Περί δομής τραγουδιών

[pipityri]

6 λεπτά πριν, yameth είπε

 

Υ.Γ. Να υποθέσουμε πως δεν γράφεις στο κινητό και είσαι ακόμα Αθήνα, αλλιώς μην αγχώνεσαι.

Οχι και στα δύο.

[fusiongtr]

22 minutes ago, Superfunk said:

 

Ισα ,ισα ΕΚΕΙ ειναι που πρεπει να δωθεί ακόμα μεγαλυτερη προσοχη μια και δεν υπαρχει η φωνη που ,κακα τα ψεμματα, απασχολει αποκλειστικα το 90% των ακροατων 

 

Αυτό εννοούσα βρε παιδιά, ότι με την απουσία της φωνής, χρειάζεται ίσως διαφορετικός χειρισμός αυτών των άλλων χαρακτηριστικών.

Δεν είναι ξεκάθαρα (αν υπάρχουν στην μορφή ενός τραγουδιού) τα κουπλέ - ρεφραίν, επίσης συνήθως δεν υπάρχουν γέφυρες, κλπ.

 

Οπότε θα πρέπει να δώσουμε μορφή με άλλο τρόπο (αφού δεν υπάρχει φωνή και στίχοι) στα διαφορετικά μέρη που απαρτίζουν την δομή).

Επεξεργασμένο 14 Αυγούστου 2020 από fusiongtr

[Πνοή και Νύξη]

Eίναι εξαιρετικές αυτές οι "ασκήσεις αυτοπεριορισμού" να το πω; Όπου καλείται κανείς να επιδείξει τι μπορεί να γινει εχοντας τον περιορισμό σε μία ή περισσότερες παραμέτρους ενός έργου και πώς μπορεί να το εμπλουτίσει/διανθίσει για να το καταστήσει ενδιαφέρον.

 

Όπως συμβαίνει σε πολλά ιδιώματα και είδη ανα τον κόσμο, όπου για λόγους παράδοσης ή αυθεντικότητας ο μουσικός καλείται να επιδείξει την δημιουργικότητά του σε στενό, περιορισμένο πλαίσιο, άρα να αναπτυξει δεξιότητες που θα εξέλειπαν από την ελευθερία που θα είχε χωρίς το πλαίσιο αυτό. 

 

Πχ, το να περιορίσεις ενα lick της κιθάρας σε τρεις ίδιες νότες, οπότε αυτό που θα προσδώσει τον χαρακτήρα θα ειναι ο ρυθμός, η διαρκεια, οι τονισμοί, η θέση στην ταστιερα, τα φάλτσα, ο ήχος, η βαρυτητα κι ενα σωρό άλλα στοιχεια που τις περισσοτερες φορές αγνοουνται στο βωμό του μελωδικού ή αρμονικού στερεοτύπου.

 

Συμπαθάτε με δεν έχω καμμία θεωρητική μουσική γνώση, οπότε η ορολογία μου και η κατανόηση όρων πασχει. Αλλά το θέμα μου φαίνεται άκρως ενδιαφέρον και θα ήθελα να δω/ακούσω κι άλλα παραδείγματα.

 

Παραθέτω ένα κι εγώ, δεν ξερω αν βοηθάει στην κουβέντα, αν έπιασα το νόημα ή είμαι εντελώς εκτός

  

 

Κι άλλο ένα παράδειγμα, live παιγμένο, του πώς ένα απλό -αρμονικα- κομματι, με ακόμη πιο απλη μελωδικη γραμμή φωνής, μπορεί με απιθανη ενορχηστρωτικη οξυδέρκεια, να γινει ένα μνημείο groove κι αισθαντικότητας, βάζοντας ο καθένας το μερος που του αναλογει, χωρίς να μπλέκει στα πόδια του άλλου, ρυθμικά και αρμονικά, αλλα και σαν σύνολο οδηγώντας το κομμάτι σε κορυφώσεις και ξεκουράσματα. Το πλέον εντυπωσιακό, ειναι η απομάκρυνση όλων των θέσεων, όλων των οργανων από το beat (κατι σαν swing?), το αντίθετο δηλ. του quantizing, ενορχηστρωτικά. Αυτό ειναι και το κλειδί του κομματιού για μένα.

 

Ελπίζω να μην ειμαι εκτός κλιματος

 

 

 

[dimsonic]

το κομμάτι του θέματος πάντως το θεωρώ ως μια ενδιαφέρουσα ποπ επιτυχία και όχι σε βάθος σύνθεση.

Επάνω σε δυο ακκόρντα γίνονται συνεχεις παραλλαγές στην blue, επάνω σε ακίνδυνη και εξαιρετικά μονότονη rhythm section με μόνο ενδιαφέρον την κιθάρα. Μπορεί να είναι μια συνταγή εύπεπτης επιτυχίας, όπως σχεδόν όλο το rumors που για μένα ήταν απογοήτευση, όπως φυσικά η προσθήκη το ετερόκλητου δίδυμου Nicks - Buckingham και η αλλαγή πορείας του γκρουπ. Φυσικά το κοινό είχε διαφορετική γνώμη.

[dimsonic]

να δούμε και κάτι άλλο?

 

η ίδια δομή, 2 ακόρντα για verse chorus και άλλα 2 (βασικά ένα) για pre chorus. Όλο πάνω στην blue γραμμένο από την τεράστια Carole King και μια εξαιρετική εισαγωγή από τον οργανίστα Dave Rowberry πάνω στο βασικό ακκόρντο και το chorus

 

 

 

και κάτι ακόμα πιό μινιμαλ και απλουστευμένο?

 

μια βασική απλούστατη blue δομή I V IV, μια υπεραπλουστευμένη melody (?) line και μια σοφιστικέ (?) εισαγωγή....

Πέραν του γεγονότος ότι οι βασικοί συντελεστές παίζουν με τις καλύτερες κιθάρες του κόσμου , είναι και OBE.

 

 

 

 

 

 

και να δούμε τι είναι αυτό που ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι (no offence Carole !)

 

 

Επεξεργασμένο 14 Αυγούστου 2020 από dimsonic

[Superfunk]

2 ώρες πριν, Πνοή και Νύξη είπε

Eίναι εξαιρετικές αυτές οι "ασκήσεις αυτοπεριορισμού" να το πω; Όπου καλείται κανείς να επιδείξει τι μπορεί να γινει εχοντας τον περιορισμό σε μία ή περισσότερες παραμέτρους ενός έργου και πώς μπορεί να το εμπλουτίσει/διανθίσει για να το καταστήσει ενδιαφέρον.

 

Όπως συμβαίνει σε πολλά ιδιώματα και είδη ανα τον κόσμο, όπου για λόγους παράδοσης ή αυθεντικότητας ο μουσικός καλείται να επιδείξει την δημιουργικότητά του σε στενό, περιορισμένο πλαίσιο, άρα να αναπτυξει δεξιότητες που θα εξέλειπαν από την ελευθερία που θα είχε χωρίς το πλαίσιο αυτό. 

 

Πχ, το να περιορίσεις ενα lick της κιθάρας σε τρεις ίδιες νότες, οπότε αυτό που θα προσδώσει τον χαρακτήρα θα ειναι ο ρυθμός, η διαρκεια, οι τονισμοί, η θέση στην ταστιερα, τα φάλτσα, ο ήχος, η βαρυτητα κι ενα σωρό άλλα στοιχεια που τις περισσοτερες φορές αγνοουνται στο βωμό του μελωδικού ή αρμονικού στερεοτύπου.

 

Συμπαθάτε με δεν έχω καμμία θεωρητική μουσική γνώση, οπότε η ορολογία μου και η κατανόηση όρων πασχει. Αλλά το θέμα μου φαίνεται άκρως ενδιαφέρον και θα ήθελα να δω/ακούσω κι άλλα παραδείγματα.

 

Παραθέτω ένα κι εγώ, δεν ξερω αν βοηθάει στην κουβέντα, αν έπιασα το νόημα ή είμαι εντελώς εκτός

  

 

Κι άλλο ένα παράδειγμα, live παιγμένο, του πώς ένα απλό -αρμονικα- κομματι, με ακόμη πιο απλη μελωδικη γραμμή φωνής, μπορεί με απιθανη ενορχηστρωτικη οξυδέρκεια, να γινει ένα μνημείο groove κι αισθαντικότητας, βάζοντας ο καθένας το μερος που του αναλογει, χωρίς να μπλέκει στα πόδια του άλλου, ρυθμικά και αρμονικά, αλλα και σαν σύνολο οδηγώντας το κομμάτι σε κορυφώσεις και ξεκουράσματα. Το πλέον εντυπωσιακό, ειναι η απομάκρυνση όλων των θέσεων, όλων των οργανων από το beat (κατι σαν swing?), το αντίθετο δηλ. του quantizing, ενορχηστρωτικά. Αυτό ειναι και το κλειδί του κομματιού για μένα.

 

Ελπίζω να μην ειμαι εκτός κλιματος

 

 

 

 

Καλά ΕΔΩ και αν μιλάμε για ΑΛΛΕΣ πίστες....

[Πνοή και Νύξη]

Το παω σε πιο εύκολες πιστες τότε.

 

 

 

 

 

 

 

(Αυτόν ξέρω, αυτόν εμπιστεύομαι)

[Superfunk]

3 ώρες πριν, dimsonic είπε

να δούμε και κάτι άλλο?

 

η ίδια δομή, 2 ακόρντα για verse chorus και άλλα 2 (βασικά ένα) για pre chorus. Όλο πάνω στην blue γραμμένο από την τεράστια Carole King και μια εξαιρετική εισαγωγή από τον οργανίστα Dave Rowberry πάνω στο βασικό ακκόρντο και το chorus

 

 

 

και κάτι ακόμα πιό μινιμαλ και απλουστευμένο?

 

μια βασική απλούστατη blue δομή I V IV, μια υπεραπλουστευμένη melody (?) line και μια σοφιστικέ (?) εισαγωγή....

Πέραν του γεγονότος ότι οι βασικοί συντελεστές παίζουν με τις καλύτερες κιθάρες του κόσμου , είναι και OBE.

 

 

 

 

 

 

και να δούμε τι είναι αυτό που ξεχωρίζει την ήρα από το στάρι (no offence Carole !)

 

 

 

Αυτό ρε ΦιλωΟυς δεν είναι πίστα.

Είναι εκτός συναγωνισμού.

Σαν τις ταινίες του Φελίνι στις Κάννες.

 

Το Rumours είναι ΔΙ-ΣΚΑ-ΡΑ btw.

Επεξεργασμένο 14 Αυγούστου 2020 από Superfunk

[pipityri]

Θα είναι ωραία να μιλάτε και για τα στοιχεία που θεωρείτε πως παίζουν ρόλο στην διαμόρφωση του κάθε κομματιού-συνθετικά, ενορχηστρωτικά κλπ. Ετσι θα έχουμε διάφορες ιδέες μαζεμένες σε ένα μέρος, να μπορεί να ανατρέξει κάποιος όποτε χρειάζεται. 

[pipityri]

Ok, me go first.

 

Dreams. Ο βασικός κύκλος του κομματιού έχει ως εξής:

- 8 μέτρα εισαγωγή.

- 16 μέτρα verse

- 12 μέτρα pre-chorus

- 16 μέτρα chorus

- 8 μέτρα guitar solo

 

Εισαγωγή: μπάσο και διακριτικό Rhods παίζουν τη βασική αρμονία, κιθάρα ηλεκτρική παίζει μικρές φράσεις που στην πορεία-και σε παραλλαγές-θα γίνουν αντίστιξη στην φωνή. Η αρμονία είναι F-G, ένα μέτρο το καθένα και παραμένει ίδια για όλα τα υπόλοιπα μέρη μέχρι και το chorus.

Verse: μπάσο, Rhodes και τύμπανα συνεχίζουν όπως πριν. Το τετράστιχο χωρίζεται σε 2 δίστιχα, το καθένα από 8 μέτρα. Οι 3 πρώτοι στίχοι ξεκινούν στο δεύτερο beat του μέτρου-ασθενές-ο τελευταίος στο πρώτο-ισχυρό. Αυτό, αγαπητοί μου φίλοι, σημαίνει ΕΜΦΑΣΗ.Listen carefully λέει η Stevie σε εκείνο το σημείο. Και το εννοεί. Τα τύμπανα τονίζουν διακριτικά την αρχή κάθε δίστιχου, ανά 8 μέτρα, με crash στο πρώτο beat.

Pre-chorus: Τα τύμπανα αλλάζουν με τρόπο που δεν μπορώ να καταλάβω...παίζει ταμπούρο μαζί με βαθύ? Δεν ξέρω, ας μας πει κάνας ντράμερ. Η αρμονία ίδια, η κιθάρα παίζει για πρώτη φορά αρπισμούς με ξεκάθαρο ρυθμό. Προστίθονται νέα layers, κάτι σαν vibes δεξιά και backing vocals που τραγουδούν αντιστικτικά.Εχουμε ξεκάθαρα ένα νέο μέρος στο κομμάτι, που οδηγεί στο...

Chorus: Πρώτη φορά απολύτως ξεκάθαρο και εμφατικό downbeat από την φωνή...Thunder only happens...στα αριστερά μπαίνει ακουστική strumming, κάτι σαν organ παίζει ακόρντα και μια χαρακτηριστική φράση μέτα το τέλος κάθε στίχου. Η φωνή εναρμονίζεται από backing vocals. Τα τύμπανα μαρκάρουν με breaks και crash κάθε 4μετρο-και όχι 8μετρο όπως πριν.Η αρμονία, το μπάσο και το Rhodes, όπως πριν.

Guitar solo: Το texture ξαναγυρνάει σε αυτό της εισαγωγής.Η κιθάρα παίζει 2 4μετρες φράσεις.Η πρώτη σε F G G F , η δεύτερη σε Am G G F. Εχουμε δηλαδή αλλαγή αρμονικού ρυθμού και ένα νέο ακόρντο. Το μπάσο αλλάζει οκτάβα και για πρώτη φορά βάζει κάποια από τα ακόρντα σε άρσεις. Το κομμάτι από κει πέρα, επαναλαμβάνει λίγο πολύ τα ίδια, απαραίτητο στοιχείο για μια "εύπεπτη επιτυχία" που είπε και ο Δημήτρης.

Συμπερασματικά λοιπόν, κάθε μέρος μαρκάρεται με την προσθήκη στοιχείων, με διαφορετική χρήση των ισχυρών και ασθενών σημείων του μέτρου, πάντα με ξεκάθαρη στόχευση προς την κορύφωση, δηλαδή το chorus.

Μια παρατήρηση για τους φίλους κιθαρίστες...αν παίξετε την μελωδία της φωνής στο verse στην κιθάρα και καταφέρετε να την φραζάρετε όπως η Stevie-είναι κάπως behind the beat- το αποτέλεσμα θα θυμίζει πολύ Larry Carlton. Αξίζει μια προσπάθεια.