Πρώτη πρόβα-δοκιμή.

[gkourmoul1]

Ελα ρε, ον τοπικ ειμαστε 

 

32 minutes ago, blue monk said:

γενικα πρέπει να στρίψεις πολλές φορές για να κάτσει, όσο πιο πολλές φορές στρίψεις τόσο πιο πιθανό είναι να κάτσει

 

Συμφωνω. Οσο πιο πολυ επιμεινεις, τοσο πιο πιθανο ειναι να ερθει το επιθυμητο αποτελεσμα. 

 

Αλλα δεν ειναι θεμα ζαριας το εαν σου κατσει. Εχουν να κανουν και οι συγκυριες, αλλα κυριως εχουν να κανουν οι ατομικες ικανοτητες και δεξιοτητες, και κυριως οι επιλογες που κανεις.

 

35 minutes ago, blue monk said:

δηλαδή στη ουσία παίρνεις ότι κάτσει, καμία σχέση με το τι αξίζεις, και τι σημαίνει αξίζεις.

 

Συμβιβαζεσαι με το κομματι της πιτας που θα σου λαχει. Αλλα αυτο δεν θα ερθει υστερα απο κληρωση. Θα ερθει με τον ιδρωτα, την προσπαθεια και την επιμονη σου. Και να μη σου ερθει, μελλοντικα θα σου ερθει κατι αλλο, ισως και καλυτερο. 

 

43 minutes ago, blue monk said:

αξίζεις άμα σου χει κάτσει

 

Νομιζω οτι η "αξια" του καθενος μας ειναι συγκεκριμενη και δεν αλλαζει. Το θεμα ειναι το εαν και ποσο θα μας βοηθησει -η "αξια"- να καλυψουμε τις αναγκες μας. 

[Άγιος]

Μην υποτιμάς την τύχη gkourmoul1 καθώς είναι ο παράγοντας με το μεγαλύτερο βάρος και το καταλαβαίνεις αυτό καλά ή με κάτι πολύ καλό ή πολύ κακό (και στις δυο περιπτώσεις δεν πρόκειται να την αμφισβητήσεις ξανά) ύστερα δεν υποτιμώ τη σκληρή δουλιά (με την έννοια ''παλεύω με κάτι που δεν μου αρέσει'') ωστόσο έχω βγάλει το συμπέρασμα ότι ούτε απαραίτητη είναι ούτε το αποτέλεσμα είναι εγγυημένο :Ḋ και άμα η αξία του καθενός είναι τόσο συγκεκριμένη μέτρα τη ρε

 

Επεξεργασμένο 12 Ιανουαρίου 2020 από blue monk
δεν ξέρω να χρησιμοποιώ το νέο φόρουμ, πως απενεργοποιούνται οι φάτσες? θέλω ASCII φάτσες, και το @username να είναι ενεργό λινκ....

[stamkosk]

Εμένα πάντως, το "καλύτερο" μου, είναι όταν πηγαίνεις να σε πρωτοακούσει η μπάντα, έχεις προβάρει πάνω στο playlist που η ίδια η μπάντα σου έστειλε, έχεις αφιερώσει πολύ χρόνο και προσπάθεια για να το αποδώσεις όσο καλύτερα μπορείς, έχεις προσαρμοστεί στις συγκεκριμένες εκτελέσεις ή και σε όποιες ιδιαιτερότητες σου ζητούν και τελικά ακούς από τα μέλη της μπάντας φράσεις όπως: "αυτό ποιό είναι;" ή "α, το έχουμε και αυτό;" ή "πως παίζεται αυτό;"  

 

 

[biftekas]

Στις 13/1/2020 στις 3:25 ΜΜ, stamkosk είπε

Εμένα πάντως, το "καλύτερο" μου, είναι όταν πηγαίνεις να σε πρωτοακούσει η μπάντα, έχεις προβάρει πάνω στο playlist που η ίδια η μπάντα σου έστειλε, έχεις αφιερώσει πολύ χρόνο και προσπάθεια για να το αποδώσεις όσο καλύτερα μπορείς, έχεις προσαρμοστεί στις συγκεκριμένες εκτελέσεις ή και σε όποιες ιδιαιτερότητες σου ζητούν και τελικά ακούς από τα μέλη της μπάντας φράσεις όπως: "αυτό ποιό είναι;" ή "α, το έχουμε και αυτό;" ή "πως παίζεται αυτό;"  

 

 

    Φυσιολογικο..

Ειναι ραντεβου στα τυφλα..Οτι και να σου πουν.. σοβαροτητα,, εμπειρια..εχουν κανει live κλπ...ολα ειναι σχετικα.

Επεξεργασμένο 20 Ιανουαρίου 2020 από biftekas

[aggelos_]

Εμένα πάλι μου έχουν τύχει όλα σχεδόν. 

 

Τραγουδιστές και τραγουδίστριες που δεν μπορούσαν να τραγουδήσουν μπροστά σε μικρόφωνο!!! Ή που απλά μίλαγαν, δεν τραγουδούσαν τις νότες και στο διάλειμμα σου έλεγαν για την καριέρα που ήθελαν να κάνουν επειδή είχανε γνωστή την τάδε ή τον τάδε. 

 

Μπασίστες που τώρα ξεκινούν να μαθαίνουν ενώ πριν ήταν κιθαρίστες, πληκτράδες κλπ. 

 

Πληκτράδες που δεν έπαιζαν συγχορδίες απλά έβαζαν κάποιο εφέ ορχήστρας και ακουγόταν ουάου και καλά. 

 

Ντράμερ που ξεκινούσαν τα τραγούδια καλά και μετά έπεφτε το τέμπο ή ξεχνιόντουσαν και άρχιζαν σόλο ή έπαιζαν το ίδιο όλα τα κομμάτια. 

 

Της κακομοίρας.

 

Και φυσικά σε όλες τις μπάντες που έτυχα, μόνο εγώ ήξερα τα τραγούδια και τους τα έδειχνα σε κάθε πρόβα. Τα άτομα δεν θυμόντουσαν ποτέ τίποτα εκτός από τα πολύ γνωστά ριφ (π.χ Paradise city), όποτε από κάποιο σημείο και μετά έγραφα τις συγχορδίες σε χαρτάκια. Αυτά έχουμε όλοι εμείς οι αυτοδίδακτοι. Πολύ περισσότερα κουσούρια και αρνητικά από όσους έχουν μία νορμάλ εκπαίδευση. 

 

Οι πιο πολλοί είναι μόνο για χαβαλέ δυστυχώς. Έπαιξα βέβαια και με δυο τρεις πολύ καλούς μουσικούς αν και μετά δεν συνεχίστηκε αυτό λόγω ωραρίων και υποχρεώσεων. 

 

Φυσικά κι εγώ έχω πάει σε πρόβα γνωρίζοντας τα κομμάτια λίγο αλλά αυτό είχε γίνει επειδή ξαφνικά άλλαξαν τα τραγούδια και έπρεπε να μάθω τρία άλλα σε δύο ημέρες και όταν δουλεύεις αρκετές ώρες είναι δύσκολες οι αλλαγές. Και βέβαια υπήρξαν και κάποιες φορές που απλά δεν έπαιζα τόσο καλά ή δεν ταιριάζαμε ή βρήκαν άλλον καταλληλότερο. 

 

Όταν όμως ταιριάζουν κάποιοι είναι τόσο ωραίο. Δεν λέω ότι όλα πρέπει να είναι εύκολα αλλά σε κάτι που σου αρέσει, αν συνεχώς προκύπτουν προβλήματα και λεπτομέρειες που σου την σπάνε, καλύτερα μόνος με ένα backing track ή με το Trio Band της Digitech και τέλος. 

 

Όμως η γιουτιουμπίστικη ή για να προσθέσω και το σαουντκλαντίστικη άποψη ή δυνατότητα στην προσέγγιση της μουσικής δεν έχει μόνο άσχημα αλλά και καλά φυσικά  ασχέτως αν οι άνθρωποι τις πιο πολλές φορές τα χρησιμοποιούν λάθος και εγωιστικα. Έχω ακούσει Έλληνες μουσικούς στο SoundCloud που πραγματικά με έχουν αφήσει άφωνο. Αυτό το free publish ας πούμε με την ανάλογη βέβαια ανταπόκριση δίνουν κουράγιο και νόημα στο να συνεχίσει κάποιος καλός μουσικός αυτό που αγαπάει.

 

 

 

[Πνοή και Νύξη]

Απέφευγα να διαβάσω το thread καιρό τώρα, αλλά τις τελευταίες μέρες έριξα μια ανάγνωση.

Νομίζω ότι το αυτονόητο είναι ότι αν σου ζητήσουν να ετοιμάσεις κάποια κομμάτια για να πάτε και να έχετε μια κοινή αναφορά, να το κάνεις όσο καλύτερα γίνεται. Να ξοδέψεις και 5ώρες/κομμάτι αν χρειαστεί. Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν μου αρέσουν οι μετριότητες και χαλιέμαι όταν τα πράγματα δεν βγαίνουν όπως τα φανταζόμουν, ακόμη/ειδικά από εμένα. (το οτι δεν μου αρέσουν οι μετριότητες δεν σημαίνει ότι δεν έχω επίγνωση του επιπέδου μου ή των άλλων). Δεν καταλαβαίνω τη λογική του πασαλείμματος, πέρα από την έλλειψη αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού. Μου φαίνεται αδιανόητο να δώσεις μικρό ποσοστό των ικανοτήτων/δυνατοτήτων σου από καχυποψία, επιφύλαξη ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Αυτό για μένα είναι αδιαπραγματευτο. Για μένα είναι απλά σοβαρή έλλειψη αντίληψης και αυτογνωσίας. Υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα, και όσο πάει θα αμβλύνεται, κατανόησης ικανοτήτων/δυνατοτήτων/επιπέδου και έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν να μιλούν και δεν ξέρουν να ακούν. Γινόμαστε έρμαια αντικοινωνικής κοινωνικότητας. Προτιμώ έναν μέτριο που ξέρει ότι είναι μέτριος παρά έναν μέτριο που νομίζει ότι είναι καλός ή έναν καλό που νομίζει ότι δεν είναι καλός/ έχει το ανικανοποίητο. 

That said, δεν σημαίνει ότι μετράει η αρτιότητα στην εκτέλεση ή η υπακοή για να κερδηθεί ένα νέο μέλος μπάντας. Αλλά είναι το πρώτο πεδίο συνεννόησης. Το τι επίπεδο είναι ο μουσικός ή η μπάντα είναι εντελός αδιάφορο. Το που παίζει ή που στοχεύει, επίσης. Τα υπόλοιπα επίσης προαιρετικά. Δνε χρειάζεται να είσαι κολλήτός με κάποιον ή να ακούς τα ίδια πράγματα για να κάνετε χωριό μουσικά. Ίσα ίσα που βρίσκω ενδιαφέρον σε αυτό, γιατί δείχνει πόσο μπορεί να θυσιάσει ο καθένας από την προσωπικότητά του χαριν του αποτελέσματος.

Πρόσφατα χρειάστηκε να βάλουμε αγγελία για μέλος μπάντας. Χαλαρή κατάσταση, όχι πολύ βαρύγδουπα πράγματα, ούτε ομως και χαζοχαρούμενα. Έπρεπε να γίνει οντισιόν μιας και ενδιαφέρθηκαν 6 άνθρωποι, οι οποίοι μας τίμησαν με το χρόνο τους και προσπαθήσαμε μέσα από ένα μισάωρο έκαστος να κάνουμε μια πρώτη προσέγγιση. Διαθέσαμε μια μακρά playlist 80-90 κομματιών να επιλέξουν 4-5 έκαστος για να τα δουμε σε πρόβα. Κάποια επειδή είχαμε χρόνια να τα παίξουμε, έπρεπε να κάνουμε και εμείς μια επανάληψη. Δεν υπήρξε απαίτηση για "δέσιμο" ή "ξεπατίκωμα δομικό" Ούτε σύγκριση. Η πρόβα ηχογραφήθηκε, τα ακούσαμε όλοι, επισημάναμε υπέρ/κατά κλπ. και καταλήξαμε. Όχι στον καλύτερο, ούτε στον πιο συνεπή. Σε αυτόν που μας έκανε να παίξουμε/περάσουμε καλύτερα. Τελικά. Kαι το άλλο που συνέβη ήταν ότι έπρεπε να αλλάξουμε/προσαρμόσουμε σε πολύ μεγάλο ποσοστό το πρόγραμμα που υποτίθεται είχαμε έτοιμο για να κουμπώσει πάνω του. Οπότε όλα εξαρτώνται από συγκυρίες και καλή διάθεση.

Αυτή ήταν η αγγελία, έτσι για το εύθυμον.