Vintage V52BS distressed - Review

[gkourmoul1]

Τρεις μήνες τώρα έχω στην κατοχή μου την εν λόγω κιθάρα. Είναι η δεύτερη vintage που έχω στην κατοχή μου, και σίγουρα όχι η τελευταία.  Είχα παραγγείλει την απλή έκδοση butterscotch blonde, και μου έστειλαν την distressed. Mου κόστισε 300 ευρώ, και μπορώ να πω ότι είμαι πολύ ευχαριστημένος, από την ποιότητα κατασκευής, το playability, και τον ήχο. Την ημέρα που την αγόρασα είχα αλλάξει τους μαγνήτες με ένα σε τ area hot t/area t,  και δεν είχα σχηματίσει άποψη για τους μαμά Wilkinson μαγνήτες. Πριν λίγο τους επανέφερα, και είπα να κάνω αυτό το review.

 

Ποιότητα κατασκευής: Προσεγμένη κατασκευή σε γενικές γραμμές. Αρκετά ελαφρύ poplar σώμα, maple λαιμός με πολύ άνετο και βολικό “soft C” σχήμα.   Έχει 22 medium jumbo τάστα, τα οποία δεν έχουν καμία κατασκευαστική ατέλεια. Βοηθούν πολύ στο παίξιμο. Το nut από γραφίτη είναι εξαιρετικό. Δεν ήθελε καμία επέμβαση, ούτε καν λίπανση. H (σκουριασμένη) vintage γέφυρα είναι αρκετά καλή, έχει brass saddles, και σίγουρα προσφέρει τα μέγιστα στον ήχο του οργάνου. Η βαφή είναι απλή ματ, χωρίς λούστρο, και είναι αρκετά ανθεκτική (δεν ξεφτίζει με το νύχι...), παρότι σκοπίμως ταλαιπωρημένη και σε  πολλά σημεία απούσα (έχω το distressed μοντέλο). Τα κλειδιά ήταν σκουριασμένα, εσωτερικά και εξωτερικά. Μιλάμε για πολύ σκουριά. Σχεδόν δεν γυρνούσαν. Έριξα αρκετό wd40 στο εσωτερικό τους, και έρεαν μαύρα ζουμιά προς τα έξω. Μετά από αυτό επανήλθε η λειτουργία τους. Παρότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και κρατάν το κούρδισμα, κάποια έχουν χάλια αίσθηση και ακρίβεια κατά κούρδισμα, και ένα από αυτά σκαλώνει συνεχώς κατά το ξεκούρδισμα. Θα αγόραζα καινούργια, καθότι πολύ οικονομικά, αλλά δεν μπορώ να τα βρω σκουριασμένα…

 

 

 

 

 

 

Ηλεκτρικά: Το (σκουριασμένο) control plate έχει τα μικρά, σε μέγεθος, χειριστήρια. Αρκετά άνετα στη χρήση. Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά. Οι Wilkinson μαγνήτες είναι πολύ καλοί. Θα έλεγα ότι είναι φλατ ο ήχος τους. Αρκετά πρίμα, ισορροπημένα μεσαία, αρκετά μπάσα. O bridge είναι γύρω στα 8kohm, flat poled, με base plate, ενώ ο neck είναι γύρω στα 7kohm. Ένα βασικό μείον είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο καλώδιο γείωσης να πηγαίνει προς τη γέφυρα. Αναγκάστηκα να το κάνω ο ίδιος, ώστε μόλις ακουμπώ τη γέφυρα ή τις χορδές να σταματά ο πολύς θόρυβος. Μικρό το κακό.

 

 

 

Playability: Η κιθάρα είναι εξαιρετικά ευκολόπαιχτη. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός της, και το πολύ ελαφρύ σώμα. Ενδεικτικά να αναφέρω ότι ο λαιμός είναι αρκετά πιο παχύς από κείνον μια fender ΜΙΜ, ή squier standard, οι οποίες είναι και αρκετά βαρύτερες σε σχέση με την V52. To setup της είναι αρκετά εύκολο, με το relief να είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς ίχνος buzz, και το intonation να είναι αρκετά ακριβές, παρά τις δυσκολίες λόγω vintage γέφυρας. Μακάρι να ίσχυε το ίδιο σε άλλες ακριβότερες κιθάρες που έχω.

 

Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα να την κρατήσω, παρά το γεγονός ότι προτιμούσα την απλή έκδοση non-distressed. Είναι σχετικά υπερβολικό το ρέλικ, τόσο στις ξύλινες, όσο και στις μεταλλικές επιφάνειες, αλλά θεωρώ ότι είναι αρκετά προσεγμένο για την αξία της κιθάρας. Νομίζω θα ξαναέπαιρνα distressed vintage κιθάρα, ειδικά εκείνη τη γαλάζια στρατ που μου έχει γυαλίσει. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι το γεγονός ότι κάθε κιθάρα που έχω δει σε φωτογραφίες έχει τόσο διαφορετικό επίπεδο τεχνητής “φθοράς”, όσο και διαφορετικά σχέδια στην φθορά αυτή.

 

 

 

 

 

 

Ήχος: Τόσους μήνες την είχα με άλλους μαγνήτες και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη για τον ήχο των Wilkinson. Οι ηχογραφήσεις που ακολουθούν είναι ενδεικτικές για το τι ψάρια πιάνει.

 

v52ht1CLEAN.mp3

 

 

v52ht1BREAKUP.mp3

 

v52ht1CRUNCH.mp3

 

v52ht1DIRTY.mp3

 

v52ht1HIGHGAIN.mp3

 

Η ηχογράφηση έγινε με blackstar HT1R, απευθείας line out  στην κάρτα, και προστέθηκε λίγο reverb από το daw.

 

 

EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ

 

Τα υπέρ

+ ποιότητα κατασκευής

+ ήχος

+ εργονομία

+ χαμηλό βάρος

+ χαμηλή τιμή

 

Τα κατά

- κλειδιά κουρδίσματος

- υπερβολικό relic (υποκειμενικό)

 

 

 

Επεξεργασμένο 11 Μαρτίου 2020 από gkourmoul1

[fusiongtr]

Τέτοιο review ... ούτε στα άνειρά μου!

Εκπληκτικό, και ΧΙΛΙΑ "μπράβο", μόνο και μόνο γι' αυτό!

Τα έχει όλα, ότι θα ήθελε να μάθει κάποιος για κάποιο όργανο.

 

Έτσι πρέπει να γίνονται τα reviews!

 

Ξαναμπράβο σου!

[gkourmoul1]

Είναι το πρώτο που κάνω πληκτρολογώντας από pc, και είπα να μην τσιγκουνευτώ υλικό και πληροφορίες... 

[fusiongtr]

Δεν είναι μόνο αυτό.

Είναι και τα θέματα, η δομή, η οργάνωση, ο λόγος, οι φωτό, τι να πω ...

[gkourmoul1]

Οι φωτό είναι χάλια. Κανονικά έπρεπε να κάνω υπομονή να έρθει το φως της αυριανής ημέρας, να κοτσάρω τον 50άρη στην slr και να ξεκινήσω να πυροβολώ. Ομοίως, θα περίμενα να συνδέσω με μικρόφωνο κάνα καλύτερο ενισχυτή για πιο σοϊκή ηχογράφηση, και όχι με ακουστικά να κάνω την όλη δουλειά.

Αλλά ως γνωστόν, είμαι λίγο ανυπόμονος...

[BillTrantos]

Φοβερό review, πολύ ωραία κιθάρα, μου αρέσει πολύ το relic! Καλόπαιχτη! 

[Ledge]

9 hours ago, gkourmoul1 said:

Παρότι κάνουν καλά τη δουλειά τους και κρατάν το κούρδισμα, κάποια έχουν χάλια αίσθηση και ακρίβεια κατά κούρδισμα, και ένα από αυτά σκαλώνει συνεχώς κατά το ξεκούρδισμα

Είχα το ίδιο πρόβλημα σ' ένα κλειδί από ένα καινούριο σετ που είχα αγοράσει. Κούρδιζε μέχρι ένα σημείο και μετά κάπου σκάλωνε και ξεκουρδιζόταν. Και εν τέλει το άνοιξα και το επιδιόρθωσα. Μπορείς να το ανοίξεις με πολλή προσοχή και να το επιδιορθώσεις. Δεν είναι δύσκολο. Το πιθανότερο είναι να μην πατάει το γρανάζι σωστά στις βόλτες του κλειδιού. Αφού βγάλεις το κλειδί από την κιθάρα, άνοιξε τα "αυτάκια" που κρατάνε το σασί του κλειδιού με την επιφάνεια που πατάει στο headstock, με πένσα και τη βοήθεια ενός ίσιου κατσαβιδιού πολύ προσεκτικά, βάλτο να καθίσει σωστά και σφίξε το σασί σε σωστή θέση. Το κλειδί πρέπει να γυρίζει άψογα και εκτός κιθάρας

Btw πολύ ωραίο review! Συγχαρητήρια!

Επεξεργασμένο 12 Μαρτίου 2020 από Ledge

[gkourmoul1]

Εχει φτασει μεχρι το σημειο να προσπαθησω να ανοιξω τα "αυτακια", αλλα δεν προχωρησα διοτι δεν γνωριζα καν εαν μπορει να φτιαξει.

[Ledge]

Just now, gkourmoul1 said:

Εχει φτασει μεχρι το σημειο να προσπαθησω να ανοιξω τα "αυτακια", αλλα δεν προχωρησα διοτι δεν γνωριζα καν εαν μπορει να φτιαξει.

Μπορεί, εκτός αν έχει σπάσει κανένα δοντάκι από το γρανάζι, αν και δύσκολο. Απλά όταν θα φέρεις τα αυτάκια κάθετα για να το ανοίξεις, κάν'το με προσοχή για να μην σπάσουν. Προτείνω μια πένσα με λεπτή τσιμπίδα και το ίσιο κατσαβίδι για να τα σηκώσεις ελαφρά από την επιφάνεια

[Πνοή και Νύξη]

Keep them coming!

Eχαριστούμε για το πόνημα, εξαιρετικό review.

H JHS(Vintage, FretKing, Wilkinson, Εncore) είναι παλιά καραβάνα στην πιάτσα και έχουν καταφέρει να φτιάξουν αξιοσημείωτη πρόοδο στο οικονομικό όργανο. Κατά τη γνώμη μου, η οικονομική σειρά hardware της Wilkinson (γέφυρες, κλειδιά, vibrato) δεν υπερτερεί των αντίστοιχων οργάνων, παρά μόνο σε επιμέρους specs (πχ steel block ή brass saddles, αλλά το base plate είναι από τόσο ευτελές μέταλλο που φθείρεται από τις πρώτες κιόλας μέρες). Mαγνήτες "πάρε παίξε" για το budget του οργάνου και χωρίς πρόβλημα. Τα distressed φινιρίσματα της Vintage μου κάνουν πολύ ψεύτικα και χωρίς ιδιαίτερη ελκυστικότητα, πέραν του ψυχολογικού αβαντάζ το οποίο ομολογουμένως υπάρχει. Σε γενικές γραμμές προσεγμένες ταστοδουλειές (έχω δει παραδείγματα που έχρηζαν περισσότερης φροντίδας). Από άποψη σεταπ, πάντα χρειαζόταν λίγη δουλίτσα και στο nut. 

Tις τοποθετώ ποιοτικά μαζί με τις Squier CV, τις Epi, τις Υamaha του 250-350άρικου.

(Υ.Γ. η παλαίωση στα κλειδιά είναι απαράδεκτη, πάρε ένα σετ καινούργια Κluson, Gotoh ή Schaller vintage με φινίρισμα "vintage", αλλιώς "ενόχλησέ" τα μόνος σου με λίγο ψιλό γυαλόχαρτο ίσα-ίσα να μη γυαλίζουν. Αν θέλεις next level, μπορείς να τα κρεμάσεις πάνω από υδροχλωρικό οξύ/ακουαφόρτε/κεζάπ για λίγες ώρες)

 

Επεξεργασμένο 12 Μαρτίου 2020 από Πνοή και Νύξη