Σήμερα 50 χρόνια από την κυκλοφορία του Tarkus των ELP

[dimsonic]

Σημαδιακή ημερομηνία για έναν δίσκο ορόσημο στην εφηβεία μου.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1971 και αφού κυκλοφόρησε στην Ελλάδα και τον ηχογραφούσα σε κασέτες όσο παιζόταν στο ράδιο (όντως παιζόταν) τον αγόρασα τον Γενάρη του 1974. Ήμουν τότε 5η Γυμνασίου.

Εχω αναφερθεί πολλές φορές σ αυτόν και ίσως το ξανακάνω.

 

Ο Keith Emerson διηγείται (μετάφραση δική μου για να γίνει πιό εύληπτο το θέμα).

 

Ο Carl (Palmer) και εγώ πολλές φορές δοκιμάζαμε τις ικανότητες του άλλου στο γράψιμο πολύπλοκων ρυθμών σε μονούς χρόνους. Μια μέρα ήρθε στο καμαρίνι και μου έπαιξε ένα σχήμα.

Τι ρυθμός είναι αυτό?

Είναι 10/8 ή 5/4 είπα, αλλά ο Φρανκ Ζαππα θα αναφερόταν σε όλα σαν ένα.

Κατα σύμπτωση το σχήμα του Carl ταίριαζε απόλυτα σε ένα οστινάτο στο αριστερό που δούλευα και σημείωσα να το ψάξω όταν τελειώσει η περιοδεία.

Μετά από ένα μήνα η ιδέα πήρε σάρκα και οστά, αν και κάπως παράξενη και τηλεφώνησα τον Greg (Lake).

Μπορείς να έρθεις? Εχω κάτι να σου παίξω στο πιάνο. Είμαι ενθουσιασμένος. Αν και δεν έχει ούτε χρόνο ούτε σταθερό τόνο. 

Μετά από μια ώρα, χτύπησε το κουδούνι και ήταν μαζί μου στο δωμάτιο.

Δοκιμάζω αυτό το κομμάτι από τοτε που ο Carl μου έπαιξε ένα παράξενο σχήμα στα τύμπανα. Εχω την ιδέα να φτιάξουμε ένα τεράστιο "μουσικό σεντόνι" που θα αμφισβητεί τις συμβατικές δομές. Δεν μοιάζει να έχει ένα ή σταθερό τέμπο, αλλά το να το παίζουμε όλοι μαζί θα είναι φοβερό.

Ξαφνικά κατάλαβα ότι οι λέξεις μου δεν είχαν το παραμικρό αποτέλεσμα. Θα μπορούσα κάλλιστα να περιγράφω έναν πίνακα ζωγραφικής σε ένα ψάρι. Εκατσα και άρχισα να χτυπάω τα πλήκτρα στο πιάνο. Όταν τελείωσα, γύρισα και είδα τον Gregg να με κοιτάει με απλανές βλέμμα.

Λοιπόν? ρώτησα.

Νομίζω ότι αν θες να παίξεις αυτού του είδους τη μουσική θα πρέπει να το κάνεις στον προσωπικό σου δίσκο.

Βασικά δεν ήμουν έτοιμος για προσωπικό δίσκο... Μα θέλω εμείς να το παίξουμε. Ξέρω ακούγεται πολύπλοκο, αλλά θα έχει φοβερό αποτέλεσμα αν το παίζουμε όλοι μαζί, επέμεινα.

Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει τέτοιου είδους μουσική, είπε και βγήκε έξω.

Πήρα τηλέφωνο τον John Gaydon (μανατζερ).

Τελείωσε! είπα. Το συγκρότημα τέλος! Και του εξήγησα τι έγινε.

Μα δεν μπορείτε να το διαλύσετε τώρα, όχι βέβαια για τέτοιο λόγο.

Ναι μπορώ. Λυπάμαι, δεν μπορώ να συνεχίσω να δουλεύω με τέτοια αρνητική διάθεση. Ο πρώτος δίσκος ήδη ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση.

Κοίτα, ας μαζευτούμε όλοι μαζί αύριο και το συζητήσουμε σοβαρά, είπε ο Τζων και έκλεισε.

Τηλεφώνησα μετα τον Carl.

Θυμάσαι εκείνο το 10/8, 5/4 σχήμα που μου έπαιξες?

Α, ναι.

Λοιπόν έφτιαξα κάτι μ αυτό.

Ωραία!

Ε οχι και τόσο ωραία. Μόλις το έπαιξα στον Greg που δεν θέλει καν να το ξέρει.

Πως μπορεί να μη θέλει χωρίς καν να το έχει δοκιμάσει. Δηλαδή ..εγώ δεν το άκουσα καν, δεν μετράει η άποψή μου?

Ακριβώς. Λυπάμαι Carl, αλλά νομίζω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω με το συγκρότημα. Ο Τζων θέλει αύριο να βρεθούμε, αλλά δεν ελπίζω σε πολλά.

Το επόμενο απόγευμα έφτασα στο σπίτι του Τζων και μπήκα σε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε χαλασμένο φαγητό.

ο David Enthoven ο Carl και ο Greg προφανώς το είχαν συζητήσει πριν έρθω αλλά η εμφάνισή τους δεν ήταν πολλά υποσχόμενη.

Τι έχει αυτό το κομμάτι που έγραψες που είναι τόσο σημαντικό? ρώτησε ο Τζων.

Είναι αυτό που πάντα ήθελα να παίξω και με τις δυνατότητες του συγκροτήματος θα ξεσκίσουμε οποιαδήποτε άλλη μπάντα παιζοντάς το. Αλλά ίσως ο Gregg έχει δίκιο. Ίσως είναι η ώρα να κάνω σόλο δίσκο.

Απλά δεν είναι εμπορικό, συμπλήρωσε ο Greg.

Παρατήρησα ένα παρακλητικό ύφος στη φωνή του. Πήρα θάρρος. Ήταν τα φωνητικά στο 21st Century Schizoid Man εμπορικά? Όχι!, αλλά ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία των King Krimson.

Μα αυτό είχε τραγούδι!

Και ποιός λέει ότι αυτό δεν θα έχει?

Όταν θα έχεις τελειώσει όλο αυτό το εσωτερικό σκουπίδι δεν θα έχει μείνει κοινό για κοινό, φώναξε.

Ο David παρενέβη. Greg και τι πειράζει τουλάχιστον να το δοκιμάσετε?

Ναι είπε ο Carl. Εγώ δεν το έχω ακούσει καν ακόμα. Μπορεί να είναι εντελώς μάπα, αλλά νομίζω πρέπει να το τσεκάρουμε πρώτα.

Πίστεψέ με, είπε ο Greg. Δεν είναι η σωστή κατεύθυνση για τον επόμενο δίσκο.

Και ποιά είναι Greg? Εχεις γράψει τουλάχιστον κάτι γι αυτόν? είπε ο Τζων.

Οχι, αλλά...

Τότε τι χάνετε. Τουλάχιστον δοκιμάστε το αύριο στα Advision Studios.

Θα σου πω τι θα χάσουμε είπε ο Greg. Πολύτιμο χρόνο στο στούντιο, γραφοντας μπούρδες. Να τα θα χάσουμε.

Θα τον πληρώσουμε ούτως ή άλλως γιατι είναι αργά να ακυρώσουμε είπε ο David.

Το άλλο απόγευμα. Ο Eddie Offord ήταν στο κοντρολ. Καταλαβε ότι υπήρχε αρκετός ηλεκτρισμός στον αέρα για να βάλει μπρος όλα τα 16 κανάλια. Ο Greg πήρε ένα μαλακό μολύβι και άνοιξε ένα μεγάλο τετράδιο.

Ποιές είναι οι νότες? ρώτησε.

Δεν ήταν αυτό που θα περίμενε κάποιος όταν θα ανέβαινε σε ένα καράβι που έμπαζε από παντού. Κάποιες τρύπες έπρεπε να κλείσουν.

F...Bb, Eb, Bb, Ab, Eb...

Μισό. Κάτσε να μάθω αυτό πρώτα. Αρχισε να το δοκιμάζει, σημειώνοντας τις νότες στο χαρτί.

Αγνόησα το γεγονός ότι, καθώς έγραφε το μέρος του με μεγάλα κεφαλαία πάνω από το πεντάγραμμο, θα μπορούσε κάλλιστα να τα έγραφε σε λευκό χαρτί. Αλλά τουλάχιστον μου έδινε την εντύπωση και την σημασία στο ότι αυτό που έγραφε ήταν κανονική μουσική. Τα επόμενα μέρη τα έμαθε πάνω κάτω με τον ίδιο τρόπο. Δυό μέρες μετά η μετατροπή είχε ολοκληρωθεί και είμασταν έτοιμοι να ηχογραφήσουμε.

Εφυγαν τα μαύρα σύννεφα της αμφισβήτησης καθώς ο Greg έπεσε με τα μούτρα σε ένα κομμάτι που δεν είχε όνομα.

Βάλε εδώ λίγο moog και Carl εδώ ένα gong.

Ανακουφίστηκα. Δεν με ενδιέφερε ποιός θα ήταν ο επίσημος παραγωγός. Η τρελλοσύνθεσή μου προχωρούσε πιό πολύ από όσο ήλπιζα. Το πρώτο κομμάτι που ήλπιζα όται θα τραγουδούσε ο Greg ήρθε γρήγορα. Αλλα φοβόμουν ότι οι αλλαγές θα χαλούσαν την ανάπτυξη παρακάτω. Ήταν η Bb, Εb. Οι τριάδες G πάνω από C βάση που άλλαζε ξαφνικά σε C# ήταν που με φόβιζαν. Αδικα ανησύχησα. Οι δοκιμές στα φωνητικά τις επόμενες μέρες μου έδουσαν κουράγιο. Είχαμε αρχίσει να τρέχουμε, και τελικά όλο το Tarkus ηχογραφήθηκε σε μόνο δυο εβδομάδες! Για να το γιορτάσουμε, τζαμάραμε σε ένα ροκάκι "Are you ready Eddie", για να τιμήσουμε τον ηχολήπτη Eddi Offord και τα 16 κανάλια του.

 

 

Στη φωτογραφία ο μακαρίτης Keith Emerson το 2013 με ένα ομοίωμα του Tarkus στα παρασκήνια της Tokyo Philarmonic Orchestra μετά την παρουσίαση του ορχηστρικού Tarkus υπό τη διεύθυνση του Takashi Yoshimatsu. 

 

 

[fatalv]

Κάποιων δίσκων η επιρροή είναι εκτός συζήτησης. Βέβαια είναι πολύ περισσότερα από «επιρροή» αυτός ο δίσκος.
 

Φοιτητής όταν τον πρωτοάκουσα πάντως και τον κατάλαβα σε επόμενες ακροάσεις , άλλαξε η μουσική κοσμοθεωρία μου. 
 

Η περιγραφή του Keith απολαυστική. 

Επεξεργασμένο 16 Ιουνίου 2021 από FatalV