Νέα γενιά κιθαριστών.

[panorios]

Παρακολουθώ τι γίνεται εκεί έξω και σχεδόν κάθε μέρα μένω άναυδος με το ταλέντο που υπάρχει.

Σε όλα τα μουσικά όργανα, αλλά ας μην το απλώσουμε, ας μιλήσουμε για κιθαρίστες, για νέους κιθαρίστες.

 

Ichika Nito

Tim Henson

Plini Roessler-Holgate

Jakub Zytecki

Mike Dawes

Matteo Mancuso

.......

Αλλά οι 2 πρώτοι με έχουν ενθουσιάσει, δεν ξέρω ποιός είναι καλύτερος και δεν μιλάω τεχνικά, υπάρχουν πολλοί τεχνικοί κιθαρίστες, μιλάω για νέο πράγμα, νεο ήχο, διαφορετική προσέγγιση.

Την πρώτη φορά που άκουσα το G.O.A.T. των Polyphia ήταν όπως η πρώτη φορά που άκουσα στα 13 van halen, ναι, τόσο πολύ.

Εάν μου ζήταγε κάποιος να ψηφίσω τον πιό επηρεαστικό νέο κιθαρίστα θα φώναζα Tim Henson.

Αλλά κανένας δεν με ρώτησε και σίγουρα έχει μικρή σημασία η γνώμη μου γι΄αυτό πείτε εσείς.

Ποιός λείπει κατά τη γνώμη σας απο την λίστα;

Ποιός θα επηρεάσει περισσότερο τη νέα γενιά;

[Yannis Methenitis]

Πολύ ενδιαφέρων ήχος. Ολη η μπάντα.

Μου φάνηκε σαν να παίζουν διαφορετικά κουρδισμένη κιθάρα.

[Alex Raptakis]

Μόλις είδα τον τίτλο σκέφτηκα 4 ονόματα, Tim Henson, Ichika Nito, Jason Richardson και Tosin Abasi. Οι 2 πρώτοι είναι αυτό που αρκετοί αποκαλούν "instagramικοί" κιθαρίστες, αν και εγώ διαφωνώ με τον όρο. Τους λένε έτσι γιατί ήδη έχουν αρχίσει και επιρρεάζουν φουλ τη νέα γενιά, γιατί πλέον όλοι στα social media παίζουν μικρά κλιπς σε τέτοιο στυλ.

Και οι 2 τελευταίοι είναι καθαροί Prog Metal, και έχουν πάει το είδος σε άλλο επίπεδο.

Εγώ άκουσα πριν κανα χρόνο το O.D από Polyphia και είχα πάθει την πλακάρα μου. Μετά άκουσα και το G.O.A.T, Goose, Crush και άλλα. Δεν είχα λόγια.

[Rebel_Of_South]

Προσθέτω με τη σειρά μου κάποια ονόματα νέων κιθαριστών ( για μένα κάτω των 40 είναι νέοι )

 

Mateus Asato

Jared James Nichols

Nick Johnston

Christone Ingram

 

Πάντως στους Polyphia παίζει κι άλλος κιθαρίστας , ο Scott LePage

 

Γενικά όμως αυτά τα prog στυλ δεν μου έχουν κάνει κλικ ακόμα . Ούτε ο Plini αλλά σαφώς λίγο πιο ενδιαφέρον μουσικός για τα γούστα μου 

Επεξεργασμένο 17 Φεβρουαρίου 2021 από Rebel_Of_South

[BillTrantos]

Για μένα σίγουρα ο Plini, θεωρώ ότι πήγε μπροστά την κιθαριστική μουσική σε μία κατεύθυνση που δεν είχαμε δει ακόμα, τουλάχιστον σε metal σκηνές.

 

Ο άλλος που θεωρώ ότι ξεχώρισε και δεν έχει αναφερθεί είναι ο Daniele Gottardo. Έβγαλε 2 εξωφρενικά albums πριν μερικά χρόνια, αλλά μετά χάθηκε. Δεν ξέρω τι του συνέβη, αλλά εμένα με επηρέασε πολύ στο πώς βλέπω τη μουσική αλλά και την κιθάρα μέσα σε διαφορετικά concepts.

 

Τελευταίος που δεν έχει αναφερθεί είναι ο David Maxim Mimic. Πέρα από τα πολύ ωραία soundscapes που δημιουργεί, έχει ένα περίεργο "Βαλκανικό" θα έλεγα phrasing, το οποίο είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό από όσα έχω συνηθίσει. Τρομερές ενορχηστρώσεις επίσης. 

 

Ακούω πολλούς απ'όσους έχουν ήδη αναφερθεί, όπως ο Nick Johnston που επίσης πήγε αλλού την όλη φάση με τα instrumental, o Mateus Asato που έχει πάρα πολύ ωραίο feel (αν και ακόμα δεν έχει βγάλει κάποια ολοκληρωμένη δουλειά) και ο Mancuso, ο οποίος πραγματικά έχει απόλυτο έλεγχο πάνω στο όργανο και με σχετικά ανορθόδοξο τρόπο.

 

Γενικά η νέα γενιά έχει σπουδαίους καλλιτέχνες, αρκεί να θέλει κανείς να τους ακούσει.

Επεξεργασμένο 17 Φεβρουαρίου 2021 από BillTrantos

[Nestoras]

2 ώρες πριν, BillTrantos είπε

Γενικά η νέα γενιά έχει σπουδαίους καλλιτέχνες, αρκεί να θέλει κανείς να τους ακούσει.

Άμα κάνουν καλή μουσική, θέλουμε.

Αν είναι να κάνουν επίδειξη περφεξιονισμού, ... θέλουμε να τους δούμε στο πρόγραμμα του Medrano.

[BillTrantos]

8 λεπτά πριν, Nestoras είπε

Άμα κάνουν καλή μουσική, θέλουμε.

Αν είναι να κάνουν επίδειξη περφεξιονισμού, ... θέλουμε να τους δούμε στο πρόγραμμα του Medrano.

 

Περί ορέξεως είναι αυτά. 

[dimsonic]

3 ώρες πριν, BillTrantos είπε

Για μένα σίγουρα ο Plini, θεωρώ ότι πήγε μπροστά την κιθαριστική μουσική σε μία κατεύθυνση που δεν είχαμε δει ακόμα, τουλάχιστον σε metal σκηνές.

 

Ο άλλος που θεωρώ ότι ξεχώρισε και δεν έχει αναφερθεί είναι ο Daniele Gottardo. Έβγαλε 2 εξωφρενικά albums πριν μερικά χρόνια, αλλά μετά χάθηκε. Δεν ξέρω τι του συνέβη, αλλά εμένα με επηρέασε πολύ στο πώς βλέπω τη μουσική αλλά και την κιθάρα μέσα σε διαφορετικά concepts.

 

Τελευταίος που δεν έχει αναφερθεί είναι ο David Maxim Mimic. Πέρα από τα πολύ ωραία soundscapes που δημιουργεί, έχει ένα περίεργο "Βαλκανικό" θα έλεγα phrasing, το οποίο είναι σίγουρα κάτι διαφορετικό από όσα έχω συνηθίσει. Τρομερές ενορχηστρώσεις επίσης. 

 

Ακούω πολλούς απ'όσους έχουν ήδη αναφερθεί, όπως ο Nick Johnston που επίσης πήγε αλλού την όλη φάση με τα instrumental, o Mateus Asato που έχει πάρα πολύ ωραίο feel (αν και ακόμα δεν έχει βγάλει κάποια ολοκληρωμένη δουλειά) και ο Mancuso, ο οποίος πραγματικά έχει απόλυτο έλεγχο πάνω στο όργανο και με σχετικά ανορθόδοξο τρόπο.

 

Γενικά η νέα γενιά έχει σπουδαίους καλλιτέχνες, αρκεί να θέλει κανείς να τους ακούσει.

 

Τον Plini τον παρακολουθώ τουλάχιστον 3-4 χρόνια και είναι πιστός στο παλιό καλό prog.

Οι άλλοι δυό που έβαλες φαίνονται πολύ αξιόλογοι.

Το είδος της μουσικής των Polyphia δεν μου αρέσει και δεν το ακούω τώρα ούτε στο μέλλον.

 

Φυσικά περιττό να πω ότι ο Macuso τους έχει όλους άνετα. Εχοντας ακούσει τον Matteo πλέον δύσκολα ακούω κάτι νέο.

Αν και αυτός ώρες ώρες καίει το μυαλό μου και προτιμώ να ακούω Brent Mason ή Tommy Emmanuel.

 

[matawan]

Νομίζω ότι ο εξωγήινος Julian Lage είναι μια σπουδαία περίπτωση νέου κιθαρίστα και μουσικού. 

 

https://youtu.be/g-WNfhojGRg

 

 

Επεξεργασμένο 17 Φεβρουαρίου 2021 από matawan

[Επισκέπτης]

Οι polyphia είναι όντως κατι νέο και πολύ ενδιαφέρον. Οι υπόλοιποι (κατι πλίνιδες, αμπάσηδες, ασάτο κλπ) δε μου λένε τίποτα μα τίποτα όμως. Εφτάχορδες, οκτάχορδες, στο τέλος θα παίζουν με άρπα. Θα πείτε ok boomer το ξέρω, αλλά αντικειμενικά αυτά που κάτι oldschool τύποι βλέπε Gary και Vinnie Moore, Malmsteen, Friedman, Doug Aldrich, Timmons και λοιποι γράφουν με το πρώτο κυριολεκτική take (τις παλιές εποχές που τα στούντιο ήταν ακριβά και έπρεπε πραγματικά να είσαι παιχταράς για να ολοκληρώσεις το δίσκο μέσα σε μια-δυο μέρες) οι νεότεροι θέλουν 800 overdubs στα protools για να τα κάνουν.

 

Και ολα αυτά χωρίς καν να μιλήσουμε για την ουσία και το βάθος της μουσικής και χωρίς να αναφέρουμε ιερά τέρατα τύπου Gilmour, Blackmore κλπ. Μόνο ο Johnston και η Basilio κανουν ωραίες μουσικες από τους νεότερους.