Ταυτίζεται το παιξιμο σας με τη μουσική που ακούτε;

[Yannis Methenitis]

Είναι γενική παραδοχή πως αναπτύσσεις το λεξιλόγιο σου ακούγοντας άλλους και δη κορυφαίους.

Ισχύει για τον λόγο, ισχύει και για την μουσική.

Εγω π.χ. έχω πολλά συστατικά στο παίξιμο μου (ήχο και φρασεολογία) απο τους πρώτους κιθαρίστες που άκουγα μανιωδώς κυρίως μέχρι τα 25 μου που για να σας το κάνω πιο λιανά, μεχρι το 1982.

Κάποια στιγμή εκεί στα 20κάτι έκανα μια στροφή και άκουσα άλλα όργανα. Μουσική όπου το κύριο όργανο δεν ήταν η κιθάρα δηλαδή.

Σαξοφωνίστες όπως ο David Sanborn, πιανίστες σαν τους George Duke και Richard Tee και μπασίστες αλα Marcus Miller και γενικότερα σχήματα χωρίς κιθάρα. Άκουσα και πολύ pop music που πάντα μου αρέσει.

Απο τότε παρα το ότι έχω εξελιχθεί μουσικά (μάλλον), δεν πιστεύω πως άλλαξε ιδιαίτερα το παίξιμο μου στην κιθάρα. Ναι έμαθα πότε να παίζω και πότε να σιωπώ, να περνάω κάποιες "ενδιαφέρουσες" γραμμές και βέβαια τα ακόρντα μου έχουν αλλάξει πολύ, τώρα που το σκέφτομαι.

Στην πράξη όμως παρα τα 62 μου χρόνια, η καρδιά και το ύφος μου κιθαριστικά είναι του 20χρονου.

 

Εσείς τι εξέλιξη είχατε στο όργανο που παίζετε και τι ρόλο είχε η μουσική που ακούτε ή ακούσατε κατα καιρούς; Σας επηρέασε διαχρονικά;

 

Βέβαια φαίνεται να απευθύνομαι σε ηλικιακά ρετάλια σαν κι εμένα αλλά νομίζω πως ο καθένας βλέπει τον χρόνο διαφορετικά.

[Superfunk]

Εγω ...δυστυχώς παιζω και πολλά όργανα (πληκτρα,κιθαρα,ντραμς,μπασο κατα ...σειρα.... τεχνικής ικανότητας  ) και ακούω και ενα τεραστιο φαΖμα μουσικής (από σκυλάδικα και τουρκικα arabesque μέχρι soul/funk & από country μέχρι punk & new wave)...

 

Κιθαριστικά σίγουρα με έχει επηρεάσει η μουσική της...νιότης μου δηλ όλο το κίνημα punk/new wave/britrock κτλ. (με βάση την ιερή τριάδα Edge/Marr/Coxon) αλλά εξίσου με έχει επηρεάσει και η surf/twang/western μουσική αλλά και ,ηχητικά περισσότερο γιατι....τεχνικα βράστα και άστα ....η country....και φυσικά το αρχέγονο funk (o James Brown δηλ.) ...

 

 

Στα ντράμς σιγουρα όλη η σχολή Stax/Motown/Funk οπού παίζουμε ΜΟΝΟ μπότα,ταμπούρο και hi hat και ΜΟΝΟ το beat  χωρις αλλαγες/breaks ειναι ο....φωτεινος φαρος που ακολουθω ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ.

 

Στα πλήκτρα ο Manzarek,o Manzarek & o Manzarek     & ο Jimmy Smith,o Jimmy Smith & o Jimmy Smith 

 

Στο μπάσο σαφώς τα πολλά reaggae ακουσματα μου και η οικονομια στις νοτες με χαρακτηριζουν   & φυσικά o James  Brown, o James  Brown & o James Brown...

 

Ποτέ μου δεν άκουγα "έντεχνα" (δεν κΣερω καν τι σημαινει αυτη η λεξη), fusion,classic rock της δεκαετιας του 70  ,τεχνοροκ,progressive   & hard rock  οπως και blues και έτσι έχω παντελή άγνοια του πως παιζονται (πρέπει να είμαι ο μοναδικος Ελλην κιθαριστας που δεν κΣερει να παιξει το Smoke on the Water  )  

 

Ακούω και πολύ  jazz αλλά δεν νομιζω να με εχει επηρεασει παικτικα πουθενα.....(άσε που θελει ΜΕΛΕΤΗ για να την...παιξεις και πάντα την βαριόμΑνε την μελέτη)

 

Τελος ΣΥΝΘΕΤΙΚΑ (μια και γραφω και τραγουδια και instrumental) με έχουν επηρεάσει απίστευτα ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Μορικονε και η μεγαλυτερη μπάντα που υπήρξε ποτέ στον πλανήτη γη δηλ. οι Beatles δηλ. ο Paul Mc Cartney μια και οι 3 με έμαθαν να κυνηγάω αέναα την ΜΕΛΩΔΙΑ και την ΕΚΠΛΗΞΗ και να αποφεύγω τα τετριμμένα.

Επεξεργασμένο 29 Ιουλίου 2020 από Superfunk

[John Goumis]

 

Κατά κανόνα δεν ακούω πράγματα που δεν μπορώ να παίξω (ή μάλλον να ''κάνω ότι παίζω'').

 

Δηλαδή ακούω κυρίως classic rock - hard rock μουσική, άντε και heavy metal στην αρχική, λιγότερη περίπλοκη έκφανσή της (Saxon, Maiden κτλ, όχι Dragonforce και τέτοια σύγχρονα πράγματα που οι κιθαρίστες έχουν εννιάχορδες κιθάρες και παίζουν με έξι δάχτυλα...).

 

Ούτε fusion/progressive πράματα ακούω, όπου όχι μόνο τεχνικά, αλλά και σαν θεωρία βρίσκονται έτη φωτός μακριά από το παίξιμό μου και τις όποιες μουσικές γνώσεις μου.

 

Οπότε θα έλεγα ότι τα ακούσματα μου συμβαδίζουν κάπως με το παίξιμο μου (στα όρια του εφικτού).

 

Απλά θα ήθελα να ήμουνα λιγότερο τεμπέλης κιθαριστικά, δηλαδή να κάτσω να βγάλω ακριβώς το σόλο ή το lead του τάδε κομματιού όπως είναι, αντί να αυτοσχεδιάζω σε βαθμό που γίνομαι επαναλαμβανόμενος και ανούσιος, θεωρώ ότι υπάρχει ήδη πολύ κρυφή ''γνώση'' σε κομμάτια που ήδη παίζω, απλά δεν έχω κάτσει να τα μελετήσω πιο διεξοδικά, λόγω έλλειψης χρόνου ή και κιθαριστικής τεμπελιάς

 

 

[gkourmoul1]

 

Ταυτιζεται σιγουρα οχι, επηρεαζεται το παιξιμο μου απο τους guitar heroes που εχω. Το βλεπω σε ενα μικρο βαθμο να συμβαινει, αλλα ενας τριτος ισως το εβλεπε σε μεγαλυτερο βαθμο, καθως συμβαινει υποσυνειδητα, κυριως.

 

Φρασεολογιο δεν αντιγραφω, ουτε σολο κλπ (πολυ τεμπελης), αλλα επηρεαζομαι γενικοτερα ως προς τον ηχο και τον τροπο/προσεγγιση στο παιξιμο. Και τεχνικα σε καποιο βαθμο.

 

Εν τελει, θελω να πιστευω οτι ακουγομαι σαν Γιωργος και οχι σαν καποιος που θυμιζει καποιον.

[dimsonic]

Εχει περάσει πολύς καιρός από τότε που άκουγα και ήθελα και εγώ να κάνω το ίδιο ή αυτό που λενε σήμερα ...κάβερ.

Ούτε καν κάβερ.

 

Εχει περάσει καιρός που πλέον ακούω, αφομοιώνω και όταν πιάνω κιθάρα βγαίνει κάτι που μπορεί να είναι από σαξόφωνο έως πιάνο. Αν ειναι κιθάρα τότε είναι κάτι σε λογική laid back σε ύφος αυστηρά μεταξύ 58-72-74.

Μου αρέσει πάρα πολύ σ αυτό που ακούω να βρώ χώρο να παίξω μια δυό ή περισσότερο νότες, αν με παίρνει κι αν με αφήνουν και τότε αυτό θα είναι 99% κάτι σε καθαρό και χαλαρό ύφος του μπαρμπα Γουες και των σύγχρονών του.

[stavros_d80]

Εγώ ακούω electro, jazzhouse, edm, 80΄s και παιζω σκυλαδικα οπότε δεν υπάρχει ταύτιση....

 

λιγο στο πρωτο προγραμμα αν ειναι κλαμπακια τωρα το καλοκαιρι κ με παιρνει να παιζω ρεμιξ βγαζω κατι γουστα....

[ez]

Συμφωνώ πως η ουσία του παιξίματος κάποιου ελάχιστα μεταβάλλεται με τα χρόνια. Οι γνώσεις πληθαίνουν, οι εμπειρίες συσσωρεύονται, η τεχνική αναπτύσσεται (τουλάχιστον για όσους ενδιαφέρονται), όμως ο παίκτης παραμένει σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος. Προσωπικά, έχω ακούσει πολλά είδη και στυλ, κάποια προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω (άλλοτε με σχετική επιτυχία και άλλοτε όχι), κάποια απλά τα ακούω για ευχαρίστηση και αναζήτηση. Πολλές φορές ακούω κάποιον συγκεκριμμένα πριν απο συναυλίες για να αντλήσω έμπνευση και διάθεση, ο κάθε μουσικός μπορεί να σε οδηγήσει σε διαφορετικό πλησίασμα στο υλικό σου. Ποτέ δεν σταμάτησα να παίζω και να προσπαθώ να βάζω νέα στοιχεία και φράσεις στο παίξιμο μου, χαίρομαι σαν μικρό παιδί όταν τα καταφέρνω. Ένα απο τα κορυφαία κοπλιμέντα που έχω ακούσει (κι ευτυχώς ακόμα το ακούω μερικές φορές) είναι πως κάθε φορά καταφέρνω να ακούγομαι φρέσκος σε ιδέες και εκτέλεση. Μερικές φορές το νοιώθω κι εγώ (σπάνια), ιδιαίτερα ευτυχές συναίσθημα αυτό. Θεωρώ οτι εξελίσσομαι, ναι, αν ποτέ σταματήσω να το αισθάνομαι μάλλον θα είναι το τέλος για μένα, και, ναι επίσης, η μουσική που ακούω πάντα με επηρεάζει σε μικρότερο η μεγαλύτερο βαθμό.

[Jazzjoker]

Προσωπικά δεν έχω ιδέα. Είμαι ο πλέον ακατάλληλος άνθρωπος να κρίνω το παίξιμό μου και να καταλάβω από πού επηρεάστηκε, τι θυμίζει κλπ.

 

Πλην ενός-δύο πολύ μεγάλων επιρροών μου που στα νεανικότερα χρόνια μου προσπάθησα και να μιμηθώ και ξέρω ότι είναι εκεί, δεν καταλαβαίνω τίποτα. Επίσης σπανιότατα μου αρέσει να με ακούω, το συνηθέστερο είναι ότι με βαριέμαι αφόρητα. 

[Nestoras]

5 ώρες πριν, yameth είπε

 

1) Εσείς τι εξέλιξη είχατε στο όργανο που παίζετε και τι ρόλο είχε η μουσική που ακούτε ή ακούσατε κατα καιρούς; Σας επηρέασε διαχρονικά;

2 ώρες πριν, ez είπε

2) Ένα απο τα κορυφαία κοπλιμέντα που έχω ακούσει (κι ευτυχώς ακόμα το ακούω μερικές φορές) είναι πως κάθε φορά καταφέρνω να ακούγομαι φρέσκος σε ιδέες και εκτέλεση. 

 

1) Δεν βλέπω να έχω παρουσιάσει εξέλιξη. Παίζω το ίδιο δυνατά και άτσαλα γι' αυτό και σπάω συνέχεια χορδές και ακόυω  το "παίξε πιο χαμηλά, μας παίρνεις τ' αυτιά, κλπ".

2) Το κορυφαίο κοπλιμέντο που έχω ακούσει είναι από κάποιον που πουλούσε μια vintage κιθάρα* και την απέσυρε όταν την άκουσε να την παίζω εγώ.

*Στρατ 70-71, 4βιδη, σούπερ.

[Πνοή και Νύξη]

Ευτυχώς όχι. Αλλιώς η μουσική που ακούω θα ήταν χάλια.

 

Δεν έχω μελετήσει ποτέ μουσική, ούτε κιθάρα. Υπήρξα χομπίστας ολκής, δεν πήρα ποτέ στα σοβαρά το παίξιμό μου κι έτσι αυτό δεν εξελίχθηκε τεχνικά ή φραστικά. Υπάρχει σαφής επιρροή και εξέλιξη στον ήχο, ίσως στην εκφραστικότητα αλλά και στην "προφορά" όπως την ονομαζω, δηλ. την αντιστοιχία ήχου-παιξίματος και γενικότερα την αισθητική και αισθαντικότητα του παιξίματος. Το μόνο αναγνωρίσιμο στο παιξιμό μου ειναι τα (άσχημα) φρασεολογικά μου κλισέ, πεντατονικής φυσης, τα οποία προερχονται από την εξασκητική μου πενία. Τελευταία άρχισα να έχω λίγη περισσοτερη αυτοπεποίθηση που προερχεται από την ανάπτυξη κάποιων τεχνικών που είχαν μείνει πίσω (βιμπράτο κυρίως) αλλά και την μυηση σε ολοένα και πιο πλούσιο ήχο και γίνεται ένας ωραίος κυκλος όρεξης για μάθηση, ο οποίος όμως σπάει από την έλλειψη χρόνου και άρα εξάσκησης, κυρίως φρασεολογικά.

 

Ωραιο θρεντ.