Νέα γενιά κιθαριστών.

[Alter]

Αυτο παντως με τα βιντεο με τις ανεβασμενες ταχυτητες που κανουν αρκετοι απο αυτους δειχνοντας πραγματα που δεν μπορουν να παιξουν... για μενα χ, προτιμω να ακουω κανονικους μουσικους.

 

Επεξεργασμένο 17 Φεβρουαρίου 2021 από Alter

[fusiongtr]

22 λεπτά πριν, JimmyPap είπε

1. Οι υπόλοιποι (κατι πλίνιδες, αμπάσηδες, ασάτο κλπ) δε μου λένε τίποτα μα τίποτα όμως.

 

2. αντικειμενικά αυτά που κάτι oldschool τύποι βλέπε Gary και Vinnie Moore, Malmsteen, Friedman, Doug Aldrich, Timmons και λοιποι γράφουν με το πρώτο κυριολεκτική take (τις παλιές εποχές που τα στούντιο ήταν ακριβά και έπρεπε πραγματικά να είσαι παιχταράς για να ολοκληρώσεις το δίσκο μέσα σε μια-δυο μέρες) οι νεότεροι θέλουν 800 overdubs στα protools για να τα κάνουν.

 

3. Μόνο ο Johnston και η Basilio κανουν ωραίες μουσικες από τους νεότερους.

 

 

1. Σύμφωνοι, θέμα γούστου

 

2. Λάθος κάνεις εδώ.

Αν δεις κάποια clinics του Αμπάση, και μιλάω για live, ζωντανά με κόσμο, και δεις αυτά που δείχνει και μετά παίζει, είναι εξωγήινα.

Και στα ρυθμικά τους (μόνος του παίζει), και στην τεχνική, και στην εγκεφαλικότητα, είναι να τρελαίνεσαι.

Το να μην σε αγγίζει αυτό, είναι απόλυτα αποδεκτό (ούτε εγώ τρελαίνομαι), αλλά το να λες κάτι τέτοιο, και να υποστηρίζεις ότι είναι και αντικειμενικό .... ε όχι, είναι λάθος.

 

3. Μιλάς για το προσωπικό σου γούστο προφανώς. Γιατί αν ακούσεις τον Alex Machacek, τον Tim Miller, κλπ, .....

Μπορεί φυσικά (το πιθανότερο) να μην σου αρέσουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν καλές μουσικές.

[dimsonic]

7 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

 

 

1. Σύμφωνοι, θέμα γούστου

 

 

[Superfunk]

Προσπάθησα πραγματικά να ΑΝΤΕΞΩ έστω και 30 δευτερόλεπτα ακρόασης της ΜΟΥΣΙΚΉΣ αυτών των υπερπαιχταραδων.

Σόρρυ γκαιΖ ήταν πραγματικα αδύνατο .

Βασικά δεν άκουσα  καν αυτό που ,εγώ υποκειμενικά, θεωρώ "μουσική".

Από την άλλη ιφιτφλοατσγιορμποΑτ ...

 

Επεξεργασμένο 17 Φεβρουαρίου 2021 από Superfunk

[Επισκέπτης]

Το πρόβλημα είναι πως η νέα γενιά κιθαριστών χωρίζεται σε δύο είδη: σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν ντε και καλά innovation μέσω της τεχνικής και σε αυτούς που προσπαθούν να γράψουν καλή μουσική.

 

Και η καλή μουσική δεν είναι πια και κάτι τόσο υποκειμενικό, αρκεί ας πούμε να μη σε πιάνει πονοκέφαλος. Βέβαια πρέπει να μπορείς να την ακούσεις με "αντικειμενικό" αυτί χωρίς να ψαρώνεις από την τεχνική ή από το ότι δεν καταλαβαίνεις την αρμονία.

 

Ο johnston και η basilio γράφουν ωραίες μουσικές ενδιαφέρουσες αρμονικά αλλά και ταυτόχρονα ευχάριστες στο μέσο ανθρώπινο αυτί. Κοινώς δεν θέλεις να αυτοκτονήσεις μετά την ακρόαση.

 

Από την άλλη o abasi και οι λοιποί με τις άρπες τους στις περισσότερες των περιπτώσεων ούτε κανουν κάτι εξωφρενικά καινούργιο (και slap στην κιθάρα έχουμε ξαναδεί, και εφτάχορδές και οχτώ χορδές έχουμε ξαναδεί, και fusion έχουμε ξαναδεί και μόνα μέτρα έχουμε ξαναδεί), ούτε μουσική της προκοπής γρςφουν υπό την έννοια ότι τα κομμάτια τους δεν θα τα ακούει κανείς σε τρία χρόνια.

 

Και όντως προφανώς είναι και θέμα γούστου. Για μένα ας πούμε ηλεκτρική κιθάρα σημαίνει μπλουζ στο παίξιμο. Δεν μπορώ να ακούσω κιθαρίστα που δεν κάνει σηκώματα και που έστω και λιγάκι δεν δείχνει να κατέχει τα μπλουζ. Ακόμη και ο πετρούτσι και ο malmsteen και ο βίνι Μουρ χρησιμοποιούσαν blues φρασεολογιο. Δυστυχώς αυτό έχει εκλείψει από πολλούς "μοντέρνους" κιθαρίστες. Ακούμε άπειρους στο YouTube που παίζουν tapping με 18 δαχτυλα αλλά έχουν τραγική έλλειψη στα fundamentals.

Επεξεργασμένο 17 Φεβρουαρίου 2021 από JimmyPap

[Spyros Delta]

15 ώρες πριν, Superfunk είπε

Προσπάθησα πραγματικά να ΑΝΤΕΞΩ έστω και 30 δευτερόλεπτα ακρόασης της ΜΟΥΣΙΚΉΣ αυτών των υπερπαιχταραδων.

Σόρρυ γκαιΖ ήταν πραγματικα αδύνατο .

Βασικά δεν άκουσα  καν αυτό που ,εγώ υποκειμενικά, θεωρώ "μουσική".

Από την άλλη ιφιτφλοατσγιορμποΑτ ...

 

Κλεβω

[fusionakis]

Θα αναφέρω κάποια ονόματα που μπορεί να θεωρούνται περισσότερο "παλιοί"...

 

Αυτός εδώ πάει το πράγμα πολύ μπροστά μια δεκαετία τώρα, σε ό,τι έχει να κάνει με τους μουσικούς απογόνους της solo ακουστικής fingerstyle προσέγγισης του Michael Hedges (και ο Mike Dawes σιγά σιγά ακολουθεί, με τον Andy McKee να είναι επίσης μια παρουσία άξια αναφοράς).

 

Επίσης αν πάμε μια δυο γενιές πίσω, αλλά με πολλή παραγωγή μουσικής την εποχή που ζούμε (με λίγα λόγια είναι στο prime του ο άνθρωπος), κυκλοφορεί τρομερά όμορφα και μουσικότατα πράγματα το "παίζω μπάσο και κιθάρα μαζί" τέρας ονόματι Charlie Hunter.

 

Σε πιο ας πούμε mainstream καταστάσεις, υπάρχουν οι νέοι άρχοντες του Nashville...

 

Και οι νέοι αρχόντοι των μοντέρνων jazz trios...

 

Όλοι οι παραπάνω είναι ονόματα που έχουν κάνει αυτό που δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής ο Mateus Asato, να βγάλουν δηλ. δικές τους δουλειές με πολλή ωραία προσωπική αισθητική (κατ'εμέ βέβαια σε ό,τι έχει να κάνει με αισθητική, σαφώς ο Asato έχει επηρεάσει μια ολόκληρη νέα γενιά κιθαριστών με τη λογική φρέσκες μουσικές ιδέες σε βίντεο διάρκειας ενός δύο λεπτών, μιας που βρισκόμαστε σε μια τέτοια εποχή - αλλά κι εγώ περιμένω πώς και πώς την πρώτη του "κανονική" δουλειά).

Έξω από προσωπικές δουλειές και δημιουργίες τώρα, για το fun του πράγματος, βάζεις Ben Lacy να παίζει ό,τι θέλει στον καναπέ του, στο δρόμο ή στην καρεκλίτσα ενός μπαρ και γουστάρεις...

 

Υ.Γ.: Ο Julian Lage αναφέρθηκε ήδη, που είναι η πεμπτουσία της μουσικότητας, και φέρνει κάτι από Ted Greene η φάση του, όπως και ο Matteo Mancuso, που είναι το νέο αυτοσχεδιαστικό σημείο αναφοράς, και μένει να δούμε αν έχει να δώσει και κάτι μουσικά, πέρα από το να μας παίρνει τα μυαλά με τους "παππάδες" του.

Επεξεργασμένο 18 Φεβρουαρίου 2021 από fusionakis