Στροφές καριέρας, ψυχολογία, χρόνος, μοναξιά και απόγνωση

[Yannis Methenitis]

Εχω κάνει πολλά ταξίδια. Δουλειά κι αναψυχή.

Αν έχω να θυμάμαι ένα, ήταν την πρώτη φορά που τόλμησα να κατέβω στον Πειραιά χωρίς παρέα με τη μοτοσυκλέτα και μπήκα στο πρώτο καράβι που πήγαινε Κυκλάδες.

Κατέβηκα στο πρώτο νησί που δεν ήξερα.

Έμεινα μόνος την πρώτη μέρα.

Την τρίτη μέρα επέστρεψα Αθήνα για να παω στο ραντεβού που είχα απο πριν στην Ομόνοια με μοτοπαρέα για ταξίδι, για να τους πω πως δεν θα πάω... γιατι είχα ανακαλύψει ένα άλλο κόσμο στο νησί που σίγουρα με παρέα αποκλείεται να συνέβαινε. Πολύ πριν τα κινητά εποχή.

Κι επέστρεψα για άλλες δυο βδομάδες.

Ισχύει αυτό που λέει ο ντοτόρε, να τα'χεις καλά με τον εαυτό σου και να προσθέσω, πως έχεις δείξει πως περνάς καλά με τον εαυτό σου στο σπίτι που άλλοι φρικάρουν και μόνο στην ιδέα. Έχεις κερδίσει τον μισό αγώνα.

[cos_dr]

4 ώρες πριν, Alex Raptakis είπε

Είναι δύσκολο, πολύ. Προσωπικά υπάρχουν μέρες που ξέρω τι αξίζω και νιώθω μεγάλη υπερηφάνια, αλλά υπάρχουν και οι άλλες μέρες που, ξέρεις, σκέφτεσαι αυτά τα "είσαι ένας τρόμπας και μισός".  Γενικά καλά τα πάω όμως :P

 

 Αγάπα τον τον εαυτό σου και με τα ελαττώματά του.

 

Είναι δύσκολο πολύ...................

 

 Μου θυμίζεις έναν στίχο που είχα γράψει κάποτε............

 

 Ότι αξίζει, πονάει κι είναι δύσκολο........................

 χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

 

 

[SibLt]

4 ώρες πριν, yameth είπε

Έμεινα μόνος την πρώτη μέρα.

Την τρίτη μέρα επέστρεψα Αθήνα … , για να τους πω πως δεν θα πάω... γιατι είχα ανακαλύψει ένα άλλο κόσμο στο νησί 

[Wild_Rose]

Στις 2/9/2021 στις 11:45 ΠΜ, Alex Raptakis είπε

Στις 2/9/2021 στις 9:22 ΠΜ, Wild_Rose είπε

αυτό που δεν πρόσεξες είναι ότι είπα να ξεκινήσεις κάτι για κοινωνικοποίηση, όχι απαραίτητα επειδή σου αρέσει.

Το κατάλαβα αυτό που έγραψες, απλά εδώ παίζουν 2 προβλήματα. Το 1ο είναι ο χρόνος το οποίο το έθεσα στο κεντρικό κείμενο. Δε με πολυπαίρνει χρονικά να δουλεύω + να εξελίσομαι για να αλλάξω καριέρα + να κάνω έξτρα πράγματα (εδώ έρχεται η υπέρβαση που αναφέρθηκε πριν). Για να γίνει αυτή η υπέρβαση θα πρέπει να είναι κάτι που το απολαμβάνω, ειδάλλως θα είμαι μια μαυρίλα όπου και αν πάω - το χω δοκιμάσει, έχει γίνει, δε τα βγάω από το μυαλό μου. Γι'αυτό και πιστεύω ότι μια μπάντα θα μπορούσε να μου δώσει και το κοινωνικό κομμάτι, και το δημιουργικό. Θα πρέπει να το ψάξω καλύτερα και πιο σοβαρά...

 

μισό λεπτό, δηλ θεωρείς ότι αν πηγαίνεις κάπου για 1 ώρα κανα δυο φορές την εβδομάδα, όπου θα μπορείς να πεις 2 κουβέντες και να γνωρίσεις και κόσμο, δεν σε παίρνει από άποψη χρόνου σε καμία περίπτωση?

 

καταλαβαίνω τους προβληματισμούς σου, αλλά φίλε μου, μου φαίνεται ότι είσαι αυτό που λεμε πολύ απόλυτος σε αυτά που θες και κλειστός σε νέες εμπειρίες. Επειδή και εγώ πέρασα από παρόμοια φάση, κολλούσα πολύ στο να κάνω κάτι "out of the box" - μέγα σφάλμα. Με 1-2 κινήσεις που έκανα εν τέλη, μού βγήκε σε καλό.

 

Γνωρίζω άτομα που είναι έτσι και πέρα από τη δουλειά, δυσκολεύονται πολύ να κάνουν σχέση για αυτό το λόγο. Και εντάξει, στο θέμα σχέση πάω πάσο, γιατί θες να είσαι με ένα άνθρωπο και να περνάς ευχάριστα, αλλά για την περαιτέρω κοινωνικοποίηση, μην κλείνεις πόρτες.

 

Αν βλέπεις ότι είσαι μέσα στη μαυρίλα όπως λες, τότε θα πρέπει να δεις τι είναι αυτό που σε κάνει να είσαι χαρούμενος και να προσαρμόσεις ανάλογα τη ζωή σου και να κάνεις διάφορες αλλαγές. Και όλα τα αγαθά του κόσμου να έχει κάποιος, αν μέσα του δεν γεμίζει γιατί θέλει κάτι πολύ μοναδικό, δυστυχισμένος θα είναι.

 

Και όπως είπαν και οι παραπάνω, υγεία να έχουμε, καλή διάθεση και όλο και κάτι θα γίνει και για εμάς. Απλά μην κλείνεσαι στον εαυτό σου και εγκλωβίζεσαι μόνος σου σε καταστάσεις ("δεν είναι δημιουργικό αρκετά", "πρέπει να δουλεύω 23 ώρες τη μέρα")

[Alex Raptakis]

21 λεπτά πριν, Wild_Rose είπε

θεωρείς ότι αν πηγαίνεις κάπου για 1 ώρα κανα δυο φορές την εβδομάδα, όπου θα μπορείς να πεις 2 κουβέντες και να γνωρίσεις και κόσμο, δεν σε παίρνει από άποψη χρόνου σε καμία περίπτωση?

για την περαιτέρω κοινωνικοποίηση, μην κλείνεις πόρτες.

μου φαίνεται ότι είσαι αυτό που λεμε πολύ απόλυτος σε αυτά που θες και κλειστός σε νέες εμπειρίες.

 

Πριν λίγες βδομάδες, για 2 μήνες σερί δε με έπαιρνε χρονικά, όχι. Σε ένα πιο "κανονικό" πλαίσιο ο χρόνος με παίρνει, πάντα μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο, ειδικά αν είναι για το καλό μας. Απλά κάθε φορά που κάνω κάτι τέτοιο, σκέφτομαι σε φάση "θα μπορούσα να ήμουν σπίτι να γράφω μουσική". Άσε που αν βγω "για να ανοίξω πόρτες" (και μόνο) θα το δω σαν έμμεση εκμετάλλευση από μέρους μου... Μη ρωτάς γιατί, τέτοιος είμαι.

 

Γενικά όμως δεν είναι οι 1-2 ώρες τη βδομάδα, είναι το τι θα κάνω εκείνη την ώρα. Δεν έχω βρει κάτι που να είναι έστω "οκ" για να το κάνω. Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις. Βέβαια βαριέμαι πολύ εύκολα και σίγουρα όσο περνάει η ώρα η ψυχολογία μου πέφτει δραματικά, γιατί υποσυνείδητα βλέπω ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Πάλι μη ρωτάς γιατί... Σίγουρα δε μπορώ να πατήσω ένα κουμπί και να αλλάξει. Απλά συμβαίνει. Κανείς δε θέλει να μη περνάει καλά.

Είμαι απόλυτος, αρκετά, γιατί έχω περάσει από πολλά και πλέον ξέρω πολύ καλά τι ψάχνω. Αυτό δε σημαίνει ότι είμαι και κλειστός, αυτά τα δύο δεν σχετίζονται άμεσα. Πιο πίσω έγραψα μάλιστα ότι πιέζω τον εαυτό μου να μη λέω όχι. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι θα κάνω ότι μου πουν ή ότι μου κατέβει στο κεφάλι.

[Wild_Rose]

 

 

12 λεπτά πριν, Alex Raptakis είπε

Μη ρωτάς γιατί, τέτοιος είμαι.

 

μα αυτό λέω. Ξεκινάς όλους τους προβληματισμούς σου, δηλώνοντας "έτσι είμαι και δεν αλλάζω". Αν θες αλλαγές στη ζωή σου, εσύ πρέπει να αλλάξεις. Και δεν είπαμε να κάνεις κάτι εντελώς έξω από τα νερά σου (αν και το καλύτερο αυτό θα ήταν).

 

μερικές ιδέες είναι, χορός, τέννις, padel, ποδόσφαιρο 5χ5, κάτι με δημιουργία χειροποίητων κοσμημάτων, ζωγραφική (back to the roots)

 

[Alex Raptakis]

25 λεπτά πριν, Wild_Rose είπε

 Ξεκινάς όλους τους προβληματισμούς σου, δηλώνοντας "έτσι είμαι και δεν αλλάζω".

Αν και ακούγεται έτσι, δεν είπα ποτέ αυτό. Και αυτό που λέω δε το λέω από εγωιστική άποψη, αλλά από αυτογνωστική. Έτσι "έτυχε" να είμαι, και έχω προσπαθήσει να το αλλάξω αλλά δε γίνεται, μόνο χειρότερα τα έκανε τα πράγματα. Πες το τύχη, πες το γονίδιο, DNA, δεν έχει σημασία. Είμαι ένας παντελώς άσχετος χαρακτήρας από όλη μου την οικογένεια, αλλά και τους φίλους μου. Κατά υπερβολικά μεγάλα ποσοστά δε μοιάζω σε κανέναν που έχω γνωρίσει, και δε το διάλεξα ποτέ. Γιατί κάποιος να διαλέξει να είναι τόσο ιδιότροπος σε σημείο να μη μπορεί να είναι ευχαριστημένος με τίποτα?

 

Είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει κάποιος που δε το ζει. Βέβαια κάθε ένας είναι διαφορετικός και ζει με το δικό του μοναδικό τρόπο. Δεν κρίνω το τι κάνουν οι άλλοι και περνάνε καλά, ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει (αρκεί φυσικά αυτό που κάνει να μην έχει αρνητικές συνέπιες στους υπόλοιπους).

[gkourmoul1]

46 λεπτά πριν, Alex Raptakis είπε

Άσε που αν βγω "για να ανοίξω πόρτες" (και μόνο) θα το δω σαν έμμεση εκμετάλλευση από μέρους μου...

 

Κατά το ήμισυ ισχύει. Όσα "κερδίζεις" εσύ από τους άλλους, το ίδιο "κερδίζουν" και οι άλλοι απο εσένα, αντίστοιχα. Άρα δεν είναι εκμετάλλευση, αλλά κατάσταση win win. Ούτε ανήθικο, ούτε κακό είναι να αποζητας μια συγκεκριμένη παρέα για συγκεκριμενο λόγο, διαφορετικό από εκείνον που εσύ θα ήθελες.

 

Γνώμη μου είναι ότι ούτε να αλλάξεις χρειάζεται (δεν ξέρω εάν γίνεται, καν), ούτε να πιεστείς. "Παρ'το" αλλιως, που λεν στα μέρη μας, και προσαρμοσε λίγο την τακτική σου. Γύρνα λιγο όψη στο νόμισμα και ξεκινα να χρησιμοποιείς τα δεδομένα, γύρω σου, προς όφελος σου.

 

[fusiongtr]

2 ώρες πριν, Alex Raptakis είπε

- Πριν λίγες βδομάδες, για 2 μήνες σερί δε με έπαιρνε χρονικά, όχι. Σε ένα πιο "κανονικό" πλαίσιο ο χρόνος με παίρνει, πάντα μπορούμε να βρούμε λίγο χρόνο, ειδικά αν είναι για το καλό μας. Απλά κάθε φορά που κάνω κάτι τέτοιο, σκέφτομαι σε φάση "θα μπορούσα να ήμουν σπίτι να γράφω μουσική". Άσε που αν βγω "για να ανοίξω πόρτες" (και μόνο) θα το δω σαν έμμεση εκμετάλλευση από μέρους μου... Μη ρωτάς γιατί, τέτοιος είμαι.

 

- Γενικά όμως δεν είναι οι 1-2 ώρες τη βδομάδα, είναι το τι θα κάνω εκείνη την ώρα. Δεν έχω βρει κάτι που να είναι έστω "οκ" για να το κάνω. Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις. Βέβαια βαριέμαι πολύ εύκολα και σίγουρα όσο περνάει η ώρα η ψυχολογία μου πέφτει δραματικά, γιατί υποσυνείδητα βλέπω ότι δεν υπάρχει αποτέλεσμα. Πάλι μη ρωτάς γιατί...

 

- Είμαι απόλυτος, αρκετά, και πλέον ξέρω πολύ καλά τι ψάχνω. 

 

- πιέζω τον εαυτό μου να μη λέω όχι.

 

2 ώρες πριν, Alex Raptakis είπε

- Έτσι "έτυχε" να είμαι, και έχω προσπαθήσει να το αλλάξω αλλά δε γίνεται, μόνο χειρότερα τα έκανε τα πράγματα. Πες το τύχη, πες το γονίδιο, DNA, δεν έχει σημασία. Είμαι ένας παντελώς άσχετος χαρακτήρας από όλη μου την οικογένεια, αλλά και τους φίλους μου. Κατά υπερβολικά μεγάλα ποσοστά δε μοιάζω σε κανέναν που έχω γνωρίσει, και δε το διάλεξα ποτέ. Γιατί κάποιος να διαλέξει να είναι τόσο ιδιότροπος σε σημείο να μη μπορεί να είναι ευχαριστημένος με τίποτα?

 

 

Αυτά τα παραπάνω παλικάρι μου, φωνάζουν για κάποιον ειδικό.

Έτσι όπως τα γράφεις ακριβώς.

Να πας να μιλήσεις σε κάποιον καλό (συστημένο) ψυχοθεραπευτή (όχι ψυχολόγο).

 

Γιατί πίσω από όλα αυτά (και άλλα προφανώς) υπάρχουν αιτίες που δεν γνωρίζεις/κατανοείς.

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς λόγο, όλα αυτά που περιγράφεις έχουν λόγο ύπαρξης.

 

Και οι αιτίες είναι μέσα σου, χρειάζεσαι σωστή καθοδήγηση να τις αντιληφθείς, να τις αποδεχτείς, και να "ελευθερωθείς" από αυτές.

Επεξεργασμένο 3 Σεπτεμβρίου 2021 από fusiongtr

[Alex Raptakis]

1 ώρα πριν, fusiongtr είπε

Αυτά τα παραπάνω παλικάρι μου, φωνάζουν για κάποιον ειδικό.

Συμφωνώ και επαυξάνω, μόνο που ανέφερα πριν ότι ήδη έχω πάει, και μάλιστα όταν ξεκίνησα να πηγαίνω ήταν αρκετά χειρότερη φάση στη ζωή μου.

 

Διαφωνώ στο ότι όλα έχουν λόγο ύπαρξης. Όχι πάντα. Το μυαλό, οι ορμόνες, οι ψυχολογία, και ότι μας περιβάλλει, δεν είναι απόλυτα ελεγχόμενα, ούτε υπάρχει μαγική θεραπεία για όλα. Κάποια τα αποδέχεσαι και μαθαίνεις απλά να τα διαχειρίζεσαι.

 

Νομίζω όμως ξεφεύγει το θέμα, πολύ. Όπως και να 'χει, ευχαριστώ για όλες τις απόψεις.