Ταυτίζεται το παιξιμο σας με τη μουσική που ακούτε;

[ex-Dr. No]

Όλοι το παθαίνουμε αυτό. Καμιά φορά και αυτά που νομίζουμε εύκολα είναι πιο δύσκολα

[panorios]

Νομίζω ότι το παίξιμό μου έχει επηρεαστεί περισσότερο από την μουσική που άκουγα τα πρώτα 20 χρόνια που έπαιζα (rock-metal-punk-folk-progressive-bossa nova-jazz rock, post rock. Κάπου εκεί μέσα είναι και η κλασική κιθάρα που ξεκίνησα.) και λιγότερο απο την μουσική που ακούω τα τελευταία 20 χρόνια (soul-funk-disco-alternative-electro). 

Γενικά, είναι ένας χαμός εκεί μέσα, δεν θες να ξέρεις 

[Κβαντική Διεμπλοκή]

Το ύφος της μουσικής που παίζω είναι αυτό που είμαι και το τεχνικό μέρος αυτό που μπορώ να είμαι.

Κατά τα άλλα ακούω σχεδόν όλα τα είδη μουσικής από κλασική μέταλ κλαρίνα έθνικ σκυλάδικα ηλεκτρονική κτλ.

 

[Jet72]

Τωρα εγω πως να το πω κομψα....

Ας πουμε οτι η μουσικη που ακουω ταυτιζεται με αυτη που θελω να μπορουσα να παιζω....

[loucas]

Στις 30/7/2020 στις 5:08 ΜΜ, fusiongtr είπε

Επηρεάζεται υπερβολικά το παίξιμό μου από αυτά που ακούω.

Κατά καιρούς, άκουγα πολύ ετερόκλητα μεταξύ τους πράγματα από πιτσιρικάς, και συνεχίζω ακάθεκτος.

Μιλάω για φανατικό άκουσμα.

Όταν ακούω κάτι πολύ και μου αρέσει, αλλάζει το φραζάρισμά μου, ακόμα και ο ήχος μου, προς αυτή την κατεύθυνση, δεν το κάνω επίτηδες, απλά δεν το ελέγχω.

 

Από σχόλια συνφορουμιτών εδώ μέσα, σε κομμάτια που έχω ανεβάσει, το παίξιμό μου αλλού τους θύμιζε Metheny (ειδικά τα γκλισάντα με καθαρό ήχο είναι καραμπίνα, αλλά έτσι μου βγαίνει), αλλού Sco, αλλού Henderson, αλλού Pat Martino (έκανα μεγάλη προσπάθεια κάποτε να ξεφύγω από το φραζάρισμα του Martino που μου έβγαινε εντελώς φυσικά), αλλού Stern, Benson, κλπ.

 

Όλα αυτά τα έχω ακούσει πολύ, τα έχω μελετήσει πολύ, και μου αρέσουν πολύ.

 

Επίσης τα gypsy jazz μου αρέσουν πολύ και τα έχω ακούσει πολύ.

Υπήρχε μια περίοδος, που έπιανα την κιθάρα, και οτιδήποτε έπαιζα, μα οτιδήποτε (από μπλουζ, ροκ, τζαζ, κλπ) ακουγόταν σαν να το έχει διασκευάσει γύφτος.

Και με εκνεύριζε αυτό, αλλά δεν μπορούσα να ξεφύγω.

 

Τώρα, τον τελευταίο καιρό δεν ακούω και πολύ μουσική, και γι' αυτό και έχω "αδειάσει".

Δεν μπορώ να παίξω τίποτα.

Εδώ σίγουρα ταυτίζεται το άκουσμα με το παίξιμο.

Δεν ακούω, δεν παίζω.

 

Σωστός .

Ο δε Martino μεγάλη αγάπη και σαν παϊκτης κια σαν άνθρωπος

 

 

 

 

 

[biftekas]

Στις 29/7/2020 στις 3:49 ΜΜ, yameth είπε

Είναι γενική παραδοχή πως αναπτύσσεις το λεξιλόγιο σου ακούγοντας άλλους και δη κορυφαίους.

Ισχύει για τον λόγο, ισχύει και για την μουσική.

Εγω π.χ. έχω πολλά συστατικά στο παίξιμο μου (ήχο και φρασεολογία) απο τους πρώτους κιθαρίστες που άκουγα μανιωδώς κυρίως μέχρι τα 25 μου που για να σας το κάνω πιο λιανά, μεχρι το 1982.

Κάποια στιγμή εκεί στα 20κάτι έκανα μια στροφή και άκουσα άλλα όργανα. Μουσική όπου το κύριο όργανο δεν ήταν η κιθάρα δηλαδή.

Σαξοφωνίστες όπως ο David Sanborn, πιανίστες σαν τους George Duke και Richard Tee και μπασίστες αλα Marcus Miller και γενικότερα σχήματα χωρίς κιθάρα. Άκουσα και πολύ pop music που πάντα μου αρέσει.

Απο τότε παρα το ότι έχω εξελιχθεί μουσικά (μάλλον), δεν πιστεύω πως άλλαξε ιδιαίτερα το παίξιμο μου στην κιθάρα. Ναι έμαθα πότε να παίζω και πότε να σιωπώ, να περνάω κάποιες "ενδιαφέρουσες" γραμμές και βέβαια τα ακόρντα μου έχουν αλλάξει πολύ, τώρα που το σκέφτομαι.

Στην πράξη όμως παρα τα 62 μου χρόνια, η καρδιά και το ύφος μου κιθαριστικά είναι του 20χρονου.

 

Εσείς τι εξέλιξη είχατε στο όργανο που παίζετε και τι ρόλο είχε η μουσική που ακούτε ή ακούσατε κατα καιρούς; Σας επηρέασε διαχρονικά;

 

Βέβαια φαίνεται να απευθύνομαι σε ηλικιακά ρετάλια σαν κι εμένα αλλά νομίζω πως ο καθένας βλέπει τον χρόνο διαφορετικά.

καλησπερα.

Αυτο που αναφερεις ειναι φυσιολογικο και εχει να κανει με την προσωπικοτητα του παιχτη. Δεν ειμαστε πια 20, (εγω ειμαι 50) ομως ποσο πιστευεις οτι εχουμε αλλαξει καθως μεγαλωνουμε?

Για μενα το peak ενος παιχτη (με την προυποθεση οτι ξεκινησε νωρις και  ασχοληθηκε εστω για καποια χρονια σοβαρα, ερχεται στα 35-40.Ωριμοτητα με φρεσκαδα.Μετα σιγα σιγα επερχεται το γηρας το οποιο αλλαζει την ψυχοσυνθεση, τις ορμονες επισης, καποιες φοβιες βγαινουν, λιγοτερη αδρεναλινη ντοπαμινη, ολα αυτα βγαινουν στο παιξιμο.

 

Παιζω μπασο κιθαρα κ ντραμς..Στο μπασο γκρουβες., ενω στα τυμπανα και στην κιθαρα jazz...(στην κιθαρα δεν εχω την εμπειρια των αλλων 2)....ομως το attitude ειναι το ιδιο και στα 3 οργανα, ας ειναι διαφορετικο το στυλ στο μπασο..

 

Οπως ειπες ωριμαζεις με τα χρονια, ομως εγκεφαλος , νευρικο συστημα και προσθεσε εσυ τα υπολοιπα ειναι τα ιδια..

 

 

Εχει να κανει με τον τροπο που ακουσ-αντιλαμβανεσαιι τους ηχους.Το Time ειναι το πιο σημαντικο, μιας και ειναι αυτο που καθοριζει το στυλ του παιχτη ..Το improvise ( το λες και πολυλογια)που κανω σε κιθαρα κ τυμπανα ειναι το ιδιο.

 

Ακου φτασμενους μουσικους....santana, metheny, scofield, benson, miller, mike stern...ολοι το ιδιο πραγμα παιζουν απ τα 20.

 

Επεξεργασμένο 26 Αυγούστου 2020 από biftekas