Ταυτίζεται το παιξιμο σας με τη μουσική που ακούτε;

[gkourmoul1]

21 minutes ago, MGs said:

Όλοι εδώ ξέρουμε ότι η μελέτη ενός οργάνου θεωρείτε επιτυχημένη και παύει αυτομάτως να αποτελεί προτεραιότητα από την στιγμή εκείνη,όπου με βάσει αυτού και διαφόρων άλλων ιδιοτήτων που διαθέτουμε(χορευτικές φιγούρες,σαγηνευτικά βλέμματα ,κλείσιμο ματιών κοιτώντας ψηλά,τίναγμα χαίτης κ.α),βγάλουμε γκόμενα.Ναι,με επηρέασαν αυτοί που άκουγα,τραβώντας με σε ένα βούρκο ακολασίας και ακατανόμαστων καταστάσεων καταστρέφωντας την τόσο πολλά υποσχόμενη καριέρα μου.Σε ένα μόνο πράγμα δεν ταυτίστηκα,στο παίξιμο.Αυτοί έπαιζαν παπάδες,εγώ ότι νάνε.Ας γίνω παράδειγμα προς αποφυγήν και το ηθικό δίδαγμα που θα ήθελα να περάσω σε όλους αγαπητοί είναι ότι ναι μεν οι επιρροές έχουν άμεσο αντίκτυπο στο παίξιμο μας αλλά...αν δεν ανεβάσουν οι γκόμενες λίγο τα στάνταρ τους στα live μας έχει πάρει όλους ο διάολος.

 

Ρυθμικος κιθαριστας εισαι?

[fusiongtr]

14 minutes ago, gkourmoul1 said:

 

Ρυθμικος κιθαριστας εισαι?

 

Δεν ξέρω, αλλά έχει δίκιο.

Ο Lemmy έλεγε ότι "όποιος λέει ότι ξεκίνησε να παίζει κιθάρα για οτιδήποτε άλλο εκτός από τις γκόμενες, λέει ψέμματα".

[dimsonic]

εγώ θα σας πω το άλλο.

Ίσως είδατε αυτές τις μέρες έχω βάλει στο προφίλ μου τον Kortchmar. 

Αυτόν τον γούσταρα από τότε (απ τα 15 μου) γιατί Hendrix, Clapton, Rory, Green, Santana κλπ όλους μπορούσα (" ") να τους παίξω.

Απ αυτόν δεν μπορούσα να παίξω τίποτα, εκτός από μια νότα εδώ και εκεί.

Και μου την έδινε, αυτό.

[NorhymeNoReason]

Δεν ξέρω αν είναι καλό αλλά ότι ακούω αυτό βγάζω προς τα έξω με δικά μου στοιχεία βέβαια. Είμαι και περίεργο κράμα μουσικού, προς το παρόν συνεχίζω το ότι με αγγίζει το μελετάω. Είχα μπει σε μια λούπα να αυτοσχεδιάζω με την βολεψη μου αλλά βγήκα και προσπαθω να θυμάμαι πως εγώ αυτοσχεδιάζω μυαλό και ψυχή όχι τα χέρια μου μηχανικά. 

[funkysoul]

δεν θα ελεγα οτι ταυτίζεται αλλα σιγουρα ειναι επιρροή.βασικα η μουσικη που ακουω τα 15 τελευταία χρονια με βοηθήσε 100% στο δεξι μου χερι και λιγοτερο στο αριστερό 

[ex-MGs]

Προσωπικά πιστεύω ότι το παίξιμο ενός μουσικού οργάνου είναι η στιγμιαία έκφραση συναισθημάτων από τον εσωτερικό κόσμο του μουσικού που μετατρέπετε σε ήχο.Βαση αυτού δεν υπάρχει σταθερή ως πως το παίξιμο,ακόμη και σε περίπτωση που θες να αποδώσεις κάτι που ακούς,αν δεν βιώνεις το αντίστοιχο συναίσθημα. Δε λέμε δα να θες να παίξεις νέγρικο,βρώμικο μέχρι τα μπούνια blues και να πας να πιάσεις δουλειά σε βαμβακοφυτείες,αλλά να έχεις μια γνώση περί τίνος πρόκειται.Το παίξιμο κάθε μουσικού καθορίζετε κατά την ταπεινή μου γνώμη από δυο αλληλένδετα πράγματα.Τα βιώματα του μουσικού που το κρατάει και η ικανότητα έκφρασης αυτών μέσω του οργάνου.Αν  συμπίπτουν με τα ακούσματα έχουμε εξισορρόπηση ,άρα και επιρροή και απομένει μόνο το τεχνικό(εξοπλισμός,εφέ,παραγωγή π.χ),εξίσου σημαντικό κομμάτι για την απόδοση του.

Επεξεργασμένο 3 Αυγούστου 2020 από MGs

[gkourmoul1]

Ωραια και κρητικη σκεψη, συντεκνε!

 

Να παρατηρησω μονο οτι δεν χρειαζεται να εισαι μαυρος και δαρμενος, 200 χρονια πριν, για να παιξεις το γνησιο, βαθυ και σκουρο μπλουζ.

 

Αρκει να εισαι, τη σημερον ημερα, παντρεμενος. Εαν μας εβλεπαν οι νεγροι απο μια μερια, θα το ειχαν ριξει στον ταρσιλαμα.

[Alex Raptakis]

Στο γυμνάσιο ξεκινήσαμε μια μπάντα, μόνο hard rock, Guns N' Roses, Whitesnake, ACDC... Ήταν σχετικά εύκολα κομμάτια για μας, καθώς πηγαίναμε όλοι μουσικό γυμνάσιο/λύκειο. Εγώ ντράμερ τότε, νόμιζα ότι έπαιζα παπάδες.

 

Ήταν 2007 ή 08, νομίζω κάπου στα μέσα του λυκείου, η χρονιά που η αδερφή μου μου έδωσε ένα αντιγραμμένο CD με κάποια τραγούδια των Tool. Μου λέει άκου αυτό (Lateralus). Τρελάθηκα, μου τα έκανε όλα άνω κάτω. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ένα ψέμα. Ότι άκουγα πριν, ήταν πλέον βαρετό. Έγινα τρελός φαν. Προσπάθησα να παίξω κάποια κομμάτια και τα κατάφερα. Βέβαια υπήρχαν κάποια μέρη, όπως στο Eulogy (εκεί που έχει μόνο φωνή/drums) κάτι που δε το κατάφερα ποτέ. Κάθε μέρος του σώματος ήταν σε διαφορετικό χρόνο. Δε μπορούσα να το πιστέψω ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν να γίνει.

 

Λίγο μετά ήρθαν οι Dream Theater να με πορώσουν ακόμα περισσότερο, και να με βάλουν για τα καλά στην Metal. Τότε έπαιζα και λίγο κιθάρα (και μπουζούκι) και προσπαθούσα να βγάλω κάποια μικρά solos και riffs. Σε κάποια τα κατάφερνα, σε άλλα πάλι, με τίποτα. Είχα απίστευτη εξέλιξη σαν ντράμερ όμως. Πήρα και ένα διπέταλο, ίδιο με του Portnoy τότε. Άρχοντας.

 

Μετά από χρόνια, εντελώς τυχαία αναλάλυψα τους Contortionist, μέσα από ένα άκυρο σχόλιο στο YouTube. Άκουσα το Intuition, και εκεί ξέφυγα. Το μυαλό μου δε μπορούσε να καταλάβει τι γίνεται με τίποτα. Ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι. Έτσι μπήκα στη math μουσική. Πριν 2 χρόνια ανακάλυψα τυχαία τους Tesseract, που ακούω φανατικά μέχρι και σήμερα. Οι κιθάρες δεν είναι τόσο δα πολύπλοκες, αλλά ρυθμικά, ο συγχρονισμός που χρειάζεσαι σαν ντράμερ δεν υπάρχει - χρειάζονται πολλά χρόνια μελέτης για να ελευθερωθείς τόσο.
 

Τον τελευταίο καιρό ακούω Periphery που η μουσική τους είναι αρκετά πολύπλοκη και δύσκολη. Προσπαθώ να εξελιχθώ σαν κιθαρίστας και μελετάω αρκετά κομμάτια τους, αλλά δε νομίζω να τους φτάσω στο 100%, μιας και δε το χω βάλει στόχο ζωής.

Εμένα η Progressive μουσική μου έχει πραγματικά ανοίξει το μυαλό, αλλά και από την άλλη το έχει ψιλοκαταστρέψει γιατί οτιδήποτε άλλο μου φαίνεται πραγματικά βαρετό. Ακόμα και στα κομμάτια που γράφω προσπαθώ να κάνω ρυθμικές εναλλαγές, αλλά ξέρω ότι ο περισσότερος κόσμος δε τις πολυαντέχει.

[ex-Dr. No]

9 λεπτά πριν, Alex Raptakis είπε

Guns N' Roses, Whitesnake, ACDC... Ήταν σχετικά εύκολα κομμάτια για μας

Δηλαδή είχες καταφέρει να έχεις το swing feel του Steven Adler και του Phil Rudd? ή έτσι νόμιζες? Γιατί οι αντικαταστάτες τους δεν το είχαν.

[Alex Raptakis]

13 λεπτά πριν, >PE-LD< είπε

Δηλαδή είχες καταφέρει να έχεις το swing feel του Steven Adler και του Phil Rudd? ή έτσι νόμιζες? Γιατί οι αντικαταστάτες τους δεν το είχαν.

Προφανώς και έτσι νόμιζα. Τότε νομίζαμε ότι ήμαστε η καλύτερη μπάντα στην Κρήτη. Λίγα χρόνια μετά, αφού οριμάσαμε και μας είδαμε σε βίντεο, είπαμε, τι τρόμπες που ήμαστε... Γελάω κάθε φορά που το σκέφτομαι