Παίζετε; Θα παίξετε; Ηχογραφείτε; Τι ετοιμάζετε;

[Yannis Methenitis]

Είτε έτσι, είτε αλλιώς βρεθήκαμε να περνάμε σχεδόν μια διετία χωρίς live μουσική.

Χωρίς να μπορούμε να παίζουμε δημόσια και να κάνουμε αυτό που αγαπάμε ή για πολλούς αυτό που βάζει φαί στο τραπέζι τους. Και όλοι αναπροσαρμοστήκαμε με τον ένα και τον άλλο τρόπο. Προσωπικά μου στοίχησε κυρίως κοινωνικά αλλά και παικτικά μιας και όταν δεν παίζω τακτικά με άλλους χαλαρώνω και ξεχνάω και αυτά που ήξερα. Δυστυχώς ούτε συνθετικά με βοήθησε, ούτε διάθεση να ολοκληρώσω ημιτελείς δουλειές, είχα.

Και πέρασε σχεδόν το καλοκαίρι κι ο χειμώνας είναι αντικειμενικά θολό τοπίο για το πως και αν. Μια οι αναπόφευκτες οδηγίες αποστασιοποίησης και υγιεινής και μια ο φόβος για το άγνωστο, δεν δημιουργούν ευοίωνο τοπίο.

 

Εσείς σε ποια φάση είστε; Πως το αντιμετωπίζετε;

Ετοιμάζετε κάτι στο στούντιο μήπως... προβάρετε ή παίζετε ήδη και κλείσατε δουλειές για το φθινόπωρο;

 

[Jazzjoker]

Προσωπικά περνάω μια μεγάλη μουσική παύση. Εννοείται ότι πρόβες και live σταμάτησαν από το Φεβρουάριο του 20 αλλά πλην αυτού, με κατέκλισε μια αίσθηση γιγαντιαίας ματαιότητας. Να παίξω και να γράψω γιατί και για ποιον; Για να τα ακούω εγώ και άλλοι 7 στο youtube και στο soundcloud; Αυτή την αίσθηση την έχω ακόμα στο φουλ.

 

Πιάνω κιθάρα μια φορά στις δυο εβδομάδες και σαχλαμαρίζω αλλά έχω να ανοίξω daw και να βάλω κάτω ιδέα, έστω και αν δεν προχωρήσει, πάνω από χρόνο.

 

Το αυτό και όσον αφορά την ακρόαση.  Δεν αντέχω να ακούσω σχεδόν τίποτα, με πιάνει μια αντίδραση παύλα βαρεμάρα και το κλείνω.

[Yannis Methenitis]

Ταυτίζομαι απόλυτα συνοδοιπόρε.

Ψιλοκατάθλιψη ακούγεται αν μας διαβάσεις φωναχτά.

Φφφφφφ...

[fusiongtr]

Εγώ την περνάω χρόνια τώρα αυτή την φάση, δεν περίμενα την καραντίνα, την πρόλαβα.

Οπότε σας καταλαβαίνω.

Και ναι, ο Γιάννης έχει δίκιο, είναι λίγο καταθλιπτικό.

[gmoukou]

Εγώ, ενώ περίμενα να είναι πολύ παραγωγική η περίοδος στο κλουβί, δεν κατάφερα να κάνω όσα ονειρεύτηκα....

 

Ήταν τέτοιος ο φόρτος με τα διαδικτυακά μαθήματα που πραγματικά έκλεινα δεν ήθελα να ξαναδω οθόνη στη ζωή μου (ποιος, εγώ που ξημεροβραδιαζόμουν στα daw).

Με το που τελείωσε το μεγάλο κομμάτι της τηλε-εκπαίδευσης ξαναπήρα μπρός στο συνθετικό κομμάτι.

 

Φυσικά δεν υπάρχει αυτός ο στόχος που ανέφερε ο @Jazzjoker αλλά έχω πάντα τον δικό μου, της εξέλιξης και παραγωγικότητας, που δε λέει να μ'αφήσει.......καλώς ή κακώς.

 

Παρ'όλα αυτά, όσο ήμουν κλεισμένος μέσα, και προσπαθώντας να αποφύγω την οθόνη, έπιασα περισσότερη κιθάρα απ'ότι περίμενα (αραχτός στον καναπέ προσπαθώντας να συντηρήσω δάχτυλα)

Υπάρχουν πολλά πολύ χειρότερα αλλά......πολύ δύσκολη κατάσταση για την τέχνη...

[gkourmoul1]

Πρόβες και λάιβ έχουν σταματήσει μια 2ετια τώρα. Και δεν προβλέπεται να ξεκινήσουν σύντομα, καθώς πέρα της κατάστασης με τον covid, δεν υπάρχει πλέον ντράμερ και χώρος για τζαμ.

Μου λείπει πολύ το παίξιμο με άλλους. Ανεκτίμητο, πραγματικά.

 

Παίζω καθημερινά 2-3 ώρες μ.ο, και βήμα-βημα νιώθω οτι εξελίσσομαι. Κάθε μερα μεγαλωνει η τρέλα μου, καθώς ώντας νέος στο σπορ, είμαι αρκετά πεινασμενος ακομη. Ξοδεύω σε εξοπλισμό, και ψάχνω νέους ηχους. Το φθινόπωρο, που θα είμαι πιο χαλαρός και με ησυχία, θα ξεκινήσω πάλι να γράφω μουσικη.

 

Την υγεία μας να έχουμε...

 

[dimsonic]

Ποτε δεν ήταν η ενεργητικη  μουσική μετα το 1985 στις προτεραιοτητες μου.

Ελαφρο χομπυ ηταν πλεον. Εγινε σχεδον ocd χομπυ μετα το 2007. 

Το πρωτο λοκ με βρηκε σε εξαιρετικα δημιουργικη φαση.

Το ιδιο και το δευτερο μια και ανελαβα (υποσχεθηκα στον εαυτο μου) ένα τεράστιο προτζεκτ που εγκατελειψα εδω και δυο μηνες μεχρι να εγκαταστήσω την θυγατερα στις μουσικες σπουδες που παντα ηθελε (και ηθελα και δεν καταφερα και γω). Απο αύριο συνεχιζω τη μουσικη μου ενασχοληση κανονικά. Εχω την πολυτελεια να μην φερνει η μουσικη το φαι στο τραπεζι αλλα αυτο δεν σημαινει οτι δεν υπαρχει υποβοσκουσα η αισθηση της καταθλιψης για τα γυρω τεκταινομενα. Εκει η μουσικη ειναι η διέξοδος κι η παρηγορια μου.

[Superfunk]

Ότι κάνω εδώ και 30 χρόνια τώρα. 

Κάθε μέρα τουλάχιστον 2 ώρες,μουσική ενασχόληση(παίξιμο, σύνθεση, ηχογράφηση) βρέξει χιονίσει. 

Σιγά μην περίμενα την έμπνευση. 

Ή την....μπάντα (έτσι κι αλλιώς η μπάντα μου έχει διαλυθεί 10 χρόνια τώρα και δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη να φτιάξω άλλη, πάνε αυτά τα ζήσαμε τα χαρήκαμε πάμε για άλλα μια και η δισκογραφία πεθανε και αυτο που κάναμε δεν νομίζω να αφορά πάρα ένα ελάχιστο κοινό στην Ελλάδα σε σχέση με παλαιότερα ενώ δεν είμαι και φίλος της ρετροσπεκτιβας)

Εργασία κύριοι,εργασία :)

Χθες μέτρησα ότι από τις 17 Μαρτίου 2020 που εγινε το lockdown μέχρι....χθες έχω γράψει 43 κομμάτια (σίγουρα βοηθά και το "νέο" μου πλήρως ηχομονωμενο home studio)

Επεξεργασμένο 31 Αυγούστου 2021 από Superfunk

[qesh]

Δεν ειμαι επαγγελματιας μουσικος (ουτε καν μουσικος) απλα επαιζα στο παρελθον με καποιες μπαντες σε σποραδικα λαιβακια στην Αθηνα (nothing funcy), ετσι κι αλλιως σταματησαν αυτα προ covid οποτε η μουσικη μου πραγματικοτητα δεν αλλαξε  και πολυ.Συνθεσεις εγγραφες και τα ρεστα δεν με ενδιαφερουν οποτε κανω οτι εκανα παντα, κανα μπακινκγτρακι,  καμμια εκμαθηση  τραγουδιου/solo που δεν ξερω (οχι ομως πολυπλοκου γιατι βαριεμαι) και που και που κανα τζαμαρισμα με 1-2 φιλους

Οσον αφορα το ψαξιμο για ηχους πεταλια κιθαρας κλπ ..... its long gone, οτι εχει ο μπαξες

Επεξεργασμένο 31 Αυγούστου 2021 από qesh

[Alex Raptakis]

Ταυτίζομαι με gmoukou κατά κάποιο τρόπο. Η καραντίνα δε βοήθησε καθόλου. Χρονικά δούλευα κανονικά (αν όχι παραπάνω), ενώ ταυτόχρονα ήμουν σπίτι μόνος για μήνες, και κάτι τέτοιο δεν οφελεί την ψυχολογία μου.

 

Φέτος έχω γράψει μόνο 2 κομμάτια, ενώ θα ήθελα να είναι πάνω από 10. Είχα πάρα πολλή δουλειά, ευτυχώς-γιατί λύνει τα οικονομικά θέματα, αλλά δυστυχώς-γιατί πραγματικά δεν είχεις και πολύ χρόνο όταν δουλεύεις 15+ ώρες τη μέρα. Υποτίθεται ότι θέλω να την αφήσω τη δουλειά για να στραφώ 100% στη μουσική, αλλά ο χρόνος δε βοηθά. Έτσι όπως πάω, δε βλέπω διέξοδο, είναι ένας φαύλος κύκλος - δουλειά, κούραση, ανεπαρκής χρόνος. και όλα αυτά σε μια δουλειά που δε μου αρέσει καθόλου, αλλά τη χρειάζομαι. Θα σας τα πω αναλυτικά άλλη φορά όμως, γιατί περνάνε πολλά από το κεφάλι μου και θέλω να τα συζητήσω.

 

Τα καλά νέα είναι ότι, στις 27 Αυγούστου ήταν ο γάμος του κολλητού. Δυο βδομάδες πριν, πέταξε την ιδέα να κάνουμε ένα wedding band, και να παίξουμε μαζί, μιας και η τελευταία φορά που παίξαμε ήταν πριν περίπου 10 χρόνια, όταν είχαμε μια hard-rock cover μπάντα (ο κουμπάρος και ο γαμπρός). Ενώ όλοι που θα συμμετήχαν είναι επαγγελματίες μουσικοί (και πολύ καλοί στα μάτια μου), εγώ είχα να κάτσω σε drums από τότε... Αλλά έτσι και έγινε. Κάναμε σε studio 2 πρόβες όλες κι όλες, βγάλαμε μιάμιση ώρα πρόγραμμα, και λόγω αυτού, ο γάμος έγινε πράγματι πολύ ξεχωριστός. Ουσιαστικά ήταν μια μίνι-συναυλία με γάμο. Δε περίμενα να πάει τόσο καλά, κανείς μας δε το περίμενε. Τώρα θέλουν να κατεβαίνω κάθε καλοκαίρι Κρήτη και να κάνουμε τουλάχιστον ένα τέτοιο liveάκι.

 

Μακάρι να είχα χώρο και χρόνο για drums γιατί μου έχουν λήψει πολύ... Αλλά και αυτό είναι άλλο ένα θέμα που θέλω να θέσω. Ίσως είναι ώρα να το κάνω, θα προσπαθήσω μέσα στη βδομάδα.