Μην τον ρωτάς τον ουρανό (διασκευή - Μάνος Χατζιδάκις)

[Επισκέπτης]

https://soundcloud.com/kostas-bazirgiannis-612732752/3jafuieyszwe

 

[dimsonic]

Εχω αρκετές ενστάσεις.

Ο χρόνος είναι ελεύθερος προφανώς, αλλά πάλι δεν είναι χαλαρός ώστε να πείς ότι το παίρνεις επάνω σου και τον κάνεις κουμάντο. Φαίνεται προσπάθεια σε κάποιες στιγμές η κιθάρα να πιάσει ένα τέμπο βεβιασμένα και να μην βγαίνει "εκτελεστικά".

Από την άλλη, η φωνή δεν έχει έστω το ελάχιστο βάθος κάποιου χώρου, είναι σχεδόν σαν να ακούς από το ακουστικό του τηλεφώνου, όχι σαν ποιότητα, σαν αίσθηση χώρου.

Γενικά φαίνεται ότι κάποια στιγμή η κιθάρα περιμένει τη φωνή και αντιστρόφως.

Επίσης στο τέλος το πιάνο έρχεται στο προσκήνιο ξεκάρφωτο από το πουθενά. Ίσως θα ήταν καλύτερο να υπάρχει γενικότερα ή να ήταν η εισαγωγή.

Η φωνή είναι συμπαθητική, γενικά πατάει καλούτσικα χωρίς κάτι ιδιαίτερο.

Θα έλεγα από το προηγούμενο που ακούσαμε υπάρχει σαφής βελτίωση και είσαι σε καλό δρόμο.

 

[Alex Raptakis]

Συμφωνώ με Dimsonic σε αρκετά.

Γενικά σαν παραγωγή φαίνεται κάτι αρκετά πρόχειρο. Όλα είναι στο κέντρο, αρκετά μουντά, αρκετός λευκός θόρυβος στην κιθάρα, και μηδενικό processing στη φωνή, που φεύγει και λίγο στα αριστερά.

 

Η κιθάρα θα μπορούσε να έχει ένα verb να γεμίζει το spectrum, γιατί όλα ακούγονται πολύ μονοφωνικά, και σίγουρα θα ήθελε κάποιο noise reduction processing.
Το πιάνο στο τέλος μου φάνηκε τέρμα άκυρο, από άποψη ενορχήστρωσης. Και αυτό ακούγεται αρκετά ξερό, και παικτικά νομίζω ήθελε λίγο δουλίτσα παραπάνω.
Η φωνή σίγουρα κάνει μπαμ, και είναι εντελώς out-of-place που λένε και στο χωριό μου. Ακούγεται σα να έχει ηχογραφηθεί στο μπάνιο. Η μεγαλύτερή μου όμως ένσταση είναι στον τρόπο ερμηνίας. Είναι σα να διαβάζει σολφέζ με στίχους αντί νότες - και το σολφέζ να είναι γραμμένο μόνο με όγδοα και τέταρτα. Όλα ακούγονται αρκετά συλλαβιστά, δεν υπάρχει αυτό το... τραγουδιστικό, πώς να το πω.

[atreu73]

Καλό το παίξιμο της κιθάρας αν και σκοντάφτει. Αν η ξερή φωνή είναι επιλογή πρέπει να δουλέψεις σκληρά για να βγάλεις αξιοπρεπές αποτέλεσμα. Οι φράσεις σου είναι κοφτές. Θα έπρεπε κάθε φράση να τελειώνει με βιμπράτο και να κρατά αρκετά τη νότα. Ενώ όλο το κομμάτι έχει σταθερό ρυθμό στο τέλος επιβραδύνεται αδικαιολόγητα για να χωρέσει ένα πιάνο με κακό παίξιμο. 

Η φωνή σου όταν ξεχνιέσαι είναι τρυφερή και γεμάτη ευαισθησία. 

Κατακλαβαίνω ότι μάλλον το κομμάτι το έβγαλες μια κι έξω τραγουδώντας και παίζοντας κιθάρα ταυτόχρονα. Θα έλεγα ότι πρέπει να πάρεις ένα πρόγραμμα που θα μεταμορφώσει τα πονήματά σου αφού θα αποκτήσεις απόλυτο έλεγχο σε όλα και θα καταφέρεις να δώσεις βάθος στη φωνή σου.