Τέλος για τον Diego

[TamTam]

Στα τέλη του 1984, ένας απεγνωσμένος πατέρας έρχεται σε επαφή με έναν ποδοσφαιριστή της Νάπολη και του ζητάει να μεταφέρει στον προπονητή και τη διοίκηση την επιθυμία του να διοργανωθεί ένας φιλικός αγώνας. Ο λόγος είναι να συγκεντρωθούν χρήματα για τον γιο του του οποίου η ζωή κινδύνευε και χρειάζονταν χειρουργική επέμβαση το συντομότερο δυνατόν. Δυστυχώς, ο τότε πρόεδρος της Νάπολη δεν συμφώνησε να διεξαχθεί ο αγώνας φοβούμενος τραυματισμό κάποιου παίκτη. Το περιστατικό έφτασε όμως στα αυτιά του κορυφαίου εκείνη την εποχή ποδοσφαιριστή στον κόσμο, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα.Ο Αργεντινός “επαναστάτησε” εναντίον του προέδρου, πλήρωσε ρήτρα 12 εκατομμύρια ιταλικές λιρέτες στην ασφαλιστική εταιρία (Lloyd’s) που ασφάλιζε τα πόδια των παικτών της Νάπολη και είπε: «Δεν πα’ να γ@@@@ και η Lloyd’s,ο αγώνας αυτός πρέπει να γίνει»

Και έτσι, χάρη στην γενναιοδωρία τoυ Marandona, ένα μικρό θαύμα συνέβηκε εκείνο το απόγευμα τον Ιανουάριο του 1985. Σε ένα γεμάτο κόσμο, λασπωμένο γήπεδο ποδοσφαίρου στα περίχωρα της Νάπολης, ένας διεθνής ποδοσφαιρικός σταρ και μελλοντικός παγκόσμιος πρωταθλητής έπαιξε εναντίον μιας τοπικής ερασιτεχνικής ομάδας, κάνοντας το απαραίτητο ζέσταμα ανάμεσα στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, Μαζεύτηκαν πάνω από 20 εκατομμύρια λίρες ιταλικές και σώθηκε η ζωή του μικρού παιδιού.
Πώς να μην τον λατρεύουν οι Ναπολιτάνοι?

Από Anwar Jitou

Επεξεργασμένο 25 Νοεμβρίου 2020 από Tamtam

[BillTrantos]

Δεν τον πρόλαβα να παίζει, θυμάμαι όμως να βλέπω αφιερώματα στην τηλεόραση όταν ήμουν 5-6 χρόνων, είχε βγάλει μια συλλογή το France Football, εκεί είχα πάθει έρωτα με τον άλλο συγχωρεμένο, τον Cruyff. Δεν έχει καμία σημασία όμως, όταν άρχισα να παίζω μπάλα σε ομάδες μου λέγανε οι μεγαλύτεροι να ψάξω να δω τον Diego. Άκουσα ιστορίες επί ιστοριών, για έναν ήρωα βγαλμένο από κόμικ. 

 

Δεν έχει σημασία τελικά αν είσαι ο καλύτερος, αν πήρες τα περισσότερα βραβεία, αν έβαλες τα περισσότερα γκολ, αν έβγαλες τα περισσότερα λεφτά. Σημασία έχει το αποτύπωμα που αφήνεις στον κόσμο.

 

Ο Ντιέγκο άφησε ένα τεράστιο αποτύπωμα στον κόσμο, ήταν πράγματι ένας θεός. Την αθανασία την κέρδισε με το σπαθί του, τη λατρεία του κόσμου δε σταμάτησε ποτέ να τη νιώθει και τη ζωή του την έζησε ακριβώς όπως ήθελε, χωρίς τον παραμικρό συμβιβασμό. 

 

Τα έφερε έτσι η ζωή και τον είδα από κοντά στο Καραϊσκάκης με τον θείο μου, πρέπει να ήταν το 2005. Αξέχαστες εικόνες και στιγμές.

 

Αθάνατος.

Επεξεργασμένο 25 Νοεμβρίου 2020 από BillTrantos

[fusiongtr]

Ένας απίστευτα εμβληματικός καλλιτέχνης λιγότερος.

[otto##]

μάγος της μπάλας. δεν ξαναβγαίνει. ελαφρύ το χώμα. τα λοιπά γνωστά περιττεύουν.

[fusiongtr]

1 minute ago, BillTrantos said:

τη λατρεία του κόσμου δε σταμάτησε ποτέ να τη νιώθει

 

Όπως και το μίσος του κόσμου.

Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε.

Θα τον λάτρευες ή θα τον μισούσες.

Δεν ήταν για χλιαρά συναισθήματα ο Diego.

[Jet72]

Ο EVH του χλοοτάπητα...

[fusiongtr]

9 minutes ago, Jet72 said:

Ο EVH του χλοοτάπητα...

 

Εγώ θα έλεγα ο Allan Holdsworth από άποψη τεχνικής και θεάματος, ο BB.King με την έννοια του συναισθήματος, και ο Lemmy με την έννοια των καταχρήσεων και της αντιδραστικότητας.

Επεξεργασμένο 25 Νοεμβρίου 2020 από fusiongtr

[Πνοή και Νύξη]

Μπάλα=Μαραντόνα 

 

Δεν μπαίνει άλλο όνομα δίπλα του.

 

 

Εγώ θα συμφωνήσω με το κείμενο του Oldboy παρακάτω. 

 

"Ζήτω ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στην ολότητά του. Δεν έχει σκοτεινή και φωτεινή πλευρά, δεν έχει ακμή και παρακμή, ήταν ένα και μόνο πράγμα, παράφορο. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν η παραφορά του, ήταν το πέραν όλων των ορίων, ήταν το ατρόμητο κοίταγμα στο δέος αλλά και στο έρεβος, ήταν η ζωή ως δόξα, η ζωή ως θρίαμβος, η ζωή ως καταστροφή, η ζωή ως ζωή, ποτέ μα ποτέ η ζωή ως θάνατος. Στην εποχή που ένας πλανήτης ισχυρίζεται ότι η υγεία είναι το ύψιστο αγαθό, πέθανε ένας άνθρωπος που έδειξε ότι η ζωή είναι το ύψιστο αγαθό, η ζωή που δεν είναι αγαθό χρηστικό, η ζωή που αρχίζει εκεί που τελειώνει η χρήση κι εκεί που υπάρχει, συνταρακτικά αληθινή, άλλοτε η υπέρβαση και άλλοτε η κατάχρηση, αλλά που και οι δύο τους μαζί συνθέτουν έναν και μόνο άνθρωπο, τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Ζήτω ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα στην ολότητά του."

[marathon]

Δεν είμαι φανατικός με το ποδόσφαιρο, παρακολουθώ βέβαια αλλά σπάνια πάω στο γήπεδο. Το 1982-3 (?) ήμουν φοιτητής στο Παρίσι και πήγαμε στο Παρκ ντε Πρινς να δούμε την πανίσχυρη (και τότε) Μπαρτσελόνα εναντίον της Παρι σαν Ζερμαιν. Κουμάντο (ποδοσφαιρικά) έκανε στη Μπάρτσα ένας παικταράς, ο Σούστερ και το ανερχόμενο αστέρι ήταν ο Μαραντόνα (πρέπει να ήταν 21 χρόνων τότε...). Η Μπάρτσα πέταγε μέσα στο γήπεδο, αλλά ο Ντιέγκο βαριόταν που ζούσε, ήταν κοντά στη σέντρα και τα έξυνε κανονικά. Μέχρι το 40, που σαν να τον τσίμπησε μια μύγα, πήρε τη μπάλα κάτω από τη σέντρα, πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του (τον σπρώχνανε, τον κλωτσούσαν, του τραβάγαν τη φανέλα...δεν κατάλαβε Χριστό!), πέρασε και τον τερματοφύλακα, έβαλε γκολ, γύρισε μας χαιρέτησε....και βγήκε αλλαγή!!!!. 2 λεπτά μαγείας και αποθέωσης. Μοναδικέ Ντιέγκο, καλό ταξίδι.

 

Υ.Γ. Για τα στατιστικά, η Πάρι έφαγε 4 σε αυτό το ματς.

[Superfunk]

Δεν παρακολουθώ καθόλου ποδόσφαιρο ,στην κυριολεξία δεν έχω ιδέα .

Όμως τον Μαραντόνα τον ήξερα και οπότε έπαιζε στην TV καθόμουν και τον έβλεπα γιατί ΔΕΝ μου προκαλούσε πλήξη όπως μου προκαλεί το ποδόσφαιρο στο σύνολο του (και όλα τα αθλήματα έτσι κι αλλιώς).

Ήταν και θεός στην αγαπημένη μου Νάπολη,η ωραιότερη ιταλική πόλη με τους ωραιότερους ανθρώπους,να πάτε, οπότε ακόμα ένας λόγος να τον εκτιμώ.

Rest in piece Diego.

Επεξεργασμένο 26 Νοεμβρίου 2020 από Superfunk