epic fails in lives

[dimsonic]

 

Εβλεπα αυτό χτες και προσπάθησα να θυμηθώ πόσες φορές μου έτυχαν ανάλογες περιστάσεις.

Αυτό που θυμάμαι σίγουρα ήταν και στο τελευταίο live που έτυχε να κάνω.

Σεπτέμβρης του 2010. Διοργανώνεται στον Μύλο ένα event στη μνήμη του κιθαρίστα μας Γιώργου Κωνσταντινίδη που χάθηκε σε τροχαίο ένα χρόνο πιό πριν. Στο event αποφασίζουμε να ξαναπαίξουμε ως A priori σχεδόν 20 χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση και 25 από την τελευταία δική μου μαζί τους. Την ίδια βραδιά είναι προσκεκλημένοι το συγκρότημα urban clay της Βασως Δημητρίου με τον Sami Amiris, ο πιανίστας Γρηγόρης Σημαδόπουλος, αλλά και δυό κιθαρίστες μαθητές του Γιώργου Κωνσταντινίδη που θα έπαιζαν κομμάτια των A priori με τους υπόλοιπους.

Ως ήταν αναμενόμενο η προετοιμασία ήταν μεγάλη, εβδομάδες πριν με εξαντλητικές πρόβες.

Δεν το συζητάμε ότι ξέραμε ότι θα ερχόταν όλοι οι παλιοί φανατικοί που μας ήξεραν από τη δεκαετία του 70...

Το πρόγραμμα σφιχτό. 9.30 εμείς. 11.00 οι προσκεκλημένοι.

Αυτό ήταν το πρώτο φάουλ. Επρεπε να είμασταν εμείς στις 11.00

Δεύτερο...φαουλ... Παίζουμε (και ουσιαστικά ανοίγουμε) μια σειρά φθινοπωρινών εκδηλώσεων στον Μύλο, απο τις εννέα συνολικά είμαστε στην πρώτη μέρα, το πρώτο γκρουπ.

 

Φτάνουμε εκεί ορεξάτοι από τις 6 να δούμε τον χώρο.

Τι βλέπουμε? Μια άδεια σκηνή....

Περνάει η ώρα ....περνάει η ώρα περνάει η ώρα....

Κατά τις 8 και τέταρτο εμφανίζεται ο ....τεχνικός....και αρχίζει να στηνει...Και στήνει και στήνει....Φτάνει 9, 9.15 και είναι σχεδόν έτοιμος..... Ο κόσμος έχει αρχίσει να φτάνει.

Είμαστε στο τσακ να πουμε δεν βγαίνουμε με το ηθικό εντελώς τσακισμένο.

Δεν γίνεται να περιμένεις σχεδόν ένα χρόνο ενα event και να συμβαίνουν αυτά.

"παμε παιδιά να κάνουμε ένα τσεκ".... 

Ανεβαίνουν οι προσκεκλημένοι....στα γρήγορα δέκα λεπτά, στήνει βασικά μόνο η Βάσω μια μεγάλη πεταλιέρα πολυεφέ της digitech πάνω στον νοικιάρικο twin και δοκιμάζουν μια δυο εισαγωγές. 

"Παιδιά έτοιμοι είμαστε κατεβείτε" φωνάζει ο τεχνικός και ....πάει να κάνει ....τσιγάρο....

Φρικαρισμένοι, μια και είναι ήδη 9.30 και ο κόσμος άρχισε να κάθεται ζητάμε τουλάχιστον να κάνουμε δοκιμή δυό στάθμες.....

Αφήνω όλα τα πετάλια κλπ στην τσάντα και καρφώνω πάνω στην digitech. Ερχεται η Βάσω μου δείχνει 2-3 presets. Αυτό έτσι, αυτό εκείνο....

Ουσιαστικά, αυτό ήταν. Ούτε που κατεβήκαμε. Όπως είμασταν πάνω, βγήκε ο "αρμόδιος" και μας ανήγγειλε.

Ο κρύος ιδρώτας έφυγε με το πρώτο ακόρντο του 23,1 και ευτυχώς που ήταν κομμάτι που ήταν στο πετσί μας σχεδόν 35 χρόνια....

Στο επόμενο κομμάτι το prophet που έπαιζε ο Ντάνης αρνήθηκε να παίξει στο πρώτο verse. Όταν ήρθε στο δεύτερο μας σκέπασε όλους. Τα μόνιτορ δεν έφερναν τίποτα πάνω μέχρι το 3ο κομμάτι. Στο δεύτερο δυστυχώς ο Γουμπερίτσης έπρεπε να παίξει κοντρα μπάσο. Φυσικά δεν άκουγε τίποτα, και ήταν σχεδόν ένα ημιτόνιο πάνω.

Για σχεδόν μια ώρα είμασταν σαν τέσσερις τυφλοί, ευτυχώς στο επί πολλά χρόνια, ευτυχώς, σπίτι μας και φηλαφούσαμε να βρούμε το δρόμο μας. Παραδόξως ο κόσμος ...ενθουσιάστηκε.

Κατεβήκαμε κάτω και ρωτήσαμε κανα δυό δικούς μας. "Πόσο χάλια είμασταν" για να πάρουμε την απάντηση που είδατε στο βίντεο..... "υπήρξαν και χειρότερα!"

 

Μετά το διάλειμμα ανέβηκε η Βάσω με το γκρουπ της και γάζωσαν.

 

 

[cigaret13]

 Μπαράκι στην Αλεξάνδρεια στις αρχές '90s. Γύρω στα 50-60 άτομα. 

Πρώτο σετ τραγουδιών, μια χαρά..., κάνουμε ένα 15λεπτο διάλειμμα και ανεβαίνουμε για το 2ο σετάκι. Από 5 άτομα είμαστε 4.  Λείπει ο τραγουδιάρης (ωραίο, με σπαστά μακρυά μαλλιά και ευθυτενές παιδί...), ο έτερος κιθαρίστας το παίζει τραγουδιστής....  Τα 2 πρώτα άσματα ("proud mary" & "shadow play") τα λέει διεκπεραιωτικά και κάποια στιγμή εμφανίζεται ο τραγουδιάρης μας... Που ήσουν ρε μ@λ@κ@...;         "τουαλέτα, ξεπετούσα μια κοπέλα που μου έκανε νοήματα από κάτω..."

 Ηθικό δίδαγμα.... Καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς που κρατάν'  μικρόφωνο!!

[Manosfmg]

Έχω φύγει από σκηνή στην Νάξο.

Καλοκαίρι του 2000.

Ένα γκρουπακι φτιαγμένο, αποκλειστικά για διασκευές.

Ανεβαίνουμε και συνειδητοποιούμε,ότι είμαστε Τσίμα,Τσίμα.Νιωθουμε σαν σαρδέλες σε κονσέρβα.Ο ήχος,άλλα επίπεδα πρόσφυσης.Εγω δίπλα στον ντράμερ,δεν μπορώ να κάνω βήμα.

Η κιθάρα στημένη σχεδόν κατακόρυφα λες και είμαι ο Slash

Ξεκινάμε,εγώ ακούω μόνο τα ντραμς.Ολα καλύπτονται.Ευτυχως λειτουργούν όλα αυτόματα,λόγω ότι προβαραμε αρκετά πριν.

Ξεκινάμε το mary had a little lamp,αλλά το μαδερι έχει αλλά γούστα και φεύγει απ' την θέση του.Εγω και η κιθάρα φεύγω πίσω από σχεδόν 2,5 μέτρα ύψος.Παιδες ούτε στον εχθρό μου.

Σπασμένο πλευρό και τσακισμένη κιθάρα απ' την πτώση,φυσικά η παράσταση έληξε και εγώ έκανα 3 μήνες να αγγίξω κιθάρα,ο πόνος ήταν απερίγραπτος.

[juan_de_viann]

Jazz μπάντα με vocals και η τραγουδίστρια θεωρεί ότι ειναι η Έλλα Φιτζέραλντ. Αφού έχει αργήσει στο soundcheck και ο μαγαζάτορας μας αγριοκοιτάει, φτάνει τελικά και την ώρα που κάνουμε ήχο έρχεται ο πρωην της με άλλη να χαιρετίσουν. Της την έδωσε και στο τρίτο κομμάτι άρχισε να λέει "τι ήχος ειναι αυτος", "δεν ακούω τίποτα", "πως τα χετε κανει έτσι" κλπ. Και παρατάει τη μπάντα σύξυλη και κατεβαίνει για ποτό να της περασουν τα νεύρα. Παίζαμε ορχηστρικά μέχρι να της περάσουν και να ξανανέβει. Εκείνο το 10ήμερο την "άλλαξαν" από δυο μπάντες... Κακό πραμα ο έρωτας...

Επεξεργασμένο 28 Αυγούστου 2021 από juan_de_viann