-Πάνος Χελιδόνης]

Μια χαρά σε βρίσκω.

Μόνο πρόσεχε αυτό με τα ποσοστά και τη μετριότητα γιατί καραδοκεί ο ελιτισμός κι αν σε πιάσει δε σ'αφήνει εύκολα..

(την έχω πατήσει κι εγώ στο παρελθόν, γιαυτό το λέω)

[Wild_Rose]

23 ώρες πριν, Alex Raptakis είπε

Έχω φίλους, βγαίνω έξω, περνάω πολύ καλά, ψυχοθεραπεύομαι, απλά και εδώ ψάχνω το ένα βήμα παραπάνω.

 

Και αυτό το ένα βήμα για μένα αγνοεί το ότι ο μέσος άνθρωπος δε καταφαίρνει και πολλά. Δε βαδίζω με τη λογική του μέσου, γι αυτό και δε μου αρέσει η μετριότητα

 

μας έχεις μπερδέψει, καταρχάς ο τίτλος του θέματος που άνοιξες αναφέρει "ψυχολογία, χρόνος, μοναξιά και απόγνωση". Τεσπα.

 

Μάλλον απλά θες αυτό το βήμα παραπάνω και έχεις μπερδευτεί με το πως να το πετύχεις.

 

Για να ξεχωρίσεις λοιπόν, απαιτεί να γίνεις τελειομανής και να αφιερώνεις σχεδόν όλο σου το χρόνο (με 1-2 ώρες διάλλειμα για χαλάρωση/socializing φυσικά) πάνω σε αυτό που σε ενδιαφέρει.

 

Με τα μουσικά όργανα, μάθε ένα αρκετά καλά και μετά πήγαινε σε άλλα. Κάνε focus σε 1 μόνο πράγμα και κάντο καλά. Κάνε λίστα με τα βήματα που χρειάζονται για να επιτύχεις το στόχο σου, ώστε να μην είσαι στα χαμένα. Θέλει επιμονή και πείσμα για να ξεχωρίσεις. Μην απογοητεύεσαι αν δεν το πετύχεις στο χρονικό διάστημα που θα ήθελες.

 

Απλά στο μεταξύ, φρόντισε να μη χάσεις αυτά που έχεις, πχ μην αρχίσεις να ρίχνεις άκυρα σε φίλους..

[Alex Raptakis]

1 ώρα πριν, Wild_Rose είπε

μας έχεις μπερδέψει, καταρχάς ο τίτλος του θέματος που άνοιξες αναφέρει "ψυχολογία, χρόνος, μοναξιά και απόγνωση". Τεσπα.
[...]

Απλά στο μεταξύ, φρόντισε να μη χάσεις αυτά που έχεις, πχ μην αρχίσεις να ρίχνεις άκυρα σε φίλους..

Έχεις δίκιο, ακούγεται φάση για χαπάκωμα, γι αυτό προσπάθησα αργότερα να πω ότι οκ δεν είναι ΤΟΣΟ τραγικά όλα. Οι περισσότερες σκέψεις έγιναν μέσα στην καραντίνα που όντως η φάση ήταν πολύ κακή.

 

Είναι που μου μπαίνει η ιδέα που είπες αλλά σε απόλυτη μορφή - προκειμένου να ξεχωρίσω πρέπει να θυσιάσω ακόμα και αυτή τη μικρή κοινωνική ζωή που έχω. Εκεί μάλλον πρέπει να βρω τη δύναμη και την πειθαρχεία να τα ισορροπίσω όλα χωρίς να επαναλλάβω τα λάθη του παρελθόντος.

 

20 ώρες πριν, Πάνος Χελιδόνης είπε

Μια χαρά σε βρίσκω.

Μόνο πρόσεχε αυτό με τα ποσοστά και τη μετριότητα γιατί καραδοκεί ο ελιτισμός κι αν σε πιάσει δε σ'αφήνει εύκολα..

(την έχω πατήσει κι εγώ στο παρελθόν, γιαυτό το λέω)

 

Υπερβολικά δύσκολο να αναγνωρίσεις ότι πάει να σε καταβάλλει ο ελιτισμός, και μπράβο που το λες. Θέλει κότσια να αφήσεις τον εγωισμό σου πίσω. Εγώ με τα μυαλά που κουβαλάω είμαι στην άλλη άκρη βέβαια, νομίζω ότι είμαι τρόμπας και δεν αξίζω τίποτα, όσο καλά λόγια και αν μου λένε. Είναι κάτι που πρέπει να μάθω να διαχειρίζομαι, και από τις δύο πλευρές.

Επεξεργασμένο 7 Σεπτεμβρίου 2021 από Alex Raptakis

[Wild_Rose]

just do it λοιπόν.

Εφόσον είσαι διατεθιμένος να θυσιάσεις όλα αυτά, τότε θα αξίζει τον κόπο και θα είσαι ευχαριστημένος με αυτά που θα καταφέρεις.

 

[Επισκέπτης]

Στις 4/9/2021 στις 12:13 ΜΜ, Alex Raptakis είπε

 

Ωραία τα λόγια, αλλά είναι σαν να λες σε κάποιον με παθολογικό άγχος - μην αγχώνεσαι. Επίσης, είναι δύσκολο, αλλά ξαναλέω ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν έχουμε τις ίδιες προτεραιότητες, και δε λειτουργούν όλα με τον ίδιο τρόπο.

 

Όχι δηλαδή ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνω καριέρα στη μουσική (ή οπουδήποτε αλλού) για να είμαι ευτυχισμένος, ούτε καν, δε είπα ποτέ αυτό. Απλά αυτή τη στιγμή είναι το μόνο πράγμα που θέλω - και το μόνο που περνάει άμεσα από το χέρι μου. Χρόνο για μένα έχω, απλά ψάχνω το πώς να τον αξιοποιήσω προκειμένου να βελτιώσω όσα περνάνε από το χέρι μου. Αυτός ήταν και ο σκοπός του νήματος δηλαδή...
 

 

Νομίζω πάντως πως τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα συνήθως σε διαλέγουν και δεν τα διαλέγεις. Δηλαδή ή βρίσκεσαι ξαφνικά νέος με ταλέντο να βιοπορίζεσαι από αυτά και παίρνεις αυτό το δρόμο, ή όντας μεγαλύτερος κοιτάς να εξασφαλίσεις το βιοπορισμό με πιο "κανονικά" επαγγέλματα με αποτέλεσμα να χάνεις χρόνο από το καλλιτεχνικό κομμάτι.

 

Χωρίς να θέλω να σου "κόψω τα φτερά", οφείλω να σου αναφέρω και αυτή την άποψη.

 

Εάν έχεις οικονομικό background που να μπορεί να σε υποστηρίζει for life, εννοείται κυνήγα το. Εάν όχι, -το τονίζω, προσωπική μου άποψη-, βρες μία κανονική δουλειά με προοπτική (δηλ να μην είναι κάτι που θα σου δίνει 800-1000 ευρώ το μήνα για μια ζωή) και κάντο παράλληλα στον εναπομείναντα χρόνο σου και όπου σε βγάλει.

[Kanimothrios]

Στις 3/9/2021 στις 6:45 ΜΜ, JimmyPap είπε

 

Φίλε μου, χωρίς να είμαι ειδικός θα σου πω μερικές σκόρπιες σκέψεις:

 

Η μεγαλύτερη επιτυχία είναι η ευτυχία.

 

Χρειάζεσαι οπωσδήποτε φίλους και άσκηση. Όχι πολύ, ας πούμε 5-6 ώρες την εβδομάδα από το καθένα.

 

Αυτά είναι που μας κρατάνε σε ισορροπία. Έχει αλλάξει ο τρόπος ζωής και η σπιτική διασκέδαση έχει γίνει τόσο καλή που μας δίνει την ψευδαίσθηση πως το έξω δε χρειάζεται και πολύ. Είναι όμως απαραίτητο.

 

Πιθανώς βιώνεις την "ελληνική κατάθλιψη" όπως τη λέω εγώ. Στη μεγαλούπολη ζεις μόνο για να τρέχεις ασταμάτητα πανικόβλητος και για να πληρώνεις μαμησιάτικα να συντηρείς το κράτος. Αν μπορείς φύγε για εξωτερικό ή γύρνα στην επαρχία. Ειδικά όταν κάνεις οικογένεια τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα εδώ. Ήδη τα νοίκια και η ΔΕΗ έχουν εκτοξευτεί, και που'σαι ακόμα.

 

Χέσε τους στόχους ως επιτεύγματα. 99,99% των ανθρώπων δεν πετυχαίνουν κανένα "σπουδαίο" επίτευγμα. Η ζωή είναι μικρή και φευγει γρήγορα. Είσαι 30 και νέος, πολύ σύντομα θα είσαι 50 και "όχι τόσο νέος". Βάλε στόχο μόνο την ψυχική σου ισορροπία και ευτυχία, όλα τα άλλα είναι μπούρδες. Να ξυπνάς το πρωί με όρεξη, και να κοιμάσαι εύκολα το βράδυ. Βρες χρόνο για σένα, έστω λίγο.

 

Είσαι νέος και έχεις μόνο την ευθύνη του εαυτού σου. Αυτό είναι τεράστιο πλεονέκτημα. Όλος ο κόσμος είναι στα πόδια σου.

 

 

Πολύ δυνατό post, όντως "η μεγαλύτερη επιτυχία είναι η ευτυχία".

 

Ξέρω ότι στην Ελλάδα οι συνθήκες εργασίας για τους περισσότερους είναι δύσκολες,

εγώ θα πω ζώντας στο εξωτερικό,ότι εκτιμάται απεριόριστα ο ελεύθερος χρόνος και όλοι πλέον προσπαθούν να εργάζονται λιγότερο παραμένοντας σε υψηλό επίπεδο αποδοχών.

 

Εγώ την ίδια ημέρα που μονιμοποιήθηκα,κατέθεσα και αίτηση να εργάζομαι λιγότερο,

μόνο από Δευτέρα έως Πέμπτη.

Δε θα περιμένω να γίνω 67(αν γίνω) για να πάρω σύνταξη και να κάνω τον πουρέιτζερ,

ούτε θα ξεσκιστώ τώρα στη δουλειά ώστε να προσπαθήσω να αγοράσω ακίνητο σε μια αγορά που πληρώνω νοίκι 28ευρώ/τ.μ.

 

Και σαν άτομο που τις μουσικές μου σπουδές τις έκανα επάγγελμα,όντας δάσκαλος Μουσικής σε σχολείο και κιθάρας σε Ωδείο,θα σου πω ότι δεν είναι πάντα ρομαντικά τα πράγματα.

Παλεύουμε απλά να αποσπάσουμε τη συγκέντρωση μιας γενιάς όπου πανευρωπαϊκά ακούει trap και λοιπά σκουπίδια,μια γενιά που την εγκλωβίσαμε στο τσιμέντο δίνοντάς της απλά ένα κινητό στο χέρι.

Συν τους γονείς,που εκπροσωπούν μία γενιά που δεν μπορεί να κάνει καλά,ούτε τα 10χρονα παιδιά τους.

 

Επίσης αυτό με τους στόχους και τις "καριέρες" είναι η κατάρα των δυτικών κοινωνιών..

Έχουν φάει και τη συγκεκριμένη παπάτζα οι γυναίκες,θυσιάζουν full time τα καλύτερά τους χρόνια στο βωμό μιας δήθεν επαγγελματικής ανέλιξης και καταλήγουν στα 35+ πανικόβλητες να πληρώνουν γιατρούς μπας και μείνουν έγκυες.

 

Αν δεν είσαι ο ΤΟΠ μουσικός,συνθέτης,επιστήμονας,κ.λ.π. όλα αυτά περί καριέρας είναι μία ΠΑΠΑΤΖΑ και μισή,που φυτεύτηκε στο μυαλό του σύγχρονου ανθρώπου,κάνοντάς τον τελικά δυστυχισμένο..

[Κβαντική Διεμπλοκή]

Εν δεν έχεις κάνει εμβόλιο σε λίγο καιρό θα μπορείς να πουλάς σπέρμα σε εξωφρενική τιμή.Εγω αυτό περιμένω για να γίνω πλούσιος!!!